Ο Άγιος Αχμέτ ήταν μουσουλμάνος και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Τη χρονολογία γέννησης του δεν τη γνωρίζουμε, αλλά ξέρουμε πως έζησε το 17ο αιώνα, στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το επάγγελμά του ήταν καλλιγράφος και δούλευε στη γραμματεία του σουλτάνου. Είχε δηλαδή ένα σημαντικό αξίωμα, δεν ήταν κάποιος άγνωστος στους οθωμανικούς κύκλους.
Ο Αχμέτ δεν ήταν παντρεμένος, αλλά ζούσε σαν παντρεμένος με μια ρωσίδα σκλάβα, η οποία ήταν χριστιανή. Της επέτρεπε, όταν αυτή το επιθυμούσε, να πάει στην εκκλησία να λειτουργηθεί και αυτή όποτε γύριζε σπίτι είχε φάει αντίδωρο και είχε πιει αγιασμό πάντα. Αν δεν πήγαινε η ίδια, της τα έφερνε αυτά μία άλλη ρωσίδα σκλάβα, φίλη της. Ο Αχμέτ έβλεπε ό, τι συνέβαινε, χωρίς να ενοχλείται. Μία μέρα, όμως κατάλαβε πως από το στόμα της δικής του σκλάβας έβγαινε μία ευχάριστη και γλυκιά ευωδία. Τη ρώτησε τι είχε φάει και εκείνη του είπε πως μόνο ψωμί αγιασμένο που της έδωσε ο ιερέας και αγιασμένο νερό είχε βάλει στο στόμα της, τίποτε άλλο.
Μεγάλη επιθυμία και περιέργεια κατέλαβε τον Αχμέτ να δει από κοντά τι κάνουν οι χριστιανοί στις εκκλησίες και πώς λατρεύουν το Θεό! Έτσι, ντύθηκε με χριστιανικά ρούχα και πήγε στο ναό του Πατριαρχείου, παρακολουθώντας τη θεία λειτουργία κρυφά. Αυτό που συνέβη εκεί ήταν θαυματουργικό! Την ώρα που ο ιερέας κρατούσε τα τίμια δώρα καθώς και την ώρα που ευλογούσε το λαό, έλαμπε από ένα ανεξήγητο φως που ακτινοβολούσε. Επίσης, διέκρινε πως κατά τη Μεγάλη Είσοδο τα πόδια του ιερέα δεν πατούσαν στη γη. Όταν μάλιστα ο Πατριάρχης ευλογούσε τους πιστούς, ακτίνες φωτός έφευγαν από τα χέρια του και έφταναν στα κεφάλια των πιστών, αλλά όχι στο δικό του.
Μετά από αυτή τη συγκλονιστική εμπειρία ο Αχμέτ πίστεψε με όλη του την καρδιά στο Χριστό και βαπτίστηκε χριστιανός. Στην αρχή πίστευε κρυφά. Κάποια στιγμή, όμως, σε μια συγκέντρωση ευγενών τον ρώτησαν ποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο, γιατί είχαν μια σχετική συζήτηση. Ο Αχμέτ τότε δε δίστασε και είπε με δυνατή φωνή πως τη μεγαλύτερη δύναμη την έχει η πίστη των χριστιανών. Από τότε ομολόγησε την πίστη του και κήρυξε όσο μπορούσε την πίστη στον αληθινό Θεό, το Χριστό.
Δεν άργησε ο Αχμέτ να οδηγηθεί στο δικαστή, ο οποίος οργισμένος διέταξε να τον φυλακίσουν, αφήνοντάς τον για έξι μέρες χωρίς τροφή και νερό. Η νηστεία αυτή δε λύγισε τον Άγιο, παρά δυνάμωσε κι άλλο την πίστη του. Κατόπιν οδηγήθηκε στο σουλτάνο, ο οποίος διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Αποκεφαλίστηκε στις 3 Μαΐου 1682, παίρνοντας με το βάπτισμά του στο αίμα του μαρτυρίου το όνομα Χριστόδουλος. Πέταξαν το σώμα του στη θάλασσα και στο σημείο εκείνο φως φανερωνόταν για αρκετές μέρες, μαρτυρώντας την αγιότητά του.
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του κάθε χρόνο στις 3 Μαΐου.
Ερμηνευτικά σχόλια:
Αντίδωρο και αγιασμός: στην Εκκλησία μας αγιάζεται καθετί μας έχει δωρίσει ο Θεός για να ζήσουμε. Το ψωμί και το νερό είναι βασικά στοιχεία της διατροφής μας για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Ο Χριστός τα αγιάζει θυμίζοντάς μας σε κάθε θεία λειτουργία πως δεν υπάρχει τίποτα κακό στα υλικά του κόσμου. Κακή μπορεί να είναι μόνο η διάθεση του ανθρώπου όταν σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, να χορτάσει και να ξεδιψάσει μόνο ο ίδιος χωρίς έγνοια, αγάπη για τους άλλους και ευγνωμοσύνη για το Θεό που μας δίνει ό, τι έχουμε για να ζήσουμε καλά.
Η μεγάλη επιθυμία και περιέργεια του Αχμέτ: ο Άγιος δε λαχταρά να δει και να μάθει για την πίστη και λατρεία των χριστιανών απλώς επειδή θέλει να ξέρει και να είναι ενήμερος. Κάτι μέσα του τον κάνει να έχει έντονη επιθυμία να μάθει, γιατί μάλλον αισθάνεται πως κάτι σπουδαίο και αληθινό κρύβεται στη χριστιανική πίστη και γιατί αναζητά στη ζωή του να γεμίσει και να του πάρει χαρά. Η θαυματουργική ευωδία του στόματος της γυναίκας του τον ταράζει και του δείχνει το δρόμο προς την Εκκλησία, προς το Χριστό.
Ο Πατριάρχης και ο ιερέας ακτινοβολούσαν: είναι το φως του Χριστού που ακτινοβολεί ούτως ή άλλως και το βλέπει όποιος ο Θεός θέλει να το δει. Επιλέγει όποιον έχει καθαρή καρδιά και αγαπάει περισσότερο από οτιδήποτε το Χριστό. Ο Ίδιος ο Χριστός είναι φως, το άκτιστο φως όπως λέμε. Το φως όμως λάμπει εδώ γύρω από τους ιερείς, θέλοντας να φανερώσει ο Θεός ότι ο ιερέας είναι άνθρωπος, αλλά πρέπει να τον ξεχωρίζουμε και να τον σεβόμαστε ιδιαίτερα, γιατί είναι αυτός που μας οδηγεί να γνωρίσουμε το Χριστό και να Τον αγαπήσουμε μέσα από τη θεία λειτουργία, αλλά και μέσα από το λόγο και το κήρυγμά του.
Συγκλονιστική εμπειρία: αυτή η συγκλονιστική εμπειρία δίνεται στον Αχμέτ, γιατί η καρδιά του είναι ανοιχτή και έτοιμη να χωρέσει το Χριστό, αλλά και γιατί πρέπει να καταλάβει πως δίχως το βάπτισμα δεν μπορεί να έχει φως και χαρά η ζωή του. Κάτι σπουδαίο του λείπει και αυτό είναι ο Χριστός. Συγκλονιστικές εμπειρίες δίνονται και σε μας όταν έχουμε τη διάθεση να αγαπήσουμε και ταπεινά προσφέρουμε στους άλλους έστω και λίγο από την ψυχή μας.
Η νηστεία δυνάμωσε την πίστη του: η νηστεία δυναμώνει και τη δική μας πίστη όταν γίνεται από αγάπη για το Θεό και όχι απλώς από συνήθεια. Μας κάνει να καταλάβουμε πως το φαγητό δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο. Ο Χριστός μας δίνει ζωή, γιατί τι θέλει και μας αγαπά. Όλα τα άλλα ακολουθούν.
Χριστόδουλος: ο Αχμέτ παίρνει αυτό το συμβολικό όνομα. Γίνεται δούλος του Χριστού, όχι με την έννοια της σκλαβιάς, αλλά με την έννοια της αγάπης και του σεβασμού και της υπακοής στο Χριστό και το θέλημά Του. Την ίδια στιγμή θα αξιωθεί να μαρτυρήσει για την αγάπη του Κυρίου. Όλα αυτά γιατί κατάλαβε ότι ο Χριστός είναι παρών στη ζωή μας, στην θεία λειτουργία και την αγάπη. Γι’ αυτό το λόγο κι εμείς, από την μικρή μας ηλικία, ας μάθουμε να εκκλησιαζόμαστε και να κοινωνούμε και την ίδια στιγμή ας έχουμε σεβασμό και αγάπη στους ιερείς μας, οι οποίοι μας δίνουν την ευκαιρία να κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. τους ιερείς τους φιλούμε το χέρι, διότι αυτοί κρατούνε με τα χέρια αυτά το Χριστό, αλλά και μας Τον μεταδίδουν. Τους ιερείς τους τιμάμε και τους αγαπούμε, γιατί αυτοί γίνονται οι αληθινοί πνευματικοί μας πατέρες. Ας νιώθουμε τη χαρά της επικοινωνίας μαζί τους, που γίνεται η αρχή της κοινωνίας μας με το Χριστό.
Ερωτήσεις
1. Γιατί αγιάζονται το ψωμί και το νερό στην Εκκλησία;
2. Γιατί ο Αχμέτ λαχταρά να δει από κοντά τι κάνουν στην Εκκλησία οι χριστιανοί;
3. Τι σήμαινε το φως που είδε ο Άγιος στο ναό και γιατί έγινε αυτό το θαύμα;
4. Γιατί έζησε αυτή τη συγκλονιστική εμπειρία ο Αχμέτ, παρόλο που ήταν μουσουλμάνος;
5. Πώς δυναμώνει η νηστεία την πίστη μας;
6. Πώς καλούμαστε να φερόμαστε στους ιερείς μας;
Συμπέρασμα
Ο ιερέας μας οδηγεί στην κοινωνία με το Χριστό κι εμείς του το ανταποδίδουμε με το σεβασμό και την αγάπη.
Ακροστιχίδα του Αχμέτ!
Α_ _ _ _ _ _ _ Το ψωμί που έτρωγε η σκλάβα του Αχμέτ
Χ_ _ _ _ _ _ Το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας
Μ_ _ _ _ _ Η είσοδος που κάνει ο ιερέας κρατώντας τα τίμια δώρα
Ε_ _ _ _ _ _ _ Το θαύμα ήταν για τον Αχμέτ μία συγκλονιστική…
Τ_ _ _ Στους ιερείς ταιριάζει ιδιαίτερη…
