Ψάχνω τον Θεό να μου πει…
Κάποτε ένας χωρικός άκουσε στην εκκλησία ότι αν
δώσεις ελεημοσύνη θα λάβεις εκατονταπλάσια από τον Θεό. Είπε λοιπόν στη γυναίκα
του να δώσουν ως ελεημοσύνη το μοναδικό βόδι που είχαν και ο Κύριος θα τους
επέστρεφε 100 βόδια για την καλή τους πράξη. Και δε δίστασε καθόλου να δώσει το
βόδι του έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Κύριο. Έδωσε λοιπόν το βόδι και
περίμενε την ανταπόδοση από τον Θεό. Περνούσε ο καιρός και τα 100 βόδια δεν
έρχονταν. Ένα πρωί λοιπόν αποφάσισε να ανέβει στο γειτονικό βουνό, για να βρει
τον Θεό και να τον ρωτήσει πότε θα του έδινε τα 100 βόδια που άκουσε στο
κήρυγμα του ιερέα. Ανεβαίνοντας στο βουνό συνάντησε έναν ασκητή.
«Πού πηγαίνεις;» ρώτησε ο ασκητής.
«Πάω να βρω τον Θεό να τον ρωτήσω πότε θα μου
στείλει τα εκατό βόδια για την
ελεημοσύνη που έκανα».
«Όταν Τον συναντήσεις», είπε ο ασκητής, «ρώτησέ
Τον και για μένα. Είμαι στο βουνό και ζω ασκητικά εδώ και σαράντα χρόνια.
Κέρδισα τελικά τη Βασιλεία των Ουρανών;».
«Ευχαρίστως να Τον ρωτήσω» αποκρίθηκε ο χωρικός
και συνέχισε το δρόμο του. Λίγο πιο πάνω συνάντησε έναν γέρο άντρα με λευκή γενειάδα.
«Ποιόν ψάχνεις;» ρώτησε ο γέροντας.
«Άκουσα στην εκκλησία ότι αν κάνω ελεημοσύνη, θα
πάρω εκατονταπλάσια από τον Θεό. Ψάχνω λοιπόν τον Θεό να μου πει πότε θα με
ανταμείψει για την ελεημοσύνη μου».
«Γύρνα στο σπίτι σου και σκάψε κάτω από το δέντρο
στην αυλή σου. Θα βρεις ένα τσουκάλι με λίρες. Μην το πεις πουθενά, μόνο
συνέχισε να βοηθάς τον κόσμο και δεν θα στερηθείς τίποτα στη ζωή σου».
«Σε ευχαριστώ, γέροντα. Και κάτι ακόμα. Ερχόμενος
να σε βρω, συνάντησα έναν ασκητή και μου ζήτησε να σε ρωτήσω αν μετά από
σαράντα χρόνια πνευματικών αγώνων και άσκησης κέρδισε τελικά τη Βασιλεία των
Ουρανών».
«Να πεις
σε αυτόν τον ασκητή ότι κι άλλα σαράντα χρόνια να κάτσει στο βουνό δεν θα
κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών. Τον ασκητή αυτόν του δίνω κάθε μέρα ένα
παξιμάδι εδώ και σαράντα χρόνια. Σήμερα, ξέροντας ότι θα έρθεις του έδωσα δύο
παξιμάδια, ένα για αυτόν και ένα για σένα. Αυτός όμως αντί να σου δώσει το ένα,
τα κράτησε και τα δύο για τον εαυτό του, χωρίς να έχει εμπιστοσύνη σε μένα. Εσύ
όμως χωρίς δισταγμό έδωσες το βόδι σου πιστεύοντας σε αυτό που άκουσες στην
εκκλησία».
Λίγα
λόγια για το θέμα του μήνα
Εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να το
καταλαβαίνουμε και σιγά-σιγά, η ζωή μας είχε αρχίσει να γίνεται ατομοκεντρική.
Ενδιαφερόμασταν μόνο για τον εαυτό μας και το προσωπικό μας συμφέρον,
θεωρούσαμε τους άλλους ως μέσον για να πετύχουμε εμείς τους στόχους μας ή ως
υπαλλήλους της δικής μας ευδαιμονίας, και το Θεό, όταν δεν τον είχαμε διαγράψει
ή καλύτερα αντικαταστήσει με τον εαυτό μας, υπηρέτη για την ικανοποίηση των
θελημάτων μας. Τώρα, μέσα στα δύο τελευταία χρόνια ο Θεός μάς φάνηκε αδύναμος
για να μας σώσει, άδικος γιατί «μας παίρνει πριν από την ώρα μας» ή αχρείαστος,
αφού καλά τα καταφέραμε μέχρι τώρα. Από την άλλη, ο συνάνθρωπος από αναγκαίο
κακό μετατράπηκε σε απειλή θανάτου και η απομάκρυνσή του από εμάς ή η τιμωρία
του και η απομάκρυνσή του από το κοινωνικό σύνολο είναι επιβεβλημένη και
αναγκαία!
Όσο
παράδοξη και φανταστική κι αν φαίνεται η παραπάνω ιστορία κρύβει στην ουσία δύο
στοιχεία που είναι οι πυλώνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας: η πίστη-εμπιστοσύνη στο
Θεό και η προσφορά στον συνάνθρωπο.
Η
πίστη στο Θεό ερμηνεύεται ως η εμπιστοσύνη σ΄ Αυτόν για ό,τι κι αν συμβαίνει με
την πεποίθηση ότι η αγάπη Του για τον καθένα μας είναι απέραντη και ότι όλα με
τη Χάρη Του θα φέρουν πνευματική καρποφορία. Ακόμη, αυτή η εμπιστοσύνη στο Θεό
μάς παρακινεί στο να προσφέρουμε στον άλλον ακόμη κι όταν εμείς ζημιώνουμε,
ακόμη και όταν μπαίνει το δίλημμα ο άλλος ή εγώ!
Πολλές
φορές θεωρούμε ότι η πίστη μας στο Θεό είναι ένα εργαλείο για να έχουμε καλοτυχία,
πρόοδο και προκοπή στη ζωή μας, υγεία και μακροημέρευση και να ικανοποιούνται
οι επιθυμίες μας, αφού εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε και ό,τι θελήσουμε προς την
κατεύθυνση αυτή. Ξεχνάμε απλά ότι ο Θεός μάς προσφέρει ως κληρονομιά την αιωνιότητα
και ότι στην παρούσα ζωή μάς δίνει ευκαιρίες για να «επενδύσουμε» σε εκείνη.
Και
η επένδυση στην αιωνιότητα γίνεται αγοράζοντας μετοχές που τις μεταβιβάζουμε
στους άλλους, δηλαδή με την όποια μας προσφορά προς τον άλλον, υλική ή άϋλη,
ακριβή ή φθηνή, αλλά σε κάθε περίπτωση προσφορά που για μας είναι κόπος και
θυσία η παροχή της.
Πίστη
στο Θεό σημαίνει ότι η μέρα μας ξεκινάει με και καταλήγει σ΄ Αυτόν, όλα όσα
έχουμε τα λαμβάνουμε από και τα προσφέρουμε σε Αυτόν, ό,τι κάνουμε είναι
σύμφωνο με το θέλημά Του και δεχόμαστε καθετί καλό που μας προσφέρει ή καθετί
κακό που επιτρέπει να μας συμβεί με ευγνωμοσύνη και διάθεση πνευματικής
ωρίμανσης. Όλα τα μεταχειρίζεται ο Θεός
για να προκύψει πνευματικό όφελος! Για τους πιστούς δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όσο
κι αν φαίνεται ότι κυριαρχεί το κακό, στο τέλος θριαμβεύει η δύναμη του Θεού!
Αυτό
να έχουμε μέσα μας ως ακλόνητη βεβαιότητα για ό,τι ακολουθήσει και αυτό να
βιώνουμε ενδιαφερόμενος ο ένας για τον άλλον και προσφέροντας ο ένας στον άλλον!
Το
2020 ο «Έρανος της Αγάπης» της Ιεράς Μητροπόλεώς μας δεν πραγματοποιήθηκε λόγω
των έκτακτων υγειονομικών μέτρων. Για το 2021 πραγματοποιείται από τα
Χριστούγεννα που μας πέρασαν μέχρι το Πάσχα που μας έρχεται. Από τη μία πολλές
από τις δράσεις της Μητροπόλεώς μας ανεστάλησαν λόγω των ειδικών συνθηκών, από
την άλλη οι ανάγκες για βοήθεια αυξάνονται καθημερινά! Παρακαλούμε θερμά να
επιστρέψετε στο Ναό ή στο Φούρνο τον φάκελο που σας αφήσαμε, ει δυνατόν μέχρι
και την Καθαρά Δευτέρα, (7 Μαρτίου 2022).
Με
τα χρήματα αυτά η τοπική μας Εκκλησία ενισχύει τις κοινωνικές και φιλανθρωπικές
της δραστηριότητες.
