«Το αυγό του Αλέξανδρου»
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε με στρεβλωμένο σώμα, ήταν ήπιας μορφής αυτιστικό παιδί. Στην ηλικία των δώδεκα ετών ήταν ακόμη στη Δευτέρα Δημοτικού κι έμοιαζε ανίκανος να μάθει. Η δασκάλα του τον φρόντιζε ιδιαίτερα. Ήταν πιστή κοπέλα, πραγματική ιεραπόστολος. Μία μέρα ο Αλέξανδρος την πλησίασε κουτσαίνοντας και της φώναξε «σ΄ αγαπώ κυρία».
Εν τω μεταξύ είχε φτάσει η άνοιξη κι όλα τα παιδιά μιλούσαν με ενθουσιασμό για το Πάσχα που θα ερχόταν. Η κυρία έδωσε σε καθένα από τα παιδιά ένα μεγάλο πλαστικό αυγό και τους είπε: «Θέλω να το πάρετε αυτό στο σπίτι σας κι αύριο να το φέρετε πίσω, αφού, όμως, βάλετε μέσα κάτι, που να δείχνει δημιουργία και νέα ζωή».
Το επόμενο πρωί είκοσι παιδιά ήρθαν στο σχολείο γελώντας και μιλώντας καθώς τοποθετούσαν τα αυγά τους στο μεγάλο καλάθι μπροστά στην έδρα της κυρίας τους. Σε λίγο ήρθε η ώρα, για να ανοίξουν τα αυγά.
Στο πρώτο η δασκάλα βρήκε ένα λουλούδι. «Ναι, το λουλούδι οπωσδήποτε είναι σημάδι νέας ζωής», είπε η δασκάλα και συνέχισε λέγοντας «Μπράβο Μαρία!» στη μαθήτρια, που εν τω μεταξύ είχε σηκώσει το χέρι της δηλώνοντας ότι το αυγό είναι δικό της.
Το επόμενο αυγό περιείχε μια πεταλούδα, η οποία, όμως, έδειχνε πολύ ζωντανή. Η δασκάλα σήκωσε το αυγό ψηλά: «Όλοι γνωρίζουμε, ότι η κάμπια αλλάζει και «μετασχηματίζεται» σε μια όμορφη πεταλούδα. Πράγματι, αυτό είναι νέα ζωή, επίσης» είπε η δασκάλα.
Μετά η δασκάλα άνοιξε το τρίτο αυγό. Τα έχασε. Τα αυγό ήταν άδειο. Σίγουρα θα είναι του Αλέξανδρου, σκέφτηκε. Σκεφτόταν τι έπρεπε να πράξει εκείνη τη στιγμή. Επειδή δεν ήθελε να τον ντροπιάσει, άφησε το αυγό στην άκρη και σήκωσε το χέρι για να πάρει άλλο. Ξαφνικά ο Αλέξανδρος πετάχτηκε. «Κυρία, δε θα πείτε τίποτα για το αυγό μου;».
Ταραγμένη η δασκάλα απάντησε: «Μα, μα Αλέξανδρε, το αυγό σου είναι άδειο!». Εκείνος την κοίταξε μέσα στα μάτια και της είπε με απαλή φωνή: «Ναι κυρία, μα και του Χριστού ο τάφος ήταν κι αυτός άδειος...».
Ο χρόνος σταμάτησε. Η δασκάλα προσπάθησε να συνέλθει. Λίγη ώρα μετά ρωτά τον Αλέξανδρο: «Εσύ ξέρεις γιατί ο τάφος ήταν άδειος;» κι εκείνος απαντάει: «Ναι, το Χριστό τον σκότωσαν και τον έβαλαν εκεί, όμως, μετά αναστήθηκε. Αυτό δε δείχνει τη νέα ζωή;».
Το κουδούνι για το διάλειμμα χτύπησε κι ενώ τα παιδιά έτρεχαν με ενθουσιασμό για την αυλή του σχολείου, η δασκάλα έκρυψε το πρόσωπό της. Και έκλαψε...
Τρεις μήνες αργότερα ο Αλέξανδρος έφυγε από τη ζωή...
Όσοι συμμετείχαν στην κηδεία του, είδαν με έκπληξη πάνω στο φέρετρό του είκοσι ... αυγά. Όλα ήταν άδεια. Σαν τον τάφο του Χριστού μας που ήταν άδειος, επειδή ... ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/2019/04/blog-post_384.html
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Αδελφοί μου, Χριστός Ανέστη; Γιορτάσαμε Πάσχα; Κάπου το 2012 βλέποντας με τα παιδιά του Κατηχητικού Λυκείου την ομώνυμη ταινία που έδειχνε την καταστροφή της γης και την προσπάθεια κάποιων ισχυρών να σωθούν μέσα με μεγάλες και ασφαλείς κιβωτούς έχοντας μόνο τρεις ώρες στη διάθεσή τους, έφτασε το ερώτημα: «Εσύ, τί θα έκανες αν ήξερες ότι σε τρεις ώρες πεθαίνεις;» Ακούστηκαν πολλά από τα παιδιά ώσπου τελευταίος έπρεπε να απαντήσω κι εγώ! «Την Αναστάσιμη Ακολουθία και Θεία Λειτουργία» είχα απαντήσει. Και φέτος, την Μ. Σαρακοστή και τη Μ. Εβδομάδα σκεφτόμουν κι έλεγα: «Κύριε, μπορεί το φετινό Πάσχα να είναι το τελευταίο μου; Δεν ξέρω αν θα το ήθελα έτσι!». Τώρα, που πέρασε το Πάσχα, σκέφτομαι πως η Αναστάσιμη Ακολουθία και Θεία Λειτουργία των τελευταίων τριών ωρών της ζωή μου, έτσι θα ήταν, ίσως και λιτότερη, χωρίς τα αγαπημένα πρόσωπα των ενοριτών, των συγγενών και φίλων που συνήθως συλλειτουργούμε το βράδυ της Αναστάσεως… Ίσως και χωρίς κανέναν άλλον.
Το βράδυ της Αναστάσεως σκεφτόμουν πως μπορεί να μην είναι το φετινό Πάσχα το τελευταίο της ζωής μου, αλλά σίγουρα ήταν ένα Πάσχα που είχε έντονα τα χαρακτηριστικά του Πρώτου Χριστιανικού Πάσχα.
Ο Χριστός μόνος. Οι μαθητές-χριστιανοί, φοβισμένοι κλεισμένοι στο σπίτι τους. Η πολιτική εξουσία σφράγισε το μνήμα του Χριστού με κουστωδία τότε, σφράγισε τους Ναούς σήμερα. Δύο άτομα κατέβασαν το σώμα του Χριστού από το Σταυρό τότε, ο παπάς και ο ψάλτης συμμετείχε στις ακολουθίες σήμερα. Οι αρχιερείς και οι νομοδιδάσκαλοι έπεισαν το λαό να στραφεί εναντίον του Χριστού τότε, προσπαθούσαν να πείσουν τους πιστούς να μην εκκλησιαστούν και να μην κοινωνήσουν σήμερα. Οι μυροφόρες κρυφά παρακολουθούσαν την ταφή τότε, κρυφά κάποιοι έφεραν λουλούδια στον επιτάφιο φέτος ή μοίρασαν το Άγιο Φως το Μ. Σάββατο το βράδυ. Ένας Κυρηναίος κουβάλησε το Σταυρό του Χριστού, ένας αριστερός πολιτικός τόλμησε να πει «επιτρέψτε να γίνει η λιτανεία του Επιταφίου μόνο με τον παπά και τον ψάλτη,» φέτος. Ο ένας από τους ληστές ομολόγησε την πίστη του πάνω από το σταυρό, ένα άλλο στέλεχος της «αριστεράς» ετάφη με την εκκλησιαστική τάξη, όπως το είχε ζητήσει όντας εν ζωή.
Χριστός Ανέστη!, αδελφοί μου! Ναι, πέρα από κάθε αμφιβολία. Και σήμερα, παραμονή του Θωμά, ελπίζω πως και ο καθένας μας θα φωνάξει όπως και ο Θωμάς «ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα χρειαστεί ο καθένας μας, αλλά εύχομαι να γίνει σύντομα!
Ό,τι θα έρθει στο άμεσο μέλλον θα είναι δύσκολο και σκληρό. Δεν πέρασαν τα δύσκολα. Τώρα έρχονται. Ούτε ο κοροναϊός εξαλείφθηκε, ούτε τα οικονομικά και κοινωνικά θέματα είναι τακτοποιημένα! Οι πολιτικοί μας θα πουν πως μας έσωσαν τη ζωή. Αλλά όλοι μας λίγο μετά τις εκλογές λέμε ότι οι πολιτικοί μάς ξεγέλασαν! Οι επιστήμονες κάθε ειδικότητας λένε μια αλήθεια και μια γνώμη: «δεν γνωρίζουμε τίποτε, μελετάμε τα δεδομένα και προτείνουμε λύσεις». Η Εκκλησία μας, μάς λέει μια Αλήθεια: «η παρούσα ζωή είναι προετοιμασία για την Ανάσταση!». Κανείς δε μπορεί να μας εγγυηθεί ότι θα ζήσουμε άλλο Πάσχα. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι εκκλησιαστικοί ηγέτες. Ξέρουμε όλοι ότι η ζωή μας είναι στα χέρια του Θεού. Εμείς θα την προστατεύουμε, εμείς θα φυλαγόμαστε, αλλά και θα προετοιμαζόμαστε για την συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό! Η αθανασία δεν είναι για την παρούσα ζωή με τις ανάγκες και τη φθορά, όπως τη θέλουμε εμείς εδώ και τώρα!
Ναι, το Πάσχα ήρθε! Το γιορτάζει η Εκκλησία μας, έστω και με κλειστούς τους Ναούς μας. Άλλοι έχουν την ευθύνη γι΄ αυτό. Όμως, για το αν γιορτάζουμε το Πάσχα είναι δική μας ευθύνη, αν πιστεύουμε στο Πάσχα, στην Ανάσταση. Το σκοτάδι έξω μπορεί να βαθύνει περισσότερο. Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει! Το Άγιο Φως, που συκοφαντήθηκε και φέτος ακόμη και από αρχιερείς ως ένα κοινό φως, ανέτειλε στον Πανάγιο Τάφο. Θα φτάσει κι εδώ! Χριστέ μου, να φτάσει και στις καρδιές μας, όπως έφτασε στην καρδιά του μικρού Αλέξανδρου της ιστορίας!
