«λαλεῖτε τῷ λαῷ πάντα τα ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης» (Πράξ. 5, 20), δηλαδή της αναστάσιμης αναδημιουργίας και καινής κτίσεως του κόσμου, στο λαό.
Ποια είναι τα ρήματα της ζωής ταύτης όμως; Είναι πρώτα απ’ όλα η πίστη ότι ο Χριστός είναι ο Ίδιος η Ανάσταση και η Ζωή. Δεν είναι απλώς λόγια ή βιβλίο ή φιλοσοφία ή ιδεολογία ή κοινωνική διδασκαλία, αλλά ο ίδιος ο Χριστός, το Θεανθρώπινο Πρόσωπο που είναι η Ανάσταση και η Ζωή. Κάθε φορά που διακηρύττουμε λοιπόν την Ανάσταση, δεν μιλούμε μόνο για ένα γεγονός, για ένα θαύμα, για μία ελπίδα, για μία προσδοκία, για μία επιθυμία, για μία πίστη. Μιλούμε για Ένα Πρόσωπο, το Θεανθρώπινο του Αναστημένου Κυρίου μας. Και αυτό το πρόσωπο δεν το διακηρύττουμε απλώς. Το ζούμε μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, όταν κοινωνούμε το σώμα Του και το αίμα Του. Το ζούμε στα πρόσωπα των αδελφών μας, όταν βλέπουμε εν αγάπη τον Χριστό σ’ αυτά. Το ζούμε στην προσευχή μας, όταν Τον επικαλούμαστε και αισθανόμαστε στην καρδιά μας την αύρα και την δροσιά του Πνεύματος, που μας λέγει ότι δεν θα νικηθούμε από το κακό, από τον θάνατο, από τους νόμους της φύσης, ακόμη κι αν φαίνεται ότι αυτοί πρόσκαιρα επικρατούν. «Βασιλεύει, αλλ’ ουκ αιωνίζει Άδης του γένους των βροτών», ψάλλουμε στην Εκκλησία (Κανόνας του Μεγάλου Σαββάτου). Και κανείς Άδης, είτε του θανάτου, είτε της απελπισίας, είτε της μοναξιάς, είτε του χωρισμού και της αποτυχίας, είτε της πείνας και της δοκιμασίας, είτε της απόρριψης, είτε όλοι μαζί, δεν μπορεί να αιωνίσει, ακόμη κι αν φαίνεται ότι βασιλεύει. Ο Αναστημένος Κύριός μας τον πικραίνει και τον συντρίβει. Και ταυτόχρονα δίνει την Ανάσταση σε όσους Τον ζητούν και Τον προσδοκούν, χαρίζοντας την αιώνια και αναφαίρετη χαρά.
Αυτό το γεγονός της Αναστάσεως το γιορτάζουμε από σήμερα (Κυριακή του Θωμά) κάθε Κυριακή του έτους και σε κάθε θεία Λειτουργία.
Σάββατο 26 Απριλίου 2014
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 28 Απριλίου - Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Πέμπτη 1 Μαΐου 2014
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Αγιασμός Πρωτομηνιάς.
7.15 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Σάββατο 3 Μαΐου 2014:
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία, (ετήσιο μνημόσυνο Μαριάνθης Ζήγρα).
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό Δημοτικού.
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για παιδιά.
6.00 – 7.00 μ.μ. Κατηχητικό Γυμνασίου.
7.00 μ.μ. Εσπερινός εορτής των Μυροφόρων
Κυριακή 4 Μαΐου 2014 (των Μυροφόρων):
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
10.00 π.μ. - 12.00 π.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 28 Απριλίου - Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Πέμπτη 1 Μαΐου 2014
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Αγιασμός Πρωτομηνιάς.
7.15 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Σάββατο 3 Μαΐου 2014:
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία, (ετήσιο μνημόσυνο Μαριάνθης Ζήγρα).
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό Δημοτικού.
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για παιδιά.
6.00 – 7.00 μ.μ. Κατηχητικό Γυμνασίου.
7.00 μ.μ. Εσπερινός εορτής των Μυροφόρων
Κυριακή 4 Μαΐου 2014 (των Μυροφόρων):
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
10.00 π.μ. - 12.00 π.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
Σάββατο 12 Απριλίου 2014
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ 2014
13 Ἀπριλίου - Κυριακή τῶν Βαΐων
7.30 - 10.30 π.μ.Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
7.30 - 9.30 μ.μ. Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου Ἰωσήφ τοῦ Παγκάλου)
14 Ἀπριλίου - Μεγάλη Δευτέρα
7.30 – 9.00 π.μ. Ὥρες – Εσπερινός
7.30 - 9.30 μ.μ Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου (τῶν 10 Παρθένων)
15 Ἀπριλίου - Μεγάλη Τρίτη
7.30 - 9.30 π.μ. Ὥρες – Εσπερινός καί Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.
7.30 - 9.30 μ.μ Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου Τῆς ἀλειψάσης τον Κύριον)
16 Ἀπριλίου - Μεγάλη Τετάρτη
7.30 – 9.00 π.μ. Ὥρες – Εσπερινός
4.00 – 5.00 μ.μ Μυστήριον Ἱεροῦ Εὐχελαίου
7.30 - 9.30 μ.μ Ἀκολουθία τοῦ Νιπτήρος
17 Ἀπριλίου - Μεγάλη Πέμπτη
7.30 - 9.30 π.μ. Ἑσπερινός & Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
7.30 - 11.15 μ.μ. Ἀκολουθία τῶν Ἀχράντων Παθῶν.
18 Ἀπριλίου - Μεγάλη Παρασκευή
09.00 - 10.30 π.μ.Ἀκολουθία τῶν Μεγάλων καί Βασιλικῶν Ωρῶν
10.30 - 12.00 π.μ. Μέγας Ἑσπερινός καί Ἀποκαθήλωσις
5.00 μ.μ. Τρισάγιο στο Κοιμητήριο
7.30 – 11.00 μ.μ. Ἀκολουθία Ἐπιταφίου Θρήνου
9.30 μ.μ. Ἔξοδος Ἐπιταφίου
19 Ἀπριλίου - Μέγα Σάββατον
7.30 - 9.30 π.μ.Ἑσπερινός και Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
11.00 μ.μ. Ἔναρξις Μεσονυκτικοῦ
20 Ἀπριλίου – ΚΥΡΙΑΚΗ τοῦ ΠΑΣΧΑ
00.00 μεσ. Ἀνάστασις
00.15 π.μ Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
7.00μ.μ. Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης.
21 Ἀπριλίου - Δευτέρα τοῦ Πάσχα
08.00 - 10.30π.μ. Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία.
22 Ἀπριλίου - Τρίτη τοῦ Πάσχα
7.00μ.μ. Ἑσπερινός Ἁγίου Γεωργίου στόν Ἅγιο Γεώργιο.
23 Ἀπριλίου - Τετάρτη τοῦ Πάσχα -Ἁγ. Γεωργίου
07.30 - 10.00π.μ. Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία.
25 Ἀπριλίου – Παρασκευή τοῦ Πάσχα, Ζωοδόχου Πηγῆς
7.30 - 10.00 π.μ. Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία
Παρακαλούμε θερμά, να φέρετε στο Ναό βρασμένα και βαμμένα κόκκινα αυγά μέχρι το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, ώστε να διανεμηθούν κατά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία.
ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ 2014
13 Ἀπριλίου - Κυριακή τῶν Βαΐων
7.30 - 10.30 π.μ.Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
7.30 - 9.30 μ.μ. Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου Ἰωσήφ τοῦ Παγκάλου)
14 Ἀπριλίου - Μεγάλη Δευτέρα
7.30 – 9.00 π.μ. Ὥρες – Εσπερινός
7.30 - 9.30 μ.μ Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου (τῶν 10 Παρθένων)
15 Ἀπριλίου - Μεγάλη Τρίτη
7.30 - 9.30 π.μ. Ὥρες – Εσπερινός καί Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.
7.30 - 9.30 μ.μ Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου Τῆς ἀλειψάσης τον Κύριον)
16 Ἀπριλίου - Μεγάλη Τετάρτη
7.30 – 9.00 π.μ. Ὥρες – Εσπερινός
4.00 – 5.00 μ.μ Μυστήριον Ἱεροῦ Εὐχελαίου
7.30 - 9.30 μ.μ Ἀκολουθία τοῦ Νιπτήρος
17 Ἀπριλίου - Μεγάλη Πέμπτη
7.30 - 9.30 π.μ. Ἑσπερινός & Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
7.30 - 11.15 μ.μ. Ἀκολουθία τῶν Ἀχράντων Παθῶν.
18 Ἀπριλίου - Μεγάλη Παρασκευή
09.00 - 10.30 π.μ.Ἀκολουθία τῶν Μεγάλων καί Βασιλικῶν Ωρῶν
10.30 - 12.00 π.μ. Μέγας Ἑσπερινός καί Ἀποκαθήλωσις
5.00 μ.μ. Τρισάγιο στο Κοιμητήριο
7.30 – 11.00 μ.μ. Ἀκολουθία Ἐπιταφίου Θρήνου
9.30 μ.μ. Ἔξοδος Ἐπιταφίου
19 Ἀπριλίου - Μέγα Σάββατον
7.30 - 9.30 π.μ.Ἑσπερινός και Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
11.00 μ.μ. Ἔναρξις Μεσονυκτικοῦ
20 Ἀπριλίου – ΚΥΡΙΑΚΗ τοῦ ΠΑΣΧΑ
00.00 μεσ. Ἀνάστασις
00.15 π.μ Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
7.00μ.μ. Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης.
21 Ἀπριλίου - Δευτέρα τοῦ Πάσχα
08.00 - 10.30π.μ. Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία.
22 Ἀπριλίου - Τρίτη τοῦ Πάσχα
7.00μ.μ. Ἑσπερινός Ἁγίου Γεωργίου στόν Ἅγιο Γεώργιο.
23 Ἀπριλίου - Τετάρτη τοῦ Πάσχα -Ἁγ. Γεωργίου
07.30 - 10.00π.μ. Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία.
25 Ἀπριλίου – Παρασκευή τοῦ Πάσχα, Ζωοδόχου Πηγῆς
7.30 - 10.00 π.μ. Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία
Παρακαλούμε θερμά, να φέρετε στο Ναό βρασμένα και βαμμένα κόκκινα αυγά μέχρι το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, ώστε να διανεμηθούν κατά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία.
Πρός τούς ἐνορίτες τῶν Μελισσατίκων
Ἀγαπητοί μας,
Γιά νά βιώσουμε καλύτερα τήν Μεγάλη Ἐβδομάδα καί νά συμμετέχουμε συνειδητά στό Πάθος καί στην Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ἀπαραίτητο νά προετοιμαστοῦμε πνευματικά συμμετέχοντας σέ ὅσο τό δυνατόν περισσότερες ἀκολουθίες μέ εὐλάβεια, προσοχή καί σιωπή.
Ἡ σεμνή ἐνδυμασία εἶναι στολίδι για τόν ἄνθρωπο. Γιά τόν Χριστιανό ἀποτελεῖ ἀπαραίτητο συμπλήρωμα ὅταν εἰσέρχεται στόν Ναό.
Προκειμένου νά κοινωνήσουμε εἶναι ἀπαραίτητη ἡ πνευματική προετοιμασία (ἐξομολόγηση, νηστεία, συμφιλίωση κ.λπ.).
Ἡ Θεία Μετάληψη τῶν ἀσθενῶν στό σπίτι θά γίνει τήν Μεγάλη Τρίτη τό πρωί. Ἐνημερώστε τό ναό ἐγκαίρως.
Πλαστικά ἄνθη δέν ἁρμόζει νά προσφέρονται. Εἶναι προτιμότερα λίγα αγριολούλουδα, παρά ἔνα πλαστικό στεφάνι. Ὁ στολισμός τοῦ Ἐπιταφίου γίνεται μέ φυσικά ἄνθη.
Τό προσκύνημα τοῦ Ἐσταυρωμένου καί τοῦ Ἐπιταφίου θά πρέπει νά γίνεται μέ τάξη.
Κατά τό στολισμό τοῦ ἐπιταφίου τό βράδυ τῆς Μ. Πέμπτης, δέν ξεχνάμε ὄτι ἐκείνες τίς ὤρες ὁ Χριστός ὑποφέρει καί πάσχει γιά τόν καθένα μας χωριστά, ξεχρεώνοντας τίς προσωπικές μας ἁμαρτίες. Ἔτσι, ἡ συμπεριφορά μας δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀταίριαστη πρός τό γεγονός αὐτό. Ἀκόμη, τό πρωί τῆς Μ. Παρασκευῆς ἡ ἀγάπη μας στόν πάσχοντα Χριστό μᾶς ὀδηγεῖ στό Ναό, συμμετέχοντας στό πάθος Του καί εὐχαριστώντας Τον γιά τή Θυσία Του, ἐνώ μέ τή συμμετοχή μας στην Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, γεμίζουμε μέ τή χαρά καί τή δύναμη τῆς Ἀναστάσεως. Ἁς μήν λησμονοῦμε πῶς αὐτός πού ἔφυγε ἀπό τη σύναξη τῶν μαθητῶν ἤταν ὁ προδότης Ἰούδας.
Καλό Πάσχα!
Γιά νά βιώσουμε καλύτερα τήν Μεγάλη Ἐβδομάδα καί νά συμμετέχουμε συνειδητά στό Πάθος καί στην Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ἀπαραίτητο νά προετοιμαστοῦμε πνευματικά συμμετέχοντας σέ ὅσο τό δυνατόν περισσότερες ἀκολουθίες μέ εὐλάβεια, προσοχή καί σιωπή.
Ἡ σεμνή ἐνδυμασία εἶναι στολίδι για τόν ἄνθρωπο. Γιά τόν Χριστιανό ἀποτελεῖ ἀπαραίτητο συμπλήρωμα ὅταν εἰσέρχεται στόν Ναό.
Προκειμένου νά κοινωνήσουμε εἶναι ἀπαραίτητη ἡ πνευματική προετοιμασία (ἐξομολόγηση, νηστεία, συμφιλίωση κ.λπ.).
Ἡ Θεία Μετάληψη τῶν ἀσθενῶν στό σπίτι θά γίνει τήν Μεγάλη Τρίτη τό πρωί. Ἐνημερώστε τό ναό ἐγκαίρως.
Πλαστικά ἄνθη δέν ἁρμόζει νά προσφέρονται. Εἶναι προτιμότερα λίγα αγριολούλουδα, παρά ἔνα πλαστικό στεφάνι. Ὁ στολισμός τοῦ Ἐπιταφίου γίνεται μέ φυσικά ἄνθη.
Τό προσκύνημα τοῦ Ἐσταυρωμένου καί τοῦ Ἐπιταφίου θά πρέπει νά γίνεται μέ τάξη.
Κατά τό στολισμό τοῦ ἐπιταφίου τό βράδυ τῆς Μ. Πέμπτης, δέν ξεχνάμε ὄτι ἐκείνες τίς ὤρες ὁ Χριστός ὑποφέρει καί πάσχει γιά τόν καθένα μας χωριστά, ξεχρεώνοντας τίς προσωπικές μας ἁμαρτίες. Ἔτσι, ἡ συμπεριφορά μας δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀταίριαστη πρός τό γεγονός αὐτό. Ἀκόμη, τό πρωί τῆς Μ. Παρασκευῆς ἡ ἀγάπη μας στόν πάσχοντα Χριστό μᾶς ὀδηγεῖ στό Ναό, συμμετέχοντας στό πάθος Του καί εὐχαριστώντας Τον γιά τή Θυσία Του, ἐνώ μέ τή συμμετοχή μας στην Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, γεμίζουμε μέ τή χαρά καί τή δύναμη τῆς Ἀναστάσεως. Ἁς μήν λησμονοῦμε πῶς αὐτός πού ἔφυγε ἀπό τη σύναξη τῶν μαθητῶν ἤταν ὁ προδότης Ἰούδας.
Καλό Πάσχα!
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 81
ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΧΑΙΡΙΑ
Λίγο πριν την σύλληψή Του, ο Χριστός θέλοντας να υπενθυμίσει στους μαθητές Του την προφητεία “και μετά ανόμων ελογίσθη”, ότι δηλ. θα τον θανατώσουν σαν ένα κοινό εγκληματία, τους είπε: «Όποιος δεν έχει μαχαίρι να αγοράσει».
Τότε οι απόστολοι, χωρίς να καταλάβουν τί τους έλεγε, είπαν: «Να, Κύριε, υπάρχουν εδώ δύο μαχαίρια». (Λουκ. 22, 37)!
Γιατί δύο μαχαίρια και όχι τρία ή τέσσερα ή…;
Στον κόσμο που ζούμε έχουμε μπροστά μας δύο μαχαίρια:
Το ένα στρέφεται προς τα έξω, στους άλλους- και το άλλο στρέφεται προς τα μέσα, στον εαυτό μας.
Το ένα προκαλεί βλάβη στο διπλανό μας, όπως το μαχαίρι που χρησιμοποίησε ο απόστολος Πέτρος για να κόψει το αυτί του υπηρέτη του αρχιερέα.
Αυτού του είδους το μαχαίρι, ο Χριστός είπε να επιστραφεί στη θήκη του.
Το άλλο μαχαίρι (εκείνο που στρέφεται προς τα μέσα) είναι αυτό με το οποίο κόβουμε - πρέπει να κόβουμε – όχι τους άλλους αλλά τον εαυτό μας, δηλ. τα πάθη μας.
Το ένα το κρατάνε στα χέρια τους τα έθνη, για να προκαλούν μεταξύ τους πολέμους και να αλληλοεξοντώνονται.
Το άλλο το κρατάμε ο καθένας στα δικά του χέρια για να αφαιρεί από πάνω του οτιδήποτε τον εμποδίζει να ανεβεί στον ουρανό.
Όσο λιγότερο οι άνθρωποι πολεμούν το κακό μέσα τους, τόσο περισσότερο θα πολεμούν το διπλανό τους, το γείτονά τους και τα άλλα κράτη. Και αντίστροφα. Όσο περισσότερο αγωνίζονται εναντίον του κακού, τόσο λιγότερη θα είναι η ανάγκη να μάχονται με τον εξωτερικό εχθρό. Όταν ο άνθρωπος “χύνει” λιγότερο δικό του αίμα πολεμώντας το κακό μέσα στη καρδιά του, αναπόφευκτα θα χύσει περισσότερο ξένο αίμα, του αδελφού του. Η αυτοδικαίωση και ο εμφύλιος σπαραγμός πάνε μαζί χέρι-χέρι!
Εκείνος που δεν ψάχνει να βρει τον εχθρό που εμφωλεύει μέσα του, οπωσδήποτε θα τον βρει έξω!
Κάθε άνθρωπος, κάθε ήμερα, κάθε στιγμή, μέσα στα μύχια της καρδιάς του διεξάγει έναν εμφύλιο πόλεμο με τον εαυτό του. Αν σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν δείξει παλληκαριά και ηττηθεί, σίγουρα θα τον προεκτείνει και προς τα έξω, στους αδελφούς του!
Εκείνος που δεν αγωνίζεται να σταυρώνει καθημερινά τον εαυτό του και τα πάθη του, να είσαι βέβαιος ότι θα σταυρώνει καθημερινά τους άλλους.
Εκείνος που δεν σηκώνει καθημερινά το δικό του σταυρό, πρόσεξε και θα το δεις θα τον τοποθετεί στην πλάτη των άλλων!
Μη σας φανεί περίεργο το ότι πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχουμε μέσα μας ειρήνη και γαλήνη. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν ξεκινήσαμε τον πόλεμο με τον εαυτό μας. Και γιατί δεν τον ξεκινήσαμε; Μα γιατί δεν έχουμε τη διάθεση να το παραδεχθούμε ότι πράγματι μέσα μας έχουμε ένα εχθρό, ο οποίος δεν παύει κάθε στιγμή να μας κλέβει και να μας τραυματίζει. Ενώ αυτός δουλεύει έντεχνα για την απώλειά μας, εμείς καμαρώνουμε και λέμε πως ό,τι μας συμβαίνει, οφείλεται σε εξωτερικές αιτίες!..
Τί κρίμα! Τί κρίμα! Άνθρωπος που ποτέ δεν έκατσε να σκεφτεί την καλωσύνη και την απέραντη αγάπη του Θεού, ποτέ δεν θα αναλάβει ένα τέτοιο αγώνισμα. Γιατί;
Επειδή έγινε ο ίδιος νομοθέτης του εαυτού του! Νόμο έχει το προσωπικό του συμφέρον! Έμπνευσή του έχει τη φιλαυτία του! Σκοπό και στόχο του έχει την αυταρέσκεια και για Θεό λατρεύει – ποιόν άλλο; – τον εαυτούλη του!
Μπροστά στο Σταυρό του Χριστού ας αναλάβουμε, λοιπόν, το μαχαίρι που θα κόψει και θα ξεριζώσει από την καρδιά μας τα πάθη, τις αδυναμίες, τους εγωισμούς, τις αμαρτίες που μας χωρίζουν από τη σταυρωμένη Αγάπη, τον Κύριό μας και Θεό μας, γλυκύτατο Ιησού Χριστό.
πηγή: Fulton Sheen, Καθηγητής Ψυχολογίας – Μετ.: Αρχιμ. Α.Μ.
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Η υμνογραφία της Εκκλησίας μας, σε κάθε εορτή, είναι ο καλύτερος δάσκαλος θεολογίας και φυσικά η αφορμή για εμβάθυνση στο νόημα των γεγονότων για τον καθένα μας προσωπικά.
Κυριακή Βαΐων
Ἀόρατε Κριτά, ἐν σαρκί πῶς ὡράθης καί ἔρχῃ ὑπ’ ἀνδρῶν παρανόμων κτανθῆναι, ἡμῶν τό κατάκριμα κατακρίνων τῷ πάθει σου; Ὅθεν αἴνεσιν, μεγαλωσύνην καί δόξαν ἀναπέμποντες τῇ ἐξουσίᾳ σου, Λόγε, συμφώνως προσφέρομεν.
Αόρατε Κριτά, πώς καταδέχθηκες και φανερώθηκες με σάρκα; Και πώς έρχεσαι να θανατωθείς από ασεβείς ανθρώπους και με το Πάθος σου να καταδικάσεις την δική μας καταδίκη εξ΄ αιτίας των αμαρτιών μας; Γι΄ αυτό, Λόγε, όλοι με μια φωνή σου προσφέρουμε ύμνους και δοξολογούμε τα μεγαλεία της εξουσίας Σου.
Μ. Δευτέρα
Ραθυμίαν ἄποθεν ἡμῶν βαλώμεθα καί φαιδραῖς ταῖς λαμπάσι τῷ ἀθανάτῳ Νυμφίῳ Χριστῷ ὕμνοις συναντήσωμεν∙ εὐλογεῖτε, βοῶντες, τά ἔργα, τόν Κύριον.
Ας διώξουμε μακριά από την ψυχή μας την οκνηρία και την αμέλεια και με αναμμένες λαμπάδες, δηλαδή με αρετές στολισμένοι, να υποδεχθούμε τον αθάνατο Νυμφίο της ψυχής μας Χριστό, ψάλλλοντες ύμνους και λέγοντες με δυνατή φωνή: «Όλα τα δημιουργήματα του Κυρίου, δοξολογείτε τον Κύριο».
Μ. Τρίτη
Ἡ πόρνη ἐν κλαυθμῷ ἀνεβόα, οἰκτίρμον, ἐκμάσουσα θερμῶς τούς ἀχράντους σου πόδας, θριξί τῆς κεφαλῆς αὐτῆς καί ἐκ βάθους στενάζουσα∙ μή ἀπώσῃ με, μηδέ βδελύξῃ, Θεέ μου, ἀλλά δέξαι με μετανοοῦσαν καί σῶσον, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.
Η πόρνη, σπογγίζουσα με θερμή αγάπη τα αμόλυντα πόδια Σου με τις τρίχες του κεφαλιού της, εύσπλαγχνε Κύριε, έκλεγε και φώναζε δυνατά και στενάζουσα από τα βάθη της ψυχής της, έλεγε: «μη με αποπέμψεις, μηδέ αισθανθείς αηδία και αποστροφή για μένα, Θεέ μου, αλλά δέξε με μετανοούσα και σώσε με, επειδή είσαι ο μόνος φιλάνθρωπος.
Μ. Τετάρτη
Μαθηταῖς ὑποδεικνύει ταπεινώσεως ὁ Δεσπότης τύπον∙ ὁ νεφέλαις δέ τόν πόλον περιβάλλων ζώνυται λέντιον καί κάμπτει γόνυ, δούλων ἐκπλῦναι πόδας, οὗ ἐν τῇ χειρί πνοή πάντων τῶν ὄντων.
Ο Οικοδεσπότης Χριστός δίνει στους μαθητές του παράδειγμα ταπεινώσεως. Αυτός που ενδύει τον ουρανό με σύννεφα, φοράει στη μέση του ποδιά και γονατίζει για να πλύνει τα πόδια των δούλων, Εκείνος, στο χέρι του Οποίου βρίσκεται η ζωή όλων των όντων.
Μ. Πέμπτη
Ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, γυμνός εἰς κρίσιν ἵστατο καί ἐν σιαγόνι ράπισμα ἐδέξατο ὑπό χειρῶν, ὧν ἔπλασεν∙ ὁ δέ παράνομος λαός τῷ σταυρῷ προσήλωσε τόν Κύριον τῆς δόξης. Τότε τό καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη∙ ὁ ἥλιος ἐσκότασε, μή φέρων θεάσασθαι Θεόν ὑβριζόμενον, ὅν τρέμει τά σύμπαντα. Αὐτόν προσκυνήσωμεν.
Ο Κύριος, που ως Θεός περιβάλλεται αντί ενδύματος το φως, στάθηκε γυμνός ενώπιον των δικαστών Του και δέχθηκε στη σιαγόνα Του χαστούκι από χέρια τα οποία έπλασε. Ο δε ασεβής λαός κάρφωσε στο Σταυρό τον Κύριο της δόξης. Τότε, (κατά την Σταύρωση), το παραπέτασμα του Ναού του Σολομώντα σχίσθηκε, ο δε ήλιος σκοτίστηκε, μη ανεχόμενος να δει να εξευτελίζεται ο Θεός, τον Οποίο τρέμουν τα σύμπαντα. Αυτόν τον Θεό, ας προσκυνήσουμε.
Μ. Παρασκευή
Τῶν ἀγγέλων ὁ δῆμος κατεπλάγη, ὁρῶν σε ἐν νεκροῖς λογισθέντα, τοῦ θανάτου δέ, Σωτήρ, τήν ἰσχύν καθελόντα καί σύν ἑαυτῷ τόν Ἀδάμ ἐγείραντα καί ἐξ ᾃδου πάντας ἐλευθερώσαντα.
Τα τάγματα των Αγγέλων, Σώτερ, αισθάνθηκαν κατάπληξη όταν Σε είδαν να κατατάσσεσαι μεταξύ των νεκρών, αλλά και ταυτόχρονα να καταλύεις την δύναμη του θανάτου και να ανιστάς μαζί με τον Εαυτό Σου και τον Αδάμ και να ελευθερώνεις από τον Άδη όλους.
Το Πάθος του Κυρίου μας ας γίνει αρχή εκκοπής των δικών μας παθών!
Καλό Πάσχα!
Λίγο πριν την σύλληψή Του, ο Χριστός θέλοντας να υπενθυμίσει στους μαθητές Του την προφητεία “και μετά ανόμων ελογίσθη”, ότι δηλ. θα τον θανατώσουν σαν ένα κοινό εγκληματία, τους είπε: «Όποιος δεν έχει μαχαίρι να αγοράσει».
Τότε οι απόστολοι, χωρίς να καταλάβουν τί τους έλεγε, είπαν: «Να, Κύριε, υπάρχουν εδώ δύο μαχαίρια». (Λουκ. 22, 37)!
Γιατί δύο μαχαίρια και όχι τρία ή τέσσερα ή…;
Στον κόσμο που ζούμε έχουμε μπροστά μας δύο μαχαίρια:
Το ένα στρέφεται προς τα έξω, στους άλλους- και το άλλο στρέφεται προς τα μέσα, στον εαυτό μας.
Το ένα προκαλεί βλάβη στο διπλανό μας, όπως το μαχαίρι που χρησιμοποίησε ο απόστολος Πέτρος για να κόψει το αυτί του υπηρέτη του αρχιερέα.
Αυτού του είδους το μαχαίρι, ο Χριστός είπε να επιστραφεί στη θήκη του.
Το άλλο μαχαίρι (εκείνο που στρέφεται προς τα μέσα) είναι αυτό με το οποίο κόβουμε - πρέπει να κόβουμε – όχι τους άλλους αλλά τον εαυτό μας, δηλ. τα πάθη μας.
Το ένα το κρατάνε στα χέρια τους τα έθνη, για να προκαλούν μεταξύ τους πολέμους και να αλληλοεξοντώνονται.
Το άλλο το κρατάμε ο καθένας στα δικά του χέρια για να αφαιρεί από πάνω του οτιδήποτε τον εμποδίζει να ανεβεί στον ουρανό.
Όσο λιγότερο οι άνθρωποι πολεμούν το κακό μέσα τους, τόσο περισσότερο θα πολεμούν το διπλανό τους, το γείτονά τους και τα άλλα κράτη. Και αντίστροφα. Όσο περισσότερο αγωνίζονται εναντίον του κακού, τόσο λιγότερη θα είναι η ανάγκη να μάχονται με τον εξωτερικό εχθρό. Όταν ο άνθρωπος “χύνει” λιγότερο δικό του αίμα πολεμώντας το κακό μέσα στη καρδιά του, αναπόφευκτα θα χύσει περισσότερο ξένο αίμα, του αδελφού του. Η αυτοδικαίωση και ο εμφύλιος σπαραγμός πάνε μαζί χέρι-χέρι!
Εκείνος που δεν ψάχνει να βρει τον εχθρό που εμφωλεύει μέσα του, οπωσδήποτε θα τον βρει έξω!
Κάθε άνθρωπος, κάθε ήμερα, κάθε στιγμή, μέσα στα μύχια της καρδιάς του διεξάγει έναν εμφύλιο πόλεμο με τον εαυτό του. Αν σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν δείξει παλληκαριά και ηττηθεί, σίγουρα θα τον προεκτείνει και προς τα έξω, στους αδελφούς του!
Εκείνος που δεν αγωνίζεται να σταυρώνει καθημερινά τον εαυτό του και τα πάθη του, να είσαι βέβαιος ότι θα σταυρώνει καθημερινά τους άλλους.
Εκείνος που δεν σηκώνει καθημερινά το δικό του σταυρό, πρόσεξε και θα το δεις θα τον τοποθετεί στην πλάτη των άλλων!
Μη σας φανεί περίεργο το ότι πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχουμε μέσα μας ειρήνη και γαλήνη. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν ξεκινήσαμε τον πόλεμο με τον εαυτό μας. Και γιατί δεν τον ξεκινήσαμε; Μα γιατί δεν έχουμε τη διάθεση να το παραδεχθούμε ότι πράγματι μέσα μας έχουμε ένα εχθρό, ο οποίος δεν παύει κάθε στιγμή να μας κλέβει και να μας τραυματίζει. Ενώ αυτός δουλεύει έντεχνα για την απώλειά μας, εμείς καμαρώνουμε και λέμε πως ό,τι μας συμβαίνει, οφείλεται σε εξωτερικές αιτίες!..
Τί κρίμα! Τί κρίμα! Άνθρωπος που ποτέ δεν έκατσε να σκεφτεί την καλωσύνη και την απέραντη αγάπη του Θεού, ποτέ δεν θα αναλάβει ένα τέτοιο αγώνισμα. Γιατί;
Επειδή έγινε ο ίδιος νομοθέτης του εαυτού του! Νόμο έχει το προσωπικό του συμφέρον! Έμπνευσή του έχει τη φιλαυτία του! Σκοπό και στόχο του έχει την αυταρέσκεια και για Θεό λατρεύει – ποιόν άλλο; – τον εαυτούλη του!
Μπροστά στο Σταυρό του Χριστού ας αναλάβουμε, λοιπόν, το μαχαίρι που θα κόψει και θα ξεριζώσει από την καρδιά μας τα πάθη, τις αδυναμίες, τους εγωισμούς, τις αμαρτίες που μας χωρίζουν από τη σταυρωμένη Αγάπη, τον Κύριό μας και Θεό μας, γλυκύτατο Ιησού Χριστό.
πηγή: Fulton Sheen, Καθηγητής Ψυχολογίας – Μετ.: Αρχιμ. Α.Μ.
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Η υμνογραφία της Εκκλησίας μας, σε κάθε εορτή, είναι ο καλύτερος δάσκαλος θεολογίας και φυσικά η αφορμή για εμβάθυνση στο νόημα των γεγονότων για τον καθένα μας προσωπικά.
Κυριακή Βαΐων
Ἀόρατε Κριτά, ἐν σαρκί πῶς ὡράθης καί ἔρχῃ ὑπ’ ἀνδρῶν παρανόμων κτανθῆναι, ἡμῶν τό κατάκριμα κατακρίνων τῷ πάθει σου; Ὅθεν αἴνεσιν, μεγαλωσύνην καί δόξαν ἀναπέμποντες τῇ ἐξουσίᾳ σου, Λόγε, συμφώνως προσφέρομεν.
Αόρατε Κριτά, πώς καταδέχθηκες και φανερώθηκες με σάρκα; Και πώς έρχεσαι να θανατωθείς από ασεβείς ανθρώπους και με το Πάθος σου να καταδικάσεις την δική μας καταδίκη εξ΄ αιτίας των αμαρτιών μας; Γι΄ αυτό, Λόγε, όλοι με μια φωνή σου προσφέρουμε ύμνους και δοξολογούμε τα μεγαλεία της εξουσίας Σου.
Μ. Δευτέρα
Ραθυμίαν ἄποθεν ἡμῶν βαλώμεθα καί φαιδραῖς ταῖς λαμπάσι τῷ ἀθανάτῳ Νυμφίῳ Χριστῷ ὕμνοις συναντήσωμεν∙ εὐλογεῖτε, βοῶντες, τά ἔργα, τόν Κύριον.
Ας διώξουμε μακριά από την ψυχή μας την οκνηρία και την αμέλεια και με αναμμένες λαμπάδες, δηλαδή με αρετές στολισμένοι, να υποδεχθούμε τον αθάνατο Νυμφίο της ψυχής μας Χριστό, ψάλλλοντες ύμνους και λέγοντες με δυνατή φωνή: «Όλα τα δημιουργήματα του Κυρίου, δοξολογείτε τον Κύριο».
Μ. Τρίτη
Ἡ πόρνη ἐν κλαυθμῷ ἀνεβόα, οἰκτίρμον, ἐκμάσουσα θερμῶς τούς ἀχράντους σου πόδας, θριξί τῆς κεφαλῆς αὐτῆς καί ἐκ βάθους στενάζουσα∙ μή ἀπώσῃ με, μηδέ βδελύξῃ, Θεέ μου, ἀλλά δέξαι με μετανοοῦσαν καί σῶσον, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.
Η πόρνη, σπογγίζουσα με θερμή αγάπη τα αμόλυντα πόδια Σου με τις τρίχες του κεφαλιού της, εύσπλαγχνε Κύριε, έκλεγε και φώναζε δυνατά και στενάζουσα από τα βάθη της ψυχής της, έλεγε: «μη με αποπέμψεις, μηδέ αισθανθείς αηδία και αποστροφή για μένα, Θεέ μου, αλλά δέξε με μετανοούσα και σώσε με, επειδή είσαι ο μόνος φιλάνθρωπος.
Μ. Τετάρτη
Μαθηταῖς ὑποδεικνύει ταπεινώσεως ὁ Δεσπότης τύπον∙ ὁ νεφέλαις δέ τόν πόλον περιβάλλων ζώνυται λέντιον καί κάμπτει γόνυ, δούλων ἐκπλῦναι πόδας, οὗ ἐν τῇ χειρί πνοή πάντων τῶν ὄντων.
Ο Οικοδεσπότης Χριστός δίνει στους μαθητές του παράδειγμα ταπεινώσεως. Αυτός που ενδύει τον ουρανό με σύννεφα, φοράει στη μέση του ποδιά και γονατίζει για να πλύνει τα πόδια των δούλων, Εκείνος, στο χέρι του Οποίου βρίσκεται η ζωή όλων των όντων.
Μ. Πέμπτη
Ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, γυμνός εἰς κρίσιν ἵστατο καί ἐν σιαγόνι ράπισμα ἐδέξατο ὑπό χειρῶν, ὧν ἔπλασεν∙ ὁ δέ παράνομος λαός τῷ σταυρῷ προσήλωσε τόν Κύριον τῆς δόξης. Τότε τό καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη∙ ὁ ἥλιος ἐσκότασε, μή φέρων θεάσασθαι Θεόν ὑβριζόμενον, ὅν τρέμει τά σύμπαντα. Αὐτόν προσκυνήσωμεν.
Ο Κύριος, που ως Θεός περιβάλλεται αντί ενδύματος το φως, στάθηκε γυμνός ενώπιον των δικαστών Του και δέχθηκε στη σιαγόνα Του χαστούκι από χέρια τα οποία έπλασε. Ο δε ασεβής λαός κάρφωσε στο Σταυρό τον Κύριο της δόξης. Τότε, (κατά την Σταύρωση), το παραπέτασμα του Ναού του Σολομώντα σχίσθηκε, ο δε ήλιος σκοτίστηκε, μη ανεχόμενος να δει να εξευτελίζεται ο Θεός, τον Οποίο τρέμουν τα σύμπαντα. Αυτόν τον Θεό, ας προσκυνήσουμε.
Μ. Παρασκευή
Τῶν ἀγγέλων ὁ δῆμος κατεπλάγη, ὁρῶν σε ἐν νεκροῖς λογισθέντα, τοῦ θανάτου δέ, Σωτήρ, τήν ἰσχύν καθελόντα καί σύν ἑαυτῷ τόν Ἀδάμ ἐγείραντα καί ἐξ ᾃδου πάντας ἐλευθερώσαντα.
Τα τάγματα των Αγγέλων, Σώτερ, αισθάνθηκαν κατάπληξη όταν Σε είδαν να κατατάσσεσαι μεταξύ των νεκρών, αλλά και ταυτόχρονα να καταλύεις την δύναμη του θανάτου και να ανιστάς μαζί με τον Εαυτό Σου και τον Αδάμ και να ελευθερώνεις από τον Άδη όλους.
Το Πάθος του Κυρίου μας ας γίνει αρχή εκκοπής των δικών μας παθών!
Καλό Πάσχα!
ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 22η 12 – 13.4.2014
Ο Παύλος και η Αθήνα
Λίγο πριν ξεκινήσει ο Παύλος την περιοδεία που τον οδήγησε στην Έφεσο και από κει στα Ιεροσόλυμα και την Ρώμη, πέρασε από την Αθήνα, που ήταν στα χρόνια εκείνα σε παρακμή. Δεν ήταν πλέον το μεγάλο φιλοσοφικό κέντρο και η σπουδαία πόλη- κράτος των χρόνων του Περικλή. Ομως οι Αθηναίοι αγαπούσαν τις συζητήσεις και ο Παύλος είχε ως αποστολή του να κηρύττει το μήνυμα του Ευαγγελίου, για να κάνει όλους τους ανθρώπους χριστιανούς. Έτσι λοιπόν εμφανίστηκε κάτω από την Ακρόπολη, στον Άρειο Πάγο, όπου στα χρόνια του Περικλή γίνονταν οι συναντήσεις της Εκκλησίας του Δήμου, δηλαδή ήταν κάτι σαν τη σημερινή βουλή. Εκεί λοιπόν μίλησε στους Αθηναίους, που ήταν ειδωλολάτρες, πίστευαν στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, για τον Τριαδικό θεό.
Στάθηκε, τότε, ο Παύλος στη μέση του Αρείου Πάγου και είπε:
- Άντρες Αθηναίοι! Βλέπω πως είστε οι άνθρωποι που αναζητείτε το Θεό στη ζωή σας! Γιατί, καθώς περπατούσα και παρατηρούσα με προσοχή τα αντικείμενα της λατρείας σας, βρήκα ανάμεσά τους κι ένα βωμό με την επιγραφή: ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ. Εκείνον, λοιπόν, που εσείς λατρεύετε χωρίς να τον γνωρίζετε, αυτόν ακριβώς σας κηρύττω εγώ. Είναι ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο κι όλα όσα υπάρχουν σ' αυτόν. Αυτός, καθώς είναι ο Κύριος του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί μέσα σε χειροποίητους ναούς. Ούτε υπηρετείται από χέρια ανθρώπινα, σαν να είχε ανάγκη από κάτι, αφού είναι αυτός ο ίδιος που δίνει σε όλα ζωή και πνοή και τα πάντα. Και από το ίδιο μοναδικό αίμα έκανε όλα τα έθνη των ανθρώπων για να κατοικούν πάνω σε ολόκληρη τη γη, έχοντας ορίσει από πριν καθορισμένα χρονικά όρια για το σκοπό αυτό, καθώς και τα σύνορα της κατοικίας τους. Και έβαλε στην ψυχή τους την τάση να ψάχνουν για το Θεό. Αυτός μας έκανε να ζούμε, να υπάρχουμε μαζί του, να κινούμαστε στον κόσμο αναζητώντας τον. Όπως λένε και οι δικοί σας ποιητές: Ναι! Γένος δικό του είμαστε. Αφού, λοιπόν, είμαστε γένος του Θεού, δεν πρέπει να νομίζουμε πως η θεότητα είναι όμοια με χρυσό ή ασήμι ή πέτρα, σκαλιστό έργο τέχνης, ανθρώπινης επινόησης. Ο Θεός, λοιπόν, παραβλέποντας τα χρόνια της άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τους ανθρώπους, παντού, να μετανοήσουν, γιατί όρισε μια μέρα, κατά την οποία θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη μέσω ενός άντρα που όρισε ο ίδιος Κριτή. Και έδωσε πειστική απόδειξη γι' αυτό σε όλους, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς.
Εκείνοι, όμως, όταν άκουσαν ανάσταση νεκρών, άλλοι χλεύαζαν κι άλλοι του είπαν: Θα σε ακούσουμε πάλι για το ζήτημα αυτό. Και έτσι ο Παύλος έφυγε από ανάμεσά τους. Όμως μερικοί άντρες συνδέθηκαν μαζί του και πίστεψαν στο Χριστό, ανάμεσα στους οποίους και ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, και μια γυναίκα που ονομαζόταν Δάμαρις, και άλλοι επίσης μαζί μ' αυτούς.
(Πράξ. 17, 16-34)
Ερμηνευτικά σχόλια
είχε ως αποστολή του να κάνει όλους τους ανθρώπους χριστιανούς: ο Παύλος δεν μιλούσε μόνο στους Ιουδαίους, αλλά και σε όλους τους ανθρώπους. Η επίσκεψη του λοιπόν στην Αθήνα ήταν μία ακόμη ευκαιρία να κηρύξει το μήνυμα του Ευαγγελίου. Δεν τον ένοιαζε που οι Αθηναίοι ήταν ειδωλολάτρες, αλλά και φιλόσοφοι, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν με υπερηφάνεια και εγωισμό τους ξένους και ιδίως τους Ιουδαίους που μιλούσαν για έναν και όχι για πολλούς θεούς ή για θεούς που δεν καλλιεργούσαν το μυαλό του ανθρώπου, τις ιδέες, τη φιλοσοφία.
ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ: ήταν ένας βωμός που είχε καθίσει ένα κατσίκι που έπρεπε να θυσιάσουν για να εξιλεωθούν από μια ιεροσυλία που είχαν κάνει οι Αθηναίοι. Επειδή εκεί που στάθηκε δεν υπήρχε βωμός θεών, οι Αθηναίοι έχτισαν έναν βωμό τον οποίο αφιέρωσαν στον Άγνωστο Θεό. Η Αθήνα ήταν γεμάτη από ιερά. Γι' αυτό και ο Παύλος τους λέει ότι πλέον ο Άγνωστος Θεός βρέθηκε και είναι ο Τριαδικός Θεός.
Είναι ο ίδιος που δίνει ζωή στα πάντα: ο λόγος αυτός θα άρεσε στους Αθηναίους, γιατί εξέφραζε μία ξεχωριστή εικόνα για το Θεό την οποία είχε και ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τίποτα, γιατί αυτός είναι που δημιούργησε τον κόσμο και χάρις σ' αυτόν υπάρχουν και κινούνται και ζούνε οι άνθρωποι, γιατί ο Θεός νοιάζεται γι' αυτούς.
ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς: οι Αθηναίοι σ' αυτό το σημείο απορρίπτουν τον Παύλο, γιατί δεν μπορούν να πιστέψουν στο Θεό που σταυρώνεται, πεθαίνει και ανασταίνεται για τον κόσμο και τον άνθρωπο. Δεν δέχονται την ανάσταση, γιατί δεν μπορούν να δεχτούν ότι ο παντοδύναμος Θεός πεθαίνει. Για τους Αθηναίους και τους φιλόσοφους ο Θεός είναι αθάνατος και δυνατός. Ο Χριστός επάνω στο σταυρό, πέθανε για να δείξει στους ανθρώπους ότι μόνο έτσι γίνεται καινούριος ο κόσμος, με την αγάπη, με τη θυσία, με τη νίκη κατά των αμαρτιών. Ο Σταυρός είναι σημείο αδυναμίας, όπως η αγάπη θεωρείται γενικά αδυναμία. Όμως αυτή η αδυναμία γίνεται δύναμη με την ανάσταση.
πίστεψαν στο Χριστό: όπως οι λίγοι ακολούθησαν τον Παύλο στην Αθήνα, έτσι καλούμαστε κι εμείς σήμερα, από την μικρή μας ηλικία να πιστέψουμε στο Χριστό, να χαρούμε που ο κόσμος μέσα από την αγάπη γίνεται καινούριος. Κι αυτό το βλέπουμε ιδιαίτερα στη Μεγάλη Εβδομάδα, όπου μέσα από τον εκκλησιασμό και με τη σταύρωση, τον επιτάφιο, την ανάσταση βλέπουμε πώς μπορούμε να είμαστε πιο κοντά στο Θεό που μας αγαπά. Αυτό είναι και το νόημα των εθίμων και της χαράς που αυτά προκαλούν. Ας μην το ξεχνάμε. Μέσα από την αγάπη του Θεού ο κόσμος και ο άνθρωπος γίνονται καινούριοι.
Ερωτήσεις
1. Γιατί ο Παύλος μίλησε στους Αθηναίους;
2. Ποιος ήταν ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΘΕΟΣ τελικά;
3. Γιατί οι Αθηναίοι απέρριψαν τον Παύλο;
4. Η αγάπη είναι τελικά δύναμη ή παραμένει αδυναμία;
5. Γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός και πέθανε;
6. Τι χρειάζεται να θυμόμαστε κατά την Μεγάλη Εβδομάδα;
Συμπέρασμα: Η Εκκλησία πιστεύει ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο και τον αναδημιούργησε με την παρουσία του Χριστού και τον σταυρό.
Ο Παύλος και η Αθήνα
Λίγο πριν ξεκινήσει ο Παύλος την περιοδεία που τον οδήγησε στην Έφεσο και από κει στα Ιεροσόλυμα και την Ρώμη, πέρασε από την Αθήνα, που ήταν στα χρόνια εκείνα σε παρακμή. Δεν ήταν πλέον το μεγάλο φιλοσοφικό κέντρο και η σπουδαία πόλη- κράτος των χρόνων του Περικλή. Ομως οι Αθηναίοι αγαπούσαν τις συζητήσεις και ο Παύλος είχε ως αποστολή του να κηρύττει το μήνυμα του Ευαγγελίου, για να κάνει όλους τους ανθρώπους χριστιανούς. Έτσι λοιπόν εμφανίστηκε κάτω από την Ακρόπολη, στον Άρειο Πάγο, όπου στα χρόνια του Περικλή γίνονταν οι συναντήσεις της Εκκλησίας του Δήμου, δηλαδή ήταν κάτι σαν τη σημερινή βουλή. Εκεί λοιπόν μίλησε στους Αθηναίους, που ήταν ειδωλολάτρες, πίστευαν στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, για τον Τριαδικό θεό.
Στάθηκε, τότε, ο Παύλος στη μέση του Αρείου Πάγου και είπε:
- Άντρες Αθηναίοι! Βλέπω πως είστε οι άνθρωποι που αναζητείτε το Θεό στη ζωή σας! Γιατί, καθώς περπατούσα και παρατηρούσα με προσοχή τα αντικείμενα της λατρείας σας, βρήκα ανάμεσά τους κι ένα βωμό με την επιγραφή: ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ. Εκείνον, λοιπόν, που εσείς λατρεύετε χωρίς να τον γνωρίζετε, αυτόν ακριβώς σας κηρύττω εγώ. Είναι ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο κι όλα όσα υπάρχουν σ' αυτόν. Αυτός, καθώς είναι ο Κύριος του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί μέσα σε χειροποίητους ναούς. Ούτε υπηρετείται από χέρια ανθρώπινα, σαν να είχε ανάγκη από κάτι, αφού είναι αυτός ο ίδιος που δίνει σε όλα ζωή και πνοή και τα πάντα. Και από το ίδιο μοναδικό αίμα έκανε όλα τα έθνη των ανθρώπων για να κατοικούν πάνω σε ολόκληρη τη γη, έχοντας ορίσει από πριν καθορισμένα χρονικά όρια για το σκοπό αυτό, καθώς και τα σύνορα της κατοικίας τους. Και έβαλε στην ψυχή τους την τάση να ψάχνουν για το Θεό. Αυτός μας έκανε να ζούμε, να υπάρχουμε μαζί του, να κινούμαστε στον κόσμο αναζητώντας τον. Όπως λένε και οι δικοί σας ποιητές: Ναι! Γένος δικό του είμαστε. Αφού, λοιπόν, είμαστε γένος του Θεού, δεν πρέπει να νομίζουμε πως η θεότητα είναι όμοια με χρυσό ή ασήμι ή πέτρα, σκαλιστό έργο τέχνης, ανθρώπινης επινόησης. Ο Θεός, λοιπόν, παραβλέποντας τα χρόνια της άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τους ανθρώπους, παντού, να μετανοήσουν, γιατί όρισε μια μέρα, κατά την οποία θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη μέσω ενός άντρα που όρισε ο ίδιος Κριτή. Και έδωσε πειστική απόδειξη γι' αυτό σε όλους, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς.
Εκείνοι, όμως, όταν άκουσαν ανάσταση νεκρών, άλλοι χλεύαζαν κι άλλοι του είπαν: Θα σε ακούσουμε πάλι για το ζήτημα αυτό. Και έτσι ο Παύλος έφυγε από ανάμεσά τους. Όμως μερικοί άντρες συνδέθηκαν μαζί του και πίστεψαν στο Χριστό, ανάμεσα στους οποίους και ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, και μια γυναίκα που ονομαζόταν Δάμαρις, και άλλοι επίσης μαζί μ' αυτούς.
(Πράξ. 17, 16-34)
Ερμηνευτικά σχόλια
είχε ως αποστολή του να κάνει όλους τους ανθρώπους χριστιανούς: ο Παύλος δεν μιλούσε μόνο στους Ιουδαίους, αλλά και σε όλους τους ανθρώπους. Η επίσκεψη του λοιπόν στην Αθήνα ήταν μία ακόμη ευκαιρία να κηρύξει το μήνυμα του Ευαγγελίου. Δεν τον ένοιαζε που οι Αθηναίοι ήταν ειδωλολάτρες, αλλά και φιλόσοφοι, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν με υπερηφάνεια και εγωισμό τους ξένους και ιδίως τους Ιουδαίους που μιλούσαν για έναν και όχι για πολλούς θεούς ή για θεούς που δεν καλλιεργούσαν το μυαλό του ανθρώπου, τις ιδέες, τη φιλοσοφία.
ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ: ήταν ένας βωμός που είχε καθίσει ένα κατσίκι που έπρεπε να θυσιάσουν για να εξιλεωθούν από μια ιεροσυλία που είχαν κάνει οι Αθηναίοι. Επειδή εκεί που στάθηκε δεν υπήρχε βωμός θεών, οι Αθηναίοι έχτισαν έναν βωμό τον οποίο αφιέρωσαν στον Άγνωστο Θεό. Η Αθήνα ήταν γεμάτη από ιερά. Γι' αυτό και ο Παύλος τους λέει ότι πλέον ο Άγνωστος Θεός βρέθηκε και είναι ο Τριαδικός Θεός.
Είναι ο ίδιος που δίνει ζωή στα πάντα: ο λόγος αυτός θα άρεσε στους Αθηναίους, γιατί εξέφραζε μία ξεχωριστή εικόνα για το Θεό την οποία είχε και ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τίποτα, γιατί αυτός είναι που δημιούργησε τον κόσμο και χάρις σ' αυτόν υπάρχουν και κινούνται και ζούνε οι άνθρωποι, γιατί ο Θεός νοιάζεται γι' αυτούς.
ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς: οι Αθηναίοι σ' αυτό το σημείο απορρίπτουν τον Παύλο, γιατί δεν μπορούν να πιστέψουν στο Θεό που σταυρώνεται, πεθαίνει και ανασταίνεται για τον κόσμο και τον άνθρωπο. Δεν δέχονται την ανάσταση, γιατί δεν μπορούν να δεχτούν ότι ο παντοδύναμος Θεός πεθαίνει. Για τους Αθηναίους και τους φιλόσοφους ο Θεός είναι αθάνατος και δυνατός. Ο Χριστός επάνω στο σταυρό, πέθανε για να δείξει στους ανθρώπους ότι μόνο έτσι γίνεται καινούριος ο κόσμος, με την αγάπη, με τη θυσία, με τη νίκη κατά των αμαρτιών. Ο Σταυρός είναι σημείο αδυναμίας, όπως η αγάπη θεωρείται γενικά αδυναμία. Όμως αυτή η αδυναμία γίνεται δύναμη με την ανάσταση.
πίστεψαν στο Χριστό: όπως οι λίγοι ακολούθησαν τον Παύλο στην Αθήνα, έτσι καλούμαστε κι εμείς σήμερα, από την μικρή μας ηλικία να πιστέψουμε στο Χριστό, να χαρούμε που ο κόσμος μέσα από την αγάπη γίνεται καινούριος. Κι αυτό το βλέπουμε ιδιαίτερα στη Μεγάλη Εβδομάδα, όπου μέσα από τον εκκλησιασμό και με τη σταύρωση, τον επιτάφιο, την ανάσταση βλέπουμε πώς μπορούμε να είμαστε πιο κοντά στο Θεό που μας αγαπά. Αυτό είναι και το νόημα των εθίμων και της χαράς που αυτά προκαλούν. Ας μην το ξεχνάμε. Μέσα από την αγάπη του Θεού ο κόσμος και ο άνθρωπος γίνονται καινούριοι.
Ερωτήσεις
1. Γιατί ο Παύλος μίλησε στους Αθηναίους;
2. Ποιος ήταν ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΘΕΟΣ τελικά;
3. Γιατί οι Αθηναίοι απέρριψαν τον Παύλο;
4. Η αγάπη είναι τελικά δύναμη ή παραμένει αδυναμία;
5. Γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός και πέθανε;
6. Τι χρειάζεται να θυμόμαστε κατά την Μεγάλη Εβδομάδα;
Συμπέρασμα: Η Εκκλησία πιστεύει ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο και τον αναδημιούργησε με την παρουσία του Χριστού και τον σταυρό.
Σάββατο 5 Απριλίου 2014
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 7 - Κυριακή 13 Απριλίου 2014
Τετάρτη 9 Απριλίου 2014
7.00 μ.μ. Εσπερινός και Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.
Παρασκευή 11 Απριλίου 2014
6.30 μ.μ. Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και Κανόνας του Λαζάρου.
Σάββατο 12 Απριλίου 2014 (Έγερσις του Λαζάρου):
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό Δημοτικού.
5.00 μ.μ. Εσπερινός
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για παιδιά.
6.00 – 7.00 μ.μ. Κατηχητικό Γυμνασίου.
Κυριακή 13 Απριλίου 2014 (των Βαΐων):
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
11.00 π.μ. - 12.00 π.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
7.30 μ.μ. Ακολουθία του Νυμφίου.
Δευτέρα 7 - Κυριακή 13 Απριλίου 2014
Τετάρτη 9 Απριλίου 2014
7.00 μ.μ. Εσπερινός και Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.
Παρασκευή 11 Απριλίου 2014
6.30 μ.μ. Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και Κανόνας του Λαζάρου.
Σάββατο 12 Απριλίου 2014 (Έγερσις του Λαζάρου):
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό Δημοτικού.
5.00 μ.μ. Εσπερινός
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για παιδιά.
6.00 – 7.00 μ.μ. Κατηχητικό Γυμνασίου.
Κυριακή 13 Απριλίου 2014 (των Βαΐων):
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
11.00 π.μ. - 12.00 π.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
7.30 μ.μ. Ακολουθία του Νυμφίου.
ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΕΡΓΑ
«Καθαριεῖ τήν συνείδησιν ὑμῶν ἀπό νεκρῶν ἔργων εἰς τό λατρεύειν Θεῷ ζῶντι»
Η ανθρώπινη συνείδηση είναι γεμάτη από νεκρά έργα. Κι αυτά έχουν να κάνουν τόσο με την αμαρτία, δηλαδή την μη υπακοή στις εντολές του Θεού, όσο και με την απώλεια του χρόνου μας σε ζωή μακριά από το Θεό. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, περισσότερα είναι τα νεκρά έργα, οι νεκρές σκέψεις, ο νεκρός χρόνος μας κάθε ημέρα και νύχτα, παρά οτιδήποτε δίνει ζωή. Γιατί «νεκρά έργα» σημαίνει κάθε τι τελικά το οποίο δεν μας δίνει ζωή, νόημα, σκοπό, αλλά μας κάνει να ζούμε μόνο για το πρόσκαιρο και όχι για το αιώνιο και αληθινό.
Νεκρά είναι τα έργα τα οποία δεν έχουν σχέση με το Θεό. Μπορεί να είναι έργα δημιουργικά, έργα που να έχουν να κάνουν με την εργασία, με τη σπουδή, με την οικογένεια, με τις μέριμνες αυτού του κόσμου. Μπορεί να έχουν να κάνουν με την χαρά και την ηδονή. Μπορεί να έχουν να κάνουν με την αναγνώρισή μας από τους άλλους. Ωστόσο, αν απουσιάζει ο Θεός από αυτά, τότε απουσιάζει η όντως ζωή. Γιατί τα έργα που δεν μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην αιωνιότητα, δηλαδή τα έργα που δεν οδηγούν στην αγάπη και δεν κινούνται από αυτήν, είναι όντως νεκρά κι ας μοιάζουν ζωντανά, ας μοιάζουν σύμφωνα με το γράμμα του πολιτισμού και της πραγματικότητάς μας.
Η συνείδηση του ανθρώπου τον ελέγχει για τα νεκρά του έργα, είτε αυτά είναι πράξεις, είτε λογισμοί, είτε σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, είτε απώλεια του χρόνου. Ιδίως το τελευταίο, είναι το σήμα κατατεθέν της εποχής μας. Πάμπολλες δυνατότητες για έργα τα οποία μας κάνουν να σπαταλούμε το χρόνο μας. Μας δίνουν τις ψευδαισθήσεις ότι λειτουργούμε με ζωντάνια. Ότι μπορούμε να χαρούμε ή να νικήσουμε την μοναξιά μας. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε συνηθίσει σ’ αυτή τη νέκρωση με αποτέλεσμα να μην μας εντυπωσιάζει. Να μη θέλουμε να την υπερβούμε. Και η συνείδηση μας δεν είναι σε θέση να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της και να παλέψει ώστε να μας ξυπνήσει.
Πλησιάζουμε το Πάσχα. Αυτό σημαίνει ότι καλούμαστε από την Εκκλησία να ξαναδούμε τόσο την συνείδησή μας αν είναι φορτωμένη με νεκρά έργα, να αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε την οδό της μετανοίας και με την κοινωνία με το Χριστό να αγωνιστούμε για ελευθερία, αγάπη και ζωή Χριστού. Δεν είναι ηθική μόνο η προσπάθεια αυτή. Είναι κυρίως ο αληθινός τρόπος λατρείας του ζώντος Θεού εν Χριστώ Ιησού. Είναι η οδός της Εκκλησίας, που οδηγεί τον καθέναν μας να έχει νόημα και σκοπό και να ελέγχει αληθινά την πορεία του. Να βρίσκει τι την νεκρώνει και να επιλέγει τη ζωή κοντά στο Χριστό. Κι Εκείνος θα μας συνδράμει στην πορεία προς την ανάσταση, η οποία πάντοτε έπεται της άρσεως του σταυρού μας.
Η ανθρώπινη συνείδηση είναι γεμάτη από νεκρά έργα. Κι αυτά έχουν να κάνουν τόσο με την αμαρτία, δηλαδή την μη υπακοή στις εντολές του Θεού, όσο και με την απώλεια του χρόνου μας σε ζωή μακριά από το Θεό. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, περισσότερα είναι τα νεκρά έργα, οι νεκρές σκέψεις, ο νεκρός χρόνος μας κάθε ημέρα και νύχτα, παρά οτιδήποτε δίνει ζωή. Γιατί «νεκρά έργα» σημαίνει κάθε τι τελικά το οποίο δεν μας δίνει ζωή, νόημα, σκοπό, αλλά μας κάνει να ζούμε μόνο για το πρόσκαιρο και όχι για το αιώνιο και αληθινό.
Νεκρά είναι τα έργα τα οποία δεν έχουν σχέση με το Θεό. Μπορεί να είναι έργα δημιουργικά, έργα που να έχουν να κάνουν με την εργασία, με τη σπουδή, με την οικογένεια, με τις μέριμνες αυτού του κόσμου. Μπορεί να έχουν να κάνουν με την χαρά και την ηδονή. Μπορεί να έχουν να κάνουν με την αναγνώρισή μας από τους άλλους. Ωστόσο, αν απουσιάζει ο Θεός από αυτά, τότε απουσιάζει η όντως ζωή. Γιατί τα έργα που δεν μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην αιωνιότητα, δηλαδή τα έργα που δεν οδηγούν στην αγάπη και δεν κινούνται από αυτήν, είναι όντως νεκρά κι ας μοιάζουν ζωντανά, ας μοιάζουν σύμφωνα με το γράμμα του πολιτισμού και της πραγματικότητάς μας.
Η συνείδηση του ανθρώπου τον ελέγχει για τα νεκρά του έργα, είτε αυτά είναι πράξεις, είτε λογισμοί, είτε σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, είτε απώλεια του χρόνου. Ιδίως το τελευταίο, είναι το σήμα κατατεθέν της εποχής μας. Πάμπολλες δυνατότητες για έργα τα οποία μας κάνουν να σπαταλούμε το χρόνο μας. Μας δίνουν τις ψευδαισθήσεις ότι λειτουργούμε με ζωντάνια. Ότι μπορούμε να χαρούμε ή να νικήσουμε την μοναξιά μας. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε συνηθίσει σ’ αυτή τη νέκρωση με αποτέλεσμα να μην μας εντυπωσιάζει. Να μη θέλουμε να την υπερβούμε. Και η συνείδηση μας δεν είναι σε θέση να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της και να παλέψει ώστε να μας ξυπνήσει.
Πλησιάζουμε το Πάσχα. Αυτό σημαίνει ότι καλούμαστε από την Εκκλησία να ξαναδούμε τόσο την συνείδησή μας αν είναι φορτωμένη με νεκρά έργα, να αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε την οδό της μετανοίας και με την κοινωνία με το Χριστό να αγωνιστούμε για ελευθερία, αγάπη και ζωή Χριστού. Δεν είναι ηθική μόνο η προσπάθεια αυτή. Είναι κυρίως ο αληθινός τρόπος λατρείας του ζώντος Θεού εν Χριστώ Ιησού. Είναι η οδός της Εκκλησίας, που οδηγεί τον καθέναν μας να έχει νόημα και σκοπό και να ελέγχει αληθινά την πορεία του. Να βρίσκει τι την νεκρώνει και να επιλέγει τη ζωή κοντά στο Χριστό. Κι Εκείνος θα μας συνδράμει στην πορεία προς την ανάσταση, η οποία πάντοτε έπεται της άρσεως του σταυρού μας.
ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ
Τα φίδια της Μελίτης
Υστερα από την μεγάλη θαλασσοταραχή που αντιμετώπισαν ο Παύλος και οι συνταξιδιώτες του στο ταξίδι τους προς την Κρήτη, η θάλασσα τους έβγαλε σε ένα νησί που ονομάζεται Μελίτη. Άλλοι λένε ότι πρόκειται για την σημερινή Μάλτα, άλλοι ότι πρόκειται για την Κεφαλονιά. Οι άνθρωποι εκεί τους συμπεριφέρθηκαν με πολύ συμπάθεια. Έτσι, άναψαν φωτιά και τους πήραν όλους μαζί τους, επειδή είχε ξεσπάσει μπόρα κι έκανε κρύο.
Καθώς, λοιπόν, ο Παύλος έφτιαξε ένα δέμα από πολλά ξερόκλαδα, και τα έβαλε στη φωτιά, βγήκε εξαιτίας της ζεστασιάς, μια οχιά και τυλίχτηκε στο χέρι του. Μόλις είδαν οι άνθρωποι του νησιού το φίδι να κρέμεται από το χέρι του, έλεγαν μεταξύ τους: Αυτός ο άνθρωπος είναι φονιάς, ο οποίος, αν και γλίτωσε από τη θάλασσα, η θεία δίκη δεν τον άφησε να ζήσει! O Παύλος, όμως, τίναξε το φίδι στη φωτιά και δεν έπαθε κανένα κακό, ενώ εκείνοι περίμεναν πως θα πρηζόταν ή πως ξαφνικά θα έπεφτε κάτω νεκρός. Καθώς, λοιπόν, περίμεναν για πολλή ώρα και παρατηρούσαν πως τίποτε το κακό δεν του συνέβαινε, άλλαξαν γνώμη κι έλεγαν πως αυτός είναι θεός!
Στη γύρω περιοχή του τόπου εκείνου υπήρχαν αγροκτήματα, που ανήκαν στον πρώτο του νησιού, ο οποίος ονομαζόταν Πόπλιος. Και αυτός τους δέχτηκε στο σπίτι του και τους φιλοξένησε για τρεις μέρες πολύ φιλικά. Στο μεταξύ, έτυχε τις μέρες εκείνες ο πατέρας του Πόπλιου να είναι άρρωστος στο κρεβάτι με πυρετό και δυσεντερία. Μπήκε, λοιπόν, ο Παύλος στο δωμάτιό του κι αφού πρώτα προσευχήθηκε, έβαλε κατόπιν τα χέρια του πάνω του και τον γιάτρεψε. Υστερα από το γεγονός αυτό, έρχονταν και θεραπεύονταν και οι υπόλοιποι άρρωστοι του νησιού. Κι όλα αυτά χάρις στην πίστη στο Χριστό που νικά κάθε κακό.
(Πράξ. 28,1-9)
Ερμηνευτικά σχόλια
Τους συμπεριφέρθηκαν με πολύ συμπάθεια: Όταν βγήκαν ο Παύλος και οι φίλοι του στη στεριά, οι κάτοικοι του νησιού τους έδειξαν την αγάπη τους, ανάβοντας φωτιά για να στεγνώσουν τα ρούχα τους αλλά και να ζεσταθούν από το κρύο, διαφορετικά μπορεί και να πέθαιναν. Αυτήν την πράξη πρέπει να μην την ξεχνάμε όταν βλέπουμε συνανθρώπους μας να υποφέρουν και κανείς να μην τους δίνει σημασία. Ας σκεφτούμε για λίγο πως θα νιώθαμε εμείς αν βρισκόμασταν στη θέση τους. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται την βοήθεια μας και την προσευχή μας.
Μια οχιά τυλίχτηκε στο χέρι του: Το φίδι είναι το σύμβολο του διαβόλου και της αμαρτίας. Στην Παλαιά Διαθήκη, όταν οι Εβραίοι βρίσκονταν στην έρημο του Σινά, τους τσιμπούσαν φίδια και πέθαιναν. Ο θεός είπε στον Μωυσή να υψώσει σε έναν σταυρό ένα χάλκινο φίδι, το οποίο όποιος το κοιτούσε δεν πέθαινε, όταν τον τσιμπούσαν τα φίδια. Το φίδι σήμερα νικιέται από την πίστη στο Χριστό και στον Σταυρό Του. Μόνο με τον σταυρό και το σημείο του, νικάμε το ταγκαλάκι που επιχειρεί να μας δηλητηριάσει με την αμαρτία. Έτσι κι ο Παύλος. Παρέμεινε ατάραχος στο τσίμπημα του φιδιού, γιατί είχε δυνατή την πίστη στο Χριστό.
Έλεγαν πως αυτός είναι Θεός: Βλέποντας οι νησιώτες το γεγονός αυτό νόμισαν πως ο Παύλος ήταν θεός και έκανε θαύματα. Το θαύμα βέβαια έγινε με την παρέμβαση του θεού για να καταλάβουν οι άνθρωποι εκεί ότι ο άνθρωπος αυτός είναι σπουδαίος και να δεχθούν το κήρυγμα του Ευαγγελίου πιο εύκολα. θα πρέπει όμως να μην περιμένουμε να δούμε κάποιο θαύμα στη ζωή μας για να πιστέψουμε στον θεό. θαύματα κάνει ο θεός μόνο όποτε αυτός κρίνει ότι πρέπει να γίνουν.
Ο Πόπλιος τους δέχτηκε και τους φιλοξένησε στο σπίτι του: Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα ένας άνθρωπος πλούσιος να δέχεται κόσμο στο σπίτι του και να τον φιλοξενεί, όπως έκανε και ο Πόπλιος που είχε μεγάλη περιουσία. Η φιλοξενία είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Μόνο όποιος αγαπάει μοιράζεται ό,τι του ανήκει με τον συνάνθρωπό του. Αυτός όμως που δεν αγαπάει τα κρατά όλα για τον εαυτό του προσπαθώντας να πάρει και από τους άλλους με αποτέλεσμα να μένει μόνος του.
Προσευχήθηκε και τον γιάτρεψε: Ο Παύλος γιάτρεψε τον πατέρα του Πόπλιου που ήταν βαριά άρρωστος αφού προσευχήθηκε πρώτα στον θεό. Οι άρρωστοι αδελφοί μας έχουν ανάγκη από την προσευχή μας. Ας μην τους ξεχνάμε. Η προσευχή είναι το μεγαλύτερο εφόδιο του πιστού για να παίρνει δύναμη σε ό,τι κάνει στη ζωή του αλλά και να ξεπερνάει κάθε δυσκολία με την δύναμη του θεού.
Έρχονταν και θεραπεύονταν: Όταν έγινε γνωστό στο νησί ότι ο πατέρας του Πόπλιου έγινε καλά, πήγαιναν οι άρρωστοι στον Παύλο να τους θεραπεύσει. Ο Παύλος φυσικά τους έκανε όλους καλά, ταυτόχρονα όμως έβρισκε την ευκαιρία να τους μιλήσει για τον Χριστό. Στην Εκκλησία ακούμε τον λόγο του Θεού και ταυτόχρονα μπορούμε να θεραπευθούμε και σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά.
Συμπέρασμα: Με την πίστη και το σημείο του Σταυρού νικάμε στη ζωή της Εκκλησίας την αμαρτία και το δηλητήριό της.
Υστερα από την μεγάλη θαλασσοταραχή που αντιμετώπισαν ο Παύλος και οι συνταξιδιώτες του στο ταξίδι τους προς την Κρήτη, η θάλασσα τους έβγαλε σε ένα νησί που ονομάζεται Μελίτη. Άλλοι λένε ότι πρόκειται για την σημερινή Μάλτα, άλλοι ότι πρόκειται για την Κεφαλονιά. Οι άνθρωποι εκεί τους συμπεριφέρθηκαν με πολύ συμπάθεια. Έτσι, άναψαν φωτιά και τους πήραν όλους μαζί τους, επειδή είχε ξεσπάσει μπόρα κι έκανε κρύο.
Καθώς, λοιπόν, ο Παύλος έφτιαξε ένα δέμα από πολλά ξερόκλαδα, και τα έβαλε στη φωτιά, βγήκε εξαιτίας της ζεστασιάς, μια οχιά και τυλίχτηκε στο χέρι του. Μόλις είδαν οι άνθρωποι του νησιού το φίδι να κρέμεται από το χέρι του, έλεγαν μεταξύ τους: Αυτός ο άνθρωπος είναι φονιάς, ο οποίος, αν και γλίτωσε από τη θάλασσα, η θεία δίκη δεν τον άφησε να ζήσει! O Παύλος, όμως, τίναξε το φίδι στη φωτιά και δεν έπαθε κανένα κακό, ενώ εκείνοι περίμεναν πως θα πρηζόταν ή πως ξαφνικά θα έπεφτε κάτω νεκρός. Καθώς, λοιπόν, περίμεναν για πολλή ώρα και παρατηρούσαν πως τίποτε το κακό δεν του συνέβαινε, άλλαξαν γνώμη κι έλεγαν πως αυτός είναι θεός!
Στη γύρω περιοχή του τόπου εκείνου υπήρχαν αγροκτήματα, που ανήκαν στον πρώτο του νησιού, ο οποίος ονομαζόταν Πόπλιος. Και αυτός τους δέχτηκε στο σπίτι του και τους φιλοξένησε για τρεις μέρες πολύ φιλικά. Στο μεταξύ, έτυχε τις μέρες εκείνες ο πατέρας του Πόπλιου να είναι άρρωστος στο κρεβάτι με πυρετό και δυσεντερία. Μπήκε, λοιπόν, ο Παύλος στο δωμάτιό του κι αφού πρώτα προσευχήθηκε, έβαλε κατόπιν τα χέρια του πάνω του και τον γιάτρεψε. Υστερα από το γεγονός αυτό, έρχονταν και θεραπεύονταν και οι υπόλοιποι άρρωστοι του νησιού. Κι όλα αυτά χάρις στην πίστη στο Χριστό που νικά κάθε κακό.
(Πράξ. 28,1-9)
Ερμηνευτικά σχόλια
Τους συμπεριφέρθηκαν με πολύ συμπάθεια: Όταν βγήκαν ο Παύλος και οι φίλοι του στη στεριά, οι κάτοικοι του νησιού τους έδειξαν την αγάπη τους, ανάβοντας φωτιά για να στεγνώσουν τα ρούχα τους αλλά και να ζεσταθούν από το κρύο, διαφορετικά μπορεί και να πέθαιναν. Αυτήν την πράξη πρέπει να μην την ξεχνάμε όταν βλέπουμε συνανθρώπους μας να υποφέρουν και κανείς να μην τους δίνει σημασία. Ας σκεφτούμε για λίγο πως θα νιώθαμε εμείς αν βρισκόμασταν στη θέση τους. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται την βοήθεια μας και την προσευχή μας.
Μια οχιά τυλίχτηκε στο χέρι του: Το φίδι είναι το σύμβολο του διαβόλου και της αμαρτίας. Στην Παλαιά Διαθήκη, όταν οι Εβραίοι βρίσκονταν στην έρημο του Σινά, τους τσιμπούσαν φίδια και πέθαιναν. Ο θεός είπε στον Μωυσή να υψώσει σε έναν σταυρό ένα χάλκινο φίδι, το οποίο όποιος το κοιτούσε δεν πέθαινε, όταν τον τσιμπούσαν τα φίδια. Το φίδι σήμερα νικιέται από την πίστη στο Χριστό και στον Σταυρό Του. Μόνο με τον σταυρό και το σημείο του, νικάμε το ταγκαλάκι που επιχειρεί να μας δηλητηριάσει με την αμαρτία. Έτσι κι ο Παύλος. Παρέμεινε ατάραχος στο τσίμπημα του φιδιού, γιατί είχε δυνατή την πίστη στο Χριστό.
Έλεγαν πως αυτός είναι Θεός: Βλέποντας οι νησιώτες το γεγονός αυτό νόμισαν πως ο Παύλος ήταν θεός και έκανε θαύματα. Το θαύμα βέβαια έγινε με την παρέμβαση του θεού για να καταλάβουν οι άνθρωποι εκεί ότι ο άνθρωπος αυτός είναι σπουδαίος και να δεχθούν το κήρυγμα του Ευαγγελίου πιο εύκολα. θα πρέπει όμως να μην περιμένουμε να δούμε κάποιο θαύμα στη ζωή μας για να πιστέψουμε στον θεό. θαύματα κάνει ο θεός μόνο όποτε αυτός κρίνει ότι πρέπει να γίνουν.
Ο Πόπλιος τους δέχτηκε και τους φιλοξένησε στο σπίτι του: Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα ένας άνθρωπος πλούσιος να δέχεται κόσμο στο σπίτι του και να τον φιλοξενεί, όπως έκανε και ο Πόπλιος που είχε μεγάλη περιουσία. Η φιλοξενία είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Μόνο όποιος αγαπάει μοιράζεται ό,τι του ανήκει με τον συνάνθρωπό του. Αυτός όμως που δεν αγαπάει τα κρατά όλα για τον εαυτό του προσπαθώντας να πάρει και από τους άλλους με αποτέλεσμα να μένει μόνος του.
Προσευχήθηκε και τον γιάτρεψε: Ο Παύλος γιάτρεψε τον πατέρα του Πόπλιου που ήταν βαριά άρρωστος αφού προσευχήθηκε πρώτα στον θεό. Οι άρρωστοι αδελφοί μας έχουν ανάγκη από την προσευχή μας. Ας μην τους ξεχνάμε. Η προσευχή είναι το μεγαλύτερο εφόδιο του πιστού για να παίρνει δύναμη σε ό,τι κάνει στη ζωή του αλλά και να ξεπερνάει κάθε δυσκολία με την δύναμη του θεού.
Έρχονταν και θεραπεύονταν: Όταν έγινε γνωστό στο νησί ότι ο πατέρας του Πόπλιου έγινε καλά, πήγαιναν οι άρρωστοι στον Παύλο να τους θεραπεύσει. Ο Παύλος φυσικά τους έκανε όλους καλά, ταυτόχρονα όμως έβρισκε την ευκαιρία να τους μιλήσει για τον Χριστό. Στην Εκκλησία ακούμε τον λόγο του Θεού και ταυτόχρονα μπορούμε να θεραπευθούμε και σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά.
Συμπέρασμα: Με την πίστη και το σημείο του Σταυρού νικάμε στη ζωή της Εκκλησίας την αμαρτία και το δηλητήριό της.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)