Τυχαίνει σήμερα Κυριακή, να εορτάζουμε τους δύο Αποστόλους Πέτρο και Παύλο που με την δυναμικότητά τους απλά ξεχωρίζουν των υπολοίπων.
Και οι δύο απόστολοι όπως και όλοι οι υπόλοιποι δεν καλοπέρασαν στη ζωή τους. Ακούσαμε στο Αποστολικό ανάγνωσμα να απαριθμεί ο Παύλος τους κινδύνους και τις δυσκολίες, ενώ και δύο πέθαναν με μαρτυρικό θάνατο. Τι ήταν αυτό που τους έδινε δύναμη; Η σχέση τους και η αγάπη τους για το Θεό. Ο Πέτρος τον ομολογεί ως Υιό του Αληθινού Θεού και Θεό, όταν οι άλλοι δεν ήξεραν τι να απαντήσουν. Ο Παύλος παλεύει για το Χριστό. Του αποκαλύπτεται ο Θεός, αλλά δεν τον θεραπεύει από αυτό που τον ταλαιπωρεί.
Δε μένουν σ΄ αυτά οι Απόστολοι. Ζητούν τα υψηλότερα και πνευματικά. Η σχέση τους με το Θεό δεν είναι: «Τι θα μου δώσεις για να σου δώσω», αλλά δίνονται στο Θεό ολοκληρωτικά. Ας προσπαθήσουμε και μείς λίγο σήμερα, παραδειγματιζόμενοι από τους Αγίους Αποστόλους να ΞΕΚΟΛΛΗΣΟΥΜΕ από τα χαμηλά, τα γήινα, το χρήμα, την καλοπέραση, την οικογένεια, τις ατελείωτες δουλειές και υποχρεώσεις και ας αφιερώσουμε κάτι από την ψυχή μας στο Θεό. Τα λάθη μας, τα πάθη μας, τις αδυναμίες μας, τις αμαρτίες μας και ας προσπαθήσουμε να τον αγαπήσουμε, να τον πλησιάσουμε να τον γευθούμε.
Σάββατο 28 Ιουνίου 2014
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 30 Ιουνίου - Κυριακή 6 Ιουλίου 2014
Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014 (Σύναξη 12 Αποστόλων)
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Αγιασμός Πρωτομηνιάς
Σάββατο 5 Ιουλίου 2014:
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία
5.30 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 6 Ιουλίου 2014:
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
«Κατασκήνωση στην πλατεία» θα ζήσουμε με τα παιδιά του Δημοτικού και του Γυμνασίου την Δευτέρα 30 Ιουνίου, από τις 9.00 το πρωί μέχρι το απόγευμα.
Θερινά τμήματα (Ιούλιος –Αύγουστος) στη Σχολή Αγιογραφίας της Μητροπόλεως. 2421041058
Εθελοντική αιμοδοσία για την τράπεζα αίματος της Μητροπόλεως θα πραγματοποιηθεί το πρωί της Τρίτης 1 Ιουλίου, έξω από το Ναό των Αγ. Αναργύρων.
Δευτέρα 30 Ιουνίου - Κυριακή 6 Ιουλίου 2014
Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014 (Σύναξη 12 Αποστόλων)
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Αγιασμός Πρωτομηνιάς
Σάββατο 5 Ιουλίου 2014:
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία
5.30 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 6 Ιουλίου 2014:
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
«Κατασκήνωση στην πλατεία» θα ζήσουμε με τα παιδιά του Δημοτικού και του Γυμνασίου την Δευτέρα 30 Ιουνίου, από τις 9.00 το πρωί μέχρι το απόγευμα.
Θερινά τμήματα (Ιούλιος –Αύγουστος) στη Σχολή Αγιογραφίας της Μητροπόλεως. 2421041058
Εθελοντική αιμοδοσία για την τράπεζα αίματος της Μητροπόλεως θα πραγματοποιηθεί το πρωί της Τρίτης 1 Ιουλίου, έξω από το Ναό των Αγ. Αναργύρων.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ ΚΑΙ Η ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ
Ένα ποντικάκι κάποτε παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. «Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο;», αναρωτήθηκε. Όταν, όμως, οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, διαπιστώνοντας πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα, λοιπόν, στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο: «Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!»
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: «Κυρ-ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σάς. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε εμένα! Δε με ενοχλεί καθόλου η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: «Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω».
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Και το βόδι απάντησε: «Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! »
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν αυτόν που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα, όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα είχε πιαστεί από την ουρά ένα φίδι …. Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Η γυναίκα αρρώστησε βαριά και μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο. Έμεινε λίγες μέρες και επέστρεψε στο σπίτι, αλλά με υψηλό πυρετό. Ο γιατρός συμβούλεψε το σύζυγο να της κάνει ζεστές σουπίτσες. Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
Η γυναίκα, όμως, πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες πήγαιναν στη φάρμα για να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.
Τελικά, όμως, η γυναίκα δεν τη γλίτωσε! Πέθανε! Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να ταΐσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
Ο κυρ ποντικός μας έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν’ έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη…
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
«Και τι με νοιάζει εμένα αυτό; Ευθύνη των άλλων είναι! Άλλους αφορά!» Είναι πάρα πολύ συνηθισμένες οι παραπάνω φράσεις που απευθύνουμε συχνά – πυκνά στον εαυτό μας, όταν βλέπουμε κάτι που δεν μας αρέσει στην καθημερινότητά μας. Και αυτό μπορεί να είναι από τα πεταμένα σκουπίδια στο δρόμο, στην πλατεία ή έξω από τον κάδο απορριμμάτων (ακόμη και μπροστά στην αυλόπορτα του σπιτιού μας), από μια καμμένη λάμπα στο φωτισμό των δρόμων, από μια δυσκολία που αντιμετωπίζει κάποιος δίπλα μας οικογενειακή, οικονομική, υγείας μέχρι και υποθέσεις που πρέπει να διεκπεραιώσουμε στην εργασία μας και έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση συμπολιτών μας, αλλά δεν θέλουμε να ενδιαφερθούμε, να κουραστούμε λίγο περισσότερο κι αφήνουμε τον άλλον μόνο του να πασχίζει, ενώ για μας θα ήταν κάτι πολύ απλό και εύκολο.
Ίσως το έχω αναφέρει και άλλη φορά, ότι όπως υπάρχουν οι νόμοι τη φυσικής που διέπουν τη λειτουργία της δημιουργίας, έτσι υπάρχουν και οι πνευματικοί νόμοι που διέπουν την πνευματική μας ζωή και που λειτουργούν ώστε να μας κάνουν πιο υπεύθυνους, πιο συνειδητοποιημένους, να μας φέρουν πιο κοντά στους ανθρώπους και το Θεό. Έτσι λοιπόν, όταν αδιαφορείς για το πρόβλημα του άλλου, κάποια στιγμή βρίσκεσαι εσύ στην προβληματική θέση και μάλιστα στην ίδια κατάσταση και μένεις και συ εντελώς μόνος.
Όσο μάλιστα η όποια αδιαφορία μας συνδυάζεται και με κάποια δόση εγωισμού, «εγώ δεν θα το πάθω αυτό γιατί προσέχω, γιατί έχω αξία, …») τόσο πιο πολύ προκαλούμε την ταπείνωσή μας, (‘’νόμος δράσης – αντίδρασης’’).
Όπως λοιπόν, η ποντικοπαγίδα της ιστορίας, δεν απετέλεσε πρόβλημα για τον άμεσα ενδιαφερόμενο, τον ποντικό του σπιτιού, αλλά για πολλούς άλλους, (φίδι, νοικοκυρά, κότα, γουρούνι, αγελάδα,) έτσι και μεις να έχουμε στο νου μας πως το πρόβλημα και κίνδυνος του διπλανού μας, αποτελεί πρόβλημα και κίνδυνο και δικό μας!
Τα Λειτουργικά Βιβλία της Εκκλησίας μας:
Μετά από μερικούς μήνες, θα συνεχίσουμε και πάλι κάνοντας αναφορά στα βιβλία που χρησιμοποιούμε στην Εκκλησία μας για την Λατρεία.
2. Ο Απόστολος.
Είναι βιβλίο του Αναγνώστου. Περιλαμβάνει τις περικοπές από τις Πράξεις και τις Επιστολές των Αποστόλων πού διαβάζονται εμμελώς στις Ακολουθίες του έτους.
3. Το Μέγα Ευχολόγιο.
Περιέχει τις Ακολουθίες των Μυστηρίων, τη Νεκρώσιμη Ακολουθία, την τάξη των χειροτονιών και των χειροθεσιών, την Ακολουθία εγκαινίων Ναών, διάφορες Ακολουθίες και Ευχές. Χρησιμοποιείται από τους Ιερείς και κυρίως από τους Αρχιερείς, γιατί περιέχει και τις ακολουθίες που τελεί μόνο ο επίσκοπος, όπως εγκαίνια ναών, χειροτονίες κληρικών, χειροθεσίες κατώτερου κλήρου κλπ.
Για ευκολία στη χρήση και πρακτικούς λόγους, εκδίδονται μικρότερες και ειδικότερες συλλογές. Έτσι έχουμε:
(α)Το Αρχιερατικό
(β)Το Ιερατικό
(γ)Το Διακονικό
(δ)Το Μικρό Ευχολόγιο
(ε)Το Ιερό Ευχέλαιο, ο Γάμος, η Νεκρώσιμη Ακολουθία, το Βάπτισμα κ.λπ. το καθένα ως ξεχωριστό βιβλίο.
4. Το Μέγα Ωρολόγιο.
Περιλαμβάνει τις καθημερινές Ακολουθίες του νυχθημέρου, Εορτολόγιο, Συναξάριο, Απολυτίκια, Κοντάκια, Παρακλητικούς Κανόνες, Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως και λοιπά χρήσιμα στοιχεία. Είναι ένα βιβλίο πρακτικό για όλους τους Χριστιανούς -Ιερείς, Ψάλτες, Λαϊκούς.
Το πρόβλημα του άλλου σήμερα, μπορεί να γίνει δικό σου αύριο!
Ένα ποντικάκι κάποτε παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. «Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο;», αναρωτήθηκε. Όταν, όμως, οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, διαπιστώνοντας πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα, λοιπόν, στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο: «Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!»
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: «Κυρ-ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σάς. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε εμένα! Δε με ενοχλεί καθόλου η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: «Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω».
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Και το βόδι απάντησε: «Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! »
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν αυτόν που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα, όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα είχε πιαστεί από την ουρά ένα φίδι …. Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Η γυναίκα αρρώστησε βαριά και μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο. Έμεινε λίγες μέρες και επέστρεψε στο σπίτι, αλλά με υψηλό πυρετό. Ο γιατρός συμβούλεψε το σύζυγο να της κάνει ζεστές σουπίτσες. Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
Η γυναίκα, όμως, πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες πήγαιναν στη φάρμα για να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.
Τελικά, όμως, η γυναίκα δεν τη γλίτωσε! Πέθανε! Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να ταΐσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
Ο κυρ ποντικός μας έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν’ έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη…
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
«Και τι με νοιάζει εμένα αυτό; Ευθύνη των άλλων είναι! Άλλους αφορά!» Είναι πάρα πολύ συνηθισμένες οι παραπάνω φράσεις που απευθύνουμε συχνά – πυκνά στον εαυτό μας, όταν βλέπουμε κάτι που δεν μας αρέσει στην καθημερινότητά μας. Και αυτό μπορεί να είναι από τα πεταμένα σκουπίδια στο δρόμο, στην πλατεία ή έξω από τον κάδο απορριμμάτων (ακόμη και μπροστά στην αυλόπορτα του σπιτιού μας), από μια καμμένη λάμπα στο φωτισμό των δρόμων, από μια δυσκολία που αντιμετωπίζει κάποιος δίπλα μας οικογενειακή, οικονομική, υγείας μέχρι και υποθέσεις που πρέπει να διεκπεραιώσουμε στην εργασία μας και έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση συμπολιτών μας, αλλά δεν θέλουμε να ενδιαφερθούμε, να κουραστούμε λίγο περισσότερο κι αφήνουμε τον άλλον μόνο του να πασχίζει, ενώ για μας θα ήταν κάτι πολύ απλό και εύκολο.
Ίσως το έχω αναφέρει και άλλη φορά, ότι όπως υπάρχουν οι νόμοι τη φυσικής που διέπουν τη λειτουργία της δημιουργίας, έτσι υπάρχουν και οι πνευματικοί νόμοι που διέπουν την πνευματική μας ζωή και που λειτουργούν ώστε να μας κάνουν πιο υπεύθυνους, πιο συνειδητοποιημένους, να μας φέρουν πιο κοντά στους ανθρώπους και το Θεό. Έτσι λοιπόν, όταν αδιαφορείς για το πρόβλημα του άλλου, κάποια στιγμή βρίσκεσαι εσύ στην προβληματική θέση και μάλιστα στην ίδια κατάσταση και μένεις και συ εντελώς μόνος.
Όσο μάλιστα η όποια αδιαφορία μας συνδυάζεται και με κάποια δόση εγωισμού, «εγώ δεν θα το πάθω αυτό γιατί προσέχω, γιατί έχω αξία, …») τόσο πιο πολύ προκαλούμε την ταπείνωσή μας, (‘’νόμος δράσης – αντίδρασης’’).
Όπως λοιπόν, η ποντικοπαγίδα της ιστορίας, δεν απετέλεσε πρόβλημα για τον άμεσα ενδιαφερόμενο, τον ποντικό του σπιτιού, αλλά για πολλούς άλλους, (φίδι, νοικοκυρά, κότα, γουρούνι, αγελάδα,) έτσι και μεις να έχουμε στο νου μας πως το πρόβλημα και κίνδυνος του διπλανού μας, αποτελεί πρόβλημα και κίνδυνο και δικό μας!
Τα Λειτουργικά Βιβλία της Εκκλησίας μας:
Μετά από μερικούς μήνες, θα συνεχίσουμε και πάλι κάνοντας αναφορά στα βιβλία που χρησιμοποιούμε στην Εκκλησία μας για την Λατρεία.
2. Ο Απόστολος.
Είναι βιβλίο του Αναγνώστου. Περιλαμβάνει τις περικοπές από τις Πράξεις και τις Επιστολές των Αποστόλων πού διαβάζονται εμμελώς στις Ακολουθίες του έτους.
3. Το Μέγα Ευχολόγιο.
Περιέχει τις Ακολουθίες των Μυστηρίων, τη Νεκρώσιμη Ακολουθία, την τάξη των χειροτονιών και των χειροθεσιών, την Ακολουθία εγκαινίων Ναών, διάφορες Ακολουθίες και Ευχές. Χρησιμοποιείται από τους Ιερείς και κυρίως από τους Αρχιερείς, γιατί περιέχει και τις ακολουθίες που τελεί μόνο ο επίσκοπος, όπως εγκαίνια ναών, χειροτονίες κληρικών, χειροθεσίες κατώτερου κλήρου κλπ.
Για ευκολία στη χρήση και πρακτικούς λόγους, εκδίδονται μικρότερες και ειδικότερες συλλογές. Έτσι έχουμε:
(α)Το Αρχιερατικό
(β)Το Ιερατικό
(γ)Το Διακονικό
(δ)Το Μικρό Ευχολόγιο
(ε)Το Ιερό Ευχέλαιο, ο Γάμος, η Νεκρώσιμη Ακολουθία, το Βάπτισμα κ.λπ. το καθένα ως ξεχωριστό βιβλίο.
4. Το Μέγα Ωρολόγιο.
Περιλαμβάνει τις καθημερινές Ακολουθίες του νυχθημέρου, Εορτολόγιο, Συναξάριο, Απολυτίκια, Κοντάκια, Παρακλητικούς Κανόνες, Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως και λοιπά χρήσιμα στοιχεία. Είναι ένα βιβλίο πρακτικό για όλους τους Χριστιανούς -Ιερείς, Ψάλτες, Λαϊκούς.
Το πρόβλημα του άλλου σήμερα, μπορεί να γίνει δικό σου αύριο!
Σάββατο 21 Ιουνίου 2014
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 23 - Κυριακή 29 Ιουνίου 2014
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
7.30 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Σάββατο 28 Ιουνίου 2014:
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία
6.30 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 29 Ιουνίου 2014 (Πέτρου & Παύλου):
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
Δευτέρα 23 - Κυριακή 29 Ιουνίου 2014
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
7.30 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Σάββατο 28 Ιουνίου 2014:
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία
6.30 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 29 Ιουνίου 2014 (Πέτρου & Παύλου):
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
H ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
Όταν ο Χριστός ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου με το κήρυγμα του Ευαγγελίου κάλεσε τους πρώτους μαθητές να Τον ακολουθήσουν. Τον Πέτρο και τον Ανδρέα τους βρήκε να ψαρεύουν στη λίμνη της Γεννησαρέτ. Τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τους βρήκε να τακτοποιούν τα δίχτυα τους (Ματθ. 4, 18-21). Όλοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Κυρίου και αφού άφησαν την εργασία τους, Τον ακολούθησαν στο απολυτρωτικό Του έργο.
Τρία στοιχεία προκαλούν το ενδιαφέρον στην πρόσκληση που απηύθυνε ο Χριστός.
Το πρώτο έχει να κάνει με την συνεργασία των προσώπων, που είναι απαραίτητη για να διακηρυχθεί το Ευαγγέλιο. Ο Θεάνθρωπος Κύριος, ενώ είχε την παντοδυναμία μόνος Του να σώσει τον κόσμο, αλλά και να διαδώσει με τον δικό του τρόπο το Ευαγγέλιο απανταχού της γης, ζητά τη συνεργασία του ανθρώπου. Δείχνει έτσι όχι μόνο ότι και ο πιο υψηλός σκοπός δεν εκπληρώνεται μόνο από έναν, ακόμη κι αν είναι ο Ένας. Ο Χριστός μας δείχνει το παράδειγμα της συνάντησης, της αλληλοβοήθειας, της συσστράτευσης στην οδό του Ευαγγελίου. Δείχνει ότι στην Εκκλησία ο ένας, ανεξάρτητα από το πόσο χαρισματικός είναι, χρειάζεται και τους άλλους, για να μπορέσει να εκπληρώσει την αποστολή του. Κι αυτός ο δρόμος συνεπάγεται την εμπιστοσύνη. Γιατί συνεργασία χωρίς εμπιστοσύνη δε νοείται.
Το δεύτερο στοιχείο έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Χριστός βρήκε τους μαθητές Του να εργάζονται για να ζήσουν. Το Ευαγγέλιο απευθύνεται σε όλους. Όμως οι ράθυμοι και οκνηροί στη ζωή αυτή δεν είναι εύκολο να το οικειωθούν. Η πνευματική ζωή προϋποθέτει εργασία. Και ο άμαθος στην εργασία της διασφάλισης των αναγκών της ζωής είναι πολύ πιθανόν ότι δεν θα μπορεί να αποκτήσει και τα πνευματικά αγαθά. Ενίοτε κάποιοι θεωρούν την πνευματική εργασία ανώτερη από κάθε άλλης μορφής εργασία. Και είναι έτσι. Όμως η πνευματική δεν συνεπάγεται την περιφρόνηση της υλικής εργασίας, αλλά τον συνδυασμό και των δύο και πρωτίστως την αποφυγή του άγχους και της μέριμνας. Ας μην ξεχνούμε ότι μετά την Ανάσταση και πριν την Ανάληψη ο Χριστός συναντούσε τους μαθητές Του στη Γαλιλαία και τους έβρισκε να έχουν τραπεί ξανά σε εργασία για να εξασφαλίσουν τα του βίου τους. Η οδός του Ευαγγελίου θέλει προκομμένους ανθρώπους. Θέλει αυτούς που είναι πρόθυμοι να κοπιάσουν και για τον παρόντα και για τον αιώνιο κόσμο και χρόνο. Ο ράθυμος στα της ζωής είναι πιθανότατα ράθυμος και στα της πίστης. Γι’ αυτό και στον κατεξοχήν κοινοβιακό τρόπο της Εκκλησίας, που είναι τα μοναστήρια, η προσευχή συνοδεύεται από τα διακονήματα των μοναχών, ενώ δεν επιτρέπεται η οκνηρία.
Το τρίτο στοιχείο έχει να κάνει με την προθυμία των μαθητών να αποδεχθούν την πρόσκληση που ο Χριστός τους απευθύνει και την εγκατάλειψη κάθε ιδιοκτησίας, προκειμένου να Τον ακολουθήσουν. Οι μαθητές ένιωσαν ότι αυτά που μέχρι τότε τους ανήκαν δεν είχαν καμία σημασία. Το κάλεσμα της πίστης, το κάλεσμα του Θεού γεννά στον άνθρωπο μία άλλη αίσθηση. Δεν είναι όσα μας ανήκουν, τα κτήματά μας, η περιουσία μας, οι οικείοι μας, ο εαυτός μας ο ίδιος ό,τι σημαντικότερο. Το να ανήκουμε όμως στο Χριστό είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή μας. Γι’ αυτό και σε όποια δυσκολία μάς παρουσιάζεται στη ζωή, ας μην λησμονούμε ότι αν βιώνουμε την αγάπη του Θεού κατέχουμε τα πάντα.
Ζούμε σε μια εποχή από την οποία ο πολιτισμός μας στέρησε την αλληλεγγύη, την συνεργασία και την αλληλοβοήθεια και υπερτόνισε την αξία της αυτάρκειας του ενός. Ο ένας δεν μοιράζεται τα κέρδη του ούτε δέχεται να τα περιορίσει χάριν των πολλών. Την ίδια στιγμή δεν τον ενδιαφέρει η πρόοδος όλων, αλλά μόνο ο εαυτός του. Ταυτόχρονα, υπερτονίστηκε η καλοπέραση, η διασκέδαση, η άνετη ζωή, ο καταναλωτισμός, στην ευτυχία χωρίς κόπο και στην επιτυχία χωρίς προσπάθεια. Παράλληλα, υπερτόνισε ότι αξία έχει μόνο ο να κατέχεις και όχι ό,τι προσφέρει νόημα στη ζωή μας. Γι’ αυτό και ο Θεός και η πίστη υποτιμήθηκαν. Η πρόσκληση του Χριστού και της Εκκλησίας για συνεργασία με εμπιστοσύνη, για εργασία και υλική και πνευματική, αλλά και για αποφυγή της προσκόλλησης στα αγαθά, με εκζήτηση του Θεού και της σωτηρίας, αποτελεί για όλους μας μία ευκαιρία αλλαγής και πορείας προς την αληθινή ζωή. Ας την αξιοποιήσουμε.
Τρία στοιχεία προκαλούν το ενδιαφέρον στην πρόσκληση που απηύθυνε ο Χριστός.
Το πρώτο έχει να κάνει με την συνεργασία των προσώπων, που είναι απαραίτητη για να διακηρυχθεί το Ευαγγέλιο. Ο Θεάνθρωπος Κύριος, ενώ είχε την παντοδυναμία μόνος Του να σώσει τον κόσμο, αλλά και να διαδώσει με τον δικό του τρόπο το Ευαγγέλιο απανταχού της γης, ζητά τη συνεργασία του ανθρώπου. Δείχνει έτσι όχι μόνο ότι και ο πιο υψηλός σκοπός δεν εκπληρώνεται μόνο από έναν, ακόμη κι αν είναι ο Ένας. Ο Χριστός μας δείχνει το παράδειγμα της συνάντησης, της αλληλοβοήθειας, της συσστράτευσης στην οδό του Ευαγγελίου. Δείχνει ότι στην Εκκλησία ο ένας, ανεξάρτητα από το πόσο χαρισματικός είναι, χρειάζεται και τους άλλους, για να μπορέσει να εκπληρώσει την αποστολή του. Κι αυτός ο δρόμος συνεπάγεται την εμπιστοσύνη. Γιατί συνεργασία χωρίς εμπιστοσύνη δε νοείται.
Το δεύτερο στοιχείο έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Χριστός βρήκε τους μαθητές Του να εργάζονται για να ζήσουν. Το Ευαγγέλιο απευθύνεται σε όλους. Όμως οι ράθυμοι και οκνηροί στη ζωή αυτή δεν είναι εύκολο να το οικειωθούν. Η πνευματική ζωή προϋποθέτει εργασία. Και ο άμαθος στην εργασία της διασφάλισης των αναγκών της ζωής είναι πολύ πιθανόν ότι δεν θα μπορεί να αποκτήσει και τα πνευματικά αγαθά. Ενίοτε κάποιοι θεωρούν την πνευματική εργασία ανώτερη από κάθε άλλης μορφής εργασία. Και είναι έτσι. Όμως η πνευματική δεν συνεπάγεται την περιφρόνηση της υλικής εργασίας, αλλά τον συνδυασμό και των δύο και πρωτίστως την αποφυγή του άγχους και της μέριμνας. Ας μην ξεχνούμε ότι μετά την Ανάσταση και πριν την Ανάληψη ο Χριστός συναντούσε τους μαθητές Του στη Γαλιλαία και τους έβρισκε να έχουν τραπεί ξανά σε εργασία για να εξασφαλίσουν τα του βίου τους. Η οδός του Ευαγγελίου θέλει προκομμένους ανθρώπους. Θέλει αυτούς που είναι πρόθυμοι να κοπιάσουν και για τον παρόντα και για τον αιώνιο κόσμο και χρόνο. Ο ράθυμος στα της ζωής είναι πιθανότατα ράθυμος και στα της πίστης. Γι’ αυτό και στον κατεξοχήν κοινοβιακό τρόπο της Εκκλησίας, που είναι τα μοναστήρια, η προσευχή συνοδεύεται από τα διακονήματα των μοναχών, ενώ δεν επιτρέπεται η οκνηρία.
Το τρίτο στοιχείο έχει να κάνει με την προθυμία των μαθητών να αποδεχθούν την πρόσκληση που ο Χριστός τους απευθύνει και την εγκατάλειψη κάθε ιδιοκτησίας, προκειμένου να Τον ακολουθήσουν. Οι μαθητές ένιωσαν ότι αυτά που μέχρι τότε τους ανήκαν δεν είχαν καμία σημασία. Το κάλεσμα της πίστης, το κάλεσμα του Θεού γεννά στον άνθρωπο μία άλλη αίσθηση. Δεν είναι όσα μας ανήκουν, τα κτήματά μας, η περιουσία μας, οι οικείοι μας, ο εαυτός μας ο ίδιος ό,τι σημαντικότερο. Το να ανήκουμε όμως στο Χριστό είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή μας. Γι’ αυτό και σε όποια δυσκολία μάς παρουσιάζεται στη ζωή, ας μην λησμονούμε ότι αν βιώνουμε την αγάπη του Θεού κατέχουμε τα πάντα.
Ζούμε σε μια εποχή από την οποία ο πολιτισμός μας στέρησε την αλληλεγγύη, την συνεργασία και την αλληλοβοήθεια και υπερτόνισε την αξία της αυτάρκειας του ενός. Ο ένας δεν μοιράζεται τα κέρδη του ούτε δέχεται να τα περιορίσει χάριν των πολλών. Την ίδια στιγμή δεν τον ενδιαφέρει η πρόοδος όλων, αλλά μόνο ο εαυτός του. Ταυτόχρονα, υπερτονίστηκε η καλοπέραση, η διασκέδαση, η άνετη ζωή, ο καταναλωτισμός, στην ευτυχία χωρίς κόπο και στην επιτυχία χωρίς προσπάθεια. Παράλληλα, υπερτόνισε ότι αξία έχει μόνο ο να κατέχεις και όχι ό,τι προσφέρει νόημα στη ζωή μας. Γι’ αυτό και ο Θεός και η πίστη υποτιμήθηκαν. Η πρόσκληση του Χριστού και της Εκκλησίας για συνεργασία με εμπιστοσύνη, για εργασία και υλική και πνευματική, αλλά και για αποφυγή της προσκόλλησης στα αγαθά, με εκζήτηση του Θεού και της σωτηρίας, αποτελεί για όλους μας μία ευκαιρία αλλαγής και πορείας προς την αληθινή ζωή. Ας την αξιοποιήσουμε.
Σάββατο 14 Ιουνίου 2014
Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ
Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένοι στους ανθρώπους που κατάφεραν στη ζωή τους να προσελκύσουν το Άγιο Πνεύμα και να αποτελέσουν τους Αγίους της Εκκλησίας μας. Αλλά ποιος είναι ο Άγιος; Πόσο εφικτή είναι η αγιότητα στην εποχή μας; Μπορεί να υπάρξει άγιος σήμερα; Μήπως η αγιότητα ήταν για κάποιους άλλους παλαιότερα και όχι για τους ανθρώπους του σήμερα; η αγιότητα αφορά την παρούσα ζωή, ή είναι μία κατάσταση μετά το θάνατο;
Ο αψευδής λόγος του Χριστού μας λέει ότι η αγιότητα κατακτάται από τον άνθρωπο κάτω από τρεις προϋποθέσεις: την ομολογία, την υπέρβαση των δεσμών συγγένειας με τον κόσμο και τους οικείους και την ανάληψη του σταυρού, που συνεπάγεται η ακολούθηση του Χριστού. Ομολογία σημαίνει τη συνειδητή απόφαση του ανθρώπου να δηλώνει με το λόγο και την όλη βιωτή του ότι πιστεύει στο Χριστό ως τον Θεό, τον Σωτήρα και τον Αναγεννητή της ύπαρξής Του, αλλά και ολόκληρου του ανθρώπινου γένους.
Η υπέρβαση των δεσμών της συγγένειας με τον κόσμο και τους οικείους σημαίνει την συνειδητή απόφαση του ανθρώπου να μην δεσμεύεται από τις προτεραιότητες της ζωής αυτής, ακόμη κι αν χρειάζεται η παραίτηση από την πρόταξη της αγάπης στα οικεία πρόσωπα. Αυτό σημαίνει ότι αποδίδει την τιμή και την αγάπη σ’ αυτά, αλλά βλέπει ευρύτερα τη ζωή. Όλοι συμπορευόμαστε προς την αιωνιότητα. Στόχος μας είναι η κοινωνία με το Χριστό. Αν το συναίσθημα, η οικειότητα, ακόμη και η αγάπη προς τα πρόσωπα με τα οποία συνδεόμαστε μας χωρίζουν από την αγάπη του Θεού, μας κρατούνε δηλαδή καθηλωμένους στο τώρα, η συγγένεια λειτουργεί ως εμπόδιο ή πειρασμός στην αγιότητα.
Τέλος, ο δρόμος της αγιότητας, δεν είναι δρόμος εύκολος. Προϋποθέτει την ανάληψη του σταυρού που αναλογεί στον καθέναν. Και σταυρός σημαίνει θυσία, παραίτηση από το ίδιον θέλημα και ταύτιση της πορείας μας με τον δρόμο του Ευαγγελίου και των εντολών που καταγράφονται σ’ αυτό και βιώνονται στην Εκκλησία.
Αυτές οι τρεις προϋποθέσεις βιώθηκαν από εκατομμύρια Αγίους ανά τους αιώνες. Αποτελεί αυτό το γεγονός παρήγορη διαπίστωση σε όσους αισθανόμαστε ότι η αγιότητα δεν είναι εφικτή στο σήμερα. Η ανθρώπινη φύση δεν έχει αλλάξει εντός της. Τυραννιέται από την ανάγκη να αναζητήσει νόημα για την ύπαρξη, να ερμηνεύσει την πορεία της, να βρει ελπίδα για την αιωνιότητα. Παλεύει εναντίον του κακού με τις πολυποίκιλες μορφές του. Οργανώνει κοινωνίες, για να μπορέσει να το τιθασεύσει. Θέλει να απαντήσει στο ερώτημα περί του Θεού. Συναντά τις εξουσίες του αιώνος του κόσμου τούτου και καλείται να διαμορφώσει στάση έναντί τους. Και ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Μόνο που στις ημέρες μας ο κόσμος έχοντας υπερβολική πεποίθηση στον πολιτισμό και τα επιτεύγματά του, λειτουργεί με την οίηση ότι μπορεί τα πάντα χωρίς το Θεό. Έτσι, η αγιότητα δεν συμπεριλαμβάνεται στις πιθανές απαντήσεις στις υπαρξιακές αναζητήσεις του σύγχρονου ανθρώπου.
Ωστόσο, δεν έπαψαν ούτε θα πάψουν να υπάρχουν πλείστοι όσοι συνεχίζουν και θα συνεχίζουν να δίδουν την απάντηση της αγιότητας που ο Χριστός προσφέρει στον κόσμο και τον άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που ομολογούν το Χριστό, ανεξαρτήτως των συνεπειών που μια τέτοια ομολογία μπορεί να έχει, κυρίως στο κοινωνικό επίπεδο, όπου η ομολογία συνοδεύεται συνήθως από περιφρόνηση και απόρριψη και ειρωνεία που γίνεται αφορμή συνεχούς μείωσης της αξίας της ανθρώπινης υπόστασης. Απορούν πώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν βάζουν το συμφέρον, αλλά και την συγγένεια και την ανάγκη για πρόταξη των οικείων δεσμών, αλλά είναι ζούνε με απόφαση η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη που φέρει η πίστη να είναι πιο πάνω από τα συναισθήματά τους, ακόμη κι αν αυτό μοιάζει ιδιαίτερα σκληρό και ακατανόητο, αληθινό μαρτύριο. Απορούν πώς υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι έτοιμοι να φέρουν το σταυρό τους, αρνούμενοι να υποκύψουν στα «γιατί» που τον συνοδεύουν, αλλά εμπιστευόμενοι το Χριστό και την Εκκλησία και ζώντας σε ένα ήθος αυταπάρνησης και αφιέρωσης που τους κάνει να αγαπούνε το Θεό και τον συνάνθρωπο όχι απλώς όπως τον εαυτό τους, αλλά και περισσότερο.
Μπορεί ο δρόμος της αγιότητας να φαίνεται ακατόρθωτος ή ξεπερασμένος στην εποχή μας. Όμως η Εκκλησία εξακολουθεί να την θέτει ως προορισμό μας!
Ο αψευδής λόγος του Χριστού μας λέει ότι η αγιότητα κατακτάται από τον άνθρωπο κάτω από τρεις προϋποθέσεις: την ομολογία, την υπέρβαση των δεσμών συγγένειας με τον κόσμο και τους οικείους και την ανάληψη του σταυρού, που συνεπάγεται η ακολούθηση του Χριστού. Ομολογία σημαίνει τη συνειδητή απόφαση του ανθρώπου να δηλώνει με το λόγο και την όλη βιωτή του ότι πιστεύει στο Χριστό ως τον Θεό, τον Σωτήρα και τον Αναγεννητή της ύπαρξής Του, αλλά και ολόκληρου του ανθρώπινου γένους.
Η υπέρβαση των δεσμών της συγγένειας με τον κόσμο και τους οικείους σημαίνει την συνειδητή απόφαση του ανθρώπου να μην δεσμεύεται από τις προτεραιότητες της ζωής αυτής, ακόμη κι αν χρειάζεται η παραίτηση από την πρόταξη της αγάπης στα οικεία πρόσωπα. Αυτό σημαίνει ότι αποδίδει την τιμή και την αγάπη σ’ αυτά, αλλά βλέπει ευρύτερα τη ζωή. Όλοι συμπορευόμαστε προς την αιωνιότητα. Στόχος μας είναι η κοινωνία με το Χριστό. Αν το συναίσθημα, η οικειότητα, ακόμη και η αγάπη προς τα πρόσωπα με τα οποία συνδεόμαστε μας χωρίζουν από την αγάπη του Θεού, μας κρατούνε δηλαδή καθηλωμένους στο τώρα, η συγγένεια λειτουργεί ως εμπόδιο ή πειρασμός στην αγιότητα.
Τέλος, ο δρόμος της αγιότητας, δεν είναι δρόμος εύκολος. Προϋποθέτει την ανάληψη του σταυρού που αναλογεί στον καθέναν. Και σταυρός σημαίνει θυσία, παραίτηση από το ίδιον θέλημα και ταύτιση της πορείας μας με τον δρόμο του Ευαγγελίου και των εντολών που καταγράφονται σ’ αυτό και βιώνονται στην Εκκλησία.
Αυτές οι τρεις προϋποθέσεις βιώθηκαν από εκατομμύρια Αγίους ανά τους αιώνες. Αποτελεί αυτό το γεγονός παρήγορη διαπίστωση σε όσους αισθανόμαστε ότι η αγιότητα δεν είναι εφικτή στο σήμερα. Η ανθρώπινη φύση δεν έχει αλλάξει εντός της. Τυραννιέται από την ανάγκη να αναζητήσει νόημα για την ύπαρξη, να ερμηνεύσει την πορεία της, να βρει ελπίδα για την αιωνιότητα. Παλεύει εναντίον του κακού με τις πολυποίκιλες μορφές του. Οργανώνει κοινωνίες, για να μπορέσει να το τιθασεύσει. Θέλει να απαντήσει στο ερώτημα περί του Θεού. Συναντά τις εξουσίες του αιώνος του κόσμου τούτου και καλείται να διαμορφώσει στάση έναντί τους. Και ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Μόνο που στις ημέρες μας ο κόσμος έχοντας υπερβολική πεποίθηση στον πολιτισμό και τα επιτεύγματά του, λειτουργεί με την οίηση ότι μπορεί τα πάντα χωρίς το Θεό. Έτσι, η αγιότητα δεν συμπεριλαμβάνεται στις πιθανές απαντήσεις στις υπαρξιακές αναζητήσεις του σύγχρονου ανθρώπου.
Ωστόσο, δεν έπαψαν ούτε θα πάψουν να υπάρχουν πλείστοι όσοι συνεχίζουν και θα συνεχίζουν να δίδουν την απάντηση της αγιότητας που ο Χριστός προσφέρει στον κόσμο και τον άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που ομολογούν το Χριστό, ανεξαρτήτως των συνεπειών που μια τέτοια ομολογία μπορεί να έχει, κυρίως στο κοινωνικό επίπεδο, όπου η ομολογία συνοδεύεται συνήθως από περιφρόνηση και απόρριψη και ειρωνεία που γίνεται αφορμή συνεχούς μείωσης της αξίας της ανθρώπινης υπόστασης. Απορούν πώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν βάζουν το συμφέρον, αλλά και την συγγένεια και την ανάγκη για πρόταξη των οικείων δεσμών, αλλά είναι ζούνε με απόφαση η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη που φέρει η πίστη να είναι πιο πάνω από τα συναισθήματά τους, ακόμη κι αν αυτό μοιάζει ιδιαίτερα σκληρό και ακατανόητο, αληθινό μαρτύριο. Απορούν πώς υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι έτοιμοι να φέρουν το σταυρό τους, αρνούμενοι να υποκύψουν στα «γιατί» που τον συνοδεύουν, αλλά εμπιστευόμενοι το Χριστό και την Εκκλησία και ζώντας σε ένα ήθος αυταπάρνησης και αφιέρωσης που τους κάνει να αγαπούνε το Θεό και τον συνάνθρωπο όχι απλώς όπως τον εαυτό τους, αλλά και περισσότερο.
Μπορεί ο δρόμος της αγιότητας να φαίνεται ακατόρθωτος ή ξεπερασμένος στην εποχή μας. Όμως η Εκκλησία εξακολουθεί να την θέτει ως προορισμό μας!
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 16 - Κυριακή 22 Ιουνίου 2014
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
7.30 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Σάββατο 21 Ιουνίου 2014:
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία
6.30 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 22 Ιουνίου 2014:
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
Από αύριο, Δευτέρα 16 Ιουνίου, ξεκινάει η νηστεία των Αγίων Αποστόλων, κατά την οποία καταλύει ψάρι εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.
Δευτέρα 16 - Κυριακή 22 Ιουνίου 2014
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
7.30 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Σάββατο 21 Ιουνίου 2014:
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία
6.30 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 22 Ιουνίου 2014:
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
Από αύριο, Δευτέρα 16 Ιουνίου, ξεκινάει η νηστεία των Αγίων Αποστόλων, κατά την οποία καταλύει ψάρι εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.
Σάββατο 7 Ιουνίου 2014
Προγραμμα Εβδομάδος
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 9 - Κυριακή 15 Ιουνίου 2014
Δευτέρα 8 Ιουνίου (Αγίου Πνεύματος)
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία
Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
7.30 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Σάββατο 14 Ιουνίου 2014:
6.30 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 15 Ιουνίου 2014 (Αγίων Πάντων):
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
Την παρούσα εβδομάδα, (8 – 15 Ιουνίου), εβδομάδα του Αγίου Πνεύματος, καταλύουμε ακόμα και κρέας και την Τετάρτη και την Παρασκευή.
Από τη Δευτέρα 16 Ιουνίου ξεκινάει η νηστεία των Αγίων Αποστόλων, κατά την οποία καταλύει ψάρι εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.
Τρόφιμα μακράς διαρκείας και καθαριστικά συγκεντρώνουμε μέχρι την επόμενη Κυριακή για τους πλημμυροπαθείς της Σερβίας.
Δευτέρα 9 - Κυριακή 15 Ιουνίου 2014
Δευτέρα 8 Ιουνίου (Αγίου Πνεύματος)
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία
Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
7.30 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Σάββατο 14 Ιουνίου 2014:
6.30 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 15 Ιουνίου 2014 (Αγίων Πάντων):
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία.
Την παρούσα εβδομάδα, (8 – 15 Ιουνίου), εβδομάδα του Αγίου Πνεύματος, καταλύουμε ακόμα και κρέας και την Τετάρτη και την Παρασκευή.
Από τη Δευτέρα 16 Ιουνίου ξεκινάει η νηστεία των Αγίων Αποστόλων, κατά την οποία καταλύει ψάρι εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.
Τρόφιμα μακράς διαρκείας και καθαριστικά συγκεντρώνουμε μέχρι την επόμενη Κυριακή για τους πλημμυροπαθείς της Σερβίας.
Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
Η σημερινή εορτή είναι η τελευταία εορτή που έχει να κάνει με την ενανθρώπιση του Θεού και το έργο της Σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Με την Ανάληψή του ο Χριστός αποκαθίσταται ο ίδιος στην ποτέρα του θέση ως τέλειος Θεός και Άνθρωπος στους ουρανούς, δηλαδή στα δεξιά του Θεού Πατέρα, όπως πριν την ενανθρώπιση. Και αυτήν την θέση δίπλα στον ουράνιο Πατέρα την προσφέρει στον καθένα άνθρωπο. Τώρα, σήμερα, με την εορτή της Πεντηκοστής, ανοίγει το δρόμο που πρέπει ο καθένας μας να ακολουθήσει για να φτάσει στη δόξα του Θεού. Παρέχει τον εαυτό Του πάλι στους ανθρώπους, μέσα στην Εκκλησία με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος για να αποκτήσει ο άνθρωπος Πνευματικότητα. Σκέπτεται το Θεό και ζει κατά Θεόν. Δεν επιδιώκει τα του κόσμου, αλλά υπερβαίνει τον κόσμο. Και αγαπώντας το Θεό και το συνάνθρωπο, ξεπερνά κάθε κακότητα, υπερβαίνει τα δεδομένα του κόσμου και πλησιάζει το Θεό.
Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Χριστό και λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα στη ζωή της Εκκλησίας αποκτά την αγιότητα. Και άγιος είναι εκείνος που ταπεινώνεται μπροστά στο Θεό. Ζεί την άσκηση και την μετάνοια. Θυσιάζεται από αγάπη. Και ο άγιος χαίρεται την υιότητα. Γίνεται παιδί του Θεού γνήσιο και κληρονόμος Του. Γνωρίζει ότι είναι δημιούργημα της αγάπης του Θεού και ότι ο προορισμός του είναι η ένωσή του με το Θεό.
Καθώς εορτάζουμε την Πεντηκοστή, καλούμαστε να ξαναβρούμε στη ζωή μας αυτά τα τρία στοιχεία: την πνευματικότητα, την αγιότητα και την υιότητα. Έχουμε με το βάπτισμά μας την παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας. Ας την δραστηριοποιήσουμε και ας την ενεργοποιήσουμε όσο ο Θεός μας δίνει χρόνο ζωής.
Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Χριστό και λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα στη ζωή της Εκκλησίας αποκτά την αγιότητα. Και άγιος είναι εκείνος που ταπεινώνεται μπροστά στο Θεό. Ζεί την άσκηση και την μετάνοια. Θυσιάζεται από αγάπη. Και ο άγιος χαίρεται την υιότητα. Γίνεται παιδί του Θεού γνήσιο και κληρονόμος Του. Γνωρίζει ότι είναι δημιούργημα της αγάπης του Θεού και ότι ο προορισμός του είναι η ένωσή του με το Θεό.
Καθώς εορτάζουμε την Πεντηκοστή, καλούμαστε να ξαναβρούμε στη ζωή μας αυτά τα τρία στοιχεία: την πνευματικότητα, την αγιότητα και την υιότητα. Έχουμε με το βάπτισμά μας την παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα μας. Ας την δραστηριοποιήσουμε και ας την ενεργοποιήσουμε όσο ο Θεός μας δίνει χρόνο ζωής.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)