Πού τρέχει ... ο λογισμός μας;

Η Εκκλησία φέρνει ενώπιόν μας στις αρχές της άνοιξης την Μεγάλη Εβδομάδα, ως ευκαιρία εύρεσης της οδού της αρετής, της οδού της αλλιώτικης ποιότητας, της υπέρβασης της πραγματικότητας και του πολιτισμού που ζούμε. Είναι ο Χριστός που μας καλεί να πάρουμε μία τέτοια θέση. Γιατί το βίωμα της Εκκλησίας δεν είναι ιδεολογικό ή ιστορικό η παραδοσιακό, ούτε καν θρησκευτικό. Όποιος το περιορίζει σ’ αυτές τις πτυχές, στην πράξη είναι αδύνατον να το ζήσει. Το βίωμα ξεκινά και καταλήγει σε ένα Πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού. Αυτός μας καλεί να πάρουμε θέση στα όσα του συνέβησαν, να ελέγξουμε τον εαυτό μας σε ποια ομάδα ανήκουμε, αυτή των σταυρωτών ή αυτή των ελάχιστων μαθητών και οικείων. Μας καλεί να δούμε τον εαυτό μας, πώς σκεφτόμαστε με βάση τα όσα Εκείνος μας έχει αφήσει ως παρακαταθήκη Του στην ζωή της Εκκλησίας, στον τρόπο της αγάπης, στον τρόπο της κοινωνίας μαζί Του. Γιατί ο Χριστός δεν είναι μόνο ο Θεός μιας πίστης η οποία έχει κάποιους κανόνες και κάποια δόγματα και στην οποία ανήκουν όσοι θέλουν. Είναι ο Θεός που μας καλεί προσωπικά να Τον συναντήσουμε, ακριβώς διότι προσέλαβε την φύση μας, την ένωσε με την θεότητά Του και μας έδωσε την δωρεά να είμαστε ένα μαζί Του.
Το να πάρουμε θέση, προϋποθέτει να δούμε πώς σκεφτόμαστε, ποιο είναι το ηθικό ποιόν, ποιες είναι οι προτεραιότητες. Ο απόστολος Παύλος μας προτρέπει σχετικά: «όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, εις τις αρετή και ει τις έπαινος, ταύτα λογίζεσθε» (Φιλιπ. 4, 8). «Ό,τι είναι αληθινό, σεμνό, δίκαιο, καθαρό, αξιαγάπητο, καλόφημο, ό,τι έχει σχέση με την αρετή και είναι άξιο επαίνου, αυτά να έχετε στο μυαλό σας».
Αυτό το παράγγελμα έρχεται σε επικύρωση του ήθους που μας δίδαξε ο Χριστός.
Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την αλήθεια, τόσο για μας όσο και για τους άλλους και τα πράγματα. Για να έρθει αυτό χρειάζεται να αποστασιοποιούμαστε από τον εγωκεντρισμό, να βγαίνουμε λίγο από τον εαυτό μας και να σκεφτόμαστε με κριτήριο τον άλλο, να προσπαθούμε να δούμε τι θέλει κι εκείνος. Να βλέπουμε τις περιστάσεις σφαιρικά και όχι μόνο με βάση το πώς θα θέλαμε να είναι. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την σεμνότητα. Να είμαστε ταπεινοί και εντός της καρδιάς μας και στην συμπεριφορά μας ως προς τους άλλους, στην εμφάνιση αλλά και στους τρόπους. Να μην προκαλούμε ούτε σωματικά ούτε ψυχικά. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την δικαιοσύνη. Να μην κάνουμε στους άλλους ό,τι δεν θα θέλαμε να μας κάνουν. Να βοηθήσουμε όσους αδικούνται. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την αγνότητα των κριτηρίων και των κινήτρων, να αποφεύγουμε τον μολυσμό του σώματος και της ψυχής από την απουσία της αυθεντικής αγάπης, να μην παραδιδόμαστε στην ηδονή η οποία δεν έχει μέτρο και νόημα γιατί δεν συνοδεύεται από την ευθύνη του μοιράσματος όλης της ζωής. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς την αγάπη. Κάθε πράξη μας να μην έγκειται στην υποταγή του άλλου, στην εξουσιαστικότητά μας, αλλά στην διακονία και στην χαρά όλων. Ο λογισμός μας να στρέφεται προς το καλόφημο, να έχουμε δηλαδή έγνοια για την κοινωνία στην οποία ανήκουμε, να βλέπουμε τους νόμους της, τι κάνει τους άλλους να πονούνε και να μοιραζόμαστε καλοσύνη.
Ο λογισμός μας τελικά να στρέφεται προς την αρετή και προς ό,τι είναι άξιο επαίνου. Ό,τι μας φέρνει στον Θεό και ό,τι μας κάνει να μη συμβιβαζόμαστε με το κακό, με το εφήμερο, με το εγωκεντρικό νοηματοδοτεί αυθεντικά την ζωή μας. Μας κάνει να γιορτάζουμε αληθινά. Ξέρουμε ότι αυτή η στάση μάς φέρνει σε ρήξη στην πράξη με το κοσμικό ήθος. Όμως δεν είμαστε μόνοι μας. Μαζί μας είναι ο Χριστός, Τον Οποίον καλούμαστε να αφήσουμε να μάς βοηθήσει να αλλάξουμε την ζωή μας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΔΟΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ 2019

21 Ἀπριλίου - Κυριακή τῶν Βαΐων
7.15 - 10.15 π.μ. Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
7.30 - 9.30 μ.μ. Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου
(Ἰωσήφ τοῦ Παγκάλου)

22 Ἀπριλίου - Μεγάλη Δευτέρα
7.30 – 9.00 π.μ. Ὥρες – Εσπερινός
7.30 - 9.30 μ.μ Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου
(τῶν 10 Παρθένων)

23 Ἀπριλίου - Μεγάλη Τρίτη
7.30 - 9.00 π.μ. Ὥρες – Εσπερινός
7.30 - 9.30 μ.μ Ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου
(Τῆς ἀλειψάσης τον Κύριον)

24 Ἀπριλίου - Μεγάλη Τετάρτη
7.30 – 9.00 π.μ. Ὥρες – Ἑσπερινός
4.00 – 5.00 μ.μ Μυστήριον Ἱεροῦ Εὐχελαίου
7.30 - 9.30 μ.μ Ἀκολουθία τοῦ Νιπτήρος

25 Ἀπριλίου - Μεγάλη Πέμπτη
7.30 - 9.30 π.μ. Ἑσπερινός & Θεία Λειτουργία
τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
7.30 - 11.15 μ.μ Ἀκολουθία τῶν Ἀχράντων Παθῶν.

26 Ἀπριλίου - Μεγάλη Παρασκευή

09.00 - 10.30 π.μ. Ἀκολουθία τῶν Μεγάλων καί Βασιλικῶν Ὡρῶν
10.30 - 12.00 π.μ. Μέγας Ἑσπερινός καί Ἀποκαθήλωσις
5.00 μ.μ. Τρισάγιο στο Κοιμητήριο
7.30 – 11.00 μ.μ. Ἀκολουθία Ἐπιταφίου Θρήνου
9.30 μ.μ. Ἔξοδος Ἐπιταφίου

27 Ἀπριλίου - Μέγα Σάββατον
7.30 - 9.30 π.μ. Ἑσπερινός και Θεία Λειτουργία
τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
11.00 μ.μ Ἔναρξις Μεσονυκτικοῦ

28 Ἀπριλίου – ΚΥΡΙΑΚΗ τοῦ ΠΑΣΧΑ
00.00 μεσ. Ἀνάστασις
00.15 π.μ Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία Ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
6.00 μ.μ. Αναστάσιμο Τρισάγιο στο Κοιμητήριο
7.00μ.μ. Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης& Ἁγ. Γεωργίου
στον Ἅγιο Μόδεστο.

29 Ἀπριλίου - Δευτέρα Πάσχα - Ἁγ. Γεωργίου
08.00 - 10.30π.μ. Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία
10.30 π.μ. Λιτανεία στόν Ἅγιο Γεώργιο –κατά τό Ἁγιορείτικο τυπικό.

1 Μαῒου - Τετάρτη τοῦ Πάσχα
08.00 - 10.30π.μ. Ὄρθρος & Θεία Λειτουργία στον Προφ. Ἡλία

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 15 – Κυριακή 21 Απριλίου 2019


Δευτέρα 15 Απριλίου 2019:
6.00 μ.μ. Μέγα Απόδειπνο
6.45 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.

Τετάρτη 17 Απριλίου 2019
6.30 μ.μ. Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων

Παρασκευή 19 Απριλίου 2019
6.00 μ.μ. Μικρό Απόδειπνο και Κανόνας Αγίου Λαζάρου

Σάββατο 20 Απριλίου 2019 (Έγερση Λαζάρου):
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
11.00 π.μ. - 12.30 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ, Ε, και Στ Δημοτικού.
5.00 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου.

Κυριακή 21 Απριλίου 2019 (Βαῒων):
7.15 – 10.15 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
7.30 μ.μ. Ακολουθία του Νυμφίου


 Το μεσημέρι της Κυριακής 14 Απριλίου, θα ξεστρώσουμε τα χαλιά και θα κάνουμε τις καθαριότητες εν όψει του Πάσχα.
 Ο π. Θεόδωρος Μπατάκας θα είναι στο Ναό μας για το μυστήριο της εξομολόγησης την Παρασκευή 19 Απριλίου από τις 5.00 μ.μ..
 Την Κυριακή των Βαῒων θα περάσουν από τα σπίτια της ενορίας τα παιδιά που θα συγκεντρώνουν χρήματα για τα λουλούδια του Επιταφίου.

«αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος»

Καθώς πλησιάζουμε στις ημέρες του Αγίου Πάσχα, είναι ευκαιρία να ρωτήσουμε τον εαυτό μας, «Τί είναι για μένα ο Χριστός;» Πολλές φορές επιμένουν στην ανθρώπινη, την συναισθηματική πλευρά θέασης του προσώπου του Χριστού. Ζητούμε έναν Θεό Παντοδύναμο, ο Οποίος να διορθώσει τις ατέλειες της ζωής μας και την ίδια στιγμή να μας απαλλάσσει από δοκιμασίες, προβλήματα, αρρώστιες και να αναστέλλει ακόμη και τον θάνατο. Για την Εκκλησία μας όμως ο Χριστός, χωρίς να απορρίπτει την εγκόσμια πραγματικότητα, είναι ο Θεάνθρωπος ο Οποίος ήρθε στον κόσμο «για να μας εξασφαλίσει την αιώνια σωτηρία», «αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος» (Εβρ. 9, 12).
Λύτρωση χρειαζόμαστε οι άνθρωποι. Από τους φόβους μας. Από τα προβλήματά μας. Από τον ίδιο μας τον εαυτό. Από τους άλλους που δεν μπορούν να μας καταλάβουν. Από τα πάθη και τις ανάγκες μας. Κυρίως, από το άγχος του θανάτου. Και αναζητούμε την λύτρωση αυτή στο χρόνο και στο ξόδεμά του. Αφήνουμε κατά μέρος την απόπειρα να βρούμε γνήσια και αληθινή λύτρωση και προτιμούμε διάφορα υποκατάστατα. Μεταθέτουμε την απάντηση που καλούμαστε να δώσουμε στις υπαρξιακές μας αγωνίες στην διασκέδαση, στην εργασία, στην τηλεόραση και στα ΜΜΕ, στην ηδονή, στο αύριο. Έχουμε χρόνο. Και ο πολιτισμός μας μας σκιάζει το πρόσωπο του Θεού, θεωρώντας είτε ότι δεν υπάρχει είτε ότι έχει να κάνει με την αιωνιότητα και όχι με το σήμερα. Τα υπαρξιακά μας όμως άγχη παραμένουν αξεγέλεστα.
Λύτρωση χρειαζόμαστε οι άνθρωποι. Λύτρωση από το κακό το οποίο μας περιτριγυρίζει και δεν μπορούμε να το αναγνωρίσουμε. Έχουμε διαγράψει το πρόσωπο του διαβόλου, την εμπάθεια, την έννοια της αμαρτίας από τη ζωή μας και τον πολιτισμό μας, διότι τα θεωρούμε κατάλοιπα μιας άλλης εποχής. Κι όμως, οι καταστάσεις του κακού, εφόσον δεν υπάρχει ο Θεός στη ζωή μας, βασιλεύουν. Και για να μπορέσουμε να τις εκδιώξουμε από τη ζωή μας, χρειάζεται η πίστη στο Χριστό. Η γνώση του απολυτρωτικού Του έργου. Εμείς όμως μένουμε σε μια «παιδική θρησκευτικότητα», η οποία περιορίζεται σε τύπους, σε έθιμα, σε συνήθειες που δεν επαρκούν για να μας αλλάξουν τη ζωή μας. Γιατί η ζωή μας αλλάζει με την μετοχή στην θεία Ευχαριστία, στην Αγάπη, στην συγχώρεση, μέσα από την μετατροπή του χρόνου μας σε προσευχή και αγάπη, μέσα από την βεβαιότητα της Ανάστασης.
Λύτρωση χρειαζόμαστε οι άνθρωποι. Όχι πρόσκαιρη, αλλά αιώνια. Γι’ αυτό και δεν αρκεί να πιστεύουμε σε έναν Θεό που Τον βλέπουμε με γνώμονα το πρόσκαιρο συμφέρον, αλλά να αφεθούμε στην αιωνιότητα. Αν δεν οργανώσουμε την ζωή μας, έχοντας νόημα και προοπτική την αιωνιότητα, τότε η λύτρωση που λαμβάνουμε στην Εκκλησία είναι απλώς ανακούφιση και γαλήνη από τα πολλά προβλήματά μας, μία παρηγοριά, η οποία δεν αρκεί. Για να έρθει η λύτρωση χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι η σχέση με τον Χριστό είναι Σταυρός και άρση του. Ότι είναι δόσιμο και όχι πάρσιμο.
Η λύτρωση θέλει μεγάλες αποφάσεις. Ζητά παραίτηση από τον διαμορφωμένο τρόπο σκέψης και νοοτροπίας. Ζητά επίγνωση από τι θέλουμε να λυτρωθούμε. Και κυρίως, θέλει κοινωνία με τον Χριστό. Δύσκολος δρόμος στην εποχή μας. Είναι οι προσλαμβάνουσες του κόσμου τέτοιες, που δεν μας επιτρέπουν να σταθούμε με προσοχή στις αληθινές μας ανάγκες. Δεν μπορούμε όμως και να τις ξεγελάσουμε. Ας εμπιστευθούμε τον Χριστό και την Εκκλησία, μη παραδίδοντας τον εαυτό μας στους τύπους, αλλά ζητώντας την ουσία που είναι αυτό το Σώμα και το Αίμα του Χριστού που μας αφθαρτοποιεί και μας ενώνει με τον Θεό και τον πλησίον. Και θα έρθει η λύτρωση!

ΧΑΙΡΕ ΟΛΚΑΣ ΤΩΝ ΘΕΛΟΝΤΩΝ ΣΩΘΗΝΑΙ, ΧΑΙΡΕ ΛΙΜΗΝ ΤΩΝ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΠΛΩΤΗΡΩΝ

Μία από τις πιο ωραίες παρομοιώσεις της ζωής είναι το ταξίδι στην θάλασσα. Για να είμαστε ασφαλείς, χρειαζόμαστε καράβι σταθερό. Έτσι η Εκκλησία στους Χαιρετισμούς αξιοποιεί αυτήν την εικόνα και αποδίδει στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου αυτόν τον χαρακτηρισμό: «Χαίρε ολκάς των θελόντων σωθήναι, χαίρε λιμήν των του βίου πλωτήρων». Η Παναγία είναι και το καράβι, το ασφαλές πλοίο, στο οποίο μπορούν να επιβιβαστούν και να ταξιδέψουν με ασφάλεια όσοι επιθυμούν να σωθούν, να συναντήσουν δηλαδή τον Θεό και εδώ και στην αιωνιότητα, αλλά και το λιμάνι για όλους τους ταξιδευτές που θέλουν να αγκυροβολήσουν, να ξεκουραστούν, να προφυλαχθούν από τις τρικυμίες των λυπηρών και τις καταιγίδες των συμφορών.
Και είναι ασφαλές πλοίο η Παναγία γιατί έχει φτάσει στον προορισμό του. Δεν κινδυνεύει να χαθεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να βυθιστεί. Αλλά ενώ αυτή έχει φτάσει στο τέρμα, μπορεί να αναλάβει, να μεταφέρει και όσους την ακολουθήσουν, την μιμηθούν, την αγαπήσουν. Είναι το δώρο που της κάνει ο Υιός της και Θεός. Ας την κάνουμε Μάνα μας.
Ταυτόχρονα όμως, αποτελεί και λιμάνι για τις δυσκολίες της παρούσης ζωής. Η Παναγία έχει δοκιμαστεί στις τρικυμίες της ζωής και έχει αντέξει. Έχει βιώσει όλα τα ανθρώπινα. Τον πόνο, την μοναξιά, την λύπη, την αποδοκιμασία, την προσφυγιά, την απλότητα, την αγωνία του παιδιού της, την απώλεια του παιδιού της, την χαρά της Ανάστασης. Έτσι, γίνεται βοήθεια για κάθε αναγκεμένο, στήριγμα για κάθε κουρασμένο, παρηγοριά για κάθε πονεμένο. Ας της το ζητήσουμε.

Είσοδος στο εσώτερο του καταπετάσματος

Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Εβραίους, αναφέρει ότι οι χριστιανοί έχουμε την διαθήκη, την συμφωνία του Θεού με μας ότι και θα μας ευλογεί και θα πληθύνει τους καρπούς της ζωής μας, κυρίως τους πνευματικούς, ως ασφαλή ελπίδα και σίγουρη, «εισερχομένην εις το εσώτερον του καταπετάσματος, όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά την τάξιν Μελχισεδέκ αρχιερεύς γενόμενος εις τον αιώνα» (Εβρ. 6, 19-20). «Μας οδηγεί στα ενδότερα του καταπετάσματος, όπου μπήκε πριν από μας και για χάρη μας ο Ιησούς, αρχιερέας για πάντα όπως ο Μελχισεδέκ». Ο λόγος αυτός μας δείχνει ότι η πίστη στον Θεό είναι ελπίδα, η οποία μας εισάγει στα Άγια των Αγίων, αφήνει πίσω την κουρτίνα, το καταπέτασμα που χώριζε το θυσιαστήριο του ιουδαϊκού ναού από το ιερό και τον υπόλοιπο ναό, και μας κάνει όλους μετόχους της αποκεκαλυμμένης αλήθειας που ο Ίδιος ο Χριστός μας προσέφερε: μετόχους της θείας ευχαριστίας, της κοινωνίας μαζί Του, η οποία δεν είναι διανοητική και ιδεολογική, αλλά μεταμορφωτική της υπάρξεώς μας, από την στιγμή που Εκείνος προσλαμβάνεται από μας ως τροφή, φάρμακο και αφθαρσία.
Τροφή διότι το Σώμα Του και το Αίμα Του κοινωνούμε, όχι όμως ως υλική πραγματικότητα, αλλά ως ενεργούσα το μυστήριο της κατά χάριν θεώσεως, δηλαδή της κατοικίας του Θεού εντός μας, της καταστήσεώς μας παιδιών Του, φίλων, αδελφών, οικείων, ένεκα της μετοχής μας στην τράπεζα που δίνει ζωή. Φάρμακο διότι ο Χριστός γιατρεύει την αμαρτία της υπάρξεώς μας, την συνεχή δηλαδή επιλογή να αφήνουμε τον Θεό και να θεοποιούμε τον εαυτό μας, να λύνουμε τις δοκιμασίες της ζωής και να προσανατολίζουμε την πορεία μας κατά το θέλημά μας και όχι κατά το Ευαγγέλιο, το να μην είναι ο νους και η καρδιά μας σε συντονισμό με τον Θεό, αλλά να είναι Εκείνος ένας παρείσακτος κάποτε, συνήθως στις ανάγκες μας, της συνήθειας και της παράδοσης, καθότι το πνευματικό βάρος που βιώνουμε δεν μας φαίνεται βαρύ. Και αυτό μάς κάνει να αμαρτάνουμε και έμπρακτα, με λογισμούς, πράξεις, συμπεριφορές εναντίον του πλησίον μας, αλλά και με ελαφρότητα έναντι των εντολών του Θεού, κυρίως έναντι της αγάπης που ζητά να έχουμε προς πάντας, ακόμη και προς τους εχθρούς μας. Αφθαρσία, διότι η είσοδος στο εσώτερον του καταπετάσματος δεν μένει στο σήμερα, αλλά είναι κατάσταση αγιότητας, δηλαδή κοινωνίας με τον Θεό για πάντα, όσες δυσκολίες κι αν εμφανιστούν στην ζωή μας, ακόμη και μέσα από το πέρασμα του θανάτου.
Η είσοδος στο εσώτερον του καταπετάσματος σημαίνει βίωση του νοήματος της ζωής όχι ως ιδέας, αλλά μέσα από την κοινωνία με τον Χριστό. Αυτός είναι η Αλήθεια, Αυτός μας μεταμορφώνει, Αυτόν σκεφτόμαστε, Αυτόν αναζητούμε, Αυτόν υπολογίζουμε, Αυτός λειτουργεί ως η αφύπνισή μας για να μην μένουμε στο επιφανειακό.

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 8 – Κυριακή 14 Απριλίου 2019


Δευτέρα 8 Απριλίου 2019:
6.00 μ.μ. Μέγα Απόδειπνο
6.45 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.

Τρίτη 9 Απριλίου 2019:
6.00 μ.μ. Μέγα Απόδειπνο

Τετάρτη 10 Απριλίου 2019
5.00 μ.μ. Μικρό Απόδειπνο με τον Μεγάλο Κανόνα και
6.30 μ.μ. Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων

Πέμπτη 11 Απριλίου 2019:
6.00 μ.μ. Μέγα Απόδειπνο

Παρασκευή 12 Απριλίου 2019
7.00 μ.μ. Μικρό Απόδειπνο και Ακάθιστος Ύμνος
9.15 μ.μ. Μικρό Απόδειπνο και Ακάθιστος Ύμνος (β΄ Ακολουθία)

Σάββατο 13 Απριλίου 2019:
11.00 π.μ. - 12.30 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ, Ε, και Στ Δημοτικού.
5.00 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου.

Κυριακή 14 Απριλίου 2019 (Ε΄ Νηστειών):
7.15 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
6.00 μ.μ. Εσπερινός

ΧΑΙΡΕ ΚΑΛΗ ΚΟΥΡΟΤΡΟΦΕ ΠΑΡΘΕΝΩΝ, ΧΑΙΡΕ ΨΥΧΩΝ ΝΥΜΦΟΣΤΟΛΕ ΑΓΙΩΝ

ΧΑΙΡΕ ΚΑΛΗ ΚΟΥΡΟΤΡΟΦΕ ΠΑΡΘΕΝΩΝ, ΧΑΙΡΕ ΨΥΧΩΝ ΝΥΜΦΟΣΤΟΛΕ ΑΓΙΩΝ
«Χαίρε εσύ που είσαι η ιδεώδης τροφός των παρθένων, χαίρε εσύ που στολίζεις με νυφικά ενδύματα τις άγιες ψυχές και τις οδηγείς στην Βασιλεία του Θεού».
Οι άνθρωποι σήμερα έχουμε συνηθίσει να στολίζουμε το σώμα μας, ιδίως το πρόσωπό μας. Δεν είναι μόνο τα ρούχα και τα κοσμήματα, αλλά και τα καλλυντικά και η περιποίηση των μαλλιών. Έτσι, αισθανόμαστε ότι μας ξασφαλίζουν την αποδοχή από τους άλλους. Μας προσέχουν και συζητούν για μας. Τονίζεται η αυτοπεποίθησή μας, καθώς η αξία μας εξαρτάται από την εικόνα μας. Άλλωστε ο πολιτισμός μας μάς δίνει την εντύπωση ότι στηρίζεται στην «κατ’ όψιν κρίση». Μία ολόκληρη βιομηχανία, στηρίζεται στον στολισμό για κάθε στιγμή της ζωής μας, ενώ συχνά ο στολισμός γίνεται πρόκληση.
Η Εκκλησία δεν αρνείται το κάλλος. Δεν αρνείται το μέτρο, γιατί είναι η διάθεση της ψυχής μας που την προβληματίζει. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει κάτι άλλο να παρουσιάσει στην συνάντηση με τον πλησίον του, αλλά μόνο τη σάρκα του και τα στολίδια της, τότε σημαίνει ότι έχουμε χάσει την ψυχοσωματική ακεραιότητα της ύπαρξής μας και επιμένουμε μόνο στο σαρκικό της μέρος. Είναι το ότι η προσωπικότητά μας εξαντλείται στο έξωθεν του ποτηρίου και μέσα σ’ αυτό δεν υπάρχει κάτι που να ξεδιψά τον πλησίον αυθεντικά. Είναι η παγίδευση του εαυτού μας στο εφήμερο, διότι ο στολισμός δεν θα μπορεί να κρύψει για πάντα ούτε την φθορά του χρόνου ούτε την ανεπάρκεια της καρδιάς και του νου, το αστόλιστον της ψυχής.
Πρότυπο και βοηθός σ’ αυτόν τον τρόπο στολισμού είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Γι’ αυτό και ο υμνογράφος του Ακαθίστου Ύμνου την χαιρετά, μεταξύ άλλων, και ως εξής: «χαίρε καλή κουροτρόφε παρθένων, χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων». «Χαίρε εσύ που είσαι η ιδεώδης τροφός των παρθένων, χαίρε εσύ που στολίζεις με νυφικά ενδύματα τις άγιες ψυχές και τις οδηγείς στην Βασιλεία του Θεού». Η παρθενία δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα. Δεν έχει να κάνει μόνο με τον μοναχισμό, με την ασκητική ζωή. Έχει να κάνει κυρίως με την καρδιά. Με τον αγώνα του ανθρώπου, είτε βρίσκεται εν τω κόσμω είτε έχει βγει από τα μέτρα αυτής της ζωής και έχει αφιερωθεί στον Θεό, να παλέψει να κρατά την καρδιά του καθαρή από πάθη, να προτάσσει την αγάπη και την έγνοια για τον πλησίον και όχι το εγώ και την αυτοθέωση, να βλέπει τι τον χωρίζει από τον Θεό και τον κρατά ως βαρίδι σ’ αυτήν την πραγματικότητα. Κι αυτός δεν είναι δρόμος μόνο των μοναχών, αλλά όλων των χριστιανών. Γιατί όλοι μας έχουμε κληθεί, πιστεύοντας και αγαπώντας τον Θεό, να μοιραστούμε την χαρά της καρδιάς με τον άλλο. Να παλέψουμε τα πάθη μας να μην γίνονται εμπόδιο στην κοινωνία μαζί του. Να αντέξουμε τις πιέσεις και τις δοκιμασίες που προκαλούν στον εγωισμό μας κυρίως οι απόψεις και οι συμπεριφορές του πλησίον, να μην ελκυστούμε στην σωματολατρία και την φιληδονία, αλλά στο να βλέπουμε το πρόσωπο του πλησίον ως εικόνα Θεού.
Η μετοχή στην ζωή της Εκκλησίας γίνεται στολισμός και μάλιστα νυφικός. Όπως μία γυναίκα, όταν γίνεται νύφη, φορά το πιο όμορφο φόρεμα και μάλιστα που είναι μοναδικό και για μοναδική στιγμή, έτσι και η ψυχή που επιθυμεί τον Θεό και την αγιότητα, στολίζεται με την αγάπη, τις αρετές, αλλά και την μετάνοια για όσα δεν μπορεί, για να προχωρήσει στην οδό της Βασιλείας. Και τότε ο άνθρωπος αλλάζει. Γίνεται πηγή γαλήνης και έμπνευσης. Πηγή ελπίδας και χαράς για τους άλλους. Η Παναγία βοηθά και ας την επικαλούμαστε!