Το βάρος του ποτηριού!
Μία ψυχολόγος περπατούσε ανάμεσα στο κοινό της
όση ώρα τούς μιλούσε για τη διαχείριση του άγχους. Την στιγμή που ύψωσε ένα
ποτήρι με νερό, όλοι σκέφτηκαν ότι θα έκανε την κλασική ερώτηση "είναι
μισογεμάτο ή μισοάδειο;".
Αντί για αυτό όμως εκείνη με ένα χαμόγελο στο
πρόσωπό της έκανε την ερώτηση: "Πόσο βαρύ είναι ένα ποτήρι με νερό;"
Διάφορες απαντήσεις ακούστηκαν, με διακύμανση από
100 ως 300 γραμμάρια.
Εκείνη απάντησε: "Το απόλυτο βάρος του δεν
έχει σημασία. Εξαρτάται από το πόση ώρα το κρατάμε. Αν το κρατήσω για ένα
λεπτό, δεν είναι πρόβλημα. Αν το κρατήσω για μία ώρα, θα μου πονέσει ο ώμος. Αν
το κρατήσω για μία ημέρα, θα μουδιάσει ο ώμος μου και θα παραλύσω. Σε κάθε
περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλά όσο περισσότερο το κρατήσω
τόσο πιο βαρύ θα γίνεται."
Και συνέχισε: "Τα άγχη και οι ανησυχίες στη
ζωή είναι ακριβώς όπως αυτό το ποτήρι νερό. Αν τα σκέφτεστε λίγο, δεν θα συμβεί
τίποτε. Αν τα σκέφτεστε κάπως παραπάνω, θα αρχίζουν να σας ενοχλούν. Και αν τα
σκέφτεστε συνεχώς, θα αισθανθείτε παράλυτοι - ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε. Γι'
αυτό να θυμάσαι να αφήνεις το ποτήρι κάτω".
Λίγα
λόγια για το θέμα του μήνα.
Αν και βρισκόμαστε στο μέσον
του καλοκαιριού και προσπαθούμε να ακουμπήσουμε τα … «ποτήρια που κρατάμε και
μας κουράζουν» κάπου για να ξεκουραστούμε με λίγες διακοπές, υπάρχουν και
ποτήρια που δεν μπορούμε να τα αφήσουμε, γιατί θα πρέπει να έχουμε κάπου να τα
ακουμπήσουμε, ή κάποιον άλλον να τα βαστάξει.
Και προβάλλει όλες αυτές τις
ημέρες η Εκκλησία μας το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Παναγίας Μητέρας
του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και μας καλεί να ακουμπήσουμε σε Αυτήν τους
πόνους και τις ανησυχίες της ψυχής μας, τα παράπονα και τις αγωνίες μας. Και
Αυτή ως μάνα όλων των Χριστιανών μάς αγκαλιάζει, μας χαμογελά, μας ασπάζεται
πνευματικά και δέχεται τα βάρη μας και μεταβιβάζει τις δεήσεις και τις
παρακλήσεις μας στον Υιό και Θεό της!
Αλλά και για τα μεγαλύτερα βάρη
μας, τα πάθη και τις αδυναμίες μας που γίνονται αμαρτίες, και γι΄ αυτά υπάρχει
Αυτός που θα αναλάβει να τα ελαφρύνει, που θα τα πάρει εντελώς πάνω Του, αν
εμείς με ταπείνωση και μετάνοια του τα παραδώσουμε. Γιατί ο Χριστός μάς λέει: «Δεῦτε
πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματ. 11,
28). "Ελάτε κοντά μου όλοι όσοι είστε φορτωμένοι από τα βάρη της ζωής και
του εαυτού σας κι εγώ θα σας απαλλάξω από το βάρος αυτό! Γιατί Εγώ μόνο μπορώ
να σας ξεκουράσω!"
Η
απόφαση είναι δική μας κάθε φορά! Αυτός πάντα μας περιμένει και πάντα μας
δέχεται!
ΚΑΛΟ
ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ!
