«Ἡρῴδης … ἀνεῖλε πάντας τούς παῖδας …»
Η έλευση του Μεσσία, του Σωτήρα, θεανθρώπου Ιησού Χριστού, προκάλεσε ποικιλία αντιδράσεων στους ανθρώπους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ηρώδη του βασιλιά, που φοβήθηκε νε μην χάσει την εξουσία του, την κυριαρχία του πάνω στους ανθρώπους, την άνεσή του στη ζωή του και την καλοπέραση, την σιγουριά και την εξασφάλιση. Έτσι, προτίμησε να καταδιώξει το βρέφος Ιησού και να εξαφανίσει το ενδεχόμενο απώλειας του θρόνου του, του αξιώματός του. Όμως ο Χριστός δεν καταδιώχθηκε για τις αρχές και τη διδασκαλία του τότε. Και σήμερα ο πόλεμος με πολλές αφορμές είναι στο προσκήνιο.
Ηρώδης είναι ο πολιτισμός μας που θέλει να εξορίσει το Χριστό από τη ζωή μας. Η επιστήμη που βάλθηκε να αποδείξει πως δεν υπάρχει Θεός, γιατί ο Θεός είναι άϋλος και δεν μπορούμε να μελετήσουμε χαρακτηριστκά του μέλλοντος. Είναι ο δυνάστης πολιτισμός μας που προσπαθεί να κάνει όλο και λιγότερο ανοιχτό τον άνθρωπο στο να πλησιάσει προς τις ρίζες του, την κατ εικόνα και ομοίωση Θεού δημιουργία του. ΄
Ηρώδης, για το Χριστό σήμερα είναι η ανάγκη επιβίωσης, η οργάνωση σχεδίων για την αυτοσυντήρηση, το άγχος και η αγωνία για τον επιούσιο, που βάζει το Χριστό στη δεύτερη θέση, τον απομακρύνει από την ζωή μας, από την καθημερινότητά μας, τον συμπιέζει, τον πεθαίνει.
Ηρώδης τέλος είναι ο διάβολος και η αμαρτία. Σπέρνει αγκάθια ο πρώτος, θυσιάζει συνειδήσεις η δεύτερη με απότερο σκοπό να εξαφανιστεί από προσώπου γης το όνομα Ιησούς Χριστός.
Και όμως ο αστέρας και πάλι θα λάμψει έστω και λιγότερο δυνατά, φωτίζοντας και παίρνοντας θέσεις.
Ας αποφασίσουμε να γίνουμε αναζητητές του Χριστού και του Φωτός Του και ας γνωρίζουμε ότι τον Ηρώδη-εχθρό του Ιησού μπορούμε να τον νικήσουμε….
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013 - Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013:
5.00 μ.μ. Εσπερινός.
Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014 (ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ):
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και Δοξολογία για νέο έτος.
Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014:
7.30 – 9.00 π.μ. Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες των Θεοφανείων.
Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014:
5.00 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014 (Παραμονή Θεοφανείων):
7.15 – 11.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία και Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού.
5.00 μ.μ. Εσπερινός των Θεοφανείων.
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013 - Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013:
5.00 μ.μ. Εσπερινός.
Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014 (ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ):
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και Δοξολογία για νέο έτος.
Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014:
7.30 – 9.00 π.μ. Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες των Θεοφανείων.
Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014:
5.00 μ.μ. Εσπερινός
Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014 (Παραμονή Θεοφανείων):
7.15 – 11.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία και Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού.
5.00 μ.μ. Εσπερινός των Θεοφανείων.
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013
Πρόγραμμα Εβδομάδος
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 23 - Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013:
5.00 μ.μ. Ιερό Ευχέλαιο
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
7.00 – 10.00 π.μ. Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες – Εσπερινός των Χριστουγέννων και Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013 (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ):
5.00 – 8.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013 (Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου):
8.00 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία και αμέσως μετά Χριστουγεννιάτικη Εορταστική Εκδήλωση από τα παιδιά των Κατηχητικών της ενορίας μας στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού.
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013 (Αγίου Στεφάνου):
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
Δευτέρα 23 - Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013:
5.00 μ.μ. Ιερό Ευχέλαιο
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
7.00 – 10.00 π.μ. Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες – Εσπερινός των Χριστουγέννων και Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013 (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ):
5.00 – 8.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013 (Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου):
8.00 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία και αμέσως μετά Χριστουγεννιάτικη Εορταστική Εκδήλωση από τα παιδιά των Κατηχητικών της ενορίας μας στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού.
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013 (Αγίου Στεφάνου):
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού
«Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυίδ υιού Αβραάμ» (Ματθ. 1,1). Με αυτή τη φράση ξεκινά το πρώτο Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης. Και το απόσπασμα από τον ευαγγελιστή Ματθαίο έχει οριστεί από την Εκκλησία να διαβάζεται την Κυριακή πριν τη Γέννηση του Χριστού, τόσο για να μας υπενθυμίζει ότι ο Χριστός ήταν τέλειος άνθρωπος, με καταγωγή, πατρίδα, προγόνους και παρελθόν, όσο και να μας δείξει ότι η τομή την οποία έκανε στην Ιστορία του κόσμου δεν ήταν από έναν Θεό που μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο, αλλά από Εκείνον που προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, την ένωσε με την θεϊκή και την οδήγησε στον προορισμό της, που δεν είναι άλλος από την θέωση, την κοινωνία δηλαδή του ανθρώπου με το Θεό.
Η παράθεση των ονομάτων μαρτυρεί την πεποίθηση της Εκκλησίας ότι ο Χριστός ως άνθρωπος υπήρξε ιστορικό πρόσωπο. Δεν είναι μόνο οι μαρτυρίες των ιστορικών της εποχής και μάλιστα των μη χριστιανών (Τάκιτος, Ιώσηπος) που τεκμηριώνουν την βεβαιότητα της Εκκλησίας. Είναι και το γεγονός ότι ο Χριστός θεωρήθηκε από τους συμπατριώτες Του γνήσιος Ιουδαίος. Θα συναντήσουμε αρκετές αναφορές στην Καινή Διαθήκη, με χαρακτηριστικότερες την απορία των Ιουδαίων πώς γνώριζε να ερμηνεύει την Γραφή, μολονότι δεν είχε σπουδάσει και δεν είχε γίνει νομοδιδάσκαλος, για την άρνηση των συμπατριωτών Του στην Ναζαρέτ να δεχθούν το κήρυγμά Του, διότι δεν ανέχονταν «από τον υιό του Ιωσήφ», όπως πίστευαν ότι ήταν, να τους διδάσκει, για το προσωνύμιο «Ναζωραίος», το οποίο Τον συνόδευσε μέχρι το σταυρικό θάνατο. Αυτά τα στοιχεία μαρτυρούν πως ο γενεαλογικός κατάλογος τον οποίο παραθέτει ο Ματθαίος, γράφοντας ένα Ευαγγέλιο που απευθυνόταν στους χριστιανούς εξ Ιουδαίων, δείχνει ότι για την Εκκλησία ο Χριστός ήταν κατά πάντα άνθρωπος.
Στο απόσπασμα, το οποίο διαβάζουμε την Κυριακή προ Χριστού Γεννήσεως, ο ευαγγελιστής θα κάνει μία διάκριση. Χωρίς να αρνείται την ένταξη του Χριστού στην ιουδαϊκή κοινότητα, θα επισημάνει ότι η σύλληψη και η γέννησή Του δεν ήταν όμοια με αυτές των υπολοίπων ανθρώπων. Μιλά για έναν Θεό που λαμβάνει σάρκα και οστά, όχι με τον τρόπο που ξεκινά η ύπαρξη κάθε ανθρώπου, δηλαδή με την ένωση του άνδρα και της γυναίκας, αλλά στο πρόσωπο του Χριστού έχουμε έναν συνδυασμό του φυσικού με το θεϊκό (Ματθ. 1, 18).
Είναι μυστήριο η ενανθρώπηση. Είναι υπέρ την φύσιν γεγονός η Σάρκωση. Όμως δεν είναι και εκτός της φύσεως. Αλλιώς θα επρόκειτο για μία μεταμόρφωση του Θεού σε άνθρωπο, η οποία όμως δεν θα άφηνε περιθώρια στην ανθρώπινη ελευθερία να λειτουργήσει. Αν ο Θεός δε γινόταν άνθρωπος με την συνέργεια και του ανθρώπου, τότε κανείς μας δεν θα μπορούσε να γίνει θεός, αφού τα πάντα θα εξαρτώνταν μόνο από τον Θεό. Τότε θα είχαμε μόνο έναν απόλυτο προορισμό ή την μοίρα που θα επέλεγε ο Θεός σε ό,τι αφορά στην σωτηρία μας, στην κοινωνία μας δηλαδή με το Θεό και τη θέωση. Αφού ο άνθρωπος δεν διαδραματίζει κανένα ρόλο στην ενανθρώπηση του Θεού, τότε δεν έχει κανένα ρόλο ούτε στην υπόθεση της δικής του σωτηρίας. Όσους θέλει ο Θεός, αυτοί και θα σώζονται.
Υπάρχει κι ένα τρίτο σημείο, στο οποίο αξίζει να σταθούμε. Είναι το γεγονός της εκπλήρωσης των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης στο πρόσωπο του Χριστού. Ο ευαγγελιστής παραθέτει τον λόγο του προφήτη Ησαΐα ότι «ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ματθ. 1, 23), για να δείξει στους ανθρώπους ότι ο Χριστός δεν είναι απλώς μία συνέχεια γενεαλογική των κατά σάρκα προγόνων Του. Έρχεται για να εκπληρώσει μία αποστολή: να υλοποιήσει την επαγγελία του Θεού για την αποστολή του Μεσσία στον κόσμο. Την ίδια στιγμή τερματίζει ουσιαστικά το δέντρο, γιατί και ο Ίδιος και το έργο Του ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι η φυσική συγγένεια που θα Τον καταξιώσει, άξιο τέκνο δηλαδή μιας σπουδαίας γενιάς. Είναι το νέο δέντρο που θα ξεκινήσει από τον Ίδιο, δηλαδή η Εκκλησία, στο οποίο πλέον συγγενείς του Χριστού, φίλοι και παιδιά Του μπορούν να γίνουν όσοι αποδέχονται αυτή την διπλή αποστολή, όπως εκφράζεται με τα ονόματά Του: «Ιησούς» σημαίνει ότι «ο Θεός σώζει το λαό Του» δι’ Αυτού και «Εμμανουήλ» σημαίνει ότι «ο Θεός είναι μαζί μας». Όποιος αποδεχτεί ότι ο Θεός προνοεί, αγαπά και βρίσκεται συνεχώς μαζί με τον καθένα, ανήκει στον σεσωσμένο λαό, που δεν περιορίζεται μόνο στους Ιουδαίους, αλλά περιλαμβάνει σύμπασα την ανθρωπότητα, αρκεί να αναγνωρίσουν στο πρόσωπο του Χριστού τον Σωτήρα, αρκεί να επιστρέψουν κοντά Του, μετανοώντας για τις αμαρτίες και αρκεί να ζήσουν τη ζωή της αγάπης μέσα στην Εκκλησία.
Με την καταγραφή του γενεαλογικού δέντρου του Χριστού η Εκκλησία μας καλεί να εορτάσουμε τα Χριστούγεννα νιώθοντας χαρά, διότι για μας γεννήθηκε ο Σωτήρας, όχι όμως χωρίς εμάς. Να συνειδητοποιήσουμε το δώρο της ελευθερίας που μας δόθηκε και να αποδεχτούμε την πρόσκληση του Θεού, κατά τον λόγο του Μεγάλου Αθανασίου: «Ο Θεός ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν». Και να αναζητήσουμε την πορεία μας προς τη θέωση παλεύοντας με την ελευθερία μας, μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Ας μην χάσουμε την ευκαιρία!
Πηγή: π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Η παράθεση των ονομάτων μαρτυρεί την πεποίθηση της Εκκλησίας ότι ο Χριστός ως άνθρωπος υπήρξε ιστορικό πρόσωπο. Δεν είναι μόνο οι μαρτυρίες των ιστορικών της εποχής και μάλιστα των μη χριστιανών (Τάκιτος, Ιώσηπος) που τεκμηριώνουν την βεβαιότητα της Εκκλησίας. Είναι και το γεγονός ότι ο Χριστός θεωρήθηκε από τους συμπατριώτες Του γνήσιος Ιουδαίος. Θα συναντήσουμε αρκετές αναφορές στην Καινή Διαθήκη, με χαρακτηριστικότερες την απορία των Ιουδαίων πώς γνώριζε να ερμηνεύει την Γραφή, μολονότι δεν είχε σπουδάσει και δεν είχε γίνει νομοδιδάσκαλος, για την άρνηση των συμπατριωτών Του στην Ναζαρέτ να δεχθούν το κήρυγμά Του, διότι δεν ανέχονταν «από τον υιό του Ιωσήφ», όπως πίστευαν ότι ήταν, να τους διδάσκει, για το προσωνύμιο «Ναζωραίος», το οποίο Τον συνόδευσε μέχρι το σταυρικό θάνατο. Αυτά τα στοιχεία μαρτυρούν πως ο γενεαλογικός κατάλογος τον οποίο παραθέτει ο Ματθαίος, γράφοντας ένα Ευαγγέλιο που απευθυνόταν στους χριστιανούς εξ Ιουδαίων, δείχνει ότι για την Εκκλησία ο Χριστός ήταν κατά πάντα άνθρωπος.
Στο απόσπασμα, το οποίο διαβάζουμε την Κυριακή προ Χριστού Γεννήσεως, ο ευαγγελιστής θα κάνει μία διάκριση. Χωρίς να αρνείται την ένταξη του Χριστού στην ιουδαϊκή κοινότητα, θα επισημάνει ότι η σύλληψη και η γέννησή Του δεν ήταν όμοια με αυτές των υπολοίπων ανθρώπων. Μιλά για έναν Θεό που λαμβάνει σάρκα και οστά, όχι με τον τρόπο που ξεκινά η ύπαρξη κάθε ανθρώπου, δηλαδή με την ένωση του άνδρα και της γυναίκας, αλλά στο πρόσωπο του Χριστού έχουμε έναν συνδυασμό του φυσικού με το θεϊκό (Ματθ. 1, 18).
Είναι μυστήριο η ενανθρώπηση. Είναι υπέρ την φύσιν γεγονός η Σάρκωση. Όμως δεν είναι και εκτός της φύσεως. Αλλιώς θα επρόκειτο για μία μεταμόρφωση του Θεού σε άνθρωπο, η οποία όμως δεν θα άφηνε περιθώρια στην ανθρώπινη ελευθερία να λειτουργήσει. Αν ο Θεός δε γινόταν άνθρωπος με την συνέργεια και του ανθρώπου, τότε κανείς μας δεν θα μπορούσε να γίνει θεός, αφού τα πάντα θα εξαρτώνταν μόνο από τον Θεό. Τότε θα είχαμε μόνο έναν απόλυτο προορισμό ή την μοίρα που θα επέλεγε ο Θεός σε ό,τι αφορά στην σωτηρία μας, στην κοινωνία μας δηλαδή με το Θεό και τη θέωση. Αφού ο άνθρωπος δεν διαδραματίζει κανένα ρόλο στην ενανθρώπηση του Θεού, τότε δεν έχει κανένα ρόλο ούτε στην υπόθεση της δικής του σωτηρίας. Όσους θέλει ο Θεός, αυτοί και θα σώζονται.
Υπάρχει κι ένα τρίτο σημείο, στο οποίο αξίζει να σταθούμε. Είναι το γεγονός της εκπλήρωσης των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης στο πρόσωπο του Χριστού. Ο ευαγγελιστής παραθέτει τον λόγο του προφήτη Ησαΐα ότι «ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ματθ. 1, 23), για να δείξει στους ανθρώπους ότι ο Χριστός δεν είναι απλώς μία συνέχεια γενεαλογική των κατά σάρκα προγόνων Του. Έρχεται για να εκπληρώσει μία αποστολή: να υλοποιήσει την επαγγελία του Θεού για την αποστολή του Μεσσία στον κόσμο. Την ίδια στιγμή τερματίζει ουσιαστικά το δέντρο, γιατί και ο Ίδιος και το έργο Του ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι η φυσική συγγένεια που θα Τον καταξιώσει, άξιο τέκνο δηλαδή μιας σπουδαίας γενιάς. Είναι το νέο δέντρο που θα ξεκινήσει από τον Ίδιο, δηλαδή η Εκκλησία, στο οποίο πλέον συγγενείς του Χριστού, φίλοι και παιδιά Του μπορούν να γίνουν όσοι αποδέχονται αυτή την διπλή αποστολή, όπως εκφράζεται με τα ονόματά Του: «Ιησούς» σημαίνει ότι «ο Θεός σώζει το λαό Του» δι’ Αυτού και «Εμμανουήλ» σημαίνει ότι «ο Θεός είναι μαζί μας». Όποιος αποδεχτεί ότι ο Θεός προνοεί, αγαπά και βρίσκεται συνεχώς μαζί με τον καθένα, ανήκει στον σεσωσμένο λαό, που δεν περιορίζεται μόνο στους Ιουδαίους, αλλά περιλαμβάνει σύμπασα την ανθρωπότητα, αρκεί να αναγνωρίσουν στο πρόσωπο του Χριστού τον Σωτήρα, αρκεί να επιστρέψουν κοντά Του, μετανοώντας για τις αμαρτίες και αρκεί να ζήσουν τη ζωή της αγάπης μέσα στην Εκκλησία.
Με την καταγραφή του γενεαλογικού δέντρου του Χριστού η Εκκλησία μας καλεί να εορτάσουμε τα Χριστούγεννα νιώθοντας χαρά, διότι για μας γεννήθηκε ο Σωτήρας, όχι όμως χωρίς εμάς. Να συνειδητοποιήσουμε το δώρο της ελευθερίας που μας δόθηκε και να αποδεχτούμε την πρόσκληση του Θεού, κατά τον λόγο του Μεγάλου Αθανασίου: «Ο Θεός ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν». Και να αναζητήσουμε την πορεία μας προς τη θέωση παλεύοντας με την ελευθερία μας, μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Ας μην χάσουμε την ευκαιρία!
Πηγή: π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013
ΤΟ ΜΕΓΑ ΔΕΙΠΝΟ!
Την προηγούμενη Κυριακή, με αφορμή τη θεραπεία της συγκύπτουσας γυναίκας, αναφερθήκαμε στον λόγο για τον οποίο ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Να θεραπεύσει τον κυρτωμένο από την αμαρτία άνθρωπο, να τον ανορθώσει στην παραδείσια κατάσταση στην οποία επικοινωνεί με τον Θεό και το συνάνθρωπο.
Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός, αποκαλύπτει τον τρόπο αυτής της επικοινωνίας. Είναι η συμμετοχή στην Τράπεζα που προσφέρει ο Θεός, εκεί που ο ίδιος προσφέρεται γιατί στην Θεία Ευχαριστία, στη Θεία Λειτουργία, προσφέρεται το Σώμα και το Αίμα Του. Όλοι όσοι κάθονται στο ίδιο τραπέζι είναι ισοδύναμοι, ισάξιοι και επικοινωνούν και μεταξύ τους. Άλλωστε και στα γεύματα που προσφέρουμε και μεις, είτε σε χαρά είτε σε λύπη, αυτό θέλουμε να εκφράσουμε, την αμοιβαιότητα, την εκτίμηση στον οικοδεσπότη, την συμμετοχή μας στο γεγονός.
Πάντως, στην ευαγγελική περικοπή, όσοι είχαν κλιθεί, δεν θέλησαν να ανταποκριθούν στην κίνηση του Θεού, αλλά «ήρξαντο από μιας παραιτείσθαι» (Λουκ. 14, 18), επικαλούμενοι δικαιολογίες, οι οποίες δείχνουν τον εγκόσμιο προσανατολισμό της σκέψης και της ζωής τους και την άρνηση να συγχαρούν με το Θεό και να αποδεχτούν το δώρο της όντως ζωής που Εκείνος τους δίδει.
Μάλιστα, αυτή η άρνηση δε γίνεται κατά πρόσωπον του οικοδεσπότη, αλλά διατυπώνεται μέσω εκείνου ή εκείνων που ο Θεός αποστέλλει στον κόσμο, για να υπενθυμίσουν στους καλεσμένους την πρόσκληση.
Το «ήρξαντο από μιάς παραιτείσθαι πάντες» της παραβολής γεννά προβληματισμούς. Συνήθως οι άνθρωποι παραιτούμαστε από ό,τι μας κουράζει, από ό,τι δεν μπορούμε να κατορθώσουμε, από ό,τι μας κάνει να συγκρουόμαστε με τους συνανθρώπους μας και δεν αντέχουμε να συνεχίσουμε να το παλεύουμε. Στην περίπτωση του δείπνου δεν ισχύει τίποτε από αυτά. Οι κεκλημένοι δεν έχουν κουραστεί από την συμμετοχή τους στο δείπνο του συγκεκριμένου οικοδεσπότη. Δεν απαιτούνταν κάποιος ιδιαίτερος κόπος για να συμμετάσχουν σ’ αυτό. Δεν θα ήταν αφορμή για καμία σύγκρουση με τον πλησίον η αποδοχή της πρόσκλησης και η μετοχή στο δείπνο. Ούτε καν οι προτεραιότητές τους ήταν αρκετές για να δικαιολογήσουν την άρνησή τους. Θα μπορούσαν να αφήσουν για λίγο τα έργα τους και να αποδεχτούν την πρόσκληση του οικοδεσπότη. Η στάση τους να μην εμφανιστούν οι ίδιοι ενώπιόν Του και να Τον ενημερώσουν για την επιθυμία τους να μην συμμετάσχουν στο δείπνο μαρτυρεί κάτι άλλο. Την έλλειψη διάθεσης να έχουν κοινωνία μαζί Του. Δεν θέλουν να μετάσχουν στο τραπέζι Του. Δεν Τον θεωρούν σημαντικό πρόσωπο για τη ζωή τους. Γιατί να θυσιάσουν τις δικές τους προτεραιότητες, το πρόγραμμά τους, τις δικές τους σχέσεις για να συμμετάσχουν σ’ ένα δείπνο που το παρέχει ένας οικοδεσπότης, ο οποίος δεν λέει τίποτε τελικά στην ψυχή τους;
Πρώτα ο Χριστός και στη συνέχεια η Εκκλησία και όσοι την διακονούν δεν θα πάψουν να υπενθυμίζουν στον κόσμο και στους ανθρώπους την επιθυμία του Θεού για συμμετοχή στο δείπνο της Βασιλείας Του. Και ο καθένας από εμάς θα καλείται να δώσει απάντηση και να ελέγξει τον εαυτό του πού τον κατατάσσει: στην κατηγορία εκείνων που προσκολλώνται στα υλικά αγαθά, εκείνων που καθιστούν τις αισθήσεις τους κέντρο της ζωής τους ή εκείνων που συμπνίγονται από τις μέριμνες του βίου, στις οικογενειακές προοπτικές και σχέσεις ή στην κατηγορία όλων όσων πεινούν για ζωή και χαρά και έστω κι αν δεν είναι στην αρχική πρόσκληση, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία θα γεμίσουν τον οίκο του Θεού;
Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός, αποκαλύπτει τον τρόπο αυτής της επικοινωνίας. Είναι η συμμετοχή στην Τράπεζα που προσφέρει ο Θεός, εκεί που ο ίδιος προσφέρεται γιατί στην Θεία Ευχαριστία, στη Θεία Λειτουργία, προσφέρεται το Σώμα και το Αίμα Του. Όλοι όσοι κάθονται στο ίδιο τραπέζι είναι ισοδύναμοι, ισάξιοι και επικοινωνούν και μεταξύ τους. Άλλωστε και στα γεύματα που προσφέρουμε και μεις, είτε σε χαρά είτε σε λύπη, αυτό θέλουμε να εκφράσουμε, την αμοιβαιότητα, την εκτίμηση στον οικοδεσπότη, την συμμετοχή μας στο γεγονός.
Πάντως, στην ευαγγελική περικοπή, όσοι είχαν κλιθεί, δεν θέλησαν να ανταποκριθούν στην κίνηση του Θεού, αλλά «ήρξαντο από μιας παραιτείσθαι» (Λουκ. 14, 18), επικαλούμενοι δικαιολογίες, οι οποίες δείχνουν τον εγκόσμιο προσανατολισμό της σκέψης και της ζωής τους και την άρνηση να συγχαρούν με το Θεό και να αποδεχτούν το δώρο της όντως ζωής που Εκείνος τους δίδει.
Μάλιστα, αυτή η άρνηση δε γίνεται κατά πρόσωπον του οικοδεσπότη, αλλά διατυπώνεται μέσω εκείνου ή εκείνων που ο Θεός αποστέλλει στον κόσμο, για να υπενθυμίσουν στους καλεσμένους την πρόσκληση.
Το «ήρξαντο από μιάς παραιτείσθαι πάντες» της παραβολής γεννά προβληματισμούς. Συνήθως οι άνθρωποι παραιτούμαστε από ό,τι μας κουράζει, από ό,τι δεν μπορούμε να κατορθώσουμε, από ό,τι μας κάνει να συγκρουόμαστε με τους συνανθρώπους μας και δεν αντέχουμε να συνεχίσουμε να το παλεύουμε. Στην περίπτωση του δείπνου δεν ισχύει τίποτε από αυτά. Οι κεκλημένοι δεν έχουν κουραστεί από την συμμετοχή τους στο δείπνο του συγκεκριμένου οικοδεσπότη. Δεν απαιτούνταν κάποιος ιδιαίτερος κόπος για να συμμετάσχουν σ’ αυτό. Δεν θα ήταν αφορμή για καμία σύγκρουση με τον πλησίον η αποδοχή της πρόσκλησης και η μετοχή στο δείπνο. Ούτε καν οι προτεραιότητές τους ήταν αρκετές για να δικαιολογήσουν την άρνησή τους. Θα μπορούσαν να αφήσουν για λίγο τα έργα τους και να αποδεχτούν την πρόσκληση του οικοδεσπότη. Η στάση τους να μην εμφανιστούν οι ίδιοι ενώπιόν Του και να Τον ενημερώσουν για την επιθυμία τους να μην συμμετάσχουν στο δείπνο μαρτυρεί κάτι άλλο. Την έλλειψη διάθεσης να έχουν κοινωνία μαζί Του. Δεν θέλουν να μετάσχουν στο τραπέζι Του. Δεν Τον θεωρούν σημαντικό πρόσωπο για τη ζωή τους. Γιατί να θυσιάσουν τις δικές τους προτεραιότητες, το πρόγραμμά τους, τις δικές τους σχέσεις για να συμμετάσχουν σ’ ένα δείπνο που το παρέχει ένας οικοδεσπότης, ο οποίος δεν λέει τίποτε τελικά στην ψυχή τους;
Πρώτα ο Χριστός και στη συνέχεια η Εκκλησία και όσοι την διακονούν δεν θα πάψουν να υπενθυμίζουν στον κόσμο και στους ανθρώπους την επιθυμία του Θεού για συμμετοχή στο δείπνο της Βασιλείας Του. Και ο καθένας από εμάς θα καλείται να δώσει απάντηση και να ελέγξει τον εαυτό του πού τον κατατάσσει: στην κατηγορία εκείνων που προσκολλώνται στα υλικά αγαθά, εκείνων που καθιστούν τις αισθήσεις τους κέντρο της ζωής τους ή εκείνων που συμπνίγονται από τις μέριμνες του βίου, στις οικογενειακές προοπτικές και σχέσεις ή στην κατηγορία όλων όσων πεινούν για ζωή και χαρά και έστω κι αν δεν είναι στην αρχική πρόσκληση, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία θα γεμίσουν τον οίκο του Θεού;
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 16 - Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013:
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
6.00 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013
6.00 μ.μ. Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ.
Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013 (Αγίου Μοδέστου):
7.30 – 11.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Επιφανίου Δημητρίου, Ιεροκύρηκος της Μητροπόλεώς μας, και Αγιασμός για τα ζώα.
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013:
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό Δημοτικού.
5.00 μ.μ. Εσπερινός.
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για παιδιά.
6.00 – 7.00 μ.μ. Κατηχητικό Γυμνασίου.
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
10.30 π.μ. - 12.00 π.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
8.00 – 9.00 μ.μ. Κατηχητικό μαθητών Λυκείου.
Δευτέρα 16 - Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013:
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
6.00 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013
6.00 μ.μ. Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ.
Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013 (Αγίου Μοδέστου):
7.30 – 11.00 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Επιφανίου Δημητρίου, Ιεροκύρηκος της Μητροπόλεώς μας, και Αγιασμός για τα ζώα.
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013:
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό Δημοτικού.
5.00 μ.μ. Εσπερινός.
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για παιδιά.
6.00 – 7.00 μ.μ. Κατηχητικό Γυμνασίου.
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
10.30 π.μ. - 12.00 π.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
8.00 – 9.00 μ.μ. Κατηχητικό μαθητών Λυκείου.
ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΕ;
Τι δώρο να σου προσφέρουμε, Χριστέ μου; Το καθένα από τα όσα Εσύ δημιούργησες σου προσφέρει το αντίδωρο του ευχαριστώ του για το ότι έγινες άνθρωπος για μας και φανερώθηκες στον κόσμο μας. Οι Άγγελοι τον Ύμνο «Δόξα εν Υψίστοις». Οι ουρανοί το Αστέρι. Οι Μάγοι τα Δώρα τους. Οι βοσκοί τον θαυμασμό και την απορία τους. Η Γη το σπήλαιο. Η έρημος την φάτνη. Εμείς λοιπόν; Εμείς σου προσφέρουμε την Μητέρα Σου, την Παναγία Παρθένο. Θέλουμε όμως κι από σένα, τον Προαιώνιο Θεό, ένα δώρο ακόμη: το έλεός Σου για τον καθένα μας.
Χριστού τα Γενέθλια. Σ’ έναν κόσμο που οι λίγοι θα εξακολουθούν να πορεύονται όπως πορεύονταν. Με τα ρεβεγιόν τους. Με τα δώρα και τις διακοπές τους. Με τα πολλά στολίδια και τη χλιδή. Και οι πολλοί θα συμπιέζονται, στο όνομα ενός αβέβαιου μέλλοντος. Θα σκέπτονται και το ελάχιστο δώρο στα παιδιά τους. Θα στολίζουν το δέντρο με ό,τι υπάρχει από το παρελθόν και θα αναπολούν το πώς ήταν. Δεν θα κάνουν όνειρα, γιατί όταν το μόνο που σου μένει είναι η επιβίωση, τότε τι να ονειρευτείς; Βήμα-βήμα. Να αντέξουμε. Να συμμαζέψουμε εκεί που ανοιχτήκαμε. Να έχουμε την υγειά μας και να μη μας βρει τίποτε χειρότερο.
Χριστού τα Γενέθλια. Και τα παιδιά; Ίντερνετ και ξερό ψωμί. Facebook. Κινητό. Παρέα. Βόλτα. Κι από την άλλη, κλείσιμο στον εαυτό. Σκέψεις. Η χαρά περιορισμένη. Μόνο οι διακοπές από το σχολείο η παρηγοριά. Η αλλαγή στο ρυθμό της καθημερινότητας. Και η σκέψη ότι πάντα κάποιοι φταίνε που δεν είμαστε όπως ήμασταν. Κάποιοι πρέπει να πληρώσουν. Και κατόπιν, η επιστροφή στην μελαγχολία.
Χριστού τα Γενέθλια. Ναι, είναι δύσκολη η πορεία μας. Όμως, επιτέλους, ο Χριστός ήρθε. Ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε. Μας έδωσε δώρο τον εαυτό Του που έγινε άνθρωπος. Μας έδωσε την χαρά να ξέρουμε ότι όλα αυτά που μοιάζουν με θάνατο, δεν μπορούν να μας αγγίξουν, γιατί Εκείνος μας αγαπά και μας στηρίζει, όντας Ζωή και δίνοντας ζωή. Μας έδωσε την ομορφιά της συγχώρεσης για ό,τι κι αν έχουμε κάνει, μας πήρε την δύναμη του κακού και της αμαρτίας. Μπορεί αυτό να είναι απλωμένο παντού. Δεν νικά όμως τις καρδιές μας, όσο κι αν διαφημίζεται και δείχνει ακατανίκητο. Είμαστε άνθρωποι. Ο άνθρωπος, στρέφεται προς τα υψηλά και τότε το λέει η καρδιά του, και παλεύει. Και με την πίστη για όπλο, θα εξέλθει “νικών και ίνα νικήσει”.
Χριστού τα Γενέθλια. Δεν θα αφήσουμε τα δώρα, γιατί υπάρχει κρίση. Μόνο που θα αλλάξουμε το περιεχόμενό τους. Στο Χριστό θα προσφέρουμε την απόγνωσή μας. Την αγωνία μας. Το φόβο μας για το αύριο. Την αίσθηση της ήττας. Την μοναξιά μας. Κι Εκείνος θα μας αντιπροσφέρει την Ελπίδα. Στο συνάνθρωπό μας θα προσφέρουμε το χαμόγελό μας. Την αλληλεγγύη της καρδιάς μας. Την αίσθηση ότι την κρίση μόνο όλοι μαζί μπορούμε να την ξεπεράσουμε. Χωρίς διακρίσεις και ρατσισμό. Χωρίς ξενοφοβία. Χωρίς κλείσιμο στον εαυτό μας. Χωρίς μίσος. Κι ας μην μπορούν όλοι να το καταλάβουν. Στον εαυτό μας θα προσφέρουμε την χαμένη παιδικότητά μας. Την χαρά και τον αυθορμητισμό. Την αίσθηση ότι δεν τελείωσε ο κόσμος αν δεν υπάρχουν λεφτά. Με αλήθεια, αγάπη και ανάσταση έχει νόημα η ζωή. Όχι με ψέμα. Όχι με ταξίματα και υποσχέσεις. Όχι με καταναλωτισμό. Και ο καθένας μας θα παλέψει να δημιουργήσει. Με αγάπη αυτό που μπορεί και ανάλογα με τα χαρίσματά του. Τα οποία ξεχάσαμε ότι τα έχουμε. Δεν είναι ο πολιτισμός και η ύλη που μας κάνουν ζωντανούς ανθρώπους, αλλά η αγάπη και η ελευθερία που ο Θεός φύτεψε μέσα μας και πότισε με τη Γέννα του Χριστού.
«Εγώ είμαι πατέρας για σένα, εγώ αδελφός για σένα, εγώ ο αγαπημένος για σένα, εγώ το σπίτι σου, εγώ η τροφή σου, εγώ το ρούχο σου, εγώ η ρίζα για να αυξηθείς, εγώ θεμέλιο για να χτίσεις, κάθε τι το οποίο θέλεις εγώ· να μην έχεις ανάγκη από τίποτε. Εγώ θα σε υπηρετήσω· διότι ήλθα να υπηρετήσω, όχι να υπηρετηθώ. Εγώ είμαι και φίλος, και μέλος του σώματος και κεφαλή και αδελφός, και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ· αρκεί να διάκεισαι φιλικά προς εμένα. Εγώ έγινα πτωχός για σένα· έγινα και ζητιάνος για σένα· ανέβηκα επάνω στον Σταυρό για σένα· μπήκα στον τάφο για σένα· στον ουρανό για σένα παρακαλώ τον Πατέρα μου· κάτω στη γη με έστειλε ο Πατέρας για να φροντίσω για σένα και να μεταφέρω ό,τι σε απασχολεί στον Πατέρα. Όλα για μένα είσαι εσύ· και αδελφός και κληρονόμος μαζί μου της Βασιλείας του Πατρός και φίλος και μέλος του σώματος. Τι παραπάνω θέλεις;» Άγιος (Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
Ας ρωτήσουμε λοιπόν τις καρδιές μας: Αλήθεια, τι παραπάνω να θέλουμε;
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός.
ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ:
Οι μάγοι προσέφεραν στο νεογέννητο Χριστό χρυσό.
Εμείς ας Του προσφέρουμε σωφροσύνη και αρετή!
Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013
Πρόγραμμα Εβδομάδος
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 9 - Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013:
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
6.00 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013
4.00 μ.μ. Εσπερινός.
Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013 (Αγίου Σπυρίδωνος):
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία.
Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013:
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό Δημοτικού.
5.00 μ.μ. Εσπερινός.
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για παιδιά.
6.00 – 7.00 μ.μ. Κατηχητικό Γυμνασίου.
Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013 (Αγίου Ελευθερίου):
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
10.30 π.μ. - 12.00 π.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
8.00 – 9.00 μ.μ. Κατηχητικό μαθητών Λυκείου.
Ο Έρανος της Αγάπης, που έχει ως σκοπό την ενίσχυση του φιλανθρωπικού έργου της Μητροπόλεώς μας, θα πραγματοποιηθεί αυτή την εβδομάδα στην ενορία μας. Παρακαλούμε θερμά να επιστρέψετε εγκαίρως στο Ναό μας το φάκελο που θα λάβετε.
Το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου θα έρθει στο Ναό μας ο π. Θεόδωρος Μπατάκας για το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως.
div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 9 - Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013:
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
6.00 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.
Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013
4.00 μ.μ. Εσπερινός.
Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013 (Αγίου Σπυρίδωνος):
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία.
Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013:
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό Δημοτικού.
5.00 μ.μ. Εσπερινός.
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για παιδιά.
6.00 – 7.00 μ.μ. Κατηχητικό Γυμνασίου.
Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013 (Αγίου Ελευθερίου):
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
10.30 π.μ. - 12.00 π.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
8.00 – 9.00 μ.μ. Κατηχητικό μαθητών Λυκείου.
Ο Έρανος της Αγάπης, που έχει ως σκοπό την ενίσχυση του φιλανθρωπικού έργου της Μητροπόλεώς μας, θα πραγματοποιηθεί αυτή την εβδομάδα στην ενορία μας. Παρακαλούμε θερμά να επιστρέψετε εγκαίρως στο Ναό μας το φάκελο που θα λάβετε.
Το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου θα έρθει στο Ναό μας ο π. Θεόδωρος Μπατάκας για το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως.
div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η κύρτωση του ανθρώπου
Ο άνθρωπος, είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού, το οποίο πλάστηκε ως κορωνίδα όλης της υπόλοιπης κτήσεως την έκτη ημέρα της δημιουργίας και το οποίο εξουσιάζει και κυριαρχεί στην υπόλοιπη δημιουργία. Ο άνθρωπος έχει από τη δημιουργία του χαρακτηριστικά του Δημιουργού του (εικόνα του Δημιουργού) και αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει. Έχει την αθάνατη ψυχή που δεν την έχει άλλο δημιούργημα, το λόγο και το λογικό που τον κάνει να επικοινωνεί άμεσα με τον Θεό -Δημιουργό. Άλλωστε, αυτήν την δυνατότητα της επικοινωνίας με το Θεό, εκφράζει και το ουσιαστικό «άνθρωπος» -άνω θρώσκω- εξ αιτίας της όρθιας στάσης του σώματός του. Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, όμως, ο Χριστός μέσα στην συναγωγή συναντά μια γυναίκα που είχε χάσει αυτήν την όρθια στάση και κυρτωμένη σωματικά από αρρώστια δεν μπορούσε καθόλου να σηκώσει το κεφάλι της. Δεν μπορούσε να στραφεί προς τον ουρανό, δεν μπορούσε να δει το πρόσωπο των συνανθρώπων της, ήταν καταδικασμένη να κοιτάζει το χώμα, είχε χάσει την ανθρώπινη εμφάνιση και έμοιαζε με τα τετράποδα ζώα. Το χειρότερο, όμως για τη γυναίκα αυτή, ήταν ότι η ασθένειά της όπως λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς προέρχονταν από «πνεύμα ασθενείας», δηλαδή από την επήρεια δαιμονικού πνεύματος, δείχνοντας και την εσωτερική – ψυχική στρέβλωση, κύρτωση του ανθρώπου.
Ο Χριστός, μόλις την βλέπει, της ανακοινώνει την απελευθέρωσή της από το δυνάστη, και την αγγίζει για να αποκαταστήσει την ανθρώπινη φύση της στην αρχική θεόσδοτη μορφή της. Ο Χριστός με το άγγιγμα αυτό θέλει να δείξει πως σκοπός της παρουσίας του στη γη, της ενανθρωπίσεώς του, είναι να αγγίξει στοργικά κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και να την αποκαταστήσει, να την ανορθώσει από την αμαρτία που προξενεί πνευματική αγκύλωση και μας καθηλώνει χαμηλά. Πλησιάζοντας λοιπόν, και πάλι τα Χριστούγεννα, μας δίνεται ακόμη μία ευκαιρία να πάρουμε την απόφαση να αποτινάξουμε από πάνω μας τα βαρίδια που μας κάνουν να κοιτούμε το χώμα και να μοιάζουμε κι εμείς πνευματικά με τετράποδα.
Ο Χριστός, μόλις την βλέπει, της ανακοινώνει την απελευθέρωσή της από το δυνάστη, και την αγγίζει για να αποκαταστήσει την ανθρώπινη φύση της στην αρχική θεόσδοτη μορφή της. Ο Χριστός με το άγγιγμα αυτό θέλει να δείξει πως σκοπός της παρουσίας του στη γη, της ενανθρωπίσεώς του, είναι να αγγίξει στοργικά κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και να την αποκαταστήσει, να την ανορθώσει από την αμαρτία που προξενεί πνευματική αγκύλωση και μας καθηλώνει χαμηλά. Πλησιάζοντας λοιπόν, και πάλι τα Χριστούγεννα, μας δίνεται ακόμη μία ευκαιρία να πάρουμε την απόφαση να αποτινάξουμε από πάνω μας τα βαρίδια που μας κάνουν να κοιτούμε το χώμα και να μοιάζουμε κι εμείς πνευματικά με τετράποδα.
ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 6η 7 – 8.12.2013
Οι επτά διάκονοι και το μαρτύριο του Στεφάνου
Μετά το περιστατικό του Ανανία και της Σαπφείρας οι χριστιανοί αυξάνονταν σε αριθμό. Όλα τα αγαθά τα μοιράζονταν μεταξύ τους, αλλά και πάλι προέκυψε κάποιο πρόβλημα. Οι χήρες γυναίκες που κατάγονταν από τους Ιουδαίους που ήταν πριν ειδωλολάτρες, έπαιρναν λιγότερα τρόφιμα από τις χήρες γυναίκες που ήταν από την Παλαιστίνη, ήταν δηλαδή ντόπιες στην καταγωγή. Άρχισαν λοιπόν τα παράπονα. Τότε οι δώδεκα απόστολοι προσκάλεσαν όλους τους χριστιανούς και έκαναν συνέλευση. Είπαν ότι δεν ήταν καλό να αφήσουν κατά μέρος την διδασκαλία του λόγου του Θεού και να ασχολούνται με το να φροντίζουν τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων. Ζήτησαν λοιπόν από τους χριστιανούς να διαλέξουν επτά άνδρες που να είναι έχουν καλή φήμη, να έχουν στην καρδιά τους το Άγιο Πνεύμα, να είναι σοφοί και να μπορούν να αναλάβουν το έργο του να μοιράζουν τα τρόφιμα και φροντίζουν να μην υπάρχουν υλικές ανάγκες που να μην καλύπτονται.
Αυτά που είπαν άρεσαν σε όλους και διάλεξαν το Στέφανο, άνδρα γεμάτο πίστη και Άγιο Πνεύμα, τον Φίλιππο, τον Πρόχορο, τον Νικάνορα, τον Τίμωνα, τον Παρμενά και τον Νικόλαο. Ο Στέφανος, γεμάτος πίστη και δύναμη, έκανε θαυμαστά και σπουδαία σημεία μεταξύ του λαού. Οι Ιουδαίοι δεν άντεξαν αυτό που έκανε ο Στέφανος, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν σε δίκη. Εκείνος καθόλου δεν φοβήθηκε και έλεγε προς τους Ιουδαίους: Ποιον από τους προφήτες δεν καταδικάσατε και τώρα εσείς οι ίδιοι σκοτώσατε τον Χριστό!
Τότε εκείνοι οργίσθηκαν και έτριζαν τα δόντια τους από το θυμό. Ο Στέφανος παρέμενε ατάραχος και άνοιξε τα μάτια του στρεφόμενος στον ουρανό. Είδε τότε να ανοίγουν οι ουρανοί και να φαίνεται ο Χριστός και είπε: «βλέπω τους ουρανούς ανοιχτούς και τον Ιησού να στέκεται στα δεξιά του Θεού».
Αυτοί τότε έκλεισαν τ' αυτιά τους και τον έβγαλαν έξω από την πόλη και άρχισαν να τον λιθοβολούν, μέχρις ότου τον σκότωσαν. Μάλιστα, άφησαν τα επανωφόρια τους για να μην τους ενοχλούν, καθώς σήκωναν τις πέτρες, να τα φυλάει ένας νεαρός που τον έλεγαν Σαύλο. Λίγο πριν πεθάνει, ο Στέφανος προσευχήθηκε στο Χριστό και είπε: «Κύριε Ιησού, δέξου το πνεύμα μου». Και πάλι προσευχήθηκε και είπε: «Κύριε, μη λογαριάσεις την αμαρτία τους και να μην τους τιμωρήσεις γι' αυτό». Και αφού είπε αυτό, παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού.
Η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου Στεφάνου στις 27 Δεκεμβρίου.
(Πράξ. 6, 1-8 και 7, 52-60)
Β. Ερμηνευτικά Σχόλια
Παραμελούνταν οι χήρες που προέρχονταν από τους Ιουδαίους που ήταν πρώτα ειδωλολάτρες: Υπήρχαν χριστιανοί δύο ειδών, ανάλογα με την προέλευσή τους. Άλλοι ήταν Ιουδαίοι ντόπιοι που πίστεψαν στο Χριστό και άλλοι πρώην ειδωλολάτρες, οι οποίοι έγιναν Ιουδαίοι και κατόπιν πίστεψαν στο Χριστό. Φαίνεται ότι κάποιοι που είχαν αναλάβει την διανομή των τροφίμων και των αγαθών κοιτούσαν πρώτα τους φτωχούς και τις χήρες γυναίκες που ήταν ντόπιοι και μετά εκείνους που ήταν ξένοι.
Δεν είναι καλό να αφήσουμε στην άκρη τον λόγο του Θεού και να διακονούμε τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων: οι απόστολοι οριοθετούν ποιο είναι το καίριο σημείο της αποστολής της Εκκλησίας και ποιο συμβάλει στην ειλικρίνεια του λόγου της. Η διδασκαλία του λόγου του Θεού είναι το κέντρο, η φιλανθρωπία συμπληρώνει και επιβεβαιώνει τον λόγο αυτό. Η στάση ζωής αυτή έρχεται σε αντίθεση με την νοοτροπία της εποχής μας, η οποία ζητά από την Εκκλησία φιλανθρωπία και ελεημοσύνη και δεν την ενδιαφέρει ο λόγος του Θεού.
Έβαλαν πάνω τα χέρια τους: οι Απόστολοι χειροτόνησαν τους επτά άνδρες διακόνους, βάζοντας τα χέρια τους πάνω στο κεφάλι τους. Μ' αυτό τον τρόπο γίνεται η χειροτονία ενός ανθρώπου στην Εκκλησία τόσο στο βαθμό του διακόνου, όσο και του πρεσβυτέρου αλλά και του Επισκόπου. Τότε χειροτονούσαν οι Απόστολοι. Κατόπιν, τη χειροτονία την τελούν οι Επίσκοποι.
Ο Στέφανος ήταν γεμάτος πίστη και δύναμη και έκανε θαύματα: Ο Στέφανος ήξερε να προσφέρει και επειδή δεν τα περίμενε έτοιμα από τους άλλους, αλλά έσπευδε ο ίδιος να προσφέρει και να διακονήσει, έλαβε από το Θεό την ευλογία να κάνει θαύματα!
Οργίσθηκαν καί έτριζαν τα δόντια τους: Τα μέλη του ιουδαϊκού συνεδρίου ζήτησαν να συλληφθεί και να δικαστεί ο Στέφανος, γιατί δεν άντεχαν να ακούνε τις αλήθειες που δίδασκε. Όμως εκείνος, ακόμη και στη δίκη, δεν σταμάτησε να τους υποδεικνύει ποιος είναι ο Χριστός και ποια η αλήθεια και να τους υπενθυμίζει ότι πάντοτε στάθηκαν εχθροί εις βάρος της αλήθειας. Ακόμη και τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης τους παράκουσαν και τους οδήγησαν και στο θάνατο.
«Κύριε, μη λογαριάσεις σ' αυτούς την αμαρτία τους αυτήν»: Τα λόγια του Διακόνου Στεφάνου δηλώνουν ταπείνωση, αγάπη, συγχώρεση. Ο Στέφανος δεν χάθηκε, επειδή πέθανε. Αντίθετα, τον τιμούμε στη ζωή της Εκκλησίας ως τον πρώτο μάρτυρα για την αγάπη του Χριστού και είναι δίπλα στο Θεό. Όποιος δεν τα περιμένει έτοιμα από τους άλλους, αλλά προσφέρει με αγάπη σ' αυτούς, είναι κοντά στο Θεό.
Ερωτήσεις
1. Γιατί έγινε η εκλογή των επτά διακόνων στην πρώτη Εκκλησία;
2. Τι έκανε τον Στέφανο να ξεχωρίζει από όλους τους διακόνους;
3. Οι Ιουδαίοι οδήγησαν τον Στέφανο στο μαρτύριο. Αυτό έκανε τον Στέφανο να
πάψει να αγαπά;
4. Έχουμε μάθει να προσφέρουμε ή τα θέλουμε όλα δικά μας και έτοιμα από τους άλλους;
5. Τι ζητά τελικά η Εκκλησία από εμάς στις σχέσεις μας με τους άλλους;
Συμπέρασμα: Η Εκκλησία δεν θέλει να μας υπηρετούνε, αλλά να προσφέρουμε τόσο στην οικογένεια, όσο και στη ζωή μας, ακόμη κι αν αυτό δεν μας κάνει να περνάμε ευχάριστα.
Απολυτίκιο Αγίου Στεφάνου. 'Ηχος δ'
Βασίλιον διάδημα εστέφθη ση κορυφή, εξ άθλων ων υπέμεινας, υπέρ Χριστού του Θεού, Μαρτύρων Πρωτόαθλε Στέφανε . Συ γαρ την Ιουδαίων απελέγξας μανίαν, είδες σου τον Σωτήρα, του Πατρός δεξιόθεν. Αυτόν ουν εκδυσώπει αεί υπέρ των ψυχών ημών.
Ώρα για παιχνίδι
Σ Γ Ρ Ε Ι Γ Ο Β
Τ Δ Ι Α Κ Ο Ν Ω
Ε Τ Ρ Α Π Ε Ζ Α
Φ Τ Κ Α Α Σ Ρ Ι
Α Τ Γ Β Π Ε Β Η
Ν Β Α Α Β Μ Τ Σ
Ο Χ Η Ρ Ε Σ Ρ Ο
Σ Σ Α Υ Λ Ο Σ Υ
Σ Ν Ι Ε Π Α Σ Σ
Βρες στο κρυπτόλεξο, κάθετα και οριζόντια 6 λέξεις από την ιστορία που άκουσες και διάβασες.
Οι επτά διάκονοι και το μαρτύριο του Στεφάνου
Μετά το περιστατικό του Ανανία και της Σαπφείρας οι χριστιανοί αυξάνονταν σε αριθμό. Όλα τα αγαθά τα μοιράζονταν μεταξύ τους, αλλά και πάλι προέκυψε κάποιο πρόβλημα. Οι χήρες γυναίκες που κατάγονταν από τους Ιουδαίους που ήταν πριν ειδωλολάτρες, έπαιρναν λιγότερα τρόφιμα από τις χήρες γυναίκες που ήταν από την Παλαιστίνη, ήταν δηλαδή ντόπιες στην καταγωγή. Άρχισαν λοιπόν τα παράπονα. Τότε οι δώδεκα απόστολοι προσκάλεσαν όλους τους χριστιανούς και έκαναν συνέλευση. Είπαν ότι δεν ήταν καλό να αφήσουν κατά μέρος την διδασκαλία του λόγου του Θεού και να ασχολούνται με το να φροντίζουν τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων. Ζήτησαν λοιπόν από τους χριστιανούς να διαλέξουν επτά άνδρες που να είναι έχουν καλή φήμη, να έχουν στην καρδιά τους το Άγιο Πνεύμα, να είναι σοφοί και να μπορούν να αναλάβουν το έργο του να μοιράζουν τα τρόφιμα και φροντίζουν να μην υπάρχουν υλικές ανάγκες που να μην καλύπτονται.
Αυτά που είπαν άρεσαν σε όλους και διάλεξαν το Στέφανο, άνδρα γεμάτο πίστη και Άγιο Πνεύμα, τον Φίλιππο, τον Πρόχορο, τον Νικάνορα, τον Τίμωνα, τον Παρμενά και τον Νικόλαο. Ο Στέφανος, γεμάτος πίστη και δύναμη, έκανε θαυμαστά και σπουδαία σημεία μεταξύ του λαού. Οι Ιουδαίοι δεν άντεξαν αυτό που έκανε ο Στέφανος, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν σε δίκη. Εκείνος καθόλου δεν φοβήθηκε και έλεγε προς τους Ιουδαίους: Ποιον από τους προφήτες δεν καταδικάσατε και τώρα εσείς οι ίδιοι σκοτώσατε τον Χριστό!
Τότε εκείνοι οργίσθηκαν και έτριζαν τα δόντια τους από το θυμό. Ο Στέφανος παρέμενε ατάραχος και άνοιξε τα μάτια του στρεφόμενος στον ουρανό. Είδε τότε να ανοίγουν οι ουρανοί και να φαίνεται ο Χριστός και είπε: «βλέπω τους ουρανούς ανοιχτούς και τον Ιησού να στέκεται στα δεξιά του Θεού».
Αυτοί τότε έκλεισαν τ' αυτιά τους και τον έβγαλαν έξω από την πόλη και άρχισαν να τον λιθοβολούν, μέχρις ότου τον σκότωσαν. Μάλιστα, άφησαν τα επανωφόρια τους για να μην τους ενοχλούν, καθώς σήκωναν τις πέτρες, να τα φυλάει ένας νεαρός που τον έλεγαν Σαύλο. Λίγο πριν πεθάνει, ο Στέφανος προσευχήθηκε στο Χριστό και είπε: «Κύριε Ιησού, δέξου το πνεύμα μου». Και πάλι προσευχήθηκε και είπε: «Κύριε, μη λογαριάσεις την αμαρτία τους και να μην τους τιμωρήσεις γι' αυτό». Και αφού είπε αυτό, παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού.
Η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου Στεφάνου στις 27 Δεκεμβρίου.
(Πράξ. 6, 1-8 και 7, 52-60)
Β. Ερμηνευτικά Σχόλια
Παραμελούνταν οι χήρες που προέρχονταν από τους Ιουδαίους που ήταν πρώτα ειδωλολάτρες: Υπήρχαν χριστιανοί δύο ειδών, ανάλογα με την προέλευσή τους. Άλλοι ήταν Ιουδαίοι ντόπιοι που πίστεψαν στο Χριστό και άλλοι πρώην ειδωλολάτρες, οι οποίοι έγιναν Ιουδαίοι και κατόπιν πίστεψαν στο Χριστό. Φαίνεται ότι κάποιοι που είχαν αναλάβει την διανομή των τροφίμων και των αγαθών κοιτούσαν πρώτα τους φτωχούς και τις χήρες γυναίκες που ήταν ντόπιοι και μετά εκείνους που ήταν ξένοι.
Δεν είναι καλό να αφήσουμε στην άκρη τον λόγο του Θεού και να διακονούμε τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων: οι απόστολοι οριοθετούν ποιο είναι το καίριο σημείο της αποστολής της Εκκλησίας και ποιο συμβάλει στην ειλικρίνεια του λόγου της. Η διδασκαλία του λόγου του Θεού είναι το κέντρο, η φιλανθρωπία συμπληρώνει και επιβεβαιώνει τον λόγο αυτό. Η στάση ζωής αυτή έρχεται σε αντίθεση με την νοοτροπία της εποχής μας, η οποία ζητά από την Εκκλησία φιλανθρωπία και ελεημοσύνη και δεν την ενδιαφέρει ο λόγος του Θεού.
Έβαλαν πάνω τα χέρια τους: οι Απόστολοι χειροτόνησαν τους επτά άνδρες διακόνους, βάζοντας τα χέρια τους πάνω στο κεφάλι τους. Μ' αυτό τον τρόπο γίνεται η χειροτονία ενός ανθρώπου στην Εκκλησία τόσο στο βαθμό του διακόνου, όσο και του πρεσβυτέρου αλλά και του Επισκόπου. Τότε χειροτονούσαν οι Απόστολοι. Κατόπιν, τη χειροτονία την τελούν οι Επίσκοποι.
Ο Στέφανος ήταν γεμάτος πίστη και δύναμη και έκανε θαύματα: Ο Στέφανος ήξερε να προσφέρει και επειδή δεν τα περίμενε έτοιμα από τους άλλους, αλλά έσπευδε ο ίδιος να προσφέρει και να διακονήσει, έλαβε από το Θεό την ευλογία να κάνει θαύματα!
Οργίσθηκαν καί έτριζαν τα δόντια τους: Τα μέλη του ιουδαϊκού συνεδρίου ζήτησαν να συλληφθεί και να δικαστεί ο Στέφανος, γιατί δεν άντεχαν να ακούνε τις αλήθειες που δίδασκε. Όμως εκείνος, ακόμη και στη δίκη, δεν σταμάτησε να τους υποδεικνύει ποιος είναι ο Χριστός και ποια η αλήθεια και να τους υπενθυμίζει ότι πάντοτε στάθηκαν εχθροί εις βάρος της αλήθειας. Ακόμη και τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης τους παράκουσαν και τους οδήγησαν και στο θάνατο.
«Κύριε, μη λογαριάσεις σ' αυτούς την αμαρτία τους αυτήν»: Τα λόγια του Διακόνου Στεφάνου δηλώνουν ταπείνωση, αγάπη, συγχώρεση. Ο Στέφανος δεν χάθηκε, επειδή πέθανε. Αντίθετα, τον τιμούμε στη ζωή της Εκκλησίας ως τον πρώτο μάρτυρα για την αγάπη του Χριστού και είναι δίπλα στο Θεό. Όποιος δεν τα περιμένει έτοιμα από τους άλλους, αλλά προσφέρει με αγάπη σ' αυτούς, είναι κοντά στο Θεό.
Ερωτήσεις
1. Γιατί έγινε η εκλογή των επτά διακόνων στην πρώτη Εκκλησία;
2. Τι έκανε τον Στέφανο να ξεχωρίζει από όλους τους διακόνους;
3. Οι Ιουδαίοι οδήγησαν τον Στέφανο στο μαρτύριο. Αυτό έκανε τον Στέφανο να
πάψει να αγαπά;
4. Έχουμε μάθει να προσφέρουμε ή τα θέλουμε όλα δικά μας και έτοιμα από τους άλλους;
5. Τι ζητά τελικά η Εκκλησία από εμάς στις σχέσεις μας με τους άλλους;
Συμπέρασμα: Η Εκκλησία δεν θέλει να μας υπηρετούνε, αλλά να προσφέρουμε τόσο στην οικογένεια, όσο και στη ζωή μας, ακόμη κι αν αυτό δεν μας κάνει να περνάμε ευχάριστα.
Απολυτίκιο Αγίου Στεφάνου. 'Ηχος δ'
Βασίλιον διάδημα εστέφθη ση κορυφή, εξ άθλων ων υπέμεινας, υπέρ Χριστού του Θεού, Μαρτύρων Πρωτόαθλε Στέφανε . Συ γαρ την Ιουδαίων απελέγξας μανίαν, είδες σου τον Σωτήρα, του Πατρός δεξιόθεν. Αυτόν ουν εκδυσώπει αεί υπέρ των ψυχών ημών.
Ώρα για παιχνίδι
Σ Γ Ρ Ε Ι Γ Ο Β
Τ Δ Ι Α Κ Ο Ν Ω
Ε Τ Ρ Α Π Ε Ζ Α
Φ Τ Κ Α Α Σ Ρ Ι
Α Τ Γ Β Π Ε Β Η
Ν Β Α Α Β Μ Τ Σ
Ο Χ Η Ρ Ε Σ Ρ Ο
Σ Σ Α Υ Λ Ο Σ Υ
Σ Ν Ι Ε Π Α Σ Σ
Βρες στο κρυπτόλεξο, κάθετα και οριζόντια 6 λέξεις από την ιστορία που άκουσες και διάβασες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)