«μείζω τούτων ὄψει»

Τη συνάντηση των μαθητών του Ιωάννη του Προδρόμου με τον Ιησού και την απόφασή τους να γίνουν μαθητές Του, περιγράφει το Ιερό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της ημέρα. Ο Ανδρέας και ο Ιωάννης δέχθηκαν πρώτοι την πρόσκληση να γίνουν μαθητές του Χριστού γι΄ αυτό και ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ.
Και ενώ ο Χριστός τους αποκαλύπτει γεγονότα της καθημερινής τους ζωής, τους πληροφορεί ότι αυτά δεν είναι τίποτε μπροστά σ΄αυτά που σύντομα θα ακολουθήσουν. Γιατί από τούδε και στο εξής θα βλέπουν τους ουρανούς ανοιγμένους και αγγέλους να μεταβαίνουν εντεύθεν-εκείθεν.
Πρόκειται για το Μυστήριο της Εκκλησίας, στο οποίο άνθρωποι και άγγελοι συνυπάρχουμε. Γιατί σε κάθε Θεία Λειτουργία παρακαλούμε το Θεό, κατά την ευχή της εισόδου, να στείλει αγγέλους Του που θα συλλειτουργήσουν μαζί μας. Και αυτό συμβαίνει σε κάθε λειτουργική σύναξη. Πρωτο-ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής, οπότε το ΄Άγιο Πνεύμα διαμοιράστηκε στους μαθητές, και συνεχίζει να συμβαίνει και σήμερα, έστω και αν δεν μας είναι αντιληπτό. Ουσιαστικά, η Εκκλησία είναι ο Ουρανός, αφού όλα χωρούν σ΄ αυτήν και όλα υπηρετούν αυτήν.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 1 - Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Αγιασμός Πρωτομηνιάς.
6.00 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014 (Αγίας Βαρβάρας):
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014 (Αγίου Νικολάου):
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία
11.00 π.μ. - 1.00 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά,
προνήπια, νήπια, Α΄, Β΄, Γ΄ Δημοτικού.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ΄, Ε΄, και Στ΄ Δημοτικού.
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για μαθητές.
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου.
5.00 μ.μ. Εσπερινός.

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
10.30 – 12.00 μ.μ. Καφές και συζήτηση με νέους, μαθητές Λυκείου – Φοιτητές - Απόφοιτοι.

 Την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου, θα πραγματοποιήσουμε απογευματινό προσκύνημα
στον Άγιο Νικόλαο Παλιουρίου. Αναχώρηση στις 3.00 μ.μ.. Δηλώσεις στους επιτρόπους.
 Συμμετέχοντας στο έργο του Συλλόγου Συμπαραστάσεως κρατουμένων «ο Εσταυρωμένος»,
μπορούμε να προσφέρουμε κάτι από τα παρακάτω είδη για τα δέματα που θα ετοιμαστούν, ενόψει των Χριστουγέννων:
5. σλιπ
5. φανέλες
5. ζευγάρια κάλτσες
5. πακέτα τσιγάρα
5. σαμπουάν
5. οδοντόβουρτσες
5. οδοντόπαστες
5. τηλεκάρτες Ο.Τ.Ε. (όχι κινητά)
5. συσκευασίες ξυριστικές μιας χρήσεως.

Παρακαλούμε ενημερώστε μας για την πρόθεσή σας, ώστε να υπάρξει σχετική κατανομή. Ευχαριστούμε!

ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ, 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 5η
Ο ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΤΩΝ & ΤΩΝ ΙΧΘΥΩΝ

Διήγηση

Ο Χριστός κάποια στιγμή βρέθηκε σε έναν έρημο τόπο. Ο κόσμος όμως Τον αναζητούσε κι έτσι ο Χριστός πήρε το καΐκι και έφτασε κοντά τους. Λυπήθηκε που είδε πολλούς αρρώστους, τους γιάτρεψε και στη συνέχεια μίλησε στο λαό όλη την ημέρα.
Όταν έπεσε το δειλινό, τον πλησίασαν οι μαθητές Του και του είπαν: «Ο τόπος είναι ερημικός και η ώρα πια περασμένη. Διώξε τον κόσμο να πάνε στα χωριά για ν’ αγοράσουν φαγητά να φάνε». Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε». Κι αυτοί του λένε: «Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια». Κι αυτός είπε: « Φέρτε τα μου εδώ».
Έδωσε εντολή στους ανθρώπους να καθίσει πάνω στο χορτάρι για φαγητό. Πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα Του στον ουρανό, προσευχήθηκε, τα ευλόγησε, έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές κι αυτοί με τη σειρά τους τα μοίρασαν στο πλήθος. Το ίδιο έκανε και με τα ψάρια. Έφαγαν όλοι και χόρτασαν. Και μάζεψαν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Αυτοί που έφαγαν ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άντρες, χωριστά οι γυναίκες και τα παιδιά.
Αμέσως μετά ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές να μπούνε στο καΐκι και να πάνε να Τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, μέχρις ότου Εκείνος να διαλύσει τα πλήθη.

Ερωτήσεις

Α. Ποιες ήταν οι δύο ενέργειες του Χριστού, πριν οι μαθητές Του πούνε ότι η ημέρα πέρασε;
Β. Πώς πολλαπλασιάστηκαν τα ψωμιά και τα ψάρια;
Γ. Για να φάνε πέντε χιλιάδες άντρες, πόσα ψωμιά και ψάρια θα χρειάζονταν κανονικά; (ένα ψωμί = δύο άνθρωποι, ένα ψάρι=ένας άνθρωπος)
Δ. Γιατί ο Χριστός τάισε τους ανθρώπους;
Ε. Η Εκκλησία ασχολείται μόνο με το Ευαγγέλιο ή και το φαγητό των ανθρώπων;

Σχόλια

λυπήθηκε: ο Χριστός είχε πολλή αγάπη και ως άνθρωπος, όταν έβλεπε πονεμένους και στενοχωρημένους ανθρώπους, από αρρώστιες και άλλα προβλήματα, τους έδινε θεραπεία και λύση
μίλησε όλη την ημέρα: ο Χριστός δεν έκανε μόνο θαύματα. Κυρίως μιλούσε στους ανθρώπους και τους έλεγε για την Βασιλεία του Θεού, την Εκκλησία, τον τρόπο ζωής που θα τους έφερνε στον Παράδεισο
το δειλινό: οι άνθρωποι χόρτασαν πνευματική τροφή, την διδασκαλία του Ευαγγελίου. Όμως υπάρχει και η πείνα, που πρέπει να ικανοποιηθεί.
έστρεψε το βλέμμα στον ουρανό: ο Χριστός προσεύχεται και κάνει το θαύμα. Κάθε κίνηση του Χριστού προϋποθέτει την προσευχή. Δεν είναι μαγεία το θαύμα. Μας διδάσκει ο Χριστός την αξία της προσευχής στο Θεό- Πατέρα.
Έφαγαν όλοι και χόρτασαν: όταν κανείς ζητάει το Θεό, τότε βρίσκει και την υλική τροφή.
δώδεκα κοφίνια: πολύ μεγάλος αριθμός περισσευμάτων.
πέντε χιλιάδες άντρες: μεγάλος αριθμός ανθρώπων.


Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα

Α. Η Εκκλησία θέλει ο άνθρωπος να γεύεται την πνευματική τροφή. Τα παιδιά τρέφονται πνευματικά όταν ακούνε τον Λόγο του Θεού στην Εκκλησία, στο κατηχητικό, όταν προσεύχονται, όταν κοινωνούνε. Από κει και πέρα η Εκκλησία ευλογεί και την υλική τροφή, το φαγητό του ανθρώπου, γιατί το θεωρεί δώρο του Θεού.
Β. Κάθε φορά που τρώμε, χρειάζεται να κάνουμε το σταυρό μας, να προσευχόμαστε στο Θεό να ευλογεί την τροφή μας και να μας αγιάζει. Η τροφή χρειάζεται να είναι προϊόν της εργασίας και του κόπου μας. Και τα παιδιά μπορούν να εργάζονται με τον τρόπο τους στο σπίτι, βοηθώντας στις δουλειές, ώστε η τροφή να είναι προϊόν και του κόπου τους.
Γ. Σήμερα έχουμε αφθονία των υλικών αγαθών, της τροφής, πετάμε φαγητά, τρώμε στα fast food, ενώ υπάρχουν συνάνθρωποί μας που στερούνται και λαοί στον κόσμο που δεν έχουν καθόλου να φάνε, με αποτέλεσμα τα παιδιά, ιδίως, να πεθαίνουν από την πείνα. Ας μάθουμε να εκτιμούμε την τροφή και να μην αρνούμαστε να φάμε όποιο φαγητό κι αν υπάρχει στο σπίτι.
Δ. Εκτός από την τροφή η Εκκλησία αγιάζει κάθε ανθρώπινο έργο, διότι έτσι βοηθιέται ο άνθρωπος να είναι τίμιος στη ζωή του, αλλά και να είναι ευγνώμων στο Θεό που τον βοηθά .
Ε. Ας ρωτήσουμε τον ιερέα της ενορίας μας πού υπάρχει συσσίτιο, πού η Εκκλησία δίνει φαγητό σε ανθρώπους που δεν έχουν, αλλά και πώς μπορούν τα παιδιά να βοηθήσουν ανθρώπους που πεινάνε.
ΣΤ. Οι χριστιανοί παλιά διάλεγαν μία ημέρα της εβδομάδας που τρώγανε πολύ λίγο και τα χρήματα που θα χαλούσαν για το φαγητό τα προσέφεραν ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ας το σκεφτούμε με τα παιδιά, μία φορά τον μήνα να κρατάμε κάτι από το χαρτζιλίκι μας, από τα γλυκά, τις σοκολάτες, τα παγωτά, για ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε.
Ζ. Η εποχή μας βάζει ως προτεραιότητά της το φαγητό. Πολλοί άνθρωποι από τη στιγμή που θα σηκωθούν η πρώτη τους έγνοια είναι τι θα φάνε. Ας μάθουμε η πρώτη μας σκέψη να είναι η προσευχή στο Θεό και η ευχαριστία μας προς Αυτόν για τη ζωή που μας δίνει και να Τον δοξάζουμε για κάθε τροφή που μας δίνει.

Συμπέρασμα

Η Εκκλησία ευλογεί την τροφή, πρώτα την πνευματική και στη συνέχεια την υλική, δοξάζοντας το Θεό για την αγάπη Του.

π. Θ.Μ.

Εμείς οι σώφρονες τι κάνουμε;

Και πάλι, σήμερα, προβάλει η Εκκλησία μας τη γνωστή παραβολή του Πλουσίου ανθρώπου που προσπαθεί με άγχος και αγωνία να βρει τρόπο να αποθηκεύσει τα πλεονάζοντα αγαθά.
Ίσως σκέφτεται τον κίνδυνο να αρρωστήσει, θυμάται ότι κάποτε θα έρθουν και τα γηρατειά, δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα της ανομβρίας και τις πιθανής καταστροφής της επόμενης σοδιάς, ενώ η αύξηση της φτώχειας και της πείνας είναι ένα ακόμη ενδεχόμενο. Όλα αυτά περνούν από τα μυαλό του πλουσίου και προσπαθεί να βρει την καλύτερη και βολικότερη λύση. Και την ώρα που πίστεψε πως τελείωσαν οι δυσκολίες και τα προβλήματα, ακούει τη φωνή του Θεού που του λέει πως πρέπει να εγκαταλείψει τον κόσμο αυτό. Μάλιστα, η πρόσκληση αυτή συνοδεύεται και από ένα επίθετο, «άφρων» = άμυαλε.
Αλήθεια ποια η αφροσύνη του;
Ξεχνά το Θεό, γιατί έχει λατρεύσει τον πλούτο και τα υλικά αγαθά του. Μόνο γι΄ αυτά ενδιαφέρεται. Αυτά προσκυνάει και αυτά σέβεται.
Αδιαφορεί για τους συνανθρώπους του και τις ανάγκες τους.
Προσπαθεί να ικανοποιήσει την πλεονεξία του. Θέλει η περιουσία του μόνο να αυξάνεται και δεν χαίρεται αυτά που έχει αυτή τη στιγμή.
Ξεχνά ότι η ύπαρξή του δεν είναι μόνο το σώμα, αλλά υπάρχει και η αθάνατη ψυχή.
Κι έτσι έρχεται το τέλος και δε μένει τίποτα που να μπορεί να σταθεί μπροστά στο κριτήριο του δίκαιου Κριτή.
Άραγε στη δική μας περίπτωση ο Κύριος τι θα πεί; Εμείς πάντως θα είμαστε αναπολόγητοι, δεδομένου ότι τώρα ξέρουμε την οδό της «σωφροσύνης», την οδό του πλουτισμού πνευματικών θησαυρών και όχι υλικών αντικειμένων.

Πρόγραμμα εβδομάδος

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 24 - Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014
5.00 μ.μ. Εσπερινός Αγίας Αικατερίνης.
Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής για μεγάλους.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014 (Αγίας Αικατερίνης)
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014 (Αγίου Στυλιανού)
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014:
11.00 π.μ. - 1.00 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά, προνήπια, νήπια, Α΄, Β΄, Γ΄ Δημοτικού.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ΄, Ε΄, και Στ΄ Δημοτικού.
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για μαθητές.
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου.
5.00 μ.μ. Εσπερινός.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014 (Αγίου Ανδρέα):
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
10.30 – 12.00 μ.μ. Καφές και συζήτηση με νέους, μαθητές Λυκείου – Φοιτητές - Απόφοιτοι.

Η ελεημοσύνη

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ, 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 4η
ΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ

Διήγηση

Ο Χριστός, λίγο διάστημα πριν οδηγηθεί στα πάθη και την Ανάστασή Του, καθόταν απέναντι από τον Ναό του Σολομώντα και συζητούσε με τους μαθητές του για το ποιος μπορεί να σωθεί και ποιος δείχνει αληθινή αγάπη. Εκείνη την ώρα έβλεπαν πολύ κόσμο να περνάει από το κουτί που είχαν για τη συντήρηση του ναού και τους φτωχούς. Έρχονταν πολλοί πλούσιοι και έριχναν μεγάλα ποσά.
Ήρθε και μια φτωχή χήρα, η οποία δεν είχε ουσιαστικά τίποτα δικό της. Έριξε όμως στο κουτί ένα πολύ μικρό νόμισμα, έναν κοδράντη (δίλεπτο, κάτι σαν τρία λεπτά δικά μας). Φώναξε τότε ο Ιησούς τους μαθητές Του και τους είπε: «Σας βεβαιώνω ότι αυτή η χήρα η φτωχή έριξε περισσότερα απ’ όσα έριξαν όλοι οι άλλοι στο κουτί του Ναού. Γιατί όλοι οι άλλοι έριξαν στο κουτί από αυτό που τους περίσσευε, ενώ η χήρα έριξε από αυτό που στερούνταν, δηλαδή ουσιαστικά όλη της την περιουσία».
(Μάρκ. 12, 41-44)

Ερωτήσεις

Α. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ελεημοσύνη είναι κίνηση αγάπης. Ο Χριστός τι λέει για την πράξη των πλουσίων και τι για την πράξη της χήρας;
Β. Υπάρχει ελεημοσύνη που γίνεται αποδεκτή από το Θεό και ελεημοσύνη που απορρίπτεται;
Γ. Πώς μπορούμε τα παιδιά να δείξουμε ελεημοσύνη στους άλλους; Είναι τα πάντα θέμα χρημάτων;
Δ. Υπάρχει και η ελεημοσύνη της καρδιάς. Μπορούμε να την εφαρμόσουμε;
Ε. Η αγάπη είναι στα λόγια ή χρειάζεται έργα;
ΣΤ. Η ελεημοσύνη πρέπει να γίνεται με το ζόρι ή από την καρδιά μας;

Σχόλια

Ποιος μπορεί να σωθεί και ποιος δείχνει αληθινή αγάπη: σπουδαία ερωτήματα που ελάχιστα απασχολούν τους ανθρώπους της εποχής μας. Η σωτηρία έρχεται όταν ζούμε τα μηνύματα της Βασιλείας του Θεού, δηλαδή τη ζωή της Εκκλησίας. Την αληθινή αγάπη την διδασκόμαστε μέσα από το Ευαγγέλιο
κουτί: υπάρχει σ’ όλες τις εκκλησίες για να συντηρείται ο ναός και να δίνεται ελεημοσύνη στους φτωχούς. Εκεί ο καθένας ρίχνει ελεύθερα ό,τι θέλει.
πλούσιοι: καμιά φορά ο πλούσιος προσφέρει για να επιδειχθεί, να του πούνε οι άνθρωποι το «μπράβο». Άλλοτε, προσφέρει για να απαλλαγεί από τύψεις για ορισμένα άσχημα που έχει κάνει στη ζωή του. Αυτό που αξίζει είναι να προσφέρει από αγάπη.
φτωχή χήρα: αυτή πιθανόν να ζούσε από την ελεημοσύνη των ανθρώπων. Όμως, το λίγο που είχε το προσέφερε για τους φτωχούς. Αυτό είναι η αληθινή αγάπη. Να προσφέρεις είτε έχεις είτε δεν έχεις.

Προβληματισμοί- Εντοπισμός στο σήμερα

Α. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν την προσφορά στο συνάνθρωπο καθήκον. Η ελεημοσύνη είναι εντολή του Θεού. Δεν είναι όμως μόνο η υλική ελεημοσύνη εντολή του Θεού. Είναι και η πνευματική. Η προσευχή για τον άλλο που έχει ανάγκη και πόνο, η συμπαράσταση σε μια δυσκολία, μια καλή κουβέντα, η συγχώρεση σ’ αυτόν που μας έχει κάνει κακό είναι μορφές πνευματικής ελεημοσύνης που η Εκκλησία μας καλεί να δείξουμε. Η σπουδαιότερη μορφή πνευματικής ελεημοσύνης είναι η μελέτη και η προσφορά στον άλλο του Λόγου του Θεού, του Ευαγγελίου δηλαδή.
Β. Τα παιδιά μπορούμε από τα χρήματα που μας περισσεύουν από το όποιο χαρτζιλίκι μας να δίνουμε κάτι στο κουτί του Φιλοπτώχου ταμείου της ενορίας μας. Μπορούμε όμως να δείχνουμε και πνευματική ελεημοσύνη, που είναι εξίσου σπουδαία κίνηση.
Γ. Το παράδειγμα της χήρας μας δείχνει ότι αγάπη είναι να στερείσαι κυρίως αυτό που δεν έχεις άφθονο. Η αγάπη θέλει κόπο και θέλει και γνήσια διάθεση προσφοράς. Αυτό ας μην το ξεχνούμε, γιατί συνήθως προσφέρουμε από αυτό που έχουμε.
Δ. Η Εκκλησία επαινεί το έργο των ανθρωπιστικών οργανώσεων της εποχής μας. Πιστεύει όμως ότι όταν δεν συνοδεύεται από την πνευματική ελεημοσύνη, την πίστη δηλαδή στο Θεό και την ολοκληρωμένη προσφορά αγάπης, δεν είναι αρκετή η ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.
Δ. Θα ήταν σπουδαίο να μιλήσουμε στα παιδιά για φιλανθρωπικές δραστηριότητες της Ενορίας ή της Μητροπόλεώς μας (συσσίτια, Ιδρύματα, προσφορά χρημάτων και τροφίμων στους φτωχούς), αλλά και για την προσφορά του Λόγου του Θεού.

Συμπέρασμα

Η αγάπη θέλει προσφορά στους άλλους, υλική και πνευματική ελεημοσύνη, για να ζήσουμε το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού.

Ένα όμορφο τραγούδι

Χαρά στα μάτια που δακρύζουν για κάποιον άλλο που πονά,
Γιατί τα μάτια αυτά θα δούνε του Παραδείσου τ’ αγαθά!
Χαρά στα χέρια οπού ντύνουν μικρά παιδιά και ορφανά
Γιατί τα χέρια αυτά θα γίνουν φτερά για να πετούν ψηλά!
Χαρά στο στόμα οπού λέει λόγια παρήγορα γλυκά
Γιατί το στόμα αυτό θα ψάλει με τους Αγγέλους Ωσαννά!
Χαρά στο σπίτι που ανοίγει την πόρτα στον περαστικό,
Γιατί η πόρτα αυτή ανοίγει στην Παναγιά και στο Χριστό!

π. Θ.Μ.

Εγγατέλειψε το τελώνειο ...

Εορτή σήμερα του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου, και στην Ευαγγελική Περικοπή της ημέρα ακούσαμε για τη συνάντηση του Χριστού με τον Ματθαίο και την πρόσκληση που του απευθύνει για να Τον ακολουθήσει. Και ο Ματθαίος χωρίς χρονοτριβή, εγκαταλείπει το τελώνειο, και ακολουθεί το Χριστό. Και σήμερα, η συνάντησή μας με τον Θεό, δεν γίνεται σε κάποιο άλλο μέρος, παρά στο χώρο μας, στην εργασία μας, στη γειτονιά μας και έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο εμείς αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας.
Και μας καλεί και μας σήμερα ο Κύριος να Τον ακολουθήσουμε και το πρόβλημα είναι τι απάντηση δίνουμε εμείς. Καλύτερα, το πρόβλημα είναι το πώς θα παραδεχθούμε ότι είμαστε ασθενείς, για να προστρέξουμε στο θεραπευτή. Συνήθως, θεωρούμε τους άλλους υπαιτίους για τα άσχημα και αθωώνουμε τον εαυτό μας. Ας απομακρίνουμε λοιπόν, τον εγωισμό για να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και να δεχθούμε τη Χάρη του Θεού.

Ο ασυνείδητος … άλλος!

Ένας γιατρός μπαίνει βιαστικός στο νοσοκομείο, αφού τον κάλεσαν για μια επείγουσα χειρουργική επέμβαση. Απάντησε το συντομότερο δυνατό, άλλαξε ρούχα και πήγε κατευθείαν στην αίθουσα του χειρουργείου.
Πηγαίνοντας προς το χειρουργείο, βρήκε τον πατέρα του παιδιού που θα χειρουργούσε στην αίθουσα αναμονής.
Ο πατέρας, μόλις είδε το γιατρό, του φώναξε:
-«Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Δεν ξέρεις, ότι η ζωή του γιου μου είναι σε κίνδυνο; Δεν έχεις καμιά αίσθηση ευθύνης;»
Ο γιατρός χαμογέλασε και είπε:
-«Συγνώμη, που δεν ήμουν στο νοσοκομείο, αλλά ήρθα όσο μπορούσα πιο γρήγορα, αμέσως όταν με κάλεσαν. Και τώρα ηρεμήστε για να κάνω και εγώ τη δουλειά μου».
- «Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σας τώρα σ΄ εκείνο το δωμάτιο, θα ηρεμούσατε; Αν ο γιος σας πέθαινε τώρα, τι θα κάνατε;», είπε ο πατέρας οργισμένος.
Ο γιατρός χαμογέλασε πάλι και είπε:
– «Θα σας έλεγα, ότι από τη σκόνη ερχόμαστε και στη σκόνη καταλήγουμε∙ ευλογημένο να είναι το όνομα του Κυρίου, προσευχηθείτε και θα κάνουμε το καλύτερο με τη βοήθεια του Θεού».
- «Να δίνουμε συμβουλές, όταν δεν μας αφορά κάτι, είναι εύκολο…», μουρμούρισε ο πατέρας.
Το χειρουργείο πήρε κάποιες ώρες. Μετά από αυτό, ο γιατρός βγήκε χαρούμενος.
- «Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε», και, χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στο διάδρομο.
– «Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα».
– «Γιατί είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου;», ρώτησε τη νοσοκόμα λίγα λεπτά, αφού έφυγε ο γιατρός.
Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια:
- «Ο γιος του πέθανε χτες σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Όταν τον καλέσαμε για το γιο σας, ήταν στην κηδεία και τώρα που σώθηκε ο γιος σας έφυγε τρέχοντας για να ολοκληρωθεί η κηδεία!!!»

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Όταν διάβασα το παραπάνω κείμενο σε κάποια σελίδα του ιστοχώρου, αμέσως αισθάνθηκα έλεγχο για τη δική μου συμπεριφορά, πολλές φορές. Δεν είχε τίτλο και αποφάσισα να βάλω τον τίτλο «Ο ασυνείδητος … άλλος» γιατί, δυστυχώς, πάντα θεωρούμε τους άλλους ασυνείδητους και ανεύθυνους στις υποχρεώσεις τους, χωρίς να βάζουμε στο μυαλό μας το τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει.
Πόσες φορές δεν εκνευριστήκαμε, όταν καλούσαμε κάποιον στο κινητό του τηλέφωνο και δεν απαντούσε αμέσως! Το γεγονός ότι με το κινητό μπορείς να βρεις κάποιον αμέσως και χωρίς ενδιάμεσους σε κάνει να μην σκέπτεσαι ούτε για το κατάλληλο ή ακατάλληλο της ώρας που καλείς, ούτε για το ενδεχόμενο ο άλλος να μην έχει τη διάθεση να απαντήσει, ούτε αν έχει τα χέρια του απασχολημένα και δεν μπορεί να απαντήσει, ούτε να βρίσκεται κάπου και δεν μπορεί να κάνει χρήση του τηλεφώνου του. Είναι, νομίζω, χαρακτηριστικό πως τις περισσότερες φορές που κάποιος απαντάει δεν έχουμε την ευγένεια να ρωτήσουμε αν μπορεί να μιλήσει ελεύθερα, αν έχει τη δυνατότητα να τον απασχολήσουμε ή αν θα πρέπει να καλέσουμε κάποια άλλη καταλληλότερη στιγμή.
Το ίδιο ισχύει και στην προσωπική επαφή με κάποιον. Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε ότι ο άλλος έρχεται σε συνάντηση μαζί μας για να εκφράσει αυτό που έχει (καλό ή άσχημο) και εμείς δεν έχουμε τη διάθεση για να τον ακούσουμε! Αντιστρόφως δε, πόσες φορές ήμασταν εμείς αυτοί που μιλούσαμε και απαιτούσαμε την προσοχή και το ενδιαφέρον του άλλου, χωρίς να εξετάσουμε την διάθεση, την ψυχική του κατάσταση, τη δυνατότητα να διαθέσει το χρόνο του.
Ας σκεφτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που καλούνται καθημερινά να αντιμετωπίσουν τον πόνο και τη θλίψη συνανθρώπων τους, ασχέτως της δικής τους καταστάσεως ή αντιστρόφως να μοιραστούν τη χαρά των άλλων, όταν αυτοί οι ίδιοι βιώνουν μια μεγάλη στεναχώρια.
Η αρετή που απαιτείται από μας για τους άλλους είναι η διάκριση, (δηλαδή σεβασμός και ευγένεια), ώστε να μην αισθανθούμε ό,τι αισθάνθηκε ο πατέρας του παιδιού, όταν έμαθε το τι βίωνε ο γιατρός και η αγάπη για να λειτουργήσουμε όπως ο γιατρός, που ξεπέρασε τον εαυτό του για τον συνάνθρωπό του.

Τα Λειτουργικά Βιβλία της Εκκλησίας μας:
Συνεχίζουμε την αναφορά μας στα βιβλία που χρησιμοποιούμε στην Εκκλησία μας για τη Λατρεία.
7. Το Τριώδιο.
Είναι το πρωτεύον βιβλίο της ομωνύμου περιόδου και ακολουθείται η τάξη που σε αυτό καθορίζεται. Περιλαμβάνει τις Ακολουθίες της περιόδου του Τριωδίου, δηλαδή από τη Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.
8. Το Πεντηκοστάριο.
Περιλαμβάνει τις Ακολουθίες της περιόδου από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι και την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, δηλαδή την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Παλαιότερα ονομαζόταν «Χαρμόσυνο Τριώδιον» ή «Τριώδιον των Ρόδων».
9. Το Εγκόλπιο του Αναγνώστου
Μικρότερη και συνοπτικότερη έκδοση του Ωρολογίου, που περιλαμβάνει τις ακολουθίες του νυχθημέρου (του 24ώρου) και κυρίως τα μέρη που αναγιγνώσκει ο αναγνώστης και ο ψάλτης, καθώς και κάποια άλλα μέλη που ψέλνονται τακτικά.


ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ:
Πριν υποθέσεις, Μάθε τα γεγονότα! Πριν κρίνεις, Κατανόησε γιατί! Πριν πληγώσεις κάποιον, Αισθάνσου! Πριν μιλήσεις, Σκέψου!

ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ, 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 3η
Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ & Ο ΛΑΖΑΡΟΣ

Διήγηση

Κάποτε ο Χριστός είπε μια παραβολή:
Ήταν κάποιος άνθρωπος πλούσιος, ο οποίος ζούσε την καλύτερη ζωή. Επειδή είχε χρήματα, όλη μέρα τρωγόπινε και διασκέδαζε με τους φίλους του. Στο δρόμο, κάτω από το σπίτι του πλουσίου, ζούσε κι ένας φτωχός που τον έλεγαν Λάζαρο. Ο Λάζαρος δεν είχε ούτε για να φάει. Προσπαθούσε λοιπόν, να χορτάσει την πείνα του με τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου, δηλαδή από τα σκουπίδια του. Δεν έφτανε αυτό, αλλά ήταν άρρωστος και γεμάτος πληγές, ώστε να μην έχει δύναμη να περιποιηθεί τον εαυτό του, αλλά ούτε και να διώξει τα σκυλιά που πήγαιναν και τον έγλυφαν. Κάποτε ο Λάζαρος πέθανε. Πέθανε και ο πλούσιος και τον έθαψαν με μεγάλες τιμές και πολλούς λόγους.
Ο Λάζαρος πήγε στον Παράδεισο και εκεί ήταν η ψυχή του χαρούμενη και ευτυχισμένη, κοντά στον Αβραάμ, τον Γενάρχη των Εβραίων. Ο πλούσιος ήταν στην κόλαση και βασανιζόταν. Κάποια στιγμή επέτρεψε ο Θεός και ο πλούσιος είδε τον Λάζαρο από μακριά και φώναξε στον Αβραάμ: «Πάτερ Αβραάμ, στείλε τον Λάζαρο να βάψει το δάχτυλό του με λίγο νερό και να με δροσίσει, γιατί υποφέρω στην φωτιά αυτήν εδώ». Τότε ο Αβραάμ του είπε: «Παιδί μου, θυμήσου ότι στη ζωή σου τα γεύτηκες όλα τα καλά, ενώ ο Λάζαρος στερούνταν. Τώρα αυτός είναι χαρούμενος κι εσύ υποφέρεις. Άλλωστε, είναι τόσο μακρινή η απόσταση μεταξύ μας που δεν είναι δυνατόν να έρθει ο Λάζαρος».
Ο πλούσιος τότε είπε: «Καλά για μένα, αλλά στείλε το Λάζαρο στη γη. Γιατί έχω πέντε αδέρφια που ζούνε την ίδια ζωή με μένα. Αν αναστηθεί ο Λάζαρος και τους πει τι γίνεται, τότε θα αλλάξουν ζωή». Ο Αβραάμ του απάντησε: «Αυτοί έχουν τον Μωυσή και τους προφήτες και το Λόγο του Θεού. Ας τον ακούσουν κι όλα θα πάνε καλά». Και ο πλούσιος του λέει: «Αν αναστηθεί ο Λάζαρος, μόνο τότε θα πιστέψουν». Και ο Αβραάμ απαντά: «Άμα δεν πιστεύουν τον Μωυσή και τους προφήτες, τότε ούτε τον Λάζαρο πρόκειται να πιστέψουν, ούτε κανέναν»!
(Λουκ. 16, 19-31)

Ερωτήσεις

Α. Γιατί ο πλούσιος ήταν ασυγκίνητος στο δράμα του Λαζάρου;
Β. Τι είναι ο θάνατος; Σταματά ο άνθρωπος να υπάρχει όταν πεθάνει;
Γ. Τι είναι η Κόλαση και τι ο Παράδεισος;
Δ. Γιατί ο Λάζαρος πήγε στον Παράδεισο;
Ε. Γιατί τα αδέρφια του πλούσιου είχαν ανάγκη ένα θαύμα για να μετανοήσουν για τη ζωή τους;
ΣΤ. Ο Αβραάμ ξεκαθαρίζει ότι η μελέτη του Λόγου του Θεού οδηγεί στον Παράδεισο. Γιατί οι άνθρωποι εμπιστεύονται τα χρήματά τους και την δύναμή τους και όχι το Ευαγγέλιο;

Σχόλια

πλούσιος: ο πλούσιος άνθρωπος έχει από το Θεό πλούτη όχι μόνο για να τρωγοπίνει, αλλά για να μπορεί να δείχνει αγάπη, να ελεεί κι αυτούς που δεν έχουν. Ο πλούσιος της παραβολής είναι τόσο εγωιστής και ευχαριστημένος με τα πλούτη του, ώστε να μην βλέπει δίπλα του έναν φτωχό άνθρωπο που υποφέρει
Λάζαρος: ο Χριστός υπονοεί ότι ο Λάζαρος, παρά την φτώχεια και την αδυναμία του, είχε υπομονή και ταπείνωση. Γι’ αυτό ο Θεός μετά το θάνατο τον ανταμείβει
τα ψίχουλα: σήμερα θα λέγαμε από τα σκουπίδια που αφήνουμε έξω από το σπίτι μας
Αβραάμ: είναι ο γενάρχης των Εβραίων. Οι Εβραίοι πίστευαν ότι όποιος άνθρωπος στη ζωή του ήταν καλός και είχε αγάπη για το Θεό ή έζησε αδικημένος, αναπαύεται στην αγκαλιά του Αβραάμ (εν κόλποις Αβραάμ).
βασανιζόταν: η κόλαση είναι βασανιστήριο διότι ο άνθρωπος υπάρχει πλέον μόνος του, χωρίς τις αμαρτωλές συνήθειές του, χωρίς τα αγαθά του.
τώρα αυτός χαίρεται: ο καθένας λαμβάνει στην άλλη ζωή ανάλογα με το τι έπραξε σ’ αυτήν εδώ. Αν ήταν ευτυχισμένος μόνο για τον εαυτό του, στην άλλη ζωή θα είναι μόνος του. Αν ήταν και για τους άλλους, τότε θα είναι στον Παράδεισο. Αν υπέφερε σ’ αυτήν τη ζωή με υπομονή, ταπείνωση και εμπιστοσύνη στο Θεό, τότε στην άλλη θα βρει την αγάπη που στερήθηκε.
μακρινή απόσταση: δεν είναι εύκολο να περάσει ο άνθρωπος από την κόλαση στον παράδεισο γιατί δεν υπάρχει ο δρόμος της αγάπης
στείλε το Λάζαρο στη γη: ο πλούσιος ενδιαφέρεται για τους συγγενείς του, να μην πάνε κι αυτοί στην κόλαση, διότι είναι κι αυτοί εγωιστές. Πιστεύει ότι το θαύμα της ανάστασης ενός νεκρού (άρα, κι αυτοί ήξεραν το Λάζαρο, έβλεπαν ότι ήταν φτωχός κι αυτοί δεν του έδειξαν αγάπη) θα τους οδηγήσει στην μετάνοια
Άμα δεν πιστεύουν στα λόγια του Μωυσή: για να αλλάξει κανείς ζωή, να μετανοήσει και να αγαπήσει, δεν χρειάζονται θαύματα, αλλά η μελέτη και η υπακοή στα λόγια του Θεού, δηλαδή η πίστη.

Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα

Α. Ο άνθρωπος φοβάται πάντοτε το θάνατο, γιατί δεν ξέρει τι θα συμβεί. Η Εκκλησία μας διδάσκει ότι η ζωή συνεχίζεται μετά το θάνατο, κι αυτό το καταλαβαίνουμε από το παράδειγμα των Αγίων. Τα θαύματα που δια πρεσβειών των Αγίων τελούνται, αλλά και άφθαρτα λείψανα όπως του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Γερασίμου, του Αγίου Διονυσίου, του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου και άλλων αγίων, μας μαρτυρούν ότι η ζωή δεν σταματά στο μνήμα του θανάτου.
Β. Μετά το θάνατο υπάρχουν ο Παράδεισος και η κόλαση. Παράδεισος είναι η ζωή κοντά στο Χριστό και τους Αγίους. Κόλαση είναι η μοναξιά και το σκοτάδι. Παράδεισος είναι τελικά η Βασιλεία του Θεού. Ζούμε τον Παράδεισο και την κόλαση από αυτήν τη ζωή.
Γ. Οι αδικίες αυτής της ζωής θεραπεύονται στην άλλη. Το πρόβλημα είναι όταν εμείς είμαστε αυτοί που αδικούμε.
Δ. Το Ευαγγέλιο μας διδάσκει την Ανάσταση του Χριστού και την αιώνια ζωή. Αν πιστεύουμε σ’ αυτό και όχι στα χρήματα και τα αγαθά μας, τότε θα ζήσουμε τον Παράδεισο
Ε. Ο εγωισμός και η αδιαφορία για τον πλησίον οδηγούν τον άνθρωπο στην κόλαση. Γι’ αυτό χρειάζεται να μετανιώνουμε, να ελεούμε, να αγαπούμε.

Συμπέρασμα

Το Ευαγγέλιο μας διδάσκει ότι η ζωή συνεχίζεται μετά το θάνατο και η αγάπη είναι αυτή που μας πάει στον Παράδεισο

«μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται».

«μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει» (Λουκ. 8, 52). Συχνά οι άνθρωποι κάνουμε τις κρίσεις και τις εκτιμήσεις μας τόσο για τη ζωή μας όσο και για την σχέση μας με το Θεό με βάση το ρεαλισμό. Με βάση τι βλέπουν οι αισθήσεις μας. Με βάση τον ορθολογισμό. Το θαύμα που επιτελεί ο Χριστός, ανασταίνοντας το κορίτσι, μας δείχνει ότι τα πράγματα δεν είναι πάντοτε έτσι. Ότι δεν αρκεί ο ρεαλισμός και το αυτονόητο, ο συμβιβασμός με την πραγματικότητα. Ότι αν υπάρχει η πίστη στο Χριστό και η βεβαιότητα της δικής Του παρουσίας, τότε μπορεί ακόμη και αυτό που φαντάζει ανέφικτο να πραγματοποιηθεί. Γελούσαν και κορόιδευαν οι λάτρεις του αυτονόητου την παρότρυνση του Χριστού. Κατάπληκτοι θα διαπιστώσουν ότι στο Χριστό όλα είναι δυνατά. Την ίδια ειρωνεία αντιμετώπισε ο Χριστός όταν ζήτησε να μάθει ποιος Τον άγγιξε και εξήλθε δύναμη από αυτόν. Ο Πέτρος και οι άλλοι, επειδή έμεναν στο προφανές, στο ορθολογιστικό, στο ρεαλιστικό, έσπευσαν να Του πούνε ότι το ερώτημά Του ήταν αφελές και άτοπο. Ο Χριστός όμως γνώριζε και γνωρίζει.
Τόσο στα μικρά όσο και στα μεγάλα της ζωής μας, ας επαναφέρουμε στην προτεραιότητα της πορείας μας όχι μόνο το ρεαλιστικό, το προφανές, το αυτονόητο, αλλά και την πίστη στο Χριστό. Αυτή θα μας δώσει ελπίδα στην απελπισία μας. Θα μας κάνει να επιμείνουμε και να παλεύουμε. Θα μας βοηθήσει να μην εγκαταλείψουμε την προσπάθειά μας. Να στηριχτούμε σ’ Εκείνον, για να έρθει στη ζωή μας το ανέφικτο.
Ας μην κλαίμε για την πατρίδα μας. Ας μην κλαίμε για τη ζωή μας και ας μην απελπιζόμαστε μέσα στην κρίση. Δεν πέθανε η πατρίδα μας, δεν πέθανε η ταυτότητά μας, δεν πέθανε η ιστορία και η παράδοσή μας, δεν πέθανε η ελπίδα για αληθινή αλλαγή στη ζωή μας. Καθεύδουν (κοιμούνται) όλα, μέσα στον ρεαλισμό από την μία, και μέσα στη φαινομενική κυριαρχία του θανάτου που οι εξουσίες των ισχυρών, των αγορών, των πολιτισμικών ισοπεδωτών μας επέβαλαν. Η παρουσία όμως του Χριστού μέσα στη ζωή μας (προσωπικά), αλλά και στην συλλογική μας πορεία (κοινωνία), θα μας δώσει την δυνατότητα να αναστηθούμε από τον ύπνο μας. Ο καθένας με τον τρόπο του και με τις δυνάμεις του. Και μέσα από την Εκκλησία σε συλλογικό επίπεδο. Αρκεί να θυμόμαστε ότι Εκείνος μας δίνει την δύναμη για το Ανέφικτο. Όποιος λοιπόν εμπιστευθεί την απελπισία του στον Θεάνθρωπο, όποιος επιμείνει στην αλλαγή εντός του, όποιος ξαναδεί τον εαυτό του στην προοπτική της σχέσης με το Χριστό, όχι αρνούμενος την αυτοκριτική και μη αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τα λάθη που έγιναν, αλλά παίρνοντας την απόφαση από δω και πέρα να παλέψει, θα δει το Ανέφικτο να του δίνεται ως δωρεά, αργά ή γρήγορα. «μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται» (Λουκ. 8, 50) ήταν, είναι και θα είναι ο αψευδής λόγος Του. Από εμάς εξαρτάται η εκπλήρωσή του.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ, 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2006
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 2η
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

Διήγηση
Κάποτε ο Χριστός είπε μια παράξενη παραβολή:
Κάποιος άνθρωπος ετοίμασε ένα μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε το δούλο του να πει στους καλεσμένους: «Ελάτε, όλα είναι έτοιμα»! Τότε άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να βρίσκουν δικαιολογίες για να μην έρθουν. Ο ένας είπε ότι αγόρασε αγρό (χωράφι) και έπρεπε να πάει να το δει, άλλος είπε ότι αγόρασε βόδια και έπρεπε να πάει να τα δοκιμάσει. Άλλος είπε ότι μόλις είχε παντρευτεί και έπρεπε να είναι σπίτι του. Γύρισε τότε ο δούλος στον κύριό του και του είπε τα καθέκαστα.
Τότε ο πλούσιος άνθρωπος οργίστηκε και είπε στο δούλο του: «Πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και τους δρόμους της πόλης και φέρε τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς και τους τυφλούς». Ο δούλος έκανε όπως του είπε ο κύριός του. Αφού συγκεντρώθηκαν όλοι αυτοί, ο δούλος διαπίστωσε ότι το τραπέζι είχε χώρο και για άλλους.
Τότε ο κύριός του τού είπε να βγει και έξω από την πόλη, να ψάξει σε όλους τους δρόμους και τα μονοπάτια και να φέρει όσους βρει, ακόμη κι αν δεν το θέλουν, για να γεμίσει το σπίτι του. Κανένας απ’ αυτούς που ήταν αρχικά καλεσμένοι δεν θα γευόταν το δείπνο που ετοίμασε ο πλούσιος άνθρωπος!
(Λουκ. 14, 16-24)

Ερωτήσεις

Α. Γιατί ο πλούσιος άνθρωπος προσκάλεσε τους ανθρώπους εκείνους σε δείπνο;
Β. Ήταν σοβαρές οι δικαιολογίες που επικαλέστηκαν οι καλεσμένοι για να μην πάνε στο δείπνο;
Γ. Οι φτωχοί, οι ανάπηροι, οι κουτσοί και οι τυφλοί είχαν κανονικά θέση στο τραπέζι του πλούσιου; Η πρόσκλησή τους τι νόημα είχε;
Δ. Γιατί ο πλούσιος ζήτησε από τον δούλο να φέρει όποιον βρει, ακόμη και με το ζόρι, για να γεμίσει το τραπέζι;

Σχόλια
δείπνος: για την Εκκλησία είναι η Θεία Λειτουργία. Φαγητό είναι η Θεία Κοινωνία. Ο Χριστός μας προσκαλεί στο τραπέζι και ο ίδιος είναι η τροφή. Ένα τραπέζι έχει τραγούδι. Αυτό είναι η ψαλμωδία. Έχει χαρά κι αυτό πηγάζει από την παρουσία κι άλλων ανθρώπων. Έχει συζήτηση κι αυτή είναι ο λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιο το οποίο ακούμε κάθε Κυριακή στη Θεία Λειτουργία, μαζί με το κήρυγμα. Αφήνει στην ψυχή του ανθρώπου ένα αίσθημα πληρότητας κι αυτό πηγάζει από την σχέση με το Θεό που γεμίζει την καρδιά μας.
δούλος: είναι ο ιερέας που καλεί τους πιστούς στο τραπέζι
δικαιολογίες: η αγορά του χωραφιού δηλώνει τις δουλειές μας που μας εμποδίζουν από το να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Τα βόδια τις αμαρτωλές απολαύσεις, που μας κάνουν να προτιμούμε άλλο τρόπο ζωής από την αγάπη του Θεού. Ο γάμος τις φροντίδες για τη ζωή και άλλες αγάπες που γίνονται δικαιολογία για να μην πλησιάζουμε το Θεό.
Φτωχοί: είναι όλοι οι περιφρονημένοι της ζωής. Αυτοί που κανείς δεν περιμένει ότι ο Θεός θα τους καλέσει και θα τους αποδεχτεί.
Να φέρει όσους βρει: Ο Θεός θέλει όλοι να πάρουν μέρος στο τραπέζι του, ακόμη κι αν δεν περιμένουν την πρόσκλησή Του. Δεν δέχεται μόνο όσους έχει καλέσει και Τον περιφρονούν.






Εντοπισμός στο σήμερα- προβληματισμοί

Α. Πολλά παιδιά πιθανόν να μας πούνε ότι αυτά θέλουν να πάνε στην εκκλησία τις Κυριακές, αλλά οι γονείς τους δεν τα ξυπνάνε ή δεν εκκλησιάζονται οι ίδιοι. Εδώ τα συμβουλεύουμε να ζητήσουν από τους γονείς τους να τα ξυπνήσουν ή να πάνε στην εκκλησία με τις γιαγιάδες τους ή, ακόμη κι αν δε γίνεται αυτό, να περάσουν από την εκκλησία για ένα κερί.
Β. Παράλληλα, δίνουμε μερικές απλές οδηγίες στα παιδιά για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στην εκκλησία (να ντύνονται με τα καλά τους ρούχα, να μην μετακινούνται, να κάνουν σωστά το σταυρό τους, να προσεύχονται στο Θεό, και κυρίως, να κοινωνούν όσο πιο συχνά γίνεται)
Γ. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και οι νέοι είναι το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται στη λειτουργία, αλλά και το ότι δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση από την πλευρά των μεγαλυτέρων να αποδεχτούν κάποια ανησυχία, φασαρία ή έλλειψη συμμόρφωσης με τους άγραφους κανόνες της ευσέβειας στην εκκλησία. Να επισημάνουμε στα παιδιά ότι η Εκκλησία τα αποδέχεται όπως είναι, ότι θέλει να είναι χαρούμενα στο ναό και να μη δίνουν σημασία στις όποιες παρατηρήσεις των μεγάλων, αν δεν έχουν κάνει κάτι που να είναι λάθος.
Δ. Να επισημάνουμε στα παιδιά ότι ένα πάρτυ τα κάνει χαρούμενα, γιατί ξεφεύγουν από τους ρυθμούς της ζωής τους και βλέπουν τους φίλους τους. Η σχέση με το Θεό όμως είναι πιο όμορφη από κάθε άλλη σχέση, γιατί τρέφει την ψυχή τους. Αν πετύχουν, μάλιστα, να συναντούνε και φίλους τους στο ναό, τότε υπάρχει κι αυτή χαρά της συνάντησης.

Συμπέρασμα

Κάθε Κυριακή στην εκκλησία συναντούμε το Χριστό και τους φίλους μας και παίρνουμε μέρος στο πανηγύρι της Λειτουργίας. Να προσπαθούμε να μη λείπουμε.

Ένα ωραίο τραγούδι για το Δείπνο

Υπήρξε άνθρωπος πλούσιος με φίλους του πολλούς,
Προσκάλεσε σε δείπνο που έστρωσε γι’ αυτούς!
Οι δούλοι του χτυπήσαν την πόρτα καθενός, αλλά οι καλεσμένοι του είπαν: Δυστυχώς!
Ω δεν θα ‘ρθω, Ω, δεν θα ρθω εις το δείπνο, αγόρασα αγρό,
αγόρασα και βόδια και θέλω να τα δω!
Παντρεύτηκα και πρέπει στο σπίτι να σταθώ, λυπούμαι στο δείπνο δεν θα ‘ρθω!
Τότε ο πλούσιος άνθρωπος οργίστηκε πολύ, τους δούλους πάλι στέλνει κι αρχίζει να καλεί!
Ελάτε οι πονεμένοι, ελάτε οι φτωχοί, Το δείπνο είναι στρωμένο, γι’ αυτόν που δεν θα πει:
Ω, δεν θα ‘ρθω…
Τότε ο Δείπνος στρώθηκε ψηλά στον ουρανό κι ο Κύριος προσμένει τον κάθε αμαρτωλό,
Την πόρτα σου χτυπάει, ν’ ανοίξεις μην αργείς
Την πρόσκλησή Του δέξου και πρόσεξε μην πεις, Ω, δεν θα ‘ρθω…

π. Θ.Μ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 3 - Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.
6.00 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής για μεγάλους.

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014 (Ταξιαρχών):
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
11.00 π.μ. - 1.00 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά, προνήπια, νήπια, Α΄, Β΄, Γ΄ Δημοτικού.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ΄, Ε΄, και Στ΄ Δημοτικού.
5.00 – 6.00 μ.μ. Μάθημα Βυζαντινής Μουσικής για μαθητές.
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου.
5.00 μ.μ. Εσπερινός.

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
10.30 – 12.00 μ.μ. Καφές και συζήτηση με νέους, μαθητές Λυκείου – Φοιτητές - Απόφοιτοι.

οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. λέγει αὐτῷ ᾿Αβραάμ· ἔχουσι Μωῡσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ ᾿Αβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωῡσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

Ο πλούσιος της παραβολής στο τέλος, ζητάει από τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο πίσω στη γη, ώστε να καταγγείλει στα αδέλφια του την μετά θάνατον κατάστασή του και να μετανοήσουν. Παραδέχεται πως δεν υπακούν στο Μωϋσή και τους προφήτες, δηλαδή στο νόμο του Θεού και έτσι θα έχουν την ίδια με αυτόν κατάληξη. Η απάντηση του Αβραάμ είναι, ότι, εφόσον δεν σέβονται τους προφήτες, δεν πρόκειται να πειστούν ακόμα και αν κανείς αναστηθεί εκ νεκρών.
Αυτή η φράση είναι προφητική και σε λίγο θα αποδειχθεί η ισχύς και η αλήθειά της, όταν κατά την ανάσταση του Λαζάρου, ο κόσμος για λίγο ενθουσιάζεται και πολύ σύντομα συγκατατίθεται στην σταύρωση του Χριστού. Δεν θέλουν να αλλάξουν τη ζωή τους και προτιμούν να απαλλαγούν από αυτόν που καταγγέλλει την άστατη ζωή τους. Και έπεται μια ακόμη πιο σπουδαία ανάσταση, του Χριστού! Και πάλι οι σκληρόκαρδοι και απειθείς δεν μετανοούν, δεν αλλάζουν, μόνο συκοφαντούν.
Και σήμερα ακούμε πως ένα σπουδαίο θαύμα (σίγουρο – τέλειο θαύμα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με τίποτα;;;;) θα έπειθε πολλούς ώστε να αλλάξουν τρόπο ζωής. Αλλά γιατί δεν κάνει ο Θεός το θαύμα;
Ο Θεός δεν εκβιάζει και δεν εκβιάζεται: όταν απευθυνόμαστε με αυτόν τον τρόπο στον Θεό, είναι σαν να τον εκβιάζουμε για να κάνει το θαύμα. Κάν΄ το για να πιστέψουμε!!! Γιατί μας έχεις ανάγκη!!! Από την άλλη αν ήθελε να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν με αυτόν τον τρόπο, δεν θα άφηνε την ατομική ελευθερία του προσώπου να αναπτυχθεί. Και ο Θεός μας την σέβεται απόλυτα.
Από την άλλη, ένα τέτοιου μεγέθους θαύμα, θα γινόταν αφορμή για τον κάθε αντικείμενο να ισχυριστεί πως ο νόμος και το Ευαγγέλιο δεν αρκεί για να τους συνετίσει! Άρα ο Θεός ευθύνεται για την αδυναμία να πιστέψουν, άρα είναι άδικος …
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως η πίστη δίνει αφορμή για να αλλάξουμε ως άνθρωποι τον εσωτερικό μας κόσμο. Αυτό έκανε ο Λάζαρος υπομένοντας άνευ γογγυσμών τόσα χρόνια.
Άλλωστε και τα θαύματα, χωρίς την πίστη αμφισβητούνται ή δεν γίνονται καν αντιληπτά και ορατά. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, σήμερα, να αλλάζουμε τον κακό μας χαρακτήρα και αυτό το θαύμα θα πείσει κι άλλους!!!