ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΟΡΟ ΠΡΩΤΟΙ...

Από την εκμάθηση παραδοσιακών χορών!!! Ελάτε και σεις.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΝΗΠΙΩΝ ...

Συνεχίζεται με τη συμμετοχή όλων των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας το πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης στο πλαίσιο του προγράμματος Κοινωφελούς Εργασίας που πραγματοποιείται στην ενορία μας σε συνεργασία με την Α.μ.Κ.Ε. ΚΥΨΕΛΗ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ.
Ταυτόχρονα, για τα παιδιά γυμνασίου και λυκείου λειτουργούν και τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε αρχαία, νέα, μαθηματικά, φυσική.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ

˜ ™

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Δευτέρα 27 Αυγούστου –  Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου  2012

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012:

8.00 μ.μ. Θερινή Συνάντηση Κύκλου Συμμελέτης Αγίας Γραφής.

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012 (Αποτομή κεφαλής Προδρόμου):

7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Τετάρτη προς Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012 (Αγίου Αλεξάνδρου):

9.00 μ.μ. – 00.30 π.μ. Εσπερινός, Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012:

7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012:

7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Την Παρασκευή 28 και το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012, η ενορία μας οργανώνει προσκύνημα στην Παναγία της Τήνου. Πληροφορίες και Δηλώσεις συμμετοχής στους επιτρόπους του Ναού.

Η ΦΥΓΗ...

Έψαχνε να βρει την αλήθεια ο πλούσιος νέος και είχε πνευματικά ενδιαφέροντα. Όταν όμως έλαβε την απάντηση για την πορεία προς την τελειότητα, από το Χριστό, έφυγε λυπημένος. Ήξερε πως έλαβε τη σωστή απάντηση. Γνώριζε πως είχε ελλείψεις. Αισθανόταν ότι υπάρχει και κάτι άλλο, κάτι βαθύτερο απ΄ όλα όσα είχε καταφέρει. Και προτιμά στην απάντηση αυτή να αντιδράσει με την φυγή και όχι με τον αγώνα. Και μάλιστα τη φυγή του τη συνοδεύει η λύπη όπως φαίνεται από την μετοχή που χρησιμοποιεί ο  ευαγγελιστής: «λυπούμενος» και όχι «λυπηθείς».

Αποσύρεται με μία μόνιμη λύπη πλέον στην καρδιά του, ανίκανος να πολεμήσει, ανίκανος να πάρει την μεγάλη απόφαση να αποχωριστεί από ό,τι θεωρούσε ότι του έδινε νόημα, ανίκανος να συναντήσει έναν Θεό που ζητά αγάπη ολοκληρωτική και εμπιστοσύνη στη σχέση με τον άνθρωπο και όχι ψευδαισθήσεις.

Τον πλούσιο νέο μιμούμαστε και μεις σήμερα. Τηρούμε κάποια θρησκευτικά καθήκοντα, όμως η καρδιά μας είναι αλλού προσκολλημένη. Και όταν έρχεται ο λόγος του Θεού να ξεγυμνώσει την ύπαρξή μας, είτε δια μέσω του Ευαγγελίου, είτε δια μέσω προσώπων που μας αγαπούνε και μας λένε αληθινά τι μας συμβαίνει, η συνήθης στάση μας είναι η φυγή, η αποδοκιμασία των προσώπων που μας αποκαλύπτουν το αληθές, η στενοχώρια και η θλίψη γιατί δεν ακούσαμε τον έπαινο.

Ο Χριστός απάντησε στον πλούσιο νέο χωρίς υπεκφυγές και ωραιοποιήσεις το τι έπρεπε να κάνει. Πόσο έτοιμοι είμαστε εμείς να δούμε την αλήθεια, να αφήσουμε την ψυχή μας να φανερωθεί γυμνή ενώπιον του Θεού;

Ο Χριστός μας δείχνει ότι η αλήθεια είναι αυτό που ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο και ότι καλούμαστε να επιλέξουμε την στάση μας έναντί της: αν θα νικηθούμε από την λύπη, την κατάθλιψη, το εγωκεντρικό φρόνημα ή αν θα παλέψουμε να την εφαρμόσουμε.
Και ας μην ξεχνάμε: «παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι».

ΟΦΕΙΛΕΣ

Δικαστήριο μπροστά στο Χριστό, το Σταυρωμένο … και ποιος είναι δίκαιος; Αναμάρτητος;

Δεν βρίσκει κάτι για να πληρώσει το χρέος, καμία καλοσύνη, καμία αρετή

Φοβάται το αποτέλεσμα και ζητά έλεος, ικετεύει για μακροθυμία. Και ενώ δεν έχει τίποτα, λέει ότι θα ξεπληρώσει το χρέος. Και μόνο με την παράκληση κάμπτεται ο Βασιλιάς. Και είναι τόσο φιλάνθρωπος ο Θεός.

Ο ίδιος όμως δείχνει ανεπηρέαστος ουσιαστικά από τη φιλανθρωπία του Θεού, αφού πνίγει τον συνάνθρωπό του για να πάρει αυτά που εκείνος του χρωστά.

Και τώρα η ανεξικακία και η φιλανθρωπία προς τον συνάνθρωπό του δεν ήταν υπόθεση της μεγαλοψυχίας του, αλλά υποχρέωσή του μετά την τόσο μεγάλη δωρεά που αυτός δέχθηκε πρώτος. Και η διαφορά είναι και ποσοτική (μύρια τάλαντα – 100 δηνάρια) και ποιοτική (άρχοντας με δούλο, σύνδουλοι).

Και ο άρχοντας Θεός συγχώρησε την πρώτη φορά τις οφειλές προς Αυτόν, όμως τη δεύτερη δεν δέχθηκε τις οφειλές προς το συνάνθρωπο.

Για να έχουμε λοιπόν και εδώ γαλήνια ζωή και εκεί να επιτύχουμε συγχώρηση, ας προσπαθούμε και ας φροντίζουμε να συμφιλιωνόμαστε με όσους έχουμε διαφορές. Έτσι θα συμφιλιώσουμε και το Θεό μαζί μας και θα απολαύσουμε της αιώνιας Βασιλείας του.

Πως να τιμήσουμε την Παναγία;

Τιμούμε σήμερα την Μητέρα του Κυρίου μας, αλλά και δική μας ΜΗΤΕΡΑ. Γιατί έτσι την αισθανόμαστε οι Χριστιανοί την Παναγία, ΜΑΝΑ. Και δεν θρηνούμε για τον θάνατό της, αλλά πανηγυρίζουμε, γιατί δεν μας έχει εγκαταλείψει, μας ακούει, μας νοιώθει, μας συμπονά, μας αγαπά. 

Και η πρόσληψη αυτή της Παναγίας μας ως Μητέρας μας συνεπάγεται και  υποχρεώσεις.

Πρώτα απ’ όλα οφείλουμε Τιμή και Σεβασμό στο πρόσωπό της. Τιμή και  σεβασμός που εκφράζεται με εξωτερικές ενέργειες όπως  το ότι την βάζουμε στο σπίτι μας στο εικονοστάσι μας, της μιλάμε με άνεση και απλότητα όπως και στη μητέρα μας, την τιμούμε στους Ναούς μας με ακολουθίες και ύμνους, Σ΄ αυτήν προστρέχουμε σε κάθε ανάγκη, χαρά και πόνο, ανάβοντας το καντήλι της και αυτήν αποκαλούμε Υπέρμαχο Στρατηγό,  αλλά κυρίως ικανοποιείται διά της αγάπης στα υπόλοιπα παιδιά της και δικά μας αδέλφια, τους συνανθρώπους μας. Νομίζω πως το θέλημα κάθε μητέρας είναι η αγάπη μεταξύ των παιδιών της.

Μίμηση της ζωής της. Πρότυπο για μας θα πρέπει να είναι η ζωή της Παναγίας μητέρας μας. Η καθαρότητα, η αγνότητα, η αγιότητα του βίου της θα πρέπει να αποτελούν και για μας στόχος και παράδειγμα. Αν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό και οι γονείς από τα παιδιά τους, πως θα μπορούμε να αποκαλούμε την Παναγία μητέρα μας, όταν η ζωή μας δεν έχει καμία ομοιότητα με τη δική της;

Τέλος, θα πρέπει να αποδεχθούμε την κληρονομιά που μας κληροδοτεί. Και η κληρονομιά που αφήνει στον καθένα μας η Παναγία μας είναι ο Μονάκριβος φυσικός Υιός της. Ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Και αποδέχομαι τον Χριστό, σημαίνει ότι ζω γι΄ αυτόν. Ότι είμαι ενεργό κύτταρο του σώματός του, της Εκκλησίας, μένω ενωμένος μαζί Του, αγωνίζομαι πνευματικά, τρέφομαι από Αυτόν κοινωνώντας του σώματός Του και του αίματός Του.

Η συμμετοχή μας στην εορτή της Παναγίας μας, σημαίνει πως αποφασίσαμε να αναλάβουμε την κληρονομιά που Αυτή ως μητέρα μας, μας αφήνει. Ας ανανεώσουμε λοιπόν, τις προσπάθειές μας να αποδειχθούμε γνήσια παιδιά της διά της αγάπης με τα αδέλφια μας, της μίμησης της αγίας ζωής της και της πνευματικής ενώσεως με τον Χριστό.   

ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΜΕ ΟΡΕΞΗ!!!

Εξωσχολική απασχόληση παιδιών, στο πλαίσιο του προγράμματος "Κοινωφελούς εργασίας" για την εονορία Μελισσατίκων. Από τις πρώτες ημέρες, με πολύ κέφι ξεκινήσαμε. Μουσική, παιχνίδι, αλλά και μαθηματικά, φιλολογικά, πληροφορική, ποδόσφαιρο, παραδοσιακοί χοροί, θα μας απασχολήσουν το χειμώνα. Κάθε μέρα ένα πλήρες πρόγραμμα για μικρούς και μεγάλους.

Φέρετέ μου αὐτὸν ἐδῶ

Τον καιρό ἐκείνο, ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸ πλῆθος, τὸν ἐπλησίασε ἕνας καί, γονατιστός, τοῦ ἔλεγε, «Κύριε, ἐλέησε τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει πολύ. Πολλὲς φορὲς πέφτει στὴ φωτιὰ καὶ πολλὲς φορὲς στὸ νερό. Καὶ τὸν ἔφερα εἰς τοὺς μαθητάς σου ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν».

Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε, «Ὦ γενεὰ ἄπιστη καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι; Φέρετέ μου αὐτὸν ἐδῶ». Καὶ ἐπέπληξε αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐβγῆκε ἀπὸ αὐτὸν τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθηκε τὸ παιδὶ ἀπὸ τὴν ὥραν ἐκείνην.

Είναι γεγονός πως κάθε γονέας προσφέρει στο παιδί του ό,τι κρίνει καλύτερο και μπορεί. Δεν θα δειλιάσει να στερηθεί ο ίδιος κάτι για να προσφέρει κάτι παραπάνω στο παιδί του. Όμως πολλές φορές διαπιστώνουμε ότι τα παιδιά τα έχουν όλα, αλλά κάτι τους λείπει. Τους λείπει η ουσία και το νόημα της ζωής και η ελευθερία της ζωής τους.

Όπως ο σεληνιαζόμενος νέος κινδύνευε να καταστραφεί άλλοτε από τη φωτιά και άλλοτε από το νερό. Είχε χάσει την ελευθερία του και παρασύρονταν από το δαίμονα που τον είχε καταλάβει.

Τα παιδιά μας σήμερα έχουν λάβει από τους μεγαλύτερους ως αρχή της ζωής τους την εξεύρεση χρημάτων και μάλιστα με τον ευκολότερο δυνατό τρόπο. Αυτό είναι το κριτήριο που κρύβεται πίσω από κάθε επιλογή στον τομέα της επαγγελματικής πορείας. Η καλοπέραση, η ευχαρίστηση και η ηδονή είναι οι αρχές της ζωής που ορίζουν τις υπόλοιπες επιλογές στη ζωή τους. Έτσι άλλοτε πνίγονται στα βαλτόνερα της ηθικής αποχαλίνωσης και άλλοτε καίγονται στην πύρωση όλων των παθών. Πάντως δαιμονόπληκτοι και στις δύο περιπτώσεις δεν μπορούν να χαρούν το δώρο της ελευθερίας που πρόσφερε ο Θεός. Και αντ΄ αυτού μπλέκουν στα πλοκάμια άλλων παθών και δεσμεύσεων . Ας μη ξεχνάμε ότι και τα «ελαφρά» ναρκωτικά είναι ελεύθερα πλέον, για να τα δοκιμάσει όποιος θέλει. Έτσι, παγιδεύονται οι νέοι και χάνουν την ελευθερία τους.

Από την άλλη ο Χριστός καλεί κάθε γονέα να του προσφέρει το παιδί του, να το οδηγήσει σ΄ Αυτόν. Να του δείξει πως υπάρχει και κάτι άλλο, πέρα από αυτό που φαίνεται. Πως αξία έχουν οι αρχές και ο αγώνας να κρατηθείς ελεύθερος από κάθε τι που έρχεται να σου να φιμώσει τη συνείδηση. Πως είμαστε δημιουργημένοι για κάτι πολύ υψηλό. Για κάτι που μόνο οι άγιοι ζήσαν και ζουν. Να γίνουμε θεοί ενωμένοι με τον αληθινό Θεό, κοινωνοί του Ιησού Χριστού.       

Φέρετέ μου τους νέους ἐδῶ!!! Εμείς που τους κατευθύνουμε; Αυτοί πού θα πάνε; ποιον θα ακολουθήσουν;

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ

˜ ™

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Δευτέρα 13 –  Κυριακή 19 Αυγούστου  2012

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012:

7.00 μ.μ. Εσπερινός και Μικρή Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012:

6.30 μ.μ. Εσπερινός της εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Ναό.

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012:

7.30 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012 (Αγίου Σταματίου):

7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσι του Αγίου Σταματίου στο προαύλιο του Ναού.

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012:

7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

 

Την Τρίτη 14 Αυγούστου και ώρα 8.00 μ.μ., θα ξεκινήσουμε από την πλατεία για το εξωκκλήσι του προφήτου Ηλιού, όπου θα τελέσουμε τον εσπερινό της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τα εγκώμια, ειδικά για τα παιδιά.

«Κύριε εἰ σύ εἶ…»

Αμέσως μετά των πολ/μο των 5 άρτων και των 2 ψαριών, ο Κύριος απομονώνεται για να προσευχηθεί και οι μαθητές με το πλοίο περνούν στην απέναντι στεριά.

«Κύριε εἰ σύ εἶ…»  Πόσες φορές στη ζωή μας οι άνθρωποι, ενώ βλέπουμε το θαύμα της παρουσίας του Θεού, αμφισβητούμε ότι είναι Αυτός. Έχουμε ταυτίσει το Θεό με το υπερφυσικό, το μαγικό. Έτσι, δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε το προσωπικό στοιχείο της παρουσίας Του. Να καταλάβουμε ότι προνοεί για μας. Ότι στις δύσκολες στιγμές μας δεν είναι απών, αλλά, ακόμη κι αν επιτρέπει να δοκιμαζόμαστε, θέλει από εμάς σαν το χρυσάφι να γινόμαστε καθαροί στο χωνευτήρι της φωτιάς, να πυρωνόμαστε όχι για να καούμε, αλλά για να γίνουμε πιο λαμπροί. Ότι επιτρέπει να μας συμβούν δοκιμασίες, γιατί δεν θέλει αυτό που είναι ευχάριστο, αλλά αυτό που δίνει ζωή, νόημα, σωτηρία, αυτό που μας χαλυβδώνει και μας κάνει πιο δυνατούς, να μας κάνει να μάθουμε να αγαπούμε. Θέλουμε ο Θεός να δείχνει την αγάπη του προς εμάς, ενώ θεωρούμε αυτονόητο ότι εμείς δεν χρειάζεται να δείχνουμε την αγάπη μας γι’ Αυτόν. Ή, καλύτερα έναν Θεό που υπάρχει για να μας απαλλάσσει από κάθε τι το επίπονο, δυσάρεστο, ενίοτε και θανατηφόρο.

«Κύριε εἰ σύ εἶ…»  Έχοντας προσανατολίσει τη ζωή μας σε έναν κοσμικό δρόμο, κρίνοντας τα πάντα με βάση το «εδώ και τώρα», δεν βλέπουμε την πορεία μας πνευματικά. Δεν αφήνουμε το Άγιο Πνεύμα να δράσει εντός μας, να μαλακώσει την ύπαρξή μας, να κάνει την καρδιά μας αγαπώσα, υπομονετική, συγχωρώσα, γνήσια, ειλικρινή, καρδιά που να ζητά την ενότητα με τους άλλους και να προσεύχεται γι’ αυτούς. Βλέπουμε την ευτυχία με βάση τον προσανατολισμό στις ηδονές του βίου, τα δικαιώματά μας και όχι τον τρόπο του Θεού και της πίστης. Γι’ αυτό και οι όποιες δυσκολίες είναι ανερμήνευτες. Γι’ αυτό και η εμπάθεια της καρδιάς μας γίνεται κέντρο της πορείας μας. Και δεν αφήνουμε περιθώριο στον εαυτό μας να ακούσει τη φωνή του Θεού, της συνείδησης, του εντός ημών ανθρώπου. Και έτσι, δεν είναι δυνατόν να αναγνωρίσουμε το Χριστό ούτε στις δυσκολίες ούτε στις χαρές.
Ο Πέτρος ένιωθε ότι Εκείνος που βάδιζε στα κύματα ήταν ο Χριστός. Όμως η καρδιά του ποθούσε απόδειξη. Ήθελε να βεβαιωθεί και διάλεξε το δρόμο του θαύματος. Όχι της εμπιστοσύνης στη φωνή του Χριστού «θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε». Η αμφισβήτηση αυτή όμως τελικά, ενώ τον έκανε να ριχτεί στο δρόμο του θαύματος, τον οδήγησε και στην αρχή του καταποντισμού του. Γιατί χωρίς εμπιστοσύνη, η συνάντηση με το Χριστό ξεπερνά τις δυνάμεις μας. Κι εδώ έγκειται το μεγαλείο της αγάπης του Θεού προς εμάς. Δεν ζητά τίποτε άλλο, παρά να αφεθούμε στη σχέση μαζί Του. Παρά την τρικυμία των λογισμών, των θλίψεων και των πειρασμών που η αμαρτία ενσταλάζει στη ζωή μας, ο Χριστός ζητά από εμάς να Τον εμπιστευθούμε ταξιδεύοντας στο πλοιάριο της Εκκλησίας Του. Να δυναμώσουν τα πνευματικά μας μπράτσα στην κωπηλασία μέσα στην τρικυμία. Για να μην είναι η αμφισβήτηση που μας κυβερνά, αλλά η βεβαιότητα ότι Εκείνος μας αγαπά και ότι θα μας προστατεύσει σε κάθε δυσκολία της ζωής μας