Το νερό!!!

«Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καί τό φρέαρ ἐστὶ βαθύ• πόθεν οὖν ἔχεις τό ὕδωρ τό ζῶν;»
Μια σκηνή αδυναμίας συνεννόησης μεταξύ του Χριστού και της Σαμαρείτιδος θα μπορούσαμε να πούμε ότι περιγράφεται στην ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα. Και αυτό γιατί η δεύτερη βάζει στο μυαλό της τις ανάγκες συντήρησης κι της επιβίωσης, ενώ ο Χριστός της μιλά για την σχέση Θεού και ανθρώπου.
«Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καί τό φρέαρ ἐστὶ βαθύ• πόθεν οὖν ἔχεις τό ὕδωρ τό ζῶν;» (Ιωάν. 4,11), όταν ο Χριστός της υπόσχεται ότι θα της δώσει το νερό που δίνει ζωή, αυτή υποβάλει τη λογική απορία: «Κύριε, δεν έχεις δοχείο για να αντλήσεις νερό, και το πηγάδι είναι βαθύ. Από πού θα πάρεις το νερό που δίνει ζωή;»
Αναφερόμενος στο πηγάδι του Ιακώβ, ένας σπουδαίος πατέρας της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, λέει τα εξής: «Το πηγάδι του Ιακώβ είναι η Γραφή. Το νερό είναι η θεία γνώση που περιέχει η Γραφή. Το βάθος είναι το δυσκολοπλησίαστο νόημα των γραφικών αινιγμάτων. Το δοχείο για την άντληση είναι η μάθηση του θείου λόγου μέσω αναγνώσεως, την οποία δεν είχε ο Κύριος, γιατί Λόγος είναι ο Ίδιος και δεν παρέχει σ’ όσους πιστεύουν τη γνώση που προέρχεται από μάθηση και μελέτη, αλλά δωρίζει στους άξιους τη σοφία που πηγάζει από την πνευματική χάρη και που ρέει αστείρευτα και ασταμάτητα. Γιατί το δοχείο της αντλήσεως, δηλαδή η μάθηση, παίρνει ένα ελάχιστο μέρος της γνώσεως και αφήνει το όλον που με κανένα λόγο δεν πιάνεται . ενώ η κατά χάρη γνώση έχει το σύνολο- και μάλιστα χωρίς μελέτη- της δυνατής για ανθρώπους σοφίας, η οποία αναβλύζει ανάλογα με τις ανάγκες».
Τα λόγια αυτά μάς δείχνουν τουλάχιστον τρεις μεγάλες αλήθειες: ότι ο Θεός μιλά στους ανθρώπους μέσω του λόγου Του, μόνο που ο λόγος αυτός δεν μπορεί να προσεγγισθεί και να ερμηνευθεί μέσα από την δύναμη του νου μας, ακόμη κι αν είμαστε πρόθυμοι να σπουδάσουμε και να μελετήσουμε και να μάθουμε ό,τι έχει γραφτεί και ειπωθεί, χωρίς αυτό να συνεπάγεται την άρνηση της γνώσης και της μάθησης. Ο Χριστός μάς δείχνει το πεπερασμένο της νόησής μας και μας προτείνει να είμαστε ταπεινοί, όταν θέλουμε να βρούμε απαντήσεις για το Ποιο είναι το θέλημα του Θεού στη ζωή μας, τόσο γενικά, όσο και ειδικότερα για τον καθέναν μας.
Η δεύτερη αλήθεια έγκειται στο ότι την ερμηνεία όχι μόνο των λόγων της Γραφής, αλλά και των περιστάσεων της ζωής μας τη δίνει ο Ίδιος ο Κύριος. Άρα, η κοινωνία μαζί Του αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο για να φανούν οι πτυχές του θελήματός Του. Και η κοινωνία επιτυγχάνεται στη ζωή της Εκκλησίας. Εκεί διαχέεται εν Αγίω Πνεύματι η χάρη του Θεού, η οποία φωτίζει, αλλά και βοηθά να υπομένουμε, να μην νικιόμαστε από τα εύκολα και βεβαίως ανθρώπινα «γιατί;», τα οποία κλονίζουν την καρδιά μας. Στη ζωή της Εκκλησίας καθημερινά διαβάζουμε τον λόγο του Θεού. Και συνδυάζουμε την ανάγνωση με την προσευχή και την εκζήτηση της χάριτος, για να μπορέσουμε να ακούσουμε εντός μας την φωνή του Λόγου.
Η τρίτη αλήθεια έγκειται στο ότι η σοφία δίδεται ανάλογα με τις ανάγκες της ζωής. Στην απαίτηση του «εδώ και τώρα», ο Θεός μιλά στον άνθρωπο και δίδει τις απαντήσεις ανάλογα με τις πραγματικές του ανάγκες. Οι άνθρωποι νομίζουμε ότι ο Θεός πρέπει να μας δώσει αυτό που θέλουμε, ακόμη και στην οδό της γνώσης και κατανόησης, όταν εμείς το ζητούμε. Όμως Εκείνος βλέπει το αληθινό συμφέρον μας, όπως επίσης και γνωρίζει να αγαπά, διότι είναι η Αγάπη, και μας δίδει τον φωτισμό, όταν υπάρχει λόγος. Δεν είναι ο νους μας και το θέλημά μας που κατευθύνουν το Θεό, αλλά η δική Του αγάπη. Γι’ αυτό χρειάζεται πίστη, δηλαδή εμπιστοσύνη σ’ Εκείνον και όσα χρειάζεται θα μας αποκαλυφθούν. Τα υπόλοιπα είναι το μυστήριο του μέλλοντος αιώνος, το οποίο θα βιώσουμε ως επαγγελία και πληρότητα γνώσης και σοφίας.
Η αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα έζησε αυτές τις τρεις αλήθειες. Και την ταπεινή προσέγγιση της γνώσης και την κοινωνία με τον Χριστό και την πίστη σ’ Αυτόν. Αξιώθηκε να γίνει ισαπόστολος και άμεσα στους συντοπίτες της και στην συνέχεια της ζωής της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και τιμούμε, ως παράδειγμα για όλους εμάς, ιδιαιτέρως σε μία εποχή, η οποία απαιτεί με εγωισμό απαντήσεις, έχει κριτήριο της αλήθειας τον νου και το θέλημά μας και αρνείται να εμπιστευθεί τον Χριστό. Ο δικός της δρόμος, ο οποίος μοιάζει μέχρι την συνάντηση με τον Χριστό, με τον δικό μας, ας γίνει η ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο που βλέπουμε την ζωή μας και να αναζητήσουμε την όντως Ζωή και Κοινωνία, τον Αναστημένο Κύριό μας, μελετώντας την Γραφή στην Εκκλησία, αλλά, κυρίως, εμπιστευόμενοι την σχέση μαζί Του.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 23 - Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016:
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο
7.30 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής

Πέμπτη 26 – Παρασκευή 27 Μαΐου 2016 (Αγίου Ιωάννου του Ρώσου):
9.00 μ.μ. - Μεσάνυχτα Εσπερινός - Όρθρος και Θεία Λειτουργία

Κυριακή 29 Μαΐου 2016 (της Σαμαρείτιδος):
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

 Σήμερα Κυριακή 22 Μαΐου και ώρα 8.00 μ.μ. εορτή λήξης Κατηχητικών της ενορίας μας στο προαύλιο του Ναού…

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 102

Πώς πέθανε ο Ιησούς Χριστός - Τι έδειξε η «νεκροψία» του ιατροδικαστή!
Σε μια εκπληκτική συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία» ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών, Φίλιππος Κουτσάφτης, ανέλυσε τα αίτια θανάτου Του και την επίπτωση κάθε βασανιστηρίου. Ο κ. Κουτσάφτης έχει κάνει συστηματική μελέτη εξετάζοντας όλες τις πηγές και αναλύοντας τα Πάθη και τον θάνατο Του Ιησού Χριστού με επιστημονικό τρόπο.
Ερώτηση: Κύριε Κουτσάφτη, τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας από τις Γραφές, την παράδοση της Εκκλησίας και τις ιστορικές πηγές μάς δίνουν μια πλήρη εικόνα για τα μαρτύρια Του Χριστού;
-Βεβαιότατα. Ξέρουμε πάρα πολλά στοιχεία και θα έλεγε κανείς ότι μπορούμε να βγάλουμε ένα πόρισμα. Ελπίζω να μην ακούγεται ασεβές αυτό το τόλμημα σε ορισμένους, γιατί τόλμημα είναι.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το θείο πάθος είναι εκούσιο. Ο Κύριος με τη δική Του θέληση δέχτηκε τα πάντα, γι’ αυτό ακόμα και την ώρα που τα καρφιά έσκιζαν τις σάρκες του και τρυπούσαν τα οστά Του Αυτός προσευχόταν για τους σταυρωτές Του, πράγμα πρωτοφανές.
Eρ: Ποια ήταν λοιπόν η επίπτωση των Παθών;
-Αυτό που πρέπει όλοι να γνωρίζουν είναι ότι τα Πάθη είναι ψυχοσωματικά. Ο Χριστός, όταν φεύγει από τον Μυστικό Δείπνο και πορεύεται για να προσευχηθεί, αφήνοντας λίγο πιο μακριά τους τρεις μαθητές (Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη), εμφανίζεται με βάση τις Γραφές εκστατικός, σαν κάτι δυσάρεστο να περιμένει.
Στο τέλος, ο Ιησούς προσεύχεται για τρίτη φορά και τρέχει από το μέτωπό του ιδρώτας και αίμα. Αυτό το σημείο της διήγησης περί «αιματηρού ιδρώτα» αμφισβητήθηκε πολύ έντονα για αιώνες.
Ο Ευαγγελιστής όμως γράφει κάτι που ήταν αδιανόητο και πρωτοφανές, χωρίς να τον νοιάζει αν θα τον αμφισβητήσουν ή αν θα πουν ότι γράφει φανταστικά πράγματα. Πράγματι, λοιπόν, το Ευαγγέλιο 2000 χρόνια μετά δικαιώθηκε, καθώς η Ιατρική πρόσφατα αποφάνθηκε ότι υπάρχει ένα σπάνιο συνοδό σύμπτωμα του οργανισμού με αυτά τα χαρακτηριστικά, όταν κάποιος βρεθεί σε μεγάλη ψυχοσωματική ένταση.
Ξέρουμε πλέον από τη σύγχρονη επιστήμη ότι οι ιδρωτοποιοί αδένες είναι διάσπαρτοι στο σώμα, αλλά οι πολυπληθέστεροι βρίσκονται στις παλάμες, στα πέλματα, στον αυχένα, στις παρειές και στο μέτωπο. Όταν ο άνθρωπος βρεθεί σε μεγάλη ένταση, είναι δυνατόν να γίνει αυτόματη ρήξη μεγάλου αριθμού τριχοειδών αγγείων στο σπείραμα των αδένων. Το αίμα που απελευθερώνεται αναμειγνύεται με τον ιδρώτα, τον βάφει κόκκινο και στη συνέχεια το παραχθέν μείγμα αναβλύζει στο δέρμα.
Δηλαδή, ο Ευαγγελιστής Λουκάς έγραψε την αλήθεια. Καταλαβαίνει, όμως, κανείς σε πόσο μεγάλο βαθμό έντασης βρισκόταν ο Ιησούς πριν ακόμα από τη σύλληψή Του.
Τα μαρτύρια πριν από τη Σταύρωση ποια ήταν και ποια επίπτωση είχαν;
-Μετά τη σύλληψη ο Ιησούς πέρασε από έξι εξαντλητικές και κακόπιστες ανακρίσεις. Από τον Άννα, τον Καϊάφα, το Συνέδριο, τον Πιλάτο, τον Ηρώδη και ξανά από τον Πιλάτο. Στα μεσοδιαστήματα κακοποιήθηκε με τέσσερις πολύωρους και βάρβαρους βασανισμούς. Μεταξύ των ανακρίσεων και των βασανισμών σύρθηκε αλυσοδεμένος και δερνόμενος έξι φορές. Η απόσταση που διήνυσε με τις αλυσίδες ήταν περίπου έξι χιλιόμετρα. Και όλα αυτά νηστικός, διψασμένος και άυπνος.
Eρ: Οι πιέσεις τι ρόλο έπαιξαν;
-Του ασκήθηκε έντονη ψυχοσωματική βία, Τον έγδυσαν τρεις φορές, Τον έντυσαν άλλες τόσες, Τον μαστίγωσαν, Του φόρεσαν το ακάνθινο στεφάνι και Του φόρτωσαν τον βαρύ Σταυρό. Στις ανακρίσεις Τον διέσυραν και Τον εξευτέλισαν. Ήθελαν με κάθε τρόπο να Τον κάνουν να λυγίσει.
Eρ: Μεταξύ άλλων, μαστιγώθηκε.
-Ναι. Η μαστίγωση γινόταν με φραγγέλιο, που είχε λουριά με απολήξεις σφαιρίδια και άκρες από κόκαλα. Κάθε φορά που έπεφτε στο σώμα το μαστίγιο, αυτά τα αντικείμενα έμπαιναν μέσα στις σάρκες και, όταν το τραβούσε ο βασανιστής για να ξαναχτυπήσει, έσκιζαν το δέρμα.
Οι πληγές που προκάλεσαν ήταν φοβερές σε όλη την οπίσθια επιφάνεια και την πλάγια κοιλιακή και θωρακική χώρα, που πρέπει να ήταν καταματωμένη. Πρέπει να έχασε πολύ μεγάλη ποσότητα αίματος ο Χριστός μόνο από αυτό.
E: Ως προς τον Σταυρό που κουβάλησε;
-Όταν ο Κύριος φορτώθηκε τον Σταυρό, έπρεπε να κουβαλήσει ένα ξύλο που δεν ήταν πλανισμένο (όπως το βλέπουμε στις αγιογραφίες). Ήταν δυο κορμοί γεμάτοι σκληρό φλοιό και ρόζους και καταλαβαίνετε τι έγινε όταν πέταξαν πάνω στην πλάτη Του το οριζόντιο τμήμα. Την ήδη καταματωμένη πλάτη από τη μαστίγωση. Αυτός ο βαρύς κορμός μπήκε μέσα στις πληγές προκαλώντας αφόρητο πόνο. Στη συνέχεια ο Ιησούς κυριολεκτικά σέρνει τα βήματά Του και υποφέρει.
Πλέον δεν έχει ανάσες και αρκετό οξυγόνο. Το αίμα Του λιγοστεύει και κάποια στιγμή λυγίζουν τα γόνατά Του και είναι αδύνατον να προχωρήσει.
Eρ: Ωστόσο, Ο Χριστός φτάνει τελικά μέχρι τη Σταύρωση. Εκεί τι ακριβώς γίνεται;
-Εκεί οι σταυρωτές ξαπλώνουν Τον Ιησού πάνω στον Σταυρό και Του καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια. Για το ακριβές σημείο του καρφώματος υπάρχουν δύο εκδοχές: το εσωτερικό της παλάμης, που φαίνεται και σε πολλές εικόνες, ή το κέντρο της έσω επιφανείας των καρπών.
Η πρώτη εκδοχή είναι για μένα η πιο προσιτή. Η παλάμη έχει μικρό πάχος, μεγάλη επιφάνεια και λόγω των τενόντων και των περιτόναιων δεν σκίζεται το δέρμα. Υπάρχουν και τα μετακάρπια οστά, που μπορούν να συγκρατήσουν το βάρος. Αν, πάντως, το καρφί μπήκε ανάμεσα στα δύο κόκαλα, κερκίδα και ωλένη, έχουμε τραγικό πόνο γιατί τραυματίστηκε το μέσο νεύρο. Σκεφτείτε ότι αν ακουμπήσουμε ελάχιστα το νεύρο του αγκώνα νιώθουμε έντονο πόνο. Φανταστείτε να περάσει καρφί από αυτό το νεύρο.
Ως προς το κάρφωμα των ποδιών οι δύο εκδοχές είναι ότι σταύρωναν τα πόδια και το καρφί περνούσε από το ένα πόδι στο άλλο ή ότι καρφώθηκαν παράλληλα. Ευρήματα του 1968 σε τάφους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ μάς δείχνουν ότι υπήρχαν και άλλοι που σταυρώθηκαν στα πόδια με τον πρώτο τρόπο.
Eρ: Ο θάνατος τελικά από τι επήλθε; Γνωρίζουμε;
-Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένας θάνατος αργός και λίαν βασανιστικός. Με την ανύψωση του Σταυρού. Ο Χριστός αντιμετωπίζει μια σειρά από δυσμενείς παράγοντες:
– Υποχρεωτική ορθοστασία, που Του δημιουργεί ορθοστατική υπόταση.
– Υποχρεωτική ακινησία, που δεν δίνει τη δυνατότητα στο φλεβικό αίμα να επιστρέψει στην καρδιά.
– Ειδική στάση του θώρακα, με το βάρος του σώματος να είναι σε μόνιμη έκπτυξη και να δυσκολεύει φοβερά την αναπνοή. Δεν μπορεί να κάνει εκπνοή παρά μόνο εισπνοή. Αυτό συντόμευσε τον θάνατό Του.
Επιπλέον αντιμετωπίζει επιπλοκές τραυμάτων, αιμορραγία, αφυδάτωση, πείνα, δίψα και εξάντληση.
Eρ: Το τελικό «πόρισμα»;
-Επρόκειτο για πολυπαραγοντικό θάνατο. Πολλά πράγματα έδρασαν για την κατάληξη, με τελικό αίτιο την ασφυξία μαζί με την κυκλοφορική ανεπάρκεια. Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι και η επιδρομή των σαρκοφάγων εντόμων. Το αίμα φέρνει από πολύ μακριά έντομα που κόβουν κομμάτια από τις πληγές ενός ακίνητου ανθρώπου! Οι πιο φοβερές στιγμές για Τον Κύριο ήταν μετά το κάρφωμα στον Σταυρό.
Eρ: Μπορείτε να μας περιγράψετε τι αισθανόταν ο Ιησούς φορώντας το ακάνθινο στεφάνι;
-Πρώτα πρώτα, να σας πω ότι είναι πρωτοφανής ο τρόπος αντιμετώπισης. Ποτέ πριν δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο και ποτέ ξανά δεν επαναλήφθηκε. Επρόκειτο για φρίκη! Το κατασκεύασαν από μια τζιτζιφιά, ευλύγιστο φυτό που ευδοκιμεί στην περιοχή, με πολύ μεγάλα και σκληρά αγκάθια.
Μέχρι τότε τα στεφάνια των καταδίκων ήταν σιδερένια και προσαρμόζονταν με βάση τη διάμετρο του κρανίου. Εδώ ήταν το βασανιστήριο. Το τριχωτό της κεφαλής είναι αγγειοβριθέστατο. Έχει πολύ καλή αιμάτωση και ειδική νεύρωση. Η αιμορραγία, λοιπόν, ήταν μεγάλη και αφόρητος ο πόνος από τα αγκάθια στα νεύρα.
Eρ: Κατά καιρούς έχουν ακουστεί θεωρίες ότι Ο Χριστός δεν είχε πεθάνει στον Σταυρό και ότι έτσι δικαιολογείται (λογικά) η Ανάστασή του. Κατά τη γνώμη σας, αυτό μπορεί να στέκει;
-Τυχαία έγινε, νομίζετε, ο λογχισμός της πλευράς; Καθόλου τυχαία. Αυτό το γεγονός είναι το πιστοποιητικό του θανάτου. Η λόγχη τρύπησε την πλευρά και βγήκε «αίμα και ύδωρ». Από όποια πλευρά και να έγινε ο λογχισμός, με αυτό το βαρύ όπλο των δυόμισι μέτρων, δεν υπάρχει περίπτωση ο οποιοσδήποτε να μείνει ζωντανός. Με τίποτα!
Ερ: Άρα καταρρίπτονται όλα;
-Φυσικά. Οι αρνητές βέβαια λένε ό,τι θέλουν, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολούνται με Τον Χριστό, αφού γι’ αυτούς δεν υπάρχει!
Πηγή: Κυριακάτικη Δημοκρατία
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα
Αν ο Χριστός δεν ανασταινόταν, τίποτα από όσα κήρυξε, όσα δίδαξε, όσα είπε δεν θα είχαν ιδιαίτερη αξία, γιατί θα ήταν λόγια ενός απλού ανθρώπου.
Τώρα όμως, είναι τα λόγια του αναστημένου Θεανθρώπου, του νικητή όχι μόνου του κακού και του διαβόλου, της αμαρτίας και του φόβου, αλλά και αυτού του θανάτου. Αυτή τη νίκη μας την χαρίζει. Μας δίνει τη δυνατότητα όχι απλά να τη χαρούμε, αλλά να συμμετάσχουμε, να την κάνουμε δική μας, να την επαναλάβουμε με την Βοήθειά Του, τη Χάρη Του μέσα στην Εκκλησία. Αυτό έκαναν οι άγιοί μας, αυτό μπορούμε να κάνουμε κι μεις, να γίνουμε άγιοι. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

«ἄνθρωπον οὐκ ἔχω»

«ἄνθρωπον οὐκ ἔχω»
Ο Κύριος στο θαύμα της θεραπείας του παραλύτου, βοηθά τον παράλυτο να συνειδητοποιήσει ποια είναι η αιτία της ασθενείας του, που ταυτόχρονα αποτελεί και το αμάρτημα το οποίο τον καλεί στο τέλος να προσέξει, να το αποφύγει για να μην γίνει χειρότερα.
Αιτία λοιπόν, της ασθενείας του, η μοναξιά του! Μα αν οι άλλοι τον άφησαν μόνο του, αυτός φέρει την αμαρτία; Η δυστροπία, η ιδιορρυθμία του, ο εγωισμός του μπορεί να είναι η αιτία που οι άλλοι τον εγκατέλειψαν. Αμαρτία είναι το να θέλουμε οι άλλοι να ασχολούνται μαζί μας, να μας καθιστούν κέντρο της ύπαρξής τους. Έτσι, αποκρούουμε τους ανθρώπους, τους απομακρύνουμε. (με πόση διάθεση πλησιάζεις έναν άνθρωπο ταπεινό, ή έναν άνθρωπο που δεν θα παραπονεθεί και πόσο μπορείς να αντέξεις κάποιον που όλη την ώρα γκρινιάζει, μιλά για τη δυστυχία του κλπ;)
Από την άλλη πλευρά, και μεις λέμε «μ΄ αυτόν μπορώ, με τον άλλον δεν μπορώ». Δηλαδή αν ήμασταν στον Παράδεισο μαζί του ο Παράδεισος θα ήταν Κόλαση; Είναι ο άλλος αυτός που είναι. Θα είμαι εγώ αυτός που είμαι. Θα αποδεχθώ τη διαφορετικότητα του άλλου. Δεν θα χάσω τη χαρά μου γιατί ο άλλος μου φέρεται όπως μου φέρεται. Η καρδιά μου θέλει Χριστό. Δεν μπορώ να είμαι φίλος με όλους, δεν μπορώ να συμφωνήσω με όλους, αλλά μπορώ να κάνω με όλους. Δεν θα στερήσει η παρουσία τους τη χαρά μου. Αυτή ας είναι η εργασία της καρδιάς μας!

Πρόγραμμα Εβδομάδος

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 16 - Κυριακή 22 Μαΐου 2016

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016:
6.30 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο
7.30 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής

Σάββατο 21 Μαΐου 2016 (Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης):
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία
6.30 μ.μ. Εσπερινός.

Κυριακή 22 Μαΐου 2016 (του Παραλύτου):
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
8.00 μ.μ. Καταληκτήρια εορτή Κατηχητικών σχολείων της ενορίας μας

ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 25

Οι άγιοι Επτά Παίδες εν Εφέσω
Οι άγιοι επτά Παίδες, Μαξιμιλιανός, Εξακουστωδιανός, Ιάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Ιωάννης και Κωνσταντίνος, έζησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα – διώκτη των Χριστιανών - Δεκίου (3ος μ.Χ.) στην Έφεσο της Μικράς Ασίας και ήταν καλοί φίλοι. Όταν ο αυτοκράτορας ήρθε στην περιοχή τους, πρόσταξε να θυσιάσουν όλοι στα είδωλα ειδάλλως θα θανατωθούν. Τους έδωσε και χρόνο μάλιστα για να το σκεφτούν. Έτσι οι νέοι αυτοί, αφού μοίρασαν τα υπάρχοντά τους στους φτωχούς, μπήκαν και κρύφτηκαν μέσα σε ένα σπήλαιο. Εκεί, αφού προσευχήθηκαν στο Θεό να τους βοηθήσει να μην παραδοθούν στον αυτοκράτορα, έπεσαν να κοιμηθούν. Ο αυτοκράτορας, όταν επέστρεψε στην Έφεσο, τους αναζήτησε, για να τους αναγκάσει να προσφέρουν θυσίες στα είδωλα. Μόλις όμως έμαθε ότι εκείνοι κρύβονταν στο σπήλαιο, πρόσταξε και έφραξαν με πέτρες το στόμιο του σπηλαίου αυτού. Δύο χριστιανοί μάλιστα έγραψαν σε μολυβένιες πλάκες τα γεγονότα αυτά και τις τοποθέτησαν σε ένα σεντούκι που έκρυψαν έξω από το σπήλαιο.
Έκτοτε λοιπόν πέρασαν εκατόν ενενήντα τέσσερα χρόνια, αυτοκράτορας τότε ήταν ο Θεοδόσιος Β΄ ο μικρός (5ος μ.Χ.) και επίσημη θρησκεία ήταν ο Χριστιανισμός. Τότε εμφανίστηκε μια αίρεση, η οποία δε δεχόταν τη ανάσταση των νεκρών και προκαλούσε μεγάλη αναταραχή στην Εκκλησία. Ο αυτοκράτορας, βλέποντας την αναστάτωση αυτή της Εκκλησίας του Θεού, παρακαλούσε το Θεό να του φανερώσει τον τρόπο διάλυσης της αίρεσης. Ο Κύριος λοιπόν δεν παρέβλεψε τα δάκρυα του αυτοκράτορα και ικανοποίησε το αίτημά του με τον ακόλουθο τρόπο:
Ένας βοσκός που ζούσε στο όρος, στο οποίο βρισκόταν το σπήλαιο των αγίων επτά Παίδων, θέλησε να χτίσει μαντρί για το ποίμνιό του. Παίρνοντας πέτρες από το σπηλαίου, για να οικοδομήσει το μαντρί του, ανοίχτηκε το στόμιο του σπηλαίου. Τότε ακριβώς, με προσταγή του Θεού, σηκώθηκαν από τον ύπνο τους οι άγιοι επτά Παίδες. Τα σώματά και τα ενδύματά τους δεν είχαν αλλοιωθεί στο παραμικρό, αν και είχαν περάσει εκατόν ενενήντα τέσσερα χρόνια.
Μετά την ανάστασή τους οι άγιοι επτά Παίδες είχαν έντονο στη μνήμη τους το γεγονός ότι ο Δέκιος ζητούσε να τους τιμωρήσει. Συγκεκριμένα, ο Μαξιμιλιανός έλεγε προς τους άλλους:
– Και αν συλληφθούμε, αδελφοί, ας σταθούμε γενναίοι και να μην προδώσουμε την ευγένεια της πίστης μας. Εσύ δε, αδελφέ Ιάμβλιχε, πήγαινε να αγοράσεις άρτους, πλην όμως περισσότερους. Γιατί χθες το βράδυ έφερες λίγους, και κοιμηθήκαμε σχεδόν πεινασμένοι.
Τα χρήματα που έδωσε στους αρτοπώλες όμως προκάλεσαν τον θαυμασμό και την απορία όλων αφού είχαν στην επιφάνειά τους τυπωμένη την εικόνα του αυτοκράτορα Δεκίου, ο οποίος είχε πεθάνει προ πολλού (πριν από 194 χρόνια). Όταν τον ρώτησαν που τα βρήκε, αυτός απάντησε πως του τα είχαν δώσει οι γονείς του, τα ονόματα των οποίων τους ήταν παντελώς άγνωστα. Μετά από το γεγονός αυτό ζήτησαν πλήθος κόσμου και ο διοικητής της περιοχής να τους οδηγήσει στο σπήλαιο νομίζοντας πως βρέθηκε θησαυρός. Μαζί τους ήρθε και ο επίσκοπος, ο οποίος κατάλαβε ότι κάτι θαυμαστό συμβαίνει. Μόλις έφτασαν στο σπήλαιο ανακάλυψαν το σεντούκι με τις πλάκες και έκπληκτοι όλοι κατάλαβαν ότι οι επτά Παίδες είχαν αναστηθεί. Μόλις ο αυτοκράτορας έμαθε τα θαυμαστά αυτά νέα, ήρθε στην Έφεσο και άκουσε από τους επτά νέους την ιστορία τους και δόξασε το Θεό. Οι επτά Παίδες τελικά κοιμήθηκαν ειρηνικά αμέσως μετά. Ο αυτοκράτορας κατέθεσε τα λείψανα των αγίων στο σπηλαίο, καθώς εκείνοι με οπτασία του ζήτησαν.
Το σπήλαιο αυτό υπάρχει και σήμερα και πλήθος κόσμου το ευλαβείται. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των αγίων επτά Παίδων την 4η Αυγούστου.
Ερμηνευτικά σχόλια
αφού προσευχήθηκαν στο Θεό να τους βοηθήσει: οι άγιοι Παίδες καθώς και κάθε πιστός χριστιανός στις δύσκολες στιγμές της ζωής, αναγνωρίζει την αδυναμία του αλλά δεν απελπίζεται. Ζητάμε το έλεος και την στήριξη του παντοδύναμου Θεού και Πατέρα μας με την προσευχή μας σε Αυτόν. Ξέρουμε πως από μόνοι μας δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε γι αυτό και η προσευχή δεν είναι πράξη αδυναμίας, αλλά θάρρους και αγάπης στον δημιουργό μας.
Τότε εμφανίστηκε μια αίρεση: όταν υπάρχουν αλλοιώσεις – διαφορετικές απόψεις – από τις αλήθειες της πίστης μας που ο Θεός μας αποκάλυψε και η Εκκλησία μας κράτησε, προστάτεψε, δια μέσω του χρόνου, τότε μιλάμε για αίρεση. Κάποιοι άνθρωποι δηλαδή διαχωρίζουν το «πιστεύω» τους από το «πιστεύω» της Εκκλησίας. Όποτε συνέβη αυτό υπήρχαν σφοδρές διαμάχες, αλλά τελικά αυτοί που ζημιώθηκαν ήταν οι αιρετικοί άνθρωποι που διαχωρίστηκαν από την Εκκλησία μας, την οικογένεια του Θεού.
Ο αυτοκράτορας… παρακαλούσε το Θεό να του φανερώσει: μέσα από την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης, καθώς και σε κάθε λαό όπου οι άρχοντες του αναγνώριζαν τις αδυναμίες τους και εμπιστευτήκαν το Θεό, τότε Εκείνος έδωσε λύσεις (όπως είδαμε και στην ιστορία μας). Ένας συνετός άρχοντας, πολιτικός αρχηγός, χαρακτηρίζεται όχι μόνο από δύναμη και εξουσία, αλλά και από ταπείνωση και πίστη στο Θεό.
κατάλαβαν ότι οι επτά Παίδες είχαν αναστηθεί: μετά από 194 χρόνια, σαν να ξύπνησαν από ένα μεγάλο και βαθύ ύπνο, οι άγιοι Παίδες έζησαν ξανά. Με την ανάσταση Του ο φιλάνθρωπος Χριστός, που είναι Θεός και άνθρωπος μαζί, ανέστησε όχι μόνο τον εαυτό Του αλλά και ολόκληρη την ανθρώπινη φύση. Μαζί με τον Χριστό και για εμάς νικήθηκε ο θάνατος. Το γεγονός αυτό είναι τόσο λαμπρό και μεγάλο που αποτελεί βασική αλήθεια για την Εκκλησία μας, μας γεμίζει ελπίδα και φανερώνει το μέγεθος της αγάπης του Θεού σε εμάς. Την νίκη του Χριστού επί του θανάτου εορτάζουμε το Πάσχα.
Οι επτά Παίδες τελικά κοιμήθηκαν ειρηνικά αμέσως μετά: Για την Εκκλησία μας, ο θάνατος είναι ένας προσωρινός ύπνος, μια κοίμηση δηλαδή, μέχρι να πάρουμε τα σώματα μας πίσω και να ζήσουμε αιώνια με το Θεό, αν το επιθυμούμε. Ο θάνατος για εμάς, μετά την ανάσταση του Χριστού, δεν αποτελεί το τέλος της ζωής μας. Στο σύμβολο της πίστεως λέμε «προσδοκώ ανάσταση νεκρών» δηλαδή πιστεύουμε πως στην Δευτέρα παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού θα αναστηθούν όσοι έχουν κοιμηθεί μέχρι τότε και θα λάβουν τα σώματα τους. Η ανάσταση όμως είναι και μια εμπειρία που ζούμε από αυτή τη ζωή, όταν ζούμε με αγάπη στο Θεό και τους συνανθρώπους μας. Σε κάθε δυσκολία ο Θεός μας ανορθώνει - ανασταίνει - και μας δυναμώνει.
Ερωτήσεις
1. Πώς αντέδρασαν τα επτά παιδιά στους διωγμούς εναντίον της πίστης;
2. Τι σημαίνει με απλά λόγια η αίρεση για την Εκκλησία;
3. Πότε ένας πολιτικός αρχηγός είναι πραγματικά σοφός;
4. Τι σημαίνει η Ανάσταση για την Εκκλησία και εμάς προσωπικά;
5. Γιατί τα νεκροταφεία λέγονται κοιμητήρια;
6. Πώς μπορούμε να πορευόμαστε αναστημένοι από αυτή τη ζωή;

Συμπέρασμα
Η Ανάσταση μας οδηγεί στην αγιότητα και στη χαρά της ζωής.



ΓΞΚΗΕΠΤΑΤΣΑΟΠΑΙΔΕΣΦΟΥΡΝΕΦΕΣΟΣΜΙΧΑΑΛΜΑΣΚΗΞΠΙΔΕΚΙΟΣΛΕΙΧΣΠΗΛΑΙΟΖΦΙΑΜΒΛΙΧΟΣΚΞΤΜΑΠΛΑΚΕΣ

Βρες στο κρυπτόλεξο 7 λέξεις από την ιστορία που άκουσες και διάβασες. Τις λέξεις θα τις βρεις διαβάζοντας με προσοχή τα γράμματα το ένα μετά το άλλο.

Το επόμενο Σάββατο, 21 Μαΐου ΔΕΝ θα έχουμε Κατηχητικό. Την Κυριακή 22 Μαΐου, στις 8.00 μ.μ. θα γίνει η εορτή λήξης στην ενορία μας!

«Μακάριοι οἱ μη εἰδότες καί πιστεύσαντες».

Ο απόστολος Θωμάς, για πεισθεί στην Ανάσταση του Χριστού, ζητά να αγγίξει, να ψηλαφίσει το σώμα Χριστού. Θέλει να έχει προσωπική εμπειρία του Χριστού. Αυτό δεν είναι κακό, αντιθέτως αποτελεί ουσιαστική σχέση με το Θεό και αυτή είναι η ουσία της πίστεώς μας. Και για μας μπαίνει το ερώτημα, αν έχουμε προσωπική εμπειρία του Θεού.
Ο λόγος για τον οποίο ο Χριστός φαίνεται να αποδοκιμάζει την «απιστία» του Θωμά, είναι για επίπεδο για το οποίο επέλεξε να συναντήσει τον Κύριο. Γιατί ζητάει να έχει απόδειξη της παρουσίας του Θεού, μέσω των αισθήσεων. “Να ακουμπήσω, να αγγίξω και να βεβαιωθώ”. Η πίστη δεν στηρίζεται στις αισθήσεις, γιατί δεν ανακαλύπτουμε εμείς το Θεό, αλλά αποκαλύπτεται αυτός σε μας. Έρχεται στην καρδιά μας, αφού και μεις κάνουμε την ανάλογη προετοιμασία.
- Να ζητούμε την αλήθεια και να μην μένουμε στα εξωτερικά και τυπικά.
- Να καταβάλουμε κόπο για το Θεό με την προσευχή μας, την τήρηση των εντολών για να δώσουμε τόπο στο Θεό να κατοικήσει στην καρδιά μας.
- Να ταπεινωνόμαστε μπροστά στο Θεό, συναισθανόμενοι την αδυναμία μας μπροστά στο Θεό και ζητώντας τη Χάρη και το Έλεός Του.
Έτσι, θα ψηλαφίσουμε εσωτερικά τον Αναστάντα Χριστό, θα έχουμε την εμπειρία Του και θα Τον μαρτυρούμε και εμείς!

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 9 - Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Σάββατο 14 Μαΐου 2016:
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία
11.00 π.μ. - 1.00 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά, προνήπια, νήπια, Α΄, Β΄, Γ΄ Δημοτικού.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ΄, Ε΄, και Στ΄ Δημοτικού.
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου.
7.00 μ.μ. Πανηγυρικός Εσπερινός της Κυριακής των Μυροφόρων.

Κυριακή 15 Μαΐου 2016 (των Μυροφόρων):
7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
6.30 μ.μ. Παράκληση υπέρ των διαγωνιζομένων μαθητών

 Κυριακή 15 Μαΐου και ώρα 8.00 μ.μ. εορτή λήξης Κατηχητικών Ιεράς Μητροπόλεως στο Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Νέας Ιωνίας.
 Το Σάββατο 21 Μαΐου, δεν θα έχουμε κατηχητικά.
 Κυριακή 22 Μαΐου εορτή λήξης των κατηχητικών της ενορίας στην πλατεία.