ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ

˜ ™

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Δευτέρα 2 –  Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

7.00 μ.μ. Μεγάλο Απόδειπνο και στη συνέχεια σύναξη και παρουσίαση προβολής για την μεγάλη εβδομάδα.

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012:

7.00 μ.μ. Εσπερινός και Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012:

9.30 μ.μ. Μυστήριο Ιερού Ευχελαίου.

Σάββατο 7 Απριλίου 2012 (Έγερσις του Λαζάρου):

7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία.

11.00 π.μ. - 1.00 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.

4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ΄, Ε΄, και Στ΄ Δημοτικού.

5.00 μ.μ. Εσπερινός

6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου.

Κυριακή 8 Απριλίου 2012 (των Βαΐων):

7.30 – 10.45 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

6.00 – 7.00 μ.μ. Κατηχητικό μαθητών Λυκείου.

7.30 μ.μ. Ακολουθία του Νυμφίου.

Ì Την Παρασκευή 6 Απριλίου, το απόγευμα, θα έλθει στο Ναό μας ο π. Θεόδωρος Μπατάκας για το Μυστήριο της εξομολογήσεως.

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ

Η ταπείνωση φέρνει την ανταμοιβή από το Θεό

Μια μέρα που ο Χριστός έτρωγε στο σπίτι ενός Φαρισαίου, πρόσεξε ότι οι καλεσμένοι αγαπούσαν την πρωτοκαθεδρία, το να καθήσουν δηλαδή μπροστά στην καλύτερη θέση. Γι’ αυτό ξεκίνησε να τους λέει την εξής παραβολή. «Όταν σε προσκαλέσει κάποιος σε γάμο, μην καθίσεις στην κεφαλή του τραπεζιού, γιατί μπορεί να είναι κάποιος από τους καλεσμένους πιο επίσημος από εσένα και τότε θα έλθει ο οικοδεσπότης και θα σου πει να δώσεις σε εκείνον τη θέση, κι εσύ από ντροπή θα πας να καθίσεις στην τελευταία θέση. Όταν είσαι καλεσμένος να πας από την αρχή να καθίσεις στην τελευταία θέση, για να έλθει ο οικοδεσπότης και να σου πει να καθίσεις παραπάνω. Έτσι θα τιμηθείς μπροστά σ’ όλους που κάθονται μαζί σου στο τραπέζι. Γιατί όποιος υψώνει από μόνος του τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί, ενώ εκείνος που ταπεινώνεται, θα υψωθεί».

Είπε, επίσης, στον οικοδεσπότη: «Όταν κάνεις γεύμα ή δείπνο, μην καλείς τους φίλους σου, ούτε τους αδελφούς σου, ούτε τους συγγενείς, ούτε τους πλούσιους γείτονές σου, γιατί μπορεί να σε καλέσουν κι αυτοί και θα πάρεις την ανταπόδοση σου. Αλλά όταν κάνεις δεξίωση, να καλέσεις φτωχούς, ανάπηρους, άρρωστους, τυφλούς και θα είσαι ευτυχισμένος γιατί αυτοί δεν έχουν τα μέσα να σου το ανταποδώσουν. Θα λάβεις όμως την ανταπόδοση σου στην τελική κρίση». 

Ερμηνευτικά Σχόλια

Η πρωτοκαθεδρία: Οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές και θέλουμε να είμαστε πάνω από όλους, να εξυπηρετούνται οι δικές μας επιθυμίες χωρίς να ενδιαφερόμαστε για το τι θέλουν οι άλλοι. Πιστεύουμε ότι αξίζουμε εμείς τα καλύτερα και αδιαφορούμε για όσους βρίσκονται δίπλα μας. Μας καλούν σε μια εκδήλωση και θέλουμε να βρισκόμαστε εμείς στο κέντρο της προσοχής. Γι’ αυτό και κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να το πετύχουμε. Ο Χριστός μας θυμίζει ότι πρέπει να σκεφτόμαστε και τους υπόλοιπους ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια συντροφιά με εμάς, χωρίς να θεωρούμε ότι εμείς είμαστε οι καλύτεροι από όλους.

Ταπείνωση: Ο Χριστός λέει ότι εκείνος που ταπεινώνεται θα υψωθεί. Εκείνος δηλαδή που βάζει τους άλλους πάνω από τον εαυτό του θα λάβει τη θέση του δίπλα στο Θεό. Αρκεί να θυμηθούμε ότι συνεχώς κάνουμε λάθη και αμαρτάνουμε και θα καταλάβουμε ότι δεν είμαστε τόσο άξιοι όσο νομίζαμε. Ας είμαστε ταπεινοί και αν νιώθουμε ότι είμαστε οι τελευταίοι που αξίζουμε το «κάλεσμα» του Θεού, τότε Εκείνος θα μας δώσει μια θέση δίπλα Του.

Ανταπόδοση: Ο Θεός βλέπει ποιος αξίζει και ποιος όχι και ανταμείβει εκείνον που έχει ταπεινωθεί στη ζωή του, εκείνον που βοηθούσε τους συνανθρώπους του χωρίς να περιμένει να του πουν ευχαριστώ ή μπράβο. Δεν ωφελεί να κάνουμε καλές πράξεις μόνο και μόνο για να πάρουμε την ανταμοιβή μας. Η αγάπη είναι εκείνη που μας ενώνει με το Θεό. Αγαπώντας όσους μας έχουν ανάγκη, ακόμη κι αν δεν μπορούν εκείνοι να μας ξεπληρώσουν τη βοήθεια που τους δώσαμε, θα λάβουμε από το Θεό πνευματική ανταμοιβή. 

Όποιος υψώνει τον εαυτό του: να νιώθουμε χαρά όταν είμαστε σε παρέα με τους άλλους, τους φίλους, τους συμμαθητές μας, τους γνωστούς μας και να μην μας νοιάζει ποιος πάει πρώτος και ποιος μετά. Ποιον αποδέχονται τα άλλα παιδιά και τον έχουν αρχηγό και ποιον δεύτερο. Να κοιτάμε μόνο να είμαστε σωστοί απέναντι στους άλλους. Αν, πάντως,  η σχέση και η φιλία γίνει αφορμή ανταγωνισμού, τότε και θα μαλώνουμε και δεν θα χαιρόμαστε να είμαστε μαζί.

Ερωτήσεις

1.                  Γιατί οι άνθρωποι αγαπάμε την πρωτοκαθεδρία;

2.                  Γιατί ο Χριστός ζητάει να είμαστε ταπεινοί;

3.                  Τι είδους ανταμοιβή θα λάβει όποιος είναι ταπεινός;

4.                  Πώς μπορούμε να χαιρόμαστε την παρέα και τη φιλία;

Συμπέρασμα

Οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές και νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι από όλους τους υπόλοιπους. Εκείνος, όμως, που είναι ταπεινός και πιστεύει ότι δεν είναι άξιος, θα λάβει ανταμοιβή από το Θεό.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΣΗ ΤΑΦΩΝ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΑΡΓΙΕΣ

Μελισσάτικα, 15 Μαρτίου 2012

Αξιότιμο

κ. Σκοτεινιώτη Παναγιώτη,

Δήμαρχο Βόλου

Κοινοποίηση: Αξιότιμο κ. Καουνά Ιωάννη, Αντιδήμαρχο Νέας Ιωνίας.

         

Αξιότιμε κ. Δήμαρχε,

Σε συνέχεια της πρόσφατης συναντήσεώς μας στο γραφείο σας, θα ήθελα να θέσω υπόψιν σας και κάποιες άλλες προτάσεις για τη δυνατότητα ομαλής λειτουργίας του κοιμητηρίου και της τελέσεως ταφών κατά τις Κυριακές και Αργίες. Επειδή η ανοικτή διαβούλευση μάλλον καθυστερεί και η προσωρινή και μάλλον ανεπίσημη, (δεν έχει εγκριθεί κάποιος κανονισμός ακόμη), εφαρμογή της απαγορεύσεως των ταφών τις Κυριακές και αργίες συνεχίζεται, (και στην Ελλάδα ουδέν μονιμότερο του προσωρινού),  θα θέλαμε να θέσουμε υπ΄ όψιν σας ένα οργανόγραμμα υπηρεσιών των υπαλλήλων ταφής το οποίο μπορεί τουλάχιστον μέχρι την οριστικοποίηση του διαμορφούμενου νέου κανονισμού να ισχύσει.

Το οργανόγραμμα στηρίζεται και σε κάποιες παραδοχές που νομίζω πως εύκολα θα γίνουν αποδεκτές και από εσάς.

Συγκεκριμένα, θεωρώ ότι βαρύτητα έχει το κοιμητήριο του Κούκου και από τα περιφερειακά αυτό των Αλυκών, της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Γεωργίου. Του Φυτόκου, των Μελισσατίκων και των Γλαφυρών νομίζω ότι θα πρέπει να απελευθερωθούν και να λειτουργήσουν όπως αυτά της Άλλης Μεριάς, του Αγίου Ονουφρίου, της Μακρυνίτσας. Δεν νομίζω ότι το Φυτόκο και τα Μελισσάτικα είναι ποιο κοντά στον αστικό ιστό απ΄ τον Άγιο Ονούφριο και την Άλλη Μεριά ή οι Γλαφυρές απ΄τη Μακρυνίτσα.

Ακόμη, με υποχρεωτική συνεννόηση μεταξύ των γραφείων τελετών, των επαγγελματιών νεκροκομιστών, των ενοριών και της διοίκησης του κοιμητηρίου θα μπει μια σειρά στις ώρες των ταφών κατά τις ημέρες των Κυριακών και εορτών. Άλλωστε, τις Κυριακές και τις αργίες θα πρέπει να τελειώσει πρώτα η θεία Λειτουργία και μετά να διαβαστεί η εξόδιος ακολουθία και στη συνέχεια να γίνει η ταφή.

Θα υπάρχει χειμερινό και θερινό ωράριο λειτουργίας και απασχόλησης του προσωπικού.

Συγκεκριμένα, από Οκτώβριο μέχρι και Μάρτιο στο κεντρικό κοιμητήριο θα εργάζονται δύο υπάλληλοι από τις 9.00 μέχρι τις 17.00 τις καθημερινές και 12.00 με 16.00 τις Κυριακές και αργίες. Ένας ακόμη θα εργάζεται τις καθημερινές από τις 11.00 μέχρι τις 15.00 (4 ώρες) υπεύθυνος για τα περιφερειακά ή 10.00 μέχρι 16.00 (6 ώρες) και ένας θα έχει ρεπό. Τις Κυριακές και αργίες θα είναι μόνο δύο υπάλληλοι για όλα τα κοιμητήρια, γι΄ αυτό θα υπάρχει καλή συνεργασία των εμπλεκομένων, αν και όταν υπάρξει ταφή στα περιφερειακά κοιμητήρια.  Έτσι, θα ακολουθούν ένα εβδομαδιαίο ωράριο όπως φαίνεται στον επόμενο πίνακα και το οποίο θα συντάσσεται για όλο το μήνα, λαμβανομένων υπόψιν όλων των αργιών. Μέσα στην περίοδο του έτους θα υπάρχει μέριμνα, έτσι ώστε να ισοκατανέμονται οι υπηρεσίες, τα ρεπό και οι άδειες ώστε να μην υπάρχουν παράπονα.

Ο υπεύθυνος των περιφερειακών κοιμητηρίων της ημέρας, θα κάνει τις ταφές που μπορεί  να   προκύψουν,   τις εκταφές   που   θα  προγραμματίζονται  και   αν   δεν  υπάρχει απασχόληση στα περιφερειακά θα βοηθά στο κεντρικό.

ΗΜΕΡΑ	ΚΟΥΚΟΣ	ΚΟΥΚΟΣ	ΠΕΡΙΦΕΡ	ΡΕΠΟ
ΔΕΥΤΕΡΑ	Α	Β	Γ	Δ
ΤΡΙΤΗ	Δ	Γ	Β	Α
ΤΕΤΑΡΤΗ	Δ	Γ	Α	Β
ΠΕΜΠΤΗ	Α	Β	Δ	Γ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	Α	Β	Γ	Δ
ΣΑΒΒΑΤΟ	Δ	Γ	Β	Α
ΚΥΡΙΑΚΗ			Α&Δ	Β&Γ

 

Με το οργανόγραμμα αυτό έχουμε για κάθε υπάλληλο τρία οκτάωρα, δύο τετράωρα ή εξάωρα (όπως κρίνετε εσείς) σύνολο 32 ή 36 ώρες και δύο ρεπό εβδομαδιαίως.

Κατά τον ίδιο τρόπο θα λειτουργήσει και το καλοκαίρι το σύστημα, μόνο που θα αλλάξει το ημερήσιο ωράριο. Οι υπάλληλοι θα έχουν διακεκομμένο ωράριο, (όπως οι υπάλληλοι καταστημάτων) 8.00 με 13.00 και 17.00 με 20.00 για το κεντρικό, 10.00 με 13.00 και 17.00 με 20.00 για τα περιφερειακά και 12.00 με 18.00 τις Κυριακές και Αργίες. (Το διακεκομμένο ωράριο προτείνεται γιατί το μεσημέρι δεν μπορεί να δουλέψει κάποιος στο χώρο του κοιμητηρίου εκτεθειμένος στον ήλιο. Αλλιώς ας εργάζονται 11.00 με 19.00). Πάλι θα έχουμε για κάθε υπάλληλο 36 ώρες εργασίας και 2 ρεπό εβδομαδιαίως.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η φύση του επαγγέλματος είναι τέτοια, που οι υποχρεώσεις των υπαλλήλων θα πρέπει να έρθουν εις πέρας είτε δουλέψουν αργίες είτε όχι, είτε δουλέψουν λιγότερες είτε περισσότερες ώρες την ημέρα. Με το παραπάνω οργανόγραμμα υπάρχει κέρδος μερικών ωρών σε σχέση με το 40ωρο εργασίας και δυνατότητα ξεκούρασης, τα οποία μέσα στο χρόνο μπορούν να εξασφαλίσουν και τις άδειες του προσωπικού. 

Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι με τα σημερινά δεδομένα ένα πολίτης αποφέρει στο Δήμο περίπου 500 € με το θάνατό του, (230 € τέλος ταφής, 50 € η εκταφή, και περίπου 200 € αν η εκταφή γίνει στη πενταετία, 20 € η φύλαξη οστών), άρα τα έσοδα του Δήμου απ΄ το κοιμητήριο υπερβαίνουν τα 500.000 € ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι και αν το παραπάνω οργανόγραμμα δεν μπορεί να ισχύσει, με λίγη καλή θέληση μπορεί να βρεθεί τρόπος για την πρόσληψη προσωπικού για τις Κυριακές και τις αργίες ή έστω να γίνει έκπτωση στα τέλη ταφής και να επιβαρυνθεί η οικογένεια τους εργάτες ταφής.

Βέβαια, καλό θα ήταν η δημοτική αρχή να εξετάσει καλά το ποσό που καταβάλλεται για το τέλος ταφής. Τα 230 € είναι πλέον μισός μηνιαίος μισθός, και σε λίγο που τα ασφαλιστικά ταμεία θα αδυνατούν να καταβάλουν τα έξοδα κηδείας, θα έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα για πολλές οικογένειες.

Θέλοντας να βοηθήσουμε ώστε να μην προκαλείτε περαιτέρω ψυχική αναστάτωση στους συμπολίτες μας που χάσανε προσφιλές τους πρόσωπο, να μην έχουμε την επανάληψη των όσων έγιναν την Καθαρά Δευτέρα στα κορεσμένα ψυγεία και Τρίτη στο κοιμητήριο και να μην επιβαρύνεται οικονομικά ο Δήμος, υποβάλλουμε την ανωτέρω πρόταση και είμαστε στη διάθεσή σας για όποιες διευκρινήσεις.

Κάνουμε έκκληση στις δημοκρατικές σας ευαισθησίες που εκφράζονται με την έγκριση της δημιουργίας αποτεφρωτηρίου για τη μειονότητα που θέλει να αποτεφρωθεί μετά το θάνατό της και ζητούμε να δείξετε την ίδια δημοκρατική ευαισθησία και γι αυτούς που θέλουν να θάπτουν τους προσφιλείς νεκρούς τους άμεσα, μετά το θάνατό τους, χωρίς να προηγηθεί τοποθέτηση στο ψυγείο. Κι αν αυτή η μερίδα δεν είναι μειονότητα, αλλά πλειοψηφία, μην ξεχνάτε ότι η δημοκρατία στηρίζεται στους πολλούς και όχι στους λίγους ή στον πρώτο…  

   

Με τιμή,

 Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Αλεξόπουλος

«Απαρνησάσθω εαυτόν»

Είχαμε πει πέρυσι πως ο λόγος του Χριστού που ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν». (Μάρκ. 8,34) Λόγος χαράς, αλλά και λύπης, και προ παντός λόγος ευθύνης. Πού ανήκω; Θέλω; Αν ναι, πώς το δείχνω στη ζωή μου; Αν όχι, ο σταυρός παραμένει εντός του ναού, αλλά όχι εντός της ψυχής μου. Τον βλέπω, τον προσκυνώ, τον τιμώ, αλλά δεν με μεταμορφώνει. Και ίσως είναι το δυσκολότερο βήμα αυτό. Να μην μπορώ να μεταμορφωθώ εν αγάπη, να μην μπορώ να ακολουθήσω Αυτόν που με καλεί από τον Γολγοθά Του.

Και συνεχίσει ο λόγος του Χριστού, «Απαρνησάσθω εαυτόν». Το να απαρνηθείς τον εαυτό σου σημαίνει να μην βάζεις το «εγώ» σου στη θέση του κέντρου όλου του κόσμου, αλλά να βάζεις το θέλημα του Θεού, τον δρόμο της αγάπης, της παραίτησης από τα δικαιώματά μας, χάριν των άλλων, τον δρόμο της άσκησης, της αρετής, της προσφοράς. Και όταν μέσα σου ζεις και πορεύεσαι κατά τον λόγο και το θέλημα του Χριστού, τότε μπορείς να συνυπάρξεις με τους άλλους όντας άνθρωπος που γνωρίζεις να μοιράζεσαι, να ανέχεσαι και να συγχωρείς, να πορεύεσαι εν αγάπη. Ο άνθρωπος ο οποίος αθλείται κατά Θεόν, αγωνίζεται να αποκρούει τους λογισμούς του, να εκριζώνει τα πάθη του, να μην αφήνει το «σαρκικό φρόνημα» να τον κυριεύει, βιώνει την χαρά και την ευλογία να κάνει πράξη το θέλημα του Θεού, υπακούει σ’ Αυτόν. Σώζεται και, ταυτόχρονα, σώζει.

Όμως ένας τέτοιος δρόμος κρύβει λύπη. Γιατί δεν είναι μόνο ότι ζούμε σε έναν κόσμο και σε έναν πολιτισμό που αποθεώνει το «εγώ» μας, τον εαυτό μας, τα δικαιώματά μας. Ζούμε και σε έναν κόσμο που τείνει να θανατώνει καθημερινά το Θεό. Είτε μετατρέποντάς τον σε θρησκεία, δηλαδή σε απλή παράδοση, σε έθιμα, στη νοοτροπία του «για το καλό του χρόνου», είτε βλέποντάς τον ως μια Ανώτερη δύναμη, που δεν ασχολείται με τη ζωή μας, το πολύ-πολύ να μας δώσει ό,τι της ζητούμε, γιατί μπορεί να το κάνει, ή να μας περιμένει στην άλλη ζωή για να μας υποδεχθεί μαγικά, εφόσον δεν κάναμε τίποτε κακό, δεν πειράξαμε κανέναν, ενώ σε ό,τι αφορά στις όποιες αμαρτίες μας, «έτσι κάνουν όλοι». Είτε θεωρώντας την σχέση μας μαζί Του ως κατάλοιπο μιας παιδικής αθωότητας, που μας επιστρέφει συναισθηματικά στο παρελθόν μας, ίσως και μας συγκινεί, αλλά δεν αλλάζει την ύπαρξη και τον τρόπο ζωής μας.

Η σημερινή ημέρα, η Τρίτη Κυριακή των Νηστειών, που προβάλει τον Τίμιο Σταυρό του Χριστού μας, θέλει να μας θέσει ενώπιων των ευθυνών μας για τη σχέση μας με το Χριστό. Αφού βυθοσκοπίσουμε τον εαυτό μας για το τι θέλουμε στη ζωή μας, θα πρέπει να τον απαρνηθούμε και να ακολουθήσουμε αυτό που ο λόγος του Χριστού προτρέπει. Βρισκόμενοι ακόμη λίγο πριν το μέσο της Σαρακοστής, έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε την αρχή!

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ

Να μάθουμε να προνοούμε στη ζωή μας

O

 Χριστός είπε κάποτε στους μαθητές Του την εξής παραβολή:

Ο  ερχομός της Βασιλείας του Θεού θα μοιάζει με ό,τι έγινε με δέκα κορίτσια, φίλες μιας κοπέλας που θα γινόταν νύφη. Όπως ήταν συνήθεια εκείνη την εποχή, όταν γινόταν γάμος, τον γαμπρό τον περίμεναν οι φίλες της νύφης κρατώντας λυχνάρια, ιδίως αν ο γάμος γινόταν βράδυ και ο γαμπρός ερχόταν από μακριά. Έτσι κι έγινε. Πέντε από τις κοπέλες ήταν συνετές και πέντε άμυαλες.

 Οι άμυαλες πήραν τα λυχνάρια τους μα δεν πήραν μαζί τους και λάδι, ώστε να μπορούν να κρατήσουν τα λυχνάρια αναμένα και να μην σβήσουν. Απεναντίας οι συνετές πήραν μαζί με τα λυχνάρια τους και λάδι στα δοχεία τους. Επειδή όμως ο γαμπρός αργοπορούσε, νύσταξαν όλες και κοιμήθηκαν. Κατά τα μεσάνυχτα ακούστηκε μια φωνή: «έρχεται ο γαμπρός, βγείτε να τον προϋπαντήσετε!»

Όλες λοιπόν οι παρθένες σηκώθηκαν και τακτοποίησαν τα λυχνάρια τους. Οι άμυαλες είπαν τότε στις συνετές: «δώστε μας από το λάδι σας γιατί τα λυχνάρια μας σβήνουν».  Οι συνετές όμως απάντησαν: «όχι, γιατί δεν θα φτάσει και για μας και για εσάς, καλύτερα πηγαίνετε στους πωλητές να αγοράσετε λάδι για τα λυχνάρια σας». Αλλά ενώ πήγαιναν να αγοράσουν λάδι ήρθε ο γαμπρός. Τότε οι κοπέλες που είχαν λάδι μαζί τους και αναμένα τα λυχνάρια τους, μπήκαν στο σπίτι  όπου θα γινόταν ο γάμος και η γιορτή ξεκίνησε. Η πόρτα του σπιτιού όμως έκλεισε. Ύστερα από λίγο φτάνουν και υπόλοιπες κοπέλες κι άρχισαν να φωνάζουν στο γαμπρό: «Κύριε, κύριε άνοιξε μας!» Εκείνος όμως τους αποκρίθηκε: «Αλήθεια σας λέω, δε σας ξέρω». Να είστε λοιπόν άγρυπνοι, γιατί δεν ξέρετε ούτε τη μέρα ούτε την ώρα που θα έρθει ο Υιός του Ανθρώπου».

(Ματθ. 25, 1-13)

Ερμηνευτικά Σχόλια

Τη Μεγάλη Τρίτη γιορτάζουμε ανάμνηση της παραβολής των Δέκα Παρθένων. Οι Πατέρες της εκκλησίας μας όρισαν την αγία αυτή ημέρα για να θυμόμαστε μια από τις πιο παραστατικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου μας.

Δέκα κοπέλες- παρθένες: Οι δέκα παρθένες συμβολίζουν τις ψυχές των ανθρώπων και τη ζωή τους εδώ στη γη. Περιμένουν να έρθει ο γαμπρός, δηλαδή ο Χριστός, και να μπουν μαζί του στη γιορτή του γάμου, δηλαδή στη Βασιλεία των Ουρανών.

Λάδι: Συμβολικά πάλι το λάδι αντιστοιχεί στις καλές μας πράξεις και στην προετοιμασία που κάνει ο καθένας μας όσο ζει. Η σχέση μας με το Θεό δεν πρέπει να είναι τυπική και απλά συναισθηματική, αλλά να είναι ολοκληρωτική συμμετοχή στη ζωή του Χριστού και της Εκκλησίας. Επίσης είναι λάδι (κι όχι νερό) γιατί στην Εκκλησία μας το λάδι είναι σύμβολο καλαγής και συμφιλίωσης. Κατά τη Βάπτιση ο ιερέας αλείφει με λάδι το μωρό δείχνοντας με τον τρόπο αυτό ότι ο άνθρωπος συμφιλιώνεται με το Θεό και στο ευχέλαιο χρίει τους πιστούς πάλι με λάδι, επειδή όπως το λάδι μαλακώνει τις πληγές και βοηθά στην επούλωσή τους, έτσι μαλακώνει την ψυχή από τις αμαρτίες και δίνει σ’ αυτές την ευλογία του Θεού.

Οι άμυαλες και οι συνετές κοπέλες-παρθένες: Οι συνετές κοπέλες συμβολίζουν τους ανθρώπους αυτούς που έχουν προετοιμαστεί ακολουθώντας το θέλημα του Θεού, τις ψυχές οι οποίες ζουν αδιάκοπα την λαχτάρα της ένωσής τους με το Νυμφίο της Εκκλησίας, Χριστό. Γι' αυτό αγωνίζονται αδιάκοπα να αποκτούν αρετές και πνευματική προκοπή και να αφήνουν στην άκρη όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία εμποδίζουν την ένωσή τους με το Θεό. Οι άμυαλες παρθένες κοπέλες είναι οι αδιάφορες ψυχές. Είναι εκείνες οι ψυχές οι οποίες απορροφημένες από τα υλικά αγαθά, αδιαφορούν για την πνευματική πρόοδο και την σωτηρία τους ή δεν δίνουν όλο τους τον εαυτό σ’ αυτήν.

Τι θέλει ο Θεός από εμάς: Αυτό που θέλει ο Θεός από εμάς είναι να προσπαθούμε όσο μπορούμε να μην ξεχνάμε το θέλημα του. Να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και να μην αναβάλουμε. Στη ζωή μας έρχονται πολλές ευκαιρίες που πρέπει να αξιοποιούμε. Παράλληλα, ζητά από εμάς να προνοούμε. Να μην τεμπελιάζουμε, αλλά να  σκεφτόμαστε από πριν τι πρόκειται να συμβεί και να προετοιμαζόμαστε. Η τεμπελιά είναι μεγάλη αδυναμία, όπως επίσης και το να μην βάζουμε το μυαλό μας και την καρδιά μας να εργαστούν από πριν γι’ αυτό που θα έχουμε μπροστά μας. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την πνευματική ζωή, αλλά, γενικότερα, με κάθε εργασία μας. Με το σχολείο μας, όπου αν δεν διαβάσουμε από πριν, όταν θα έρθει η ώρα να μας εξετάσει ο δάσκαλός μας, θα είμαστε ανέτοιμοι και θα αποτύχουμε. Το ίδιο και σε κάθε άλλο έργο. Χρειάζεται να προετοιμαζόμαστε με επιμέλεια και προσοχή.

Ερωτήσεις

1. Τι συμβολίζουν στην παραβολή οι δέκα κοπέλες;

2. Τι συμβολίζει το λάδι;

3. Γιατί ο γαμπρός έκλεισε την πόρτα στις άμυαλες κοπέλες, ενώ δέχτηκε τις συνετές;

4. Πώς μπορούμε να είμαστε προνοητικοί στη ζωή μας;

5. Τι θέλει ο Θεός από εμάς;

Συμπέρασμα

Να μάθουμε να προνοούμε στη ζωή μας, για να μη χάνουμε τις ευκαιρίες τόσο τις υλικές, όσο και τις πνευματικές.

ΕΟΡΤΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ

˜ ™

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Δευτέρα 19  –  Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη:

5.00 μ.μ. Μεγάλο Απόδειπνο.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012:

7.00 μ.μ. Εσπερινός και Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

7.00 μ.μ. Μικρό Απόδειπνο και Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

10.00 -11.15 μ.μ. Β΄ Ακολουθία των Χαιρετισμών.

Σάββατο 24  Μαρτίου 2012:

7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία
11.00 π.μ. - 1.00 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.

4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ΄, Ε΄, και Στ΄ Δημοτικού.

5.00 μ.μ. Εσπερινός

6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012 (Ευαγγελισμός & Δ΄ Νηστειών):

7.30 – 10.45 π.μ. Όρθρος, Θεία Λειτουργία και Δοξολογία Εθνικής Επετείου.

11.00 π.μ. Εόρτια εκδήλωση από τα παιδιά των κατηχητικών για την Εθνική μας επέτειο.

8.00 – 9.00 μ.μ. Κατηχητικό μαθητών Λυκείου.

Ì Παρακαλούμε θερμά να συμμετέχετε στην εορτή των Κατηχητικών μας για την επέτειο της επαναστάσεως του 1821, που θα γίνει στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού μας, την Κυριακή 25 Μαρτίου, μετά τη Θεία Λειτουργία.

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ

˜ ™

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Δευτέρα 12  –  Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη:

5.00 μ.μ. Μεγάλο Απόδειπνο.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012:

7.00 μ.μ. Εσπερινός και Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

7.00 μ.μ. Μικρό Απόδειπνο και Γ΄ Στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

8.30 -10.00 μ.μ. Εσπερινός και Όρθρος Αγίου Αλεξίου

10.00 -11.15 μ.μ. Β΄ Ακολουθία των Χαιρετισμών.

11.15 μ.μ. – 00.30 π.μ. Θεία Λειτουργία.

Σάββατο 17  Μαρτίου 2012:

11.00 π.μ. - 1.00 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.

4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ΄, Ε΄, και Στ΄ Δημοτικού.

5.00 μ.μ. Εσπερινός

6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου.

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012 (Γ΄ Νηστειών):

7.30 – 10.45 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

8.00 – 9.00 μ.μ. Κατηχητικό μαθητών Λυκείου.

Μόνο αλλού θα ηρεμήσω…

Μόνο αλλού θα ηρεμήσω…

«Θα φύγω από αυτόν τον τόπο των πειρασμών». Αυτή την απόφαση πήρε ένας μοναχός που νόμιζε ότι του έφταιγε ο τόπος και τα πρόσωπα, δηλαδή το Μοναστήρι του και οι αδελφοί του. Για να θυμώνει τόσο συχνά, για να χάνει τη γαλήνη του, για να φιλονικεί, για να νοιώθει μόνος, φταίνε οι άλλοι. Έτσι σκεφτόταν. Απεφάσισε, λοιπόν, να φύγει από τους πειρασμούς, να ζήσει ειρηνικά και να προαχθεί στην αρετή. Και πραγματοποίησε την απόφασή του. Πήγε σε μέρος ερημικό, μόνος με τον εαυτό του. Μετά από πολλούς κόπους τακτοποιήθηκε, αλλά οι πειρασμοί δεν έλειψαν.

Την μια μέρα πήγε να πάρει τη στάμνα του, αλλά από μια αδέξια κίνησή του, αυτή έπεσε και έσπασε. Θύμωσε πολύ. Την άλλη μέρα, τη στιγμή που πήγε να σπάσει ένα κλαδί πλήγωσε το χέρι του, και … ξαναθύμωσε. Την παράλλη πήρε ένας δυνατός αέρας την πόρτα της καλύβας του, και τότε ήταν που βγήκε έξω από τα ρούχα του. Την νύχτα τον ενοχλούσαν τα κουνούπια και την ημέρα τα έντομα.

Ακόμη και μόνος του εύρισκε μύριες ευκαιρίες να θυμώνει.

Κάθισε και σκέφθηκε και επειδή κατάλαβε, επέστρεψε στην μονή της Μετανοίας του.

Το κακό δεν έρχεται απ΄ έξω, αλλά ξεκινά από μέσα μας. Δεν φταίνε οι άλλοι γι΄ αυτό που είμαι εγώ. Δεν φταίνε οι άλλοι για τις δικές μου καταστάσεις, για τις δικές μου περιπέτειες, για τις δικές μου αντιδράσεις. Οι άλλοι μου δίνουν απλώς ευκαιρίες.

Ευκαιρίες να γνωρίζω τον εαυτό μου.

Ευκαιρίες να αγωνίζομαι.

Ευκαιρίες να λαξεύω τον χαρακτήρα μου.

Ευκαιρίες να καλλιεργώ την αρετή της ταπεινοφροσύνης, της πραότητας, της καλοσύνης, την ανεκτικότητας, της μακροθυμίας, της θυσίας.

Ευκαιρίες όχι για φυγή, αλλά για μάχη εναντίον του κακού εαυτού μου.

Είτε λέγεται θυμός, είτε ευθιξία, είτε εγωισμός, είτε ζήλια, είτε ανευθυνότητα, είτε … ο καθένας έχει το δικό του στίβο για να αγωνιστεί.

Ευκαιρίες να ρίξω το βλέμμα μου μέσα μου και να δω τον εαυτό μου επιτιμητικά και τους άλλους με ευγνωμοσύνη.

Λοιπόν, ούτε οι άλλοι φταίνε, ούτε η φυγή ωφελεί, ούτε η απομάκρυνσή μας μας ηρεμεί.

 Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.

Η είσοδός μας στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, σηματοδοτεί την εντατικοποίηση της προσπάθειάς μας για την αύξηση της πνευματικής μας καλλιέργειας. Η εντύπωση ότι το περιβάλλον μας είναι αρνητικό για τον αγώνα μας αυτό, αποδεικνύεται ψευδαίσθηση και λειτουργεί ως δικαιολογία για να αρνηθούμε την ανάληψη ευθυνών, αποφάσεων και πρωτοβουλιών για την υπέρβαση της ροπής μας προς την αμαρτία. Πράγματι, το περιβάλλον μας μπορεί να μην είναι όπως θα το θέλαμε, αλλά εμείς καλούμαστε να αγωνιστούμε σ΄ αυτό και να καταφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Και αυτό το καλύτερο δεν μετράται ποσοτικά. Η διάθεση για αγώνα και η προσπάθεια είναι αυτά που έχουν νόημα και αξία πρωτίστως και όχι μόνο το αποτέλεσμα. Άλλωστε, οι αλλαγές γίνονται σιγά – σιγά, με μικρά βήματα στην αρχή και ίσως να μην είναι και αισθητές. Τα θεμέλια μιας οικοδομής απαιτούν πολύ χρόνο για να κατασκευαστούν και δεν φαίνονται όταν η οικοδομή τελειώσει. Είναι όμως, το βασικότερο κομμάτι αυτής. Έτσι, και με τον δικό μας προσωπικό  πνευματικό αγώνα. Πρέπει να θεμελιώσουμε καλά μέσα μας την απόφαση για αγώνα, τη διάθεση για πάλη με τον κακό μας εαυτό και την εκρίζωση των παθών μας.

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ -  ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ!

Απαντήσεις σε λειτουργικά και λατρευτικά θέματα.

Αν και έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία μας αναφορά στα ιερά σκεύη που χρησιμοποιούνται τόσο για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, όσο και των υπολοίπων ιερών Μυστηρίων και Ακολουθιών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, θα συνεχίσουμε στο παρόν τεύχος.    

Τα ιερά σκεύη της Θείας Λατρείας:

ια Η Μούσα. Είναι σπόγγος (από φυσικό σφουγγάρι)  «πεπλατυσμένος», χρησιμοποιείται στη συστολή, δηλ. στην απόμαξη (καθάρισμα) του Δίσκου και του Αντιμηνσίου. Με αυτή συγκεντρώνονται οι «μαργαρίτες» (τρίμματα του Σώματος του Χριστού) που μπορεί να παραμείνουν στο Δίσκο ή να πέσουν στο Αντιμήνσιο κατά τη μεταφορά του Αγίου Σώματος του Χριστού στο Άγιο Ποτήριο. Φυλάσσεται μέσα στο Αντιμήνσιο.

 ιβ. Το Αρτοφόριο. Είναι ένα κατάλληλο ειδικό, συνήθως μεταλλικό, κουτί που χρησιμοποιείται για τη φύλαξη της Θείας Κοινωνίας. Περιέχει Άγιο Άρτο εμβαπτισμένο στο τίμιο Αίμα του Κυρίου (δηλ. το Σώμα και το Αίμα Του). Εξάγεται τη Μεγάλη Πέμπτη και αποξηραίνεται για να διατηρείται. Κατά τη χρήση υγραίνεται για να μαλακώσει με κοινό οίνο.

Χρησιμοποιείται σε έκτακτες ανάγκες, εκτός Θείας Λειτουργίας, κατά τη διάρκεια του έτους και κοινωνούν οι Ιερείς τους ασθενείς πιστούς που δεν μπορούν να μεταβούν στο Ναό.
Αρτοφόριο λέγεται και το πρόσθετο μικρό κυτίο στο όποιο διαφυλάσσεται ο Αμνός του Κυρίου (το Σώμα και το Αίμα Του) τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, από την Κυριακή μέχρι την ημέρα πού θα χρησιμοποιηθεί στην προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
ιγ. Ο Τίμιος Σταυρός, συμβολίζει την ανίκητη δύναμη της Εκκλησίας κατά του κακού. Ανάλογα με τη λειτουργική του χρήση έχουμε:

(1) Τον Σταυρό των λιτανειών, που κρατούν τα παιδιά κατά τις εισόδους της Θείας Λειτουργίας μαζί με τις λαμπάδες και τα εξαπτέρυγα,

(2) Τον Σταυρό του αγιασμού, που στη μια του πλευρά παριστάνει τη σταύρωση του Χριστού και στην άλλη τη βάπτιση στον Ιορδάνη,

(3) Τον Σταυρό ευλογίας, με τον οποίο ευλογεί ο Επίσκοπος,

(4) Τον «Εσταυρωμένο» του Ιερού, που λιτανεύεται τη Μεγάλη Πέμπτη και τοποθετείται προς προσκύνηση στο μέσον του Ναού.

ιδ. Η ιερά (ακοίμητη) Κανδήλα, που καίει αδιάκοπα πίσω από την αγία Τράπεζα και μπροστά στον Εσταυρωμένο, γι΄ αυτό και λέγεται «ακοίμητη κανδήλα», δεν «κοιμάται»- σβήνει ποτέ. Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela. 
Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς. Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.

ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 17

Η αποστολή των δώδεκα μαθητών στον κόσμο

            Ο Χριστός όσο βρισκόταν ακόμη στη γη και δίδασκε τους ανθρώπους διάλεξε απ’ όλους του μαθητές του δώδεκα και τους ονόμασε αποστόλους ( η λέξη απόστολος κρύβει μέσα της το ρήμα «στέλνω», από + στέλνω) , γιατί θα τους έστελνε σ’ όλο τον κόσμο να κηρύξουν το Ευαγγέλιό του, όσα δηλαδή είδαν και άκουσαν από τον Δάσκαλό τους, τον Χριστό. Οι δώδεκα απόστολοι αγάπησαν τον Δάσκαλό τους περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Τον λάτρεψαν και Του χάρισαν όλη τη ζωή τους.

Έτσι, ο Πέτρος και ο αδελφός του ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος, ο Ιωάννης, ο Φίλιππος, ο Βαρθολομαίος, ο Θωμάς, ο Ματθαίος, ο Ιάκωβος ο γιος του Αλφαίου, ο Θαδδαίος, ο Σίμων ο Κανανίτης και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης έγιναν οι απόστολοι του Χριστού. Οι δώδεκα απόστολοι είχαν μια αποστολή: Να πουν στους ανθρώπους ότι η Βασιλεία των Ουρανών πλησιάζει. Αυτή ήταν η εντολή του Κυρίου. Έτσι οι δώδεκα απόστολοι ξεκίνησαν από την Γαλιλαία προς άλλα μέρη για να κηρύξουν στους ανθρώπους το χαρμόσυνο μήνυμα της Βασιλείας του Θεού.     

Απ’ όπου περνούσαν θεράπευαν τους ασθενείς, ανάσταιναν τους νεκρούς έδιωχναν τα ταγκαλάκια από τις ψυχές των ανθρώπων. Η δύναμή τους ήταν η υπακοή στην εντολή του Χριστού και η μεγάλη τους πίστη στο Χριστό. Στα μέρη όπου πέρασαν οι απόστολοι, κάποιοι άνθρωποι τους δέχονταν με χαρά άκουγαν τον λόγο τους και γίνονταν χριστιανοί, άλλοι όμως τους έδιωχναν και τους κυνηγούσαν, γιατί δεν τους πίστευαν.

Οι απόστολοι όμως συνέχιζαν να κηρύττουν παρά τους διωγμούς και τα μαρτύρια που υπέφεραν γιατί ο Χριστός τους είχε πει: «Σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους να είστε φρόνιμοι και απλοί». Έτσι οι απόστολοι με την υπομονή τους και την ταπείνωσή τους στο θέλημα του Κυρίου συνέχιζαν να μιλούν σ’ όλους για την για την χαρά της Ανάστασης του Χριστού και της Ουράνιας Βασιλείας.

Ο Χριστός στήριζε τους αποστόλους στο έργο τους και τους έλεγε: «Μη φοβάστε να κηρύττετε το Λόγο του Θεού, μη φοβάστε τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν τον Λόγο μου. Οι άνθρωποι μπορεί να βασανίσουν το σώμα σας, όχι όμως και την ψυχή σας. Η ψυχή που πιστεύει στο λόγο μου δεν θα χαθεί».

Η τελευταία εντολή που τους έδωσε ο Χριστός πριν αναληφθεί στους ουρανούς ήταν να πορευθούν και να πάνε σε όλους τους λαούς, να κάνουν τους ανθρώπους μαθητές Του, να τους βαπτίσουν στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, να τους διδάξουν να τηρούν όλες τις εντολές που ο Χριστός έδωσε και ο Ίδιος θα είναι κοντά τους όλες τις ημέρες της ζωής τους.

Αυτή ήταν και η αποστολή των μαθητών του Χριστού.  

 Ερμηνευτικά σχόλια

Οι δώδεκα απόστολοι είχαν μια αποστολή: ο αληθινός χριστιανός είναι άνθρωπος απεσταλμένος στον κόσμο. Οι δώδεκα Απόστολοι έζησαν την αγάπη, την αλήθεια, τα θαύματα, την χαρά της  Ανάστασης του Χριστού. Και εμείς σήμερα, που είμαστε βαπτισμένοι χριστιανοί, ζούμε τον Χριστό μέσα στην Εκκλησία, μέσα από την προσευχή μας στα μυστήρια της Εκκλησίας και την συμμετοχή μας στην Θεία Ευχαριστία. Είμαστε μικροί απόστολοι του Χριστού και έχουμε αποστολή να μιλήσουμε για την πίστη μας στους ανθρώπους. Στο σπίτι, στο σχολείο, στην παρέα. Όλη η καθημερινότητά μας μπορεί να μιλάει στους άλλους ανθρώπους για την πίστη μας στο Χριστό και την Βασιλεία των Ουρανών. Το πρωί της Κυριακής που πηγαίνουμε στην Θεία Λειτουργία και κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, όταν περνάμε από κάποιο Ιερό Ναό και κάνουμε τον σταυρό μας, όταν προσευχόμαστε με όποια προσευχούλα γνωρίζουμε, όταν διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη και τους βίους των Αγίων μας…τότε γινόμαστε μικροί απόστολοι και με την ζωή μας μιλάμε στους ανθρώπους για το Χριστό.

Η δύναμή τους ήταν η υπακοή στην εντολή του Χριστού και η μεγάλη τους πίστη στο Χριστό: όταν αγαπάμε κάποιο πρόσωπο (π.χ. τους γονείς μας, τα αδέρφια μας, τον πνευματικό μας πατέρα) δεν ακούμε τις συμβουλές του και το λόγο του; Δεν εφαρμόζουμε τον λόγο του; Όποιον αγαπάμε και τον ακούμε και εφαρμόζουμε τα παραγγέλματά του. Έτσι και οι δώδεκα απόστολοι αγαπούσαν τον Χριστό και υπάκουσαν την εντολή του. Ο αληθινός χριστιανός αγαπά τον Θεό, πιστεύει και υπακούει τον Λόγο Του χωρίς εγωισμό. Σήμερα τον Λόγο του Θεού τον βρίσκουμε στην Καινή Διαθήκη – ευαγγέλιο, στα τόσα ωφέλημα χριστιανικά βιβλία, τον ακούμε στην Εκκλησία και στο κατηχητικό. Θέλει όμως υπακοή και αφοσίωση από μας να τον καταλάβουμε και να μπει μέσα στην καρδιά μας.

Έτσι οι απόστολοι με την υπομονή τους και την ταπείνωσή τους στο θέλημα του Κυρίου συνέχιζαν να μιλούν σ’ όλους για την για την χαρά της Ανάστασης του Χριστού και της Ουράνιας Βασιλείας: οι Απόστολοι υπέμειναν πολλά μαρτύρια επειδή κήρυτταν για τον Χριστό στους ανθρώπους. Δεν είχαν όμως εγωισμό αλλά ζούσαν την αποστολή τους. Το να φανερώνεται δηλαδή ο Θεός στους ανθρώπους. Υπομονή και ταπείνωση έχει και ο αληθινός Χριστιανός στην ζωή του, μπροστά στις δυσκολίες της ζωής και την κακία κάποιων ανθρώπων.

Μη φοβάστε να κηρύττετε το Λόγο του Θεού, μη φοβάστε τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν τον Λόγο μου:  ο αληθινός χριστιανός αφήνει την ζωή του στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού, η οποία πιστεύει ότι δεν θα τον εγκαταλείψει ποτέ.

Ερωτήσεις

1.  Τι σημαίνει η λέξη «απόστολος»;

2. Τι έστειλε ο Χριστός τους Αποστόλους να κάνουν στον κόσμο;

3. Ήταν εύκολη η αποστολή τους;

4. Ποια είναι και η δική μας αποστολή ως χριστιανών στον κόσμο;

5. Με ποιους τρόπους μπορούμε τα παιδιά να κάνουμε πράξη την αποστολή μας ως χριστιανοί;  

Συμπέρασμα:

Ο Χριστός μας θέλει αποστόλους Του στον κόσμο μας κι αυτό είναι το αληθινό νόημα του να είσαι χριστιανός.

Απολυτίκιο των Αγίων Αποστόλων

Απόστολοι άγιοι πρεσβεύσατε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταις ψυχαίς ημών.