οὐκ ἔστι μου ἄξιος

«Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.».

              Ο Χριστός ζητά από τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν. Αυτή η συμπόρευση μαζί Του προϋποθέτει μία αποταγή και δύο καταφάσεις. Η αποταγή είναι η άρνηση του ανθρώπου να ακολουθήσει άλλες αγάπες, να τις βάλει πιο πάνω από την αγάπη του Χριστού. Να υπερβεί δηλαδή την συγγένεια, τα αγαθά, τα προσωπικά χαρίσματα, ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό και να ακολουθήσει πορεία κατάφασης. Και η κατάφαση έχει να κάνει με το ΝΑΙ στον ουρανό και το ΝΑΙ στην ομολογία του ουρανού ως της αληθινής πατρίδας του ανθρώπου, αλλά και την επιλογή μιας ζωής που να έχει γνώμονα τον Άλλο, τον οποιονδήποτε Άλλο. Ο Χριστός μας λέει ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει αυτόν τον δρόμο. Είναι η πίστη και η αγάπη.

Εάν δεν χάσεις με τη θέλησή σου όλα όσα πίστεψες ότι είναι δικά σου ή ονειρευόσουν να τα αποκτήσεις, τότε είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον η ζωή σου να έχει νόημα. Κανένα αγαθό δεν μπορεί να συνοδεύσει τον άνθρωπο στο επέκεινα, στην αιωνιότητα. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος προτιμά να διαγράφει την αιωνιότητα για να μπορεί να χαρεί τα αγαθά του παρόντος κόσμου, με την ιδέα ότι η ζωή τελειώνει στον τάφο. Και αγανακτεί με όλους εκείνους που τον οδήγησαν στο να χάσει τα αγαθά, κυρίως το όνειρο και την αυτάρκεια, γιατί κοίταξαν μόνο τον εαυτό τους, την ιδιοτέλεια, τον πλουτισμό τους, κατασπατάλησαν χρόνο και χρήματα καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις αυτάρκειας που η κατανάλωση θα έδινε στους πολλούς. Δικαιολογημένη η αγανάκτηση.

Θα έπρεπε όμως να ξεκινήσει από τους εαυτούς μας. Γιατί αφεθήκαμε να παραπλανηθούμε. Ευχαριστηθήκαμε καθιστώντας στάση ζωής  την αυτάρκεια, την ικανοποίηση κάθε απαίτησης του εαυτού μας, της παράδοσης του χρόνου μας σε προσανατολισμούς χωρίς αιωνιότητα. Μείναμε σε ψευδαισθήσεις, μεθυσμένοι από την ελευθερία που φαίνεται ότι προσφέρει η ζωή χωρίς Θεό και η απόρριψη οποιασδήποτε ηθικής αξίας και φραγμού. Είπαμε «όλα επιτρέπονται» και το δοξάσαμε.  Είπαμε «δεν πιστεύουμε τίποτα» και αυτοπεριοριστήκαμε στα του οίκου μας. Ανεχθήκαμε το πριόνισμα θεσμών όπως η πολιτική, η παιδεία, η Εκκλησία, η δικαιοσύνη, για να είμαστε όλοι το ίδιο, για να μην ξεχωρίζει κανείς σε μια ρευστότητα άνευ προηγουμένου.  

                Μία Κυριακή μετά την εορτή της Πεντηκοστής η Εκκλησία μας υπενθυμίζει τον δρόμο των Αγίων. Αυτών που   άφησαν κατά μέρος κάθε άλλη αγάπη και διάλεξαν την αγάπη του Χριστού. Και κέρδισαν και τον παρόντα χρόνο, αλλά και την αιωνιότητα. Ακόμη κι αν έφυγαν από αυτή τη ζωή μέσα από τον πόνο του μαρτυρίου ή από την στέρηση των αγαθών ή από τον περιορισμό των επιθυμιών, κέρδισαν και το Θεό και την αιωνιότητα, αλλά και έμειναν ζωντανοί στην αγάπη των ανθρώπων. Είπαν το μεγάλο ΟΧΙ και έλαβαν το ΝΑΙ του Θεού. Ίσως εδώ βρίσκεται η μακροπρόθεσμη λύση για την πορεία της κοινωνίας μας.  Στην απόφαση να πούμε ΟΧΙ πλέον στην φενάκη αυτής της νοοτροπίας που μας έκανε να πουλήσουμε τις ψυχές μας και τώρα να αγανακτούμε γιατί μας στερούν το ξυλοκέρατο που μας παρηγορούσε δηλητηριάζοντάς μας. Στην επιλογή να πούμε ΝΑΙ στην αγάπη, στο μοίρασμα των χαρισμάτων μας, στην εργασία για να αλλάξουμε τους εαυτούς μας εντός μας, να επέλθει και η συλλογική αναδιοργάνωση.

ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΣΤΟΝ ... ΝΑΡΘΗΚΑ!

Όχι στο γύψο και τον ορθοπεδικό νάρθηκα, αλλά στο Νάρθηκα του Ναού μας!
Μαγειρεύουμε πρώτα, μόνοι μας!

και μετά τρώμε όλοι μαζί,

πίνουμε, όλοι μαζί

ακούμε μια ωραία ιστορία, απολαμβάνοντας το παγωτό μας!!!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου

Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό.

Πρ Β-2 καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι·

Πρ Β-3 καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν,

Πρ Β-4 καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.

Η Εκκλησία μας, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, εορτάζει την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους και το ξεκίνημα της μαρτυρίας τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό που χαρακτηριστικά αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς, συγγραφέας των Πράξεων των Αποστόλων, είναι ότι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος γίνεται αισθητή τόσο με τη βουή σα να φυσούσε δυνατός άνεμος, όσο και με τη μορφή γλωσσών που έμοιαζαν με φλόγες φωτιάς και «εκάθισε τε εφ’ ένα έκαστον αυτών» (Πράξ. 2, 2). Δεν ήταν μόνο μία γενική παρουσία μέσα στον χώρο, αλλά και προσωπική η παρουσία του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος στον καθέναν από τους μαθητές.
Έχει σημασία αυτή η αναφορά του ιερού συγγραφέα, γιατί δείχνει πώς λειτουργεί με τις ενέργειές Του ο Θεός στον καθένα προσωπικά, αλλά και σε σχέση με το σύνολο που είναι η Εκκλησία.

Έτσι, το Άγιο Πνεύμα αγιάζει γενικά όλη την κτίση, όλη την δημιουργία, αλλά και όποιον Το αναζητεί, θέλει την παρουσία Του, θέλει τα χαρίσματα που αυτό δίνει. Δεν είναι υποχρεωτική η πρόσληψή Του. Είναι αποτέλεσμα επιλογής του ανθρώπου.  Προϋπόθεση για την πρόσληψη, αλλά και για την ενεργό παρουσία του Αγίου Πνεύματος είναι η προσμονή Του από τον άνθρωπο.

Σημείο της πρόσληψης του Αγίου Πνεύματος είναι η μεταμόρφωση που ο άνθρωπος υφίσταται.
Οι Απόστολοι άρχισαν να μιλούν άλλες γλώσσες, ξένες. Το Άγιο Πνεύμα δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να μιλήσει μία άλλη γλώσσα σε σχέση μ’ αυτήν που η ανατροφή του, ο χαρακτήρας του, οι δυνατότητές του τού έδιναν. Στην πρώτη Εκκλησία η γλώσσα αυτή ήταν αλλιώτικη από την εβραϊκή που γνώριζαν οι μαθητές, γιατί έπρεπε το μήνυμα του Ευαγγελίου να ακουστεί με έναν τρόπο πειστικό και θαυμαστό, προκειμένου εκείνοι που γνώριζαν το Χριστό και πίστευαν ότι ήταν κάποιος που δεν είχε γίνει αποδεκτός από τους συμπατριώτες του να καταλάβουν ότι Εκείνος ήταν η Αλήθεια και η Ανάσταση. Σήμερα, η άλλη γλώσσα που μιλά ο χριστιανός είναι εκείνη της αγάπης. Είναι εκείνη των πνευματικών χαρισμάτων, της πίστης, της πραότητας, της ελπίδας, της χαράς, της ειρήνης, της εγκράτειας, της μακροθυμίας, της χρηστότητας, της αγαθωσύνης, η οποία τον διαφοροποιεί από την προηγούμενη ζωή του, αλλά και από τον τρόπο που ο κόσμος βλέπει τη ζωή και το νόημά της. Τον διαφοροποιεί όμως και από τον τρόπο που ο ίδιος έβλεπε τη ζωή του, πριν προσλάβει τον τρόπο και τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Δεν σημαίνει ότι δεν τις έχει αυτές τις ενέργειες, γιατί τις λαμβάνει ως δωρεές κατά το Βάπτισμα και το Χρίσμα. Όμως καλείται να τις ενεργοποιήσει ο ίδιος με τον τρόπο και το ήθος του και, κυρίως, με την συμμετοχή του στη ζωή της Εκκλησίας.

Για να γίνει όμως αυτό πράξη, χρειάζεται να απαλλαγεί από βολέματα, από βεβαιότητες και από φολκλορικές ή ιδιοτελείς προσεγγίσεις της πίστης και να αγωνιστεί και πνευματικά, δηλαδή βλέποντας τι τον χωρίζει από την αγάπη του Χριστού, που δεν είναι άλλο από την αυτάρκεια και την αμαρτία, και ταυτόχρονα επιδιώκοντας με τα όπλα του Πνεύματος, την προσευχή, την αυτοκριτική και την πάλη εναντίον της αμαρτίας, όπως επίσης και τον δρόμο της αγάπης, να καταστήσει τον Χριστό προτεραιότητα, νόημα και ελπίδα και τον Αγαπημένο της καρδιάς του. Αυτό και πάλι επιτυγχάνεται με την δωρεά του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 73

"Δεν γνωρίζεις ακριβώς την αλήθεια"….

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ιερωμένος πολύ ευσεβής. Ήταν μάλιστα και πνευματικός κι εξομολογούσε τους πιστούς. Έτσι, έκρινε τα αμαρτήματα των ανθρώπων και τους έβαζε να μετανοούν. Έφτασε να πιστεύει πως ξέρει τι είναι το καλό και το κακό.

Ένα πρωί, του εμφανίστηκε ένας άγγελος. "Ο Θεός με έστειλε για να σου δείξω κάτι", του είπε. Τον πήρε και τον μετέφερε με θαυμαστό τρόπο πίσω από ένα θάμνο. "Πες μου τι βλέπεις;", τον ρώτησε. "Βλέπω έναν πλάτανο με παχύ ίσκιο και μια βρύση με δροσερό νερό να ρέει πλάι του", αποκρίθηκε αυτός. "Τώρα θα πρέπει να μου υποσχεθείς ότι δεν θα επέμβεις ή έστω μιλήσεις, ό,τι και να δεις να συμβαίνει", τον πρόσταξε ο άγγελος. Ο ιερέας υποσχέθηκε με κατάνυξη, πως δεν θα μιλούσε ούτε θα επενέβαινε.

Μετά από λίγο, εμφανίστηκε ένας πλούσιος με το άλογό του και σταμάτησε να πιει νερό και να ξαποστάσει. Ήπιε νερό και ξάπλωσε για λίγο κάτω από το δροσερό ίσκιο του πλάτανου, όπου πήρε έναν υπνάκο. Ύστερα ξύπνησε, ανέβηκε στο άλογό του και συνέχισε το δρόμο του, αφήνοντας όμως πίσω του ένα πουγγί παραγεμισμένο με χρυσές λίρες.

Μετά από λίγη ώρα, ένας δεύτερος άνθρωπος εμφανίστηκε πεζός και σταμάτησε να πιει νερό. Ξαφνικά, είδε το πουγγί με τις λίρες, το σήκωσε και άρχισε να χοροπηδά από χαρά. Έβαλε το πουγγί στην τσέπη του και χωρίς να χάσει καιρό, έτρεξε να εξαφανιστεί.

Λίγο αργότερα, ένας τρίτος άνθρωπος, έφτασε κι αυτός στη βρύση. Την ώρα όμως που έπινε νερό, επέστρεψε ο πλούσιος, ο οποίος είχε στο μεταξύ αντιληφθεί ότι είχε χάσει το πουγγί του και γύρισε να το αναζητήσει. Μόλις, λοιπόν, είδε τον άλλο άνθρωπο, άρχισε να τον κατηγορεί ότι του έκλεψε το πουγγί με τις λίρες και να του ζητεί να του τις επιστρέψει. Άρχισαν να καυγαδίζουν και πάνω στον καυγά, ο πλούσιος έσπρωξε απότομα τον άλλο, εκείνος έπεσε στο έδαφος κι έσπασε το σβέρκο του σε μια απ' τις ρίζες του πλάτανου. Ο πλούσιος πανικόβλητος, ανέβηκε στο άλογό του κι εξαφανίστηκε...

"Πες μου τώρα", είπε ο άγγελος στον ιερέα. "Τι πιστεύεις γι' αυτά που είδες, ήταν καλά ή κακά;"

"Καλέ μου άγγελε", απάντησε εκείνος, "η ψυχή μου είναι βαριά από το κακό που είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου, χωρίς να μπορώ να αντιδράσω. Ο ένας έκλεψε το πουγγί που δεν ήταν δικό του, ο άλλος κατηγόρησε άδικα έναν αθώο άνθρωπο και από πάνω τον σκότωσε, χωρίς μάλιστα να τιμωρηθεί."

"Δεν γνωρίζεις όμως ακριβώς την αλήθεια", αποκρίθηκε ο άγγελος. "Ο πλούσιος που ήρθε πρώτος στη βρύση, είχε καταπατήσει τα χωράφια του δεύτερου και τα δικαστήρια τον είχαν δικαιώσει, όπως κάνει πάντοτε η ανθρώπινη δικαιοσύνη, που αδικεί τους φτωχούς και αθωώνει τους πλούσιους. Η θεία δικαιοσύνη όμως απαιτούσε ο πλούσιος να πληρώσει το χρέος του και αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Θεός για να συμβεί αυτό.

Ο τρίτος άνθρωπος, αυτός που σκοτώθηκε, είχε δολοφονήσει τον αδελφό του, χωρίς να το υποψιαστεί κανείς, ούτε και να τον κατηγορήσει. Οι τύψεις του όμως ήταν τέτοιες, που γονατιστός παρακάλεσε το Θεό να τον απαλλάξει απ' το βάρος που κουβαλούσε. Αυτός ήταν ο τρόπος που βρήκε ο Θεός για ν' ανταποκριθεί στην προσευχή του.

Όσο για τον ίδιο τον πλούσιο, μετά από αυτό που έκανε, χάρισε την περιουσία του στους φτωχούς και πήγε να γίνει ιεραπόστολος, προσφέροντας τεράστιο ανθρωπιστικό έργο στην Αφρική και σώζοντας πολλές ζωές."

Ο ιερέας κοίταξε τον άγγελο εμβρόντητος, μην ξέροντας τι να πει. "Πήγαινε λοιπόν εν ειρήνη", τον αποχαιρέτησε ο άγγελος "και να θυμάσαι πόσο λίγα γνωρίζεις, ώστε να μπορείς ν' αποφασίσεις τι είναι καλό και τι κακό."

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.

Δεν είναι λίγες οι φορές που τα γεγονότα της ζωής μας, μας κάνουν να διατυπώνουμε μεγάλα ΓΙΑΤΙ με πολλά ερωτηματικά, που απευθύνονται στο Θεό. Όταν κάποιος νέος φύγει απ΄ αυτή τη ζωή, όταν μαθαίνουμε ότι κάποιος υποφέρει από σφάλμα τρίτου που μένει ατιμώρητος, όταν μια σοβαρή ασθένεια επισκεφθεί κάποιον που είχε προοπτικές να προσφέρει και να δημιουργήσει στον παρόντα βίο.

Ένα αίσθημα πόνου και αδικίας μας κυριεύει. Αρχικά ελπίζουμε ότι έχει γίνει κάποιο λάθος, ότι δεν είναι έτσι τραγικά τα πράγματα. Αποζητούμε την όποια δυνατή λύση, ελπίζουμε στο θαύμα. Τελικά συνειδητοποιούμε την κατάσταση και τότε προσπαθούμε να βρούμε μια απάντηση. Ίσως, πλάθουμε σενάρια και εικασίες για το τι άλλο θα μπορούσε να είχε γίνει,   ίσως καταφεύγουμε σε ανάλογες περιπτώσεις, σε συγγράμματα ψυχολόγων, φιλοσόφων κλπ, σε «συνταγές» παρηγοριάς και δεν γίνεται τίποτα.

Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν πως αυτά τα ΓΙΑΤΙ φταίνε που υποφέρουμε και μας συμβουλεύουν να μην ρωτάμε, επειδή δεν επιτρέπεται να διατυπώνονται προς τον Θεό.

{Κι όμως, όταν αυτά τα «ΓΙΑΤΙ» διατυπώνονται με ταπείνωση και σεβασμό προς το πρόσωπο του Θεού, συνθέτουν την εικόνα του πιο αληθινού εαυτού μας και εκφράζουν την πιο

αληθινή υπαρξιακή απορία αυτού του κόσμου.

«Θεέ μου, Θεέ μου, ἵνα τι με ἐγκατέλιπες;» Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες; Γιατί μου το έκανες αυτό; Ήταν το ερώτημα του Θεανθρώπου Ιησού πάνω στο Σταυρό. Και έμεινε αναπάντητο στα φαινόμενα. Τα γεγονότα όμως φανέρωσαν την απάντηση. Ήρθε η Ανάσταση! 

 Και στα δικά μας ΓΙΑΤΙ έρχεται η απάντηση. Και έρχεται μέσα μας. Δεν έρχεται με τη λογική, εκεί μένουν αναπάντητα. Ούτε ο πόνος, ούτε η αδικία, ούτε ο θάνατος αντιμετωπίζονται με τη λογική. Τα προβλήματα αυτά λύνονται με την πνοή που δίνει ο Θεός, το Άγιο Πνεύμα. Ξεπερνιούνται με την ταπεινή αποδοχή του θελήματος του Θεού, που είναι τόσο αληθινό αλλά συνήθως και τόσο ακατανόητο.

Στο διάβα της η δοκιμασία συνοδεύεται από το σφυροκόπημα των αναπάντητων ερωτημάτων. Κι εμείς, γαντζωμένοι στα ΜΗΠΩΣ, στα ΓΙΑΤΙ, στα ΑΝ συντηρούμε τις ελπίδες και αντέχουμε την επιβίωση σε αυτόν τον κόσμο, προσδοκώντας κάτι σίγουρο, κάτι σταθερό. Αυτό όμως δεν εντοπίζεται στην προτεινόμενη από εμάς λύση, αλλά επικεντρώνεται στην απροσδόκητη υπέρλογη θεϊκή παρηγοριά.

Ο πόνος και η αδικία δεν μπορούν να καταργήσουν την αγάπη του Θεού. Ο Θεός υπάρχει. Και είναι αγάπη και ζωή. Και το μεγαλύτερο θαύμα της ύπαρξής Του είναι η συνύπαρξή Του με τον πόνο, την αδικία και τον θάνατο.}¹

1. Από το βιβλίο: «Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός» του Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Νικολάου Χατζηνικολάου.

Ο Θεός παραχωρεί μια δοκιμασία για να μας δώσει μια μοναδική ευκαιρία. Αν δεν γινόταν η Σταύρωση, δεν θα υπήρχε Ανάσταση!

Ἐφανέρωσά σου τό ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις»

Ένα απόσπασμα από την προσευχή του Κυρίου μας λίγο πριν την σύλληψή  του στον κήπο της Γεσθημανή, ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα. Έχουμε εορτάσει το Πάθος, την Ανάσταση, την άνοδό του στους Ουρανούς με την Ανάληψή του και ουσιαστικά έχει ολοκληρωθεί το έργο του Χριστού στη γη, το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. «Ἐφανέρωσά σου τό ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις».  Φανέρωσα το Όνομά Σου στους ανθρώπους.

Πίσω από το όνομα του Θεού, κρύβεται ο ίδιος ο Θεός. Είναι ό,τι είναι ο Θεός. Ό,τι συνδέει το Θεό με μας. Άλλωστε και μεις εδώ είμαστε συναγμένοι στο Όνομά Του.

Οι άνθρωποι που συνδέονται με το Θεό μαθαίνουν το όνομά του. Πρέπει να ζήσουν μαζί Του, να τον διεκδικήσουν στην ζωή τους την καθημερινή. Συνήθως θεωρούμε πως ο Θεός είναι μακριά μας, έξω από εμάς, σε απόσταση από την καθημερινή μας ζωή. Υπάρχει όταν τον χρειαζόμαστε, στις ανάγκες και στις επιθυμίες μας, όταν δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας. Και αν αποκτήσουμε αυτά του θέλουμε μπορεί να τον ευχαριστήσουμε, αν δεν τα αποκτήσουμε, τότε ενδέχεται και να τα βάλουμε μαζί του.

Όταν όμως τον έχουμε στην καθημερινή μας ζωή, με την προσευχή μας το πρωί και το βράδυ, με την γνώση του θελήματός του, τον αγώνα να μην τον στεναχωρούμε με τα λάθη –αμαρτίες μας, την προσπάθεια να νικήσουμε και να υπερβούμε τον κακό μας εαυτό τότε αναγνωρίζουμε το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ.

Τότε, τον αποκαλούμε και τον έχουμε ΠΑΤΕΡΑ. Πέρα από τα θεολογικά και δογματικά ζητήματα για το Θεό και το όνομά Του, το όνομα αυτό ΠΑΤΕΡΑΣ, ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε πράξη στη ζωή μας, με όλα τα χαρακτηριστικά της σχέσης παιδιού – Πατέρα, (αγάπη, σεβασμός, ασφάλεια, υπακοή) και ο Θεός συγκαταβαίνει και αποκαλύπτεται.       

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ

˜ ™

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!-ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Δευτέρα 3  –  Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013 (Απόδοση της εορτής του Πάσχα):

7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. Ενάτη ώρα και Εσπερινός της Αναλήψεως.

7.30 μ.μ. Κύκλος Συμμελέτης Αγίας Γραφής.

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013 (της Αναλήψεως):

7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία.

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013:

7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία.

6.00 μ.μ. Εσπερινός

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013 (των Αγίων 318 Πατέρων):

7.00 – 10.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Κοινός δίσκος θα προετοιμαστεί για το Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής, 22 Ιουνίου 2013. Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν, ας συνεννοηθούν με τις κυρίες Αργυρώ ή Ευδοκία.  

«Οὐχ ἱκανῶ τοῦ ἐρωτᾶν, πότε νύξ πότε ἡμέρα. Οὐκ εὐτονοῦσί μου οἱ πόδες τά τῶν λίθων προσκρούσματα»

«Οὐχ ἱκανῶ τοῦ ἐρωτᾶν, πότε νύξ πότε ἡμέρα. Οὐκ εὐτονοῦσί μου οἱ πόδες τά τῶν λίθων προσκρούσματα»

Ο τυφλός της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, όπως αναφέρει ένα τροπάριο της ημέρας, δεν ήξερε πότε είναι ημέρα και πότε νύχτα, που είναι ο δρόμος, που οι πέτρες, που ο γκρεμός. Έτσι βάδιζε μέσα στον κόσμο και φυσικά η κατάστασή του ήταν πολύ δύσκολη και άσχημη. Μόνο όσοι βρίσκονται σ΄αυτή τη θέση μπορούν να κατανοήσουν το πρόβλημα. Αλλά, δυστυχώς, αυτή η δυσκολία του τυφλού να προσανατολιστεί στον κόσμο, να μην μπορεί να βρει τη ΘΕΣΗ του με το περιβάλλον, με τους άλλους ανθρώπους, με τον εαυτό του, μεταφέρεται και για κείνον αλλά και για μας στο να μην μπορούμε να βρούμε τη ΣΧΕΣΗ μας με τον εαυτό μας πρώτα, με τους συνανθρώπους μας, με το περιβάλλον μας και με το Θεό. Αυτή είναι η πνευματική τύφλωση.

Όταν δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα νοήματα που έρχονται στο μυαλό μας, αν είναι δικά μας, αν είναι μέσα από πάθη και επιθυμίες, αν είναι από άλλους, αν είναι κατά το θέλημα του Θεού κλπ, δεν μπορούμε να κάνουμε επιλογή και αισθανόμαστε τυφλοί ή κατευθυνόμαστε στα τυφλά. Και στην εποχή μας δυστυχώς, που έχουμε έναν κατακλυσμό νοημάτων, (αξίες, διαφημίσεις, πολιτικές προτάσεις) αισθανόμαστε αδύναμοι να διαλέξουμε, να αποφασίσουμε και βαδίζουμε τυφλοί στα τυφλά!!!

Ο τυφλός του Ευαγγελίου βρήκε τι και ποιον να ακολουθήσει. Το ΧΡΙΣΤΟ. Και κατηγορήθηκε και λοιδορήθηκε και τιμωρήθηκε, βρέθηκε έξω από την κοινωνική κατάσταση των ανθρώπων, έγινε αποσυνάγωγος, αλλά ήξερα πλέον καθαρά το φίλτρο μέσα από το οποίο θα περνούσε κάθε τι στη ζωή του.

Ίσως είναι επιτακτική ανάγκη, σήμερα ειδικά, εν μέσω κρίσεως, ανάμεσα σε δύο εκλογές, να ξεκαθαρίσουμε τα νοήματα που λαμβάνουμε, να προσανατολίσουμε τον εαυτό μας πρώτα ως προς τον εαυτό μας και ως προς το Θεό και να αποφασίσουμε συνειδητά τι θα επιλέξουμε…   

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΑΚΑΣΤΟΣ»

Στο πλαίσιο υλοποίησης της Πράξης «ΑΚΑΣΤΟΣ – Υποστήριξη ανέργων της Θεσσαλίας για τη δημιουργία Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων Παραγωγικού σκοπού», που εντάσσεται στη δράση 7: «ΤΟΠΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ», της Κατηγορίας Παρέμβασης 1: «Ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», του Θεματικού Άξονα Προτεραιότητας 7 «Διευκόλυνση της πρόσβασης στην Απασχόληση στις 8 περιφέρειες σύγκλισης» του επιχειρησιακού προγράμματος «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ 2007-2013» και που συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση ενημέρωσης των ενδιαφερομένων την Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013 και ώρα 6.00 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, Κ. Καρτάλη – Ανθ. Γαζή.

Η Πράξη «ΑΚΑΣΤΟΣ» περιλαμβάνει τη δημιουργία Αναπτυξιακής Σύμπραξης για τη μελέτη και εφαρμογή μέτρων συμβουλευτικής, κατάρτισης και τεχνικής υποστήριξης προς 80 άνεργους που ζουν στους Νομούς Λάρισας και Μαγνησίας της Περιφέρειας Θεσσαλίας, ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση στην απασχόληση μέσω της σύστασης τριών Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων Παραγωγικού Σκοπού (για συντομία: ΚοινΣΕΠαΣ)

Στην Αναπτυξιακή Σύμπραξη ΑΚΑΣΤΟΣ συμμετέχουν: η Ι.Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ και ΑΛΜΥΡΟΥ, η ΜΚΟ ΠΗΛΙΟΝ ΟΡΟΣ, η ΜΚΟ ΚΥΨΕΛΗ ΜΕΛΙΣΣΑΤΙΚΩΝ, το ΚΕΚ ΕΥΡΩΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ Α.Ε και η ΜΚΟ ΠΟΦΕΚΟ που είναι ο φορέας – συντονιστής του Έργου.

Στην ενημερωτική συνάντηση της Δευτέρας 10 Ιουνίου, θα γίνει παρουσίαση της Πράξης από τις κυρίες Γεροστέργιου Καλλιόπη, MSc Κοινωνιολόγο και Μαντζάνη Ευαγγελία, Οικονομολόγο και θα υπάρξει η ευκαιρία της επίλυσης αποριών από τους ενδιαφερομένους.

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

Είπαμε την προηγούμενη Κυριακή, ότι ο Θεός δεν αδιαφορεί για τον κόσμο, δεν «κλείνει» τα μάτια Του σε ό,τι συμβαίνει, αλλά ότι εμφανίζεται στον κάθε άνθρωπο, στον καθένα μας, με σκοπό να μας χαρίσει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ, την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ. Και η εμφάνισή του γίνεται με διαφορετικό τρόπο για τον καθένα μας και σε ξεχωριστή χρονική στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Θα πρέπει όμως και μεις να μην έχουμε ούτε την καρδιά μας βρώμικη και δοσμένη αλλού, ούτε τα μάτια της ψυχής μας κλειστά.

Ένα τέτοιο παράδειγμα αποκαλύψεως του Θεού έχουμε σήμερα στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Και η εμφάνιση του Θεού γίνεται σε μια ξεπεσμένη και ταλαιπωρημένη ύπαρξη. Γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν απορρίπτει και δεν αποδιώχνει κανέναν.

Ο Χριστός της ζητά λίγο νερό. Κάτι μικρό για να ξεφύγει από το καβούκι της φιλαυτίας και του ατομισμού.

Αυτή δυσκολεύεται να ξεπεράσει τα όρια και να δώσει νερό σ΄ έναν εχθρό – Ιουδαίο. Ο Χριστός χωρίς να την προσβάλει, χωρίς να την ντροπιάζει, χωρίς να την εκθέτει προχωρά τη συνομιλία. Και η Σαμαρείτιδα ταπεινώνεται, δεν δικαιολογείται, δεν αντιδρά, ομολογεί την ήττα της. Σκάβει και καθαρίζει το πηγάδι της ψυχής της και η Χάρις του Θεού γίνεται ζωντανή πηγή που ποτίζει εμάς και τους άλλους.

Και η Σαμαρείτιδα άλλαξε και καλούσε και τους άλλους στην αλλαγή αυτή. (Μάρτυρας και Ισαπόστολος Φωτεινή).

Η συνείδησή μας, είναι το κριτήριό μας για το δικό μας πηγάδι. Σε τι κατάσταση βρίσκεται; Έχει νερό και πόσο καθαρό είναι;