ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ
Δευτέρα 2 – Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019:
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Παναγία.
6.00 μ.μ. Κύκλος ΣυμμελέτηςΑγίας Γραφής


Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019(Αγίας Βαρβάρας):
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2019(Αγίου Νικολάου):
7.30 – 9.40 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2019:
11.00 π.μ. - 12.30 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ, Ε, και Στ Δημοτικού.
5.00 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου.

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.


 Απογευματινό προσκύνημα στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βυζίτσας, προετοιμάζεται για την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019. Πληροφορίες και δηλώσεις στους επιτρόπους.
 Ο «Έρανος της Αγάπης» θα διεξαχθεί στην ενορία μας την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου.
 Τις εργασίες καθαριότητας του Ναού ενόψει της Πανηγύρεως και των Χριστουγέννων και το στρώσιμο των χαλιών θα γίνουν το μεσημέρι της Κυριακής 8 Δεκεμβρίου.

Η ζητιανιά και η Αρχοντιά του Θεού!

«Εγένετο δε εν τω εγγίζειν αυτόν εις Ιεριχώ τυφλός τις εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών» (Λουκ. 18, 35) «Καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στην Ιεριχώ, ένας τυφλός καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε»

Όλοι οι άνθρωποι, άλλοτε λίγο, άλλοτε πολύ, γινόμαστε ζητιάνοι. Άλλοι ζητιανεύουν για χρήματα, άλλοι για προσοχή, άλλοι για αγάπη, άλλοι για αναγνώριση, άλλοι για δόξα, άλλοι για ηδονή, άλλοι για να τους δοθεί από τον πολιτισμό ό,τι θεωρείται σημαντικό. Υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι ζητιανεύουν την αγάπη του Θεού. Η ζητιανιά δείχνει αδυναμία επίτευξης των στόχων μας. Ό,τι δεν μπορείς να πετύχεις και θεωρείς ότι το δικαιούσαι, αναγκάζεσαι, αν το θέλεις πολύ, να το ζητιανέψεις, να υποδυθείς έναν ρόλο ο οποίος σε ταπεινώνει, αλλά αν το αποτέλεσμα αξίζει, δεν σε πειράζει. Σκοπός η επιτυχία.
Η ζητιανιά προϋποθέτει σχέσεις εξουσίας. Όχι ισοτιμίας. Όχι αγάπης και προσφοράς. Ο ζητιάνος είναι ο αδύναμος. Αυτός που μπορεί να παρέχει στον ζητιάνο ό,τι επιθυμεί, είναι ο ισχυρός. Γι’ αυτό και η ζητιανιά εμπεριέχει ένα κλίμα ευτελισμού του ανθρώπινου προσώπου. Ο ζητιάνος, είτε ζητά χρήματα, είτε αγάπη, παρακαλεί. Προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία του. Επιλέγει στρατηγικές, συνειδητά ή ασυνείδητα. Άλλοτε φωνάζει, άλλοτε σιωπά, άλλοτε δοκιμάζει τον οίκτο, άλλοτε απαιτεί επικαλούμενος ανώτερες δυνάμεις, όπως ο Θεός και η αρετή των ανθρώπων που είναι ισχυροί. Άλλοτε κολακεύει, άλλοτε διαμαρτύρεται. Κι αυτοί που είναι σε θέση να παρέχουν ελεημοσύνη, παντός είδους, οι ισχυροί, οι εξουσιαστές, είτε αισθάνονται ότι κάνουν μία καλή πράξη, θεραπεύοντας ενοχές, είτε απολαμβάνουν τα παρακάλια των ζητιάνων, διότι αισθάνονται ισχυροί, είτε, κάποτε, επειδή αγαπούν και νιώθουν τρυφερότητα έναντί τους, αισθάνονται ότι είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν.
Η κοινωνία μας, μέσα από τις ανισότητές της, θεωρεί αναγκαίο κακό την ζητιανιά. Όμως και οι άνθρωποι ζητιανεύουμε από χαρακτήρα κάποτε, από αδυναμία, από συμφέρον, από εκμετάλλευση, από τεμπελιά. Υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι το πράττουν από ανάγκη. Επειδή δεν γίνεται αλλιώς. Είναι όσοι δεν έχουν άλλον τρόπο επιβίωσης, καθώς είτε απέτυχαν είτε δοκίμασαν την σκληρότητα της εξουσίας.
Ο Χριστός κάποτε εισήλθε στην πόλη Ιεριχώ. Εκεί συναντά έναν τυφλό που καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε (Λουκ. 18,35). Ο τρόπος του Χριστού είναι δηλωτικός της αρχοντιάς του Θεού. Δεν κάνει ότι δεν τον ακούει που ζητά έλεος. Πηγαίνει κοντά του. Δεν τον ελεεί από θέση ισχύος. Δεν του δίνει χρήματα, αλλά τον γιατρεύει κατά την πίστη του. Διαβλέπει ότι ο τυφλός δεν ζητιανεύει από εξάρτηση, από τεμπελιά, από αδιαφορία για να ζήσει ως υπεύθυνος άνθρωπος, αλλά από ανάγκη. Επειδή εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ευκαιρίες για τους ανθρώπους που δοκιμάζονταν, επειδή οι ασθενούντες θεωρούνταν τιμωρημένοι από τον Θεό, επειδή δεν ήθελε να τρώει το ψωμί του χωρίς να κουραστεί, έστω κι αν αυτή η κόπωση ήταν με ταπείνωση και εξευτελισμό, ο Χριστός τον πλησιάζει και του δίνει μία νέα ευκαιρία ζωής. Και, ταυτόχρονα, μας φανερώνει πώς ο Θεός μάς βλέπει. Όχι ως εξουσιαστής, όχι ως ο ανώτερος που απολαμβάνει την ταλαιπωρία, τον εξευτελισμό, την ζητιανιά μας, αλλά ως άρχοντας. Ως Εκείνος που σαρκώνεται για να μας προσφέρει τον εαυτό Του. Ως ίσος προς ίσους, καθώς θα δοκιμάσει τα πάντα της ανθρώπινης φύσης, πλην της αμαρτίας. Ως Πατέρας που αναζητεί τα παιδιά Του, όχι για να τα ταπεινώσει ή για να κάνει επίδειξη δύναμης έναντί τους ή οίκτου, αλλά για να τα αγκαλιάσει και να τους δείξει ότι η αγάπη δίνει νέα ευκαιρία ευθύνης, ζωής, ελευθερίας!
Την αρχοντιά του Θεού ας την οικειωθούμε. Ας είμαστε γενναιόδωροι στους άλλους, ας διαβλέπουμε την καρδιά και την προαίρεσή τους, ας μην ανεχόμαστε να εξευτελίζονται. Και την ίδια στιγμή, ας προσπαθούμε εκεί που μας παίρνει, να βρούμε τρόπους να τους βοηθήσουμε να εξέλθουν από την τεμπελιά. Κι αυτό γίνεται αυθεντικά μέσω της Εκκλησίας και της ζωής της, κυρίως στο θέμα της φιλανθρωπίας. Αλλά και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, ας είμαστε είτε γενναιόδωροι είτε ειλικρινείς. Διότι η προσφορά της αλήθειας είναι η μεγαλύτερη γενναιοδωρία!

Εξαρτήσεις και Ελευθερία

“πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καί διάδος πτωχοῖς, καί ἕξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ, καί δεῦρο ἀκολούθει μοι” (Λουκ. 18, 22)
“πούλησε όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς. Έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στον Θεό κι έλα να με ακολουθήσεις”.

Οι άνθρωποι στην ζωή μας έχουμε μικρότερες ή μεγαλύτερες εξαρτήσεις. Άλλοι είμαστε εξαρτημένοι από ανθρώπους, τους γονείς, τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας, τους οικείους, αλλά και από όσους μας συνδέουν έντονα συναισθήματα. Άλλοι είμαστε εξαρτημένοι από υλικά αγαθά, από ένα αίσθημα ιδιοκτησίας, το οποίο μας κάνει να έχουμε τον νου μας προσανατολισμένο σ᾽ αυτά. Άλλοι πάλι είμαστε εξαρτημένοι από τα πάθη μας. Από την αθλητική ομάδα την οποία υποστηρίζουμε και διαρκώς ασχολούμαστε μ᾽ αυτήν, συχνά μας οδηγεί στο να αναπτύσσουμε σχέσεις ανταγωνισμού με άλλους που ακολουθούν μιαν άλλη ομάδα ή να συζητούμε συνεχώς για την δική μας, την κομματική ταύτιση, την εκζήτηση της ηδονής μέσα από το φαγητό, την σωματική ικανοποίηση, την περιποίηση του εαυτού μας. Πάθος γίνεται το αλκοόλ, το τσιγάρο, τα ναρκωτικά, το Διαδίκτυο, εμμονές όπως οι δεισιδαιμονίες, κλπ.
Το πόσο εξαρτημένοι είμαστε φαίνεται από την δυνατότητά μας να απαντήσουμε εμείς καταφατικά στην προτροπή που ο Χριστός απηύθυνε σε έναν πλούσιο άρχοντα, ο οποίος ήθελε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, να την λάβει δηλαδή ως συνέχεια των αγαθών που είχε επί της γης. Ο Χριστός, αφού διαπιστώνει ότι ο πλούσιος άρχοντας τηρούσε τις εντολές του μωσαϊκού νόμου, ήταν δηλαδή θρησκευτικά “εντάξει”, τον προτρέπει να πουλήσει όσα έχει, να δώσει τα χρήματα από την πώληση στους φτωχούς και να ακολουθήσει τον Χριστό στην οδό της ελευθερίας από οποιαδήποτε εξάρτηση, στην οδό της αγάπης που οδηγεί στην Βασιλεία των ουρανών. Ο πλούσιος θα λυπηθεί πάρα πολύ. Η διάθεσή του για την αιώνια ζωή θα μετατραπεί σε βαθιά λύπη, διότι συνειδητοποιεί ότι ο βαθμός εξάρτησής του από τα υλικά αγαθά δεν του επιτρέπει να ακολουθήσει την οδό του Χριστού, να ακολουθήσει τον ίδιο τον Χριστό ως πρόσωπο που δίνει την όντως ζωή.
Η σχέση του ανθρώπου με τον Χριστό είναι διπλής κατεύθυνσης. Πρώτα είναι σχέση απεξάρτησης από οτιδήποτε παγιδεύει τον νου μας σε έναν δρόμο χωρίς αγάπη, χωρίς Θεό, χωρίς προοπτική αιωνιότητας. Κι αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο οι εντολές του Ευαγγελίου θεωρούνται σημάδια του χτες, ξεπερασμένα μηνύματα, αντίθετα προς την ευχάριστη προτροπή του πολιτισμού να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να απολαμβάνουμε όσο μπορούμε, να χαιρόμαστε την ζωή μας χωρίς “πρέπει” και “μη”. Ο δρόμος όμως του Ευαγγελίου φανερώνει και το πρόσωπο του Χριστού, διότι η τήρηση των εντολών δεν έχει να κάνει με μία ηθικοποίηση του ανθρώπου, με μία βελτίωση της συμπεριφοράς του ως βάση για την μελλοντική ανταμοιβή στην αιωνιότητα, αλλά είναι σημάδι αγάπης προς τον Θεό που μας δίδεται ως νόημα και ζωή. Δεν πιστεύουμε σε μία σειρά εντολών, σε έναν κώδικα μηνυμάτων, αλλά στο Θεανθρώπινο Πρόσωπο του Χριστού και αυτή η πίστη είναι εμπιστοσύνη, αγάπη, παράδοση καρδιάς.
Η προτροπή του Χριστού στον πλούσιο άρχοντα να πουλήσει όσα είχε ήταν κατά άνθρωπον αδύνατον να εκπληρωθεί, διότι ο άρχοντας είχε βολευτεί με την θρησκευτική διάσταση της πίστης. Είχε μάθει στην λογική του “δούναι και λαβείν”. Όμως η σχέση του ανθρώπου με τον Χριστό υπερβαίνει αυτόν τον τρόπο. Γι᾽ αυτό και η Εκκλησία, υπενθυμίζοντάς μας το ευαγγελικό αυτό απόσπασμα, επαναφέρει την προτροπή του Χριστού προς τον καθέναν μας. Να πούμε ΟΧΙ στις εξαρτήσεις, να τις περιορίσουμε στον λογισμό μας με την εκκλησιαστική ζωή, δηλαδή την ΠΡΟΘΥΜΙΑ να μοιραστούμε, να χαρούμε με την παρουσία των άλλων. Κυρίως όμως με την απόφαση να μην θεωρούμε τίποτε δικό μας, ούτε καν τα παιδιά μας και τον εαυτό μας, αλλά να αισθανόμαστε διαχειριστές προσώπων και αγαθών, καθότι τα πάντα ανήκουν στον Θεό. Να δοξολογούμε για ό,τι μας δίδεται και ό,τι αποκτούμε με τον κόπο μας, αλλά και να μην απολυτοποιούμε την αξία του προσκολλώμενοι συναισθηματικά. Μόνο η σχέση με τον Χριστό και τον πλησίον, εν αγάπη, κρατά!

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου – Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019(Αγίας Αικατερίνης):
7.30 – 9.45 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Παναγία.
6.00 μ.μ. Κύκλος ΣυμμελέτηςΑγίας Γραφής

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019 (Αγίου Στυλιανού):
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019:
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019 (Αγίου Ανδρέα)
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
11.00 π.μ. - 12.30 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ, Ε, και Στ Δημοτικού.
5.00 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ και Αγιασμός Πρωτομηνιάς
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου.

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.


 Απογευματινό προσκύνημα στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βυζίτσας, προετοιμάζεται για την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019. Πληροφορίες και δηλώσεις στους επιτρόπους.

Πρόγραμμα Εβδοάδος

Δευτέρα 18 – Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Παναγία.
6.00 μ.μ. Κύκλος ΣυμμελέτηςΑγίας Γραφής

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019 (Εισόδια Θεοτόκου):
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2019
11.00 π.μ. - 12.30 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ, Ε, και Στ Δημοτικού.
5.00 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου.

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Συμμετέχοντας στη διακονία της εκκλησίας μας στους φυλακισμένους, μπορούμε να προσφέρουμε κάτι από τα παρακάτω είδη μέχρι τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, για τα δέματα που θα ετοιμαστούν:
5. σλιπ
5. φανέλες
5. ζευγάρια κάλτσες
5. πακέτα τσιγάρα
5. σαμπουάν
5. σαπούνια
5. οδοντόβουρτσες
5. οδοντόπαστες
5. τηλεκάρτες Ο.Τ.Ε. (όχι κινητά)
5. συσκευασίες ξυριστικές μιας χρήσεως.
Παρακαλούμε ενημερώστε μας για την πρόθεσή σας, ώστε να υπάρξει σχετική κατανομή. Ευχαριστούμε!

“Καί διελογίζετο ἐν ἑαυτῶ λέγων, τί ποιήσω;”

“Καί διελογίζετο ἐν ἑαυτῶ λέγων, τί ποιήσω;” (Λουκ. 16, 17) “σκεφτόταν συζητώντας με τον εαυτό του και έλεγε, τι να κάνω;”

Υπάρχει μία ευαγγελική περικοπή στην οποία ο εγωκεντρισμός αποτυπώνεται και λεκτικά και πρακτικά. Είναι αυτή του άφρονος πλουσίου. Αφροσύνη δεν είναι ο πλούτος καθεαυτός, αλλά η διαχείρισή του, ιδίως όταν ζει την ευλογία να ευφορήσει η γη του. Εκεί, ο πλούσιος δεν συζητά με κανέναν, παρά μόνο με τον εαυτό του Και ο λόγος του δεν είναι κάτι άλλο παρά μία συσσώρευση της φράσης “δικό μου”: “τούς καρπούς μου”, “τας αποθήκας μου”, “τα γεννήματά μου”, “τα αγαθά μου”, “τη ψυχή μου”. Ο πλούσιος είναι ο απόλυτα ακοινώνητος. Είναι ο απόλυτα κτητικός. Και δεν έχει να κάνει αυτό μόνο με την αλλοτρίωση που τα υλικά αγαθά προκαλούν. Είναι ότι έχει ταυτίσει το νόημα της ζωής με τον εαυτό του. Το εγώ του έχει την μοναδική αξία για τον κόσμο. Δεν υπάρχει κάποιος να μοιραστεί μαζί του τις σκέψεις του. Τα αγαθά του. Τα σχέδιά του. Ούτε και την χαρά του για την αφθονία της ύλης. Έστω και κάποιος «φίλος» που θα φάει μαζί του. Τα πάντα είναι κλεισμένα στην γκρίζα ζώνη του εγώ, η οποία θα μαυριστεί από τον θάνατο. Και σ᾽ αυτόν όμως θα είναι μόνος του. Διότι ούτε τον Θεό θα έχει διάθεση να παρακαλέσει για κάτι, όπως δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να Τον δοξολογήσει για όσα του έδωσε.
Ο εγωκεντρισμός θολώνει το μυαλό και την καρδιά. Κάνει τον άνθρωπο να πιστέψει ότι τα πάντα του ανήκουν. Νοιάζεται για την ψυχή του, όχι για να την σώσει, δηλαδή να την μοιραστεί, να την θυσιάσει, αλλά για να της δείξει ότι μόνο γι᾽ αυτήν ζει, για να την καθιστά θεό του. Όχι όμως θεό που αγαπά έστω και λίγο, έστω και κάποιον, αλλά θεό που δεν βλέπει πέρα από τον εαυτό του.
Ο πλούσιος δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του στην Εκκλησία. Ούτε καν θρησκευτικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να ήταν. Διότι ο άνθρωπος της θρησκείας, έστω και από φόβο, έστω και από ιδιοτέλεια, αισθάνεται το καθήκον να δώσει κάτι από αυτά που έχει. Ο άνθρωπος που θέλει να ζήσει εκκλησιαστικά, κάνει το μεγάλο βήμα: να γίνει παιδί του Θεού, να έχει την αγάπη ως κίνητρο της ζωής του, το ευχαριστώ στον Θεό για ό,τι του έχει δώσει, το οποίο εκφράζεται με την πίστη ότι είναι διαχειριστής και όχι κτητικός ιδιοκτήτης. Ο εκκλησιαστικός άνθρωπος δεν μιλά για το “δικό του”, αλλά ζει την έγνοια του “μαζί”. Ανοίγεται. Προχωρά σε κοινωνία σχέσεων. Βλέπει στον κάθε διπλανό του την εικόνα του Θεού. Μοιράζεται. Υποχωρεί. Παραιτείται από την προτεραιότητα του εαυτού του. Χαίρεται να είναι με τους άλλους. Θέλει να έχει περιεχόμενο, για να το μοιραστεί. Δεν μετρά με την υλική ανταπόδωση αυτό που δίνει. Γνωρίζει ότι η χαρά της κοινωνίας είναι ο Παράδεισος.
Αν συνειδητοποιήσουμε ότι σ᾽ αυτήν την ζωή το μόνο που μας ανήκει είναι ο θάνατος και αν θέλουμε την γιατρειά του, το φάρμακο είναι η έξοδος από το εγώ μας. Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος, είναι αγώνας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Δευτέρα 11 – Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019


Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2019
5.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση στην Παναγία.
6.00 μ.μ. Κύκλος ΣυμμελέτηςΑγίας Γραφής

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019 (Αποστόλου Ματθαίου)
7.30 – 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
11.00 π.μ. - 12.30 μ.μ. Κατηχητικό για τα μικρότερα παιδιά.
4.00 – 5.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Δ, Ε, και Στ Δημοτικού.
5.00 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
6.00 μ.μ. Κατηχητικό για μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου.

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019:
7.30 – 10.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Συμμετέχοντας στη διακονία της εκκλησίας μας στους φυλακισμένους, μπορούμε να προσφέρουμε κάτι από τα παρακάτω είδη μέχρι τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, για τα δέματα που θα ετοιμαστούν:
5. σλιπ
5. φανέλες
5. ζευγάρια κάλτσες
5. πακέτα τσιγάρα
5. σαμπουάν
5. σαπούνια
5. οδοντόβουρτσες
5. οδοντόπαστες
5. τηλεκάρτες Ο.Τ.Ε. (όχι κινητά)
5. συσκευασίες ξυριστικές μιας χρήσεως.
Παρακαλούμε ενημερώστε μας για την πρόθεσή σας, ώστε να υπάρξει σχετική κατανομή. Ευχαριστούμε!

Τούτο ποίει και ζήσει

«Διδάσκαλε, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;... είπε δε αυτώ ο Ιησούς: ορθώς απεκρίθης. Τούτο ποίει και ζήσει» (Λουκ. 10, 25/28)
« Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;...και είπε σ’ αυτόν ο Ιησούς: σωστά απάντησες. Αυτό κάνε και θα ζήσεις».

Στο ευαγγέλιο του καλού Σαμαρείτη ένας νομοδιδάσκαλος, ένας ερμηνευτής του μωσαϊκού νόμου, ένας θεολόγος και νομικός θα λέγαμε με τα σημερινά μέτρα, σπεύδει να ρωτήσει τον Χριστό, με μία ελαφριά δόση ειρωνείας στον τρόπο του, τι χρειάζεται να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Είναι νομικός. Η σκέψη του έχει να κάνει με κληρονομιές, χρέη και υποχρεώσεις σε άλλους, με σχέσεις συναλλαγής μεταξύ των ανθρώπων, στις οποίες ούτε ο θάνατος δεν εξαιρείται. Όταν πεθαίνει κάποιος, αυτοί που μένουν, πρώτα σκέφτονται πρακτικά. Σκέφτονται την συνέχεια της ζωής. Τι θα γίνει με τα αγαθά τα οποία ο εκλιπών είχε. Σε ποιον τα κληροδότησε. Το υπαρξιακό ερώτημα «τι έγινε ο ίδιος και αν έχει ψυχή και πού βρίσκεται η ψυχή του» ελάχιστα απασχολεί. Οι σχέσεις συναλλαγής, μετάδοσης των αγαθών είναι σχέσεις που συνεχίζουν την ζωή. Τα υπαρξιακά ερωτήματα αφήνονται στις θρησκείες, για να πάρουν κάποιες απαντήσεις, για τις οποίες απόλυτες βεβαιότητες δεν υπάρχουν.
Όμως για τον νομοδιδάσκαλο ο θάνατος έχει και υπαρξιακή διάσταση. Ακόμη κι αν βλέπει την αιώνια ζωή ως ανταμοιβή για τις πράξεις αυτής της ζωής, εντούτοις βλέπουμε πως ο Χριστός είναι πρόθυμος να συζητήσει μαζί του και να τον βοηθήσει, τουλάχιστον στην κατεύθυνση που ο νομοδιδάσκαλος σκέπτεται, να βρει τον τρόπο. Και έχει ενδιαφέρον η στάση του Χριστού. Αρχικά θα ακολουθήσει τον τρόπο σκέψης του νομοδιδασκάλου. Στην συνέχεια θα του προσθέσει το κάτι παραπάνω. Διασαφηνίζοντας το πώς ο νομοδιδάσκαλος μπορεί να γίνει πλησίον στον κάθε συνάνθρωπο και μάλιστα αυτόν που δεν έχει τίποτα για να του δώσει, όπως στην προκειμένη περίπτωση ο τραυματισμένος και ληστευθείς άνθρωπος, ο Χριστός ανοίγει τον δρόμο στον νομοδιδάσκαλο να σκεφτεί ότι πέρα από αυτό που ο ίδιος είναι και σκέφτεται, νομικός δηλαδή, υπάρχει και η οδός της αγάπης, η οποία δεν μετρά ανταποδόσεις, αλλά μόνο προσφορά και θυσία.
Οι άνθρωποι σήμερα βλέπουμε την ζωή μέσα από το δικό μας πρίσμα. Το ίδιο και τον θάνατο. Δυσκολευόμαστε να προχωρήσουμε σε μία υπαρξιακή θεώρησή τους, διότι μας κατατρώγει η πρακτικότητα. Ταυτόχρονα, θεωρούμε πως έχουμε άπλετο χρόνο ζωής μπροστά μας ή φοβόμαστε να ανοιχτούμε σε υπαρξιακές αναζητήσεις, διότι ο προσανατολισμός του περίγυρού μας είναι στο πρόσκαιρο. Η πνευματική πορεία μας στην καλύτερη περιορίζεται στην γνώση των διδασκαλιών της θρησκείας, ενώ συνήθως μόνο σε περιπτώσεις κρίσεων κάπως συνταρασσόμαστε. Τον θάνατο όμως τον βλέπουμε μέσα από την σκοπιά αυτών που φεύγουν, τι χάνουν σε σχέση με την ζωή ή εμείς τι χάνουμε από την απουσία τους, και όχι μέσα από την προοπτική της δικής μας απάντησης στο μεγάλο αυτό ερώτημα.
«Τούτο ποίει και ζήσει», λέει ο Χριστός στον νομοδιδάσκαλο. «Τούτο ποίει και ζήσει» λέει στον καθέναν μας. Τήρησε τις εντολές του νόμου, αν ο χαρακτήρας σου είναι προσανατολισμένος στα πρόσκαιρα, χωρίς να λησμονείς ότι όλα έχουν τέλος. Αν όμως νιώθεις ότι η ψυχή σου θέλει απαντήσεις γνήσια υπαρξιακές, τότε γίνε πλησίον του κάθε ανθρώπου. Μην μετράς το συμφέρον, αλλά δείξε αγάπη. Και τότε ο Χριστός, ως Καλός Σαμαρείτης ο ίδιος, θα γιατρέψει και τα δικά σου τραύματα, τις δικές σου ατέλειες.

Τι κάνει έναν άνθρωπο να βλέπει και να μην βλέπει;

Λάζαρος ἐβέβλητο πρός τόν πυλῶνα τοῦ πλουσίου ἡλκωμένος καί ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπό τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπό τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου (Λουκ. 16, 20)
Ο Λάζαρος ήταν πεσμένος κοντά στην πόρτα του σπιτιού του πλουσίου, γεμάτος πληγές και προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου.
Τι κάνει έναν άνθρωπο να βλέπει και να μην βλέπει; Να περνούν από τα μάτια του εικόνες, κυρίως, δυστυχίας, και ο εσωτερικός του κόσμος να μην συγκινείται; Να μοιάζει ότι απωθεί τις εικόνες αυτές στο περιθώριο της ψυχής του; Πόσο περιθώριο ανθρωπιάς και αγάπης μοιάζει να υπάρχει στην ψυχή ενός τέτοιου ανθρώπου; Από την άλλη, πώς μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος που μοιάζει με σκουπίδι στην πόρτα αυτού που αδιαφορεί παντελώς για την ύπαρξή του, μολονότι τον γνωρίζει ποιος είναι και ξέρει και το όνομά του, όπως αποδεικνύει η κραυγή του πλουσίου στον Άδη να στείλει ο Αβραάμ τον Λάζαρο στ᾽ αδέρφια του;
Ο Χριστός μας καλεί μέσα από τις παραβολές Του να πάρουμε θέση. Στην κατάσταση ποιου από τους ήρωες ανήκουμε; Ποτέ το μήνυμα δεν ολοκληρώνεται. Αφήνει το περιθώριο στον καθέναν μας να δώσει στην ιστορία το τέλος που τον εκφράζει. Την ελπίδα, την μετάνοια, την αγάπη, την αλλαγή ή την συνέχεια στο ίδιο μοτίβο. Αληθινά Θεός ελευθερίας!
Γιατί δεν βλέπει ο πλούσιος;
Ο πλούσιος είναι μηδενιστής. Δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός. Μπορεί και να έχει διαβάσει τον Μωυσή και τους προφήτες, όμως έχει αγνοήσει όλη την διδασκαλία της παράδοσής του. Έτσι, ακόμη και για τους μοναδικούς ανθρώπους που φαίνεται ότι νοιάζεται, τα αδέρφια του, μόνο ένα θαύμα θα μπορέσει να τους σώσει: όχι αυτό της παρουσίας του Θεού, αλλά της ανάστασης του φτωχού Λαζάρου, δηλαδή του μηνύματος από την αιωνιότητα το οποίο θα κομίσει ο έσχατος των ανθρώπων. Όμως ο Αβραάμ είναι σαφής. Όποιος είναι μηδενιστής, δεν θα δει ούτε θα ακούσει μήτε και με θαύματα. Διότι ο μηδενιστής δεν αγαπά παρά μόνο τον εαυτό του. Και όταν διαπιστώνει ότι στην αιωνιότητα υποφέρει στην μοναξιά, δεν θυμάται τι τον οδήγησε εκεί, αλλά σκέφτεται πώς θα υποφέρει λιγότερο, πάλι σε ατομοκεντρικό επίπεδο.
Είναι μηδενιστής ο πλούσιος. Αναίσθητος στον πόνο του άλλου. Αναίσθητοι και οι αδερφοί του. Αναίσθητοι και οι φίλοι του. Αναίσθητοι και οι υπηρέτες του, οι οποίοι, όντας της ίδιας κοινωνικής τάξης με τον Λάζαρο, θα μπορούσαν να τον ντύσουν, να του δώσουν ένα πιάτο φαγητό, να του περιποιηθούν τις πληγές του. Ο ένας παρασύρει τον άλλον στον μηδενισμό, δημιουργώντας έναν κόσμο για τους έξω αξιοζήλευτο, μα τόσο ψυχρό, εγωπαθή, κλεισμένο στον εαυτό του. Ο μηδενιστής κάθε εποχής μόνη έγνοια έχει τα αγαθά του, την θέση του, την δόξα του. Η προειδοποίηση του Χριστού είναι σαφέστατη. Ο μηδενιστής είναι στην πραγματικότητα μόνος του. Χωρίς αγάπη, χωρίς νοιάξιμο, χωρίς ευσπλαχνία, χωρίς τους άλλους, τίποτε δεν θα κρατήσει για πάντα, εκτός από την μοναξιά. Την αυθεντική δηλαδή κόλαση.
Πολλοί όμως είναι οι πλούσιοι των καιρών μας και όχι μόνο σε χρήματα, αλλά σε μηδενισμό. Βρίσκει έδαφος ευνοϊκό και σήμερα ο μηδενισμός και αναπτύσσεται. Και μένουν ασυγκίνητοι μπροστά στην φτώχεια του κάθε Λαζάρου και ανυποψίαστοι ή περιφρονητές για το ότι το μηδέν δεν είναι επιλογή για τον Θεό και τον κόσμο. Γι΄ αυτό ακόμη και τον θάνατο τον αντιμετωπίζουν μηδενιστικά, ζητώντας την καύση των νεκρών σωμάτων.
Ευτυχώς όμως που υπάρχουν πάντα Λάζαροι, -ο άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης που εορτάζει σήμερα- που μας διδάσκουν και μας παροτρύνουν να εμπιστευθούμε τον Θεό περισσότερο, να πάψουμε να είμαστε περιχαρακωμένοι στον δικό μας τρόπο, να αφήσουμε τα ίχνη του μηδενισμού πίσω μας και να εμπιστευθούμε τον λόγο του Ευαγγελίου, του Μωυσή και των προφητών, ότι η ζωή με τον Θεό στην κοινότητα της Εκκλησίας είναι η μόνη που νοηματοδοτεί τον χρόνο μας και τον ανοίγει στην αιωνιότητα.

Το δηλητήριο…

Πριν από πολύ καιρό στην Κίνα μια κοπέλα παντρεύτηκε και πήγε να ζήσει με τον σύζυγό της στο σπίτι της πεθεράς της.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η κοπέλα διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να συμβιώσει με την πεθερά της. Ο χαρακτήρας τους ήταν πολύ διαφορετικός και η κοπέλα εκνευριζόταν από πολλές συνήθειες της πεθεράς της. Επιπλέον, η πεθερά επέκρινε διαρκώς την κοπέλα.
Ο καιρός περνούσε αλλά η κοπέλα και η πεθερά συνέχιζαν να τσακώνονται και να διαφωνούν. Όμως αυτό που έκανε την κατάσταση ακόμη χειρότερη ήταν ότι σύμφωνα με την αρχαία κινεζική παράδοση, η κοπέλα έπρεπε να υπακούει την πεθερά και να εκπληρώνει την κάθε επιθυμία της. Η ένταση και τα νεύρα στο σπίτι προκαλούσαν θλίψη στον άτυχο σύζυγο.
Η κοπέλα δεν μπορούσε να υπομένει άλλο την κακή διάθεση και την καταπίεση της πεθεράς της και αποφάσισε να κάνει κάτι γι' αυτό.
Πήγε και συνάντησε ένα καλό φίλο του πατέρα της, τον Huang, ο οποίος πουλούσε βότανα. Του περιέγραψε την κατάσταση και του ζήτησε να της δώσει κάποιο δηλητήριο, έτσι ώστε να λύσει το πρόβλημα μια για πάντα. Ο Huang σκέφτηκε για λίγο και μετά είπε: ”Θα σε βοηθήσω να λύσεις το πρόβλημά σου, αλλά θα πρέπει να με ακούσεις προσεκτικά και να κάνεις ό,τι σου πω”.
Η κοπέλα δέχτηκε με ενθουσιασμό, ο Huang πήγε στο πίσω δωμάτιο και επέστρεψε μετά από λίγα λεπτά κρατώντας μια σακούλα με βότανα.
Είπε στην κοπέλα: ”Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσεις ένα ταχείας δράσης δηλητήριο για να απαλλαγείς από τη πεθερά σου, διότι αυτό θα προκαλέσει υποψίες εναντίον σου. Γι αυτό, σου δίνω μια σειρά από βότανα που θα δημιουργήσουν σταδιακά το δηλητήριο στο σώμα της. Κάθε δεύτερη μέρα θα ετοιμάζεις ένα νόστιμο γεύμα και θα βάζεις λίγη ποσότητα από αυτά τα βότανα. Για να σιγουρέψεις ότι κανείς δεν θα σε υποψιαστεί όταν πεθάνει, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτική και να είσαι πολύ φιλική μαζί της. Μην διαφωνείς μαζί της, να υπακούεις κάθε της επιθυμία και να της φέρεσαι σαν βασίλισσα”.
Η κοπέλα χάρηκε πολύ, αφού ήταν θέμα χρόνου να απαλλαγεί από την πεθερά της. Ευχαρίστησε τον Huang και έσπευσε στο σπίτι για να ξεκινήσει το σχέδιο για τη δολοφονία της πεθεράς της.
Οι εβδομάδες και οι μήνες περνούσαν και η κοπέλα ετοίμαζε μέρα παρά μέρα ένα νόστιμο γεύμα για την πεθερά της. Ακολουθούσε τις συμβουλές του Huang, ώστε να αποφύγει κάθε καχυποψία, διατηρούσε τη ψυχραιμία της και φερόταν στη πεθερά της σαν να ήταν η μητέρα της.
Μετά από έξι μήνες η κατάσταση είχε αλλάξει. Ακόμα και η πεθερά είχε αλλάξει στάση και ήταν πιο ευγενική και καλή με την νύφη της. Άρχισε να την αγαπάει όπως την κόρη της. Διαρκώς την παίνευε στους φίλους και συγγενείς και έλεγε ότι ήταν η καλύτερη νύφη που θα μπορούσε να έχει.
Μια μέρα η κοπέλα πήγε να συναντήσει τον κ. Huang για να ζητήσει και πάλι τη βοήθειά του: “κ. Huang, παρακαλώ βοηθήστε να σταματήσει η δράση του δηλητηρίου που σκοτώνει την πεθερά μου! Έχει μετατραπεί σε τόσο καλοσυνάτη γυναίκα που την αγαπώ πια σαν τη μητέρα μου. Δεν θέλω να πεθάνει εξαιτίας του δηλητηρίου που της έδωσα”.
Ο Huang χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι του.
“Μην ανησυχείς. Ποτέ δεν της έδωσες δηλητήριο. Τα βότανα που σου έδωσα ήταν βιταμίνες για να βελτιώσουν την υγεία της. Το μόνο δηλητήριο ήταν στο μυαλό σου και τη στάση σου προς το μέρος της. Όμως διαλύθηκε από την αγάπη που της πρόσφερες”.

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Άλλο ένα καλοκαίρι περνάει και το διαδέχεται το φθινόπωρο και ο χειμώνας, μπαίνοντας και πάλι στην καθημερινότητα που ίσως το καλοκαίρι ήταν λίγο πιο χαλαρή και λιγότερο απαιτητική. Οι μαθητές θα βρεθούν και πάλι στα θρανία τους και ταυτόχρονα όλα τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας θα προσαρμόσουν το πρόγραμμά τους σε αυτό των σχολικών απαιτήσεων! Και ο ελεύθερος χρόνος περιορίζεται και οι ανθρώπινες σχέσεις συσφίγγονται ίσως και να πιέζονται! Κι εκεί εμφανίζονται οι συγκρούσεις και οι διαφωνίες, οι «συμπάθειες» και οι αντιπάθειες! Και η συνταγή – συμβουλή του κ. Huang έχει και πάλι ισχύ και δίνει την καλύτερη λύση.Μίλα γλυκά και ήρεμα. Δείξε περισσότερο σεβασμό και συμπάθεια. Προσπάθησε να αγαπήσεις. Κάνε προσευχή για τον άλλον. Νομίζω πως όποιος έχει δοκιμάσει αυτή τη συνταγή θα επιβεβαιώσει ότι είδε αποτελέσματα ευεργετικά, θετικά, θαυμαστά. Στο χέρι μας, λοιπόν, η αλλαγή του άλλου, αφού αλλάξουμε εμείς!
Η ίδια συνταγή πιάνει και σε άψυχα, όπως το διάβασμα για τους μαθητές. Αν ένα μάθημα (μια εργασία) δε μας ενθουσιάζει, αν ασχοληθούμε εμείς λίγο παραπάνω μαζί του, αν προσπαθήσουμε να το δούμε με «καλό μάτι», αν αφιερώσουμε λίγο χρόνο παραπάνω σε αυτό, αν ρωτήσουμε το δάσκαλό μας για αυτό, θα δούμε πρόοδο σημαντική και καλύτερα αποτελέσματα.

Οι Ακολουθίες του Νυχθημέρου.
Μέχρι τώρα εξετάσαμε και γνωρίσαμε τις τακτικές ιερές Ακολουθίες, δηλαδή αυτές που τελούνται σε σταθερό – τακτικό πρόγραμμα. Υπάρχουν στη λατρεία της Εκκλησίας μας και οι έκτακτες ακολουθίες.
Έκτακτες ονομάζονται οι Ακολουθίες που γίνονται σε ειδικές περιστάσεις ή όταν το ζητήσουν οι πιστοί. Αυτές είναι: τα ιερά Μυστήρια, τα Εγκαίνια του Ναού, οι Παρακλητικοί Κανόνες, ο μικρός ή μεγάλος Αγιασμός, η νεκρώσιμος Ακολουθία, αλλά και ένα ακόμα πλήθος περιστασιακών ακολουθιών.
Τα Ιερά Μυστήρια τα είδαμε στο παρελθόν, οπότε σιγά – σιγά θα μάθουμε κάποια στοιχεία για τις υπόλοιπες έκτακτες Ιερές Ακολουθίες.