Την εντολή να φορέσουν δακτυλίδι στο δάκτυλο του ασώτου που επέστρεψε, δίνει ο πατέρας. Προφανώς και πριν την απομάκρυνσή του από την πατρική οικία ο νεώτερος υιός φορούσε δακτυλίδι, το οποίο ή πούλησε ή έχασε στη μακρινή χώρα της άστατης ζωής. Και τώρα, επιστρέφοντας, ο πατέρας του δίνει πάλι δαχτυλίδι για να θυμίσει και σε κείνον και σε μας σήμερα τρία πράγματα.
Το δαχτυλίδι συμβολίζει τη σφραγίδα του Πατέρα, το οικόσημο της οικογένειας στην οποία ο άσωτος έχει αποφασίσει να επανενταχθεί. Ο άσωτος επέλεξε αρχικά να διακόψει την κοινωνία με το σπίτι αυτό και με το Πρόσωπο στο οποίο το σπίτι ανήκει. Νόμισε πως παίρνοντας μαζί του την ιδιοκτησία που του άνηκε έκοβε κάθε σχέση και δεσμό με το σπίτι του. Δεν κατάλαβε πως το δαχτυλίδι συμβολίζει την βαθύτερη σχέση της οικογένειας, την αγάπη και την ελευθερία. Αυτή την αγάπη και ελευθερία παρέχει ο Θεός Πατέρας σε όλα τα παιδιά του που θέλουν να έχουν σχέση μαζί Του.
Το δαχτυλίδι είναι σημείο των ελεύθερων ανθρώπων και όχι των δούλων. Σημείο της ελευθερίας από τα πάθη και της μετανοίας το δαχτυλίδι, συνοδεύεται από την βρώση του σιτευτού μόσχου, δηλαδή του Χριστού, και του ευφρανθήναι, δηλαδή την μετοχή μας στη Θεία Λειτουργία, που μας δίδει την χαρά, η οποία γίνεται διαρκής.
Το δαχτυλίδι είναι το σύμβολο των ουρανίων χαρισμάτων, των καρπών του Αγίου Πνεύματος, τα οποία ο άνθρωπος λαμβάνει ως δωρεά από τον Θεό όταν ζει την ζωή της Εκκλησίας. Ο Θεός δεν μας αφήνει τραυματισμένους, ταπεινωμένους, γυμνούς στη ζωή και την κοινωνία μαζί Του. Το δαχτυλίδι είναι ο αρραβώνας του Πνεύματος, το οποίο μας υιοθετεί και μας δίδει την δυνατότητα να χαιρόμαστε με την τα χαρίσματά Του, την πίστη, την ειρήνη, την χαρά, την μακροθυμία και κυρίως την αγάπη. Ο Θεός μας θέλει στολισμένους με την αγιότητα.
Η ανάγνωση της παραβολής την περίοδο του Τριωδίου μας υπενθυμίζει ότι έχουμε ανάγκη επαναπροσδιορισμού του Ποιος και Τι είναι ο Πατέρας μας και πώς βλέπουμε τη ζωή στην Εκκλησία. Το δαχτυλίδι το οποίο μας δόθηκε στο βάπτισμα είναι στα χέρια μας. Είναι όμως δική μας ευθύνη να χαιρόμαστε βλέποντάς το και έχοντας του επάνω μας ή να το αφήσουμε ή να το θεωρήσουμε σημείο σκλαβιάς και να αρνηθούμε την κοινωνία με τον Δωρητή.
