Κάποτε ζούσε ένας άνθρωπος που του άρεσε να ακούει τη διδασκαλία κάποιου σοφού, ποτέ όμως δεν έμπαινε στον κόπο να κάνει πράξη τα όσα άκουγε.
Όταν ο παπαγάλος του, ο οποίος μπορούσε να μιλάει καλά, τον ρώτησε πού πήγαινε κάθε μέρα, εκείνος απάντησε ότι επιθυμούσε να μάθει περισσότερα για τον Θεό και την ελευθερία. Αυτός ήταν και ο λόγος που πήγαινε να ακούσει τα λόγια του σοφού. Ο παπαγάλος τότε τον έβαλε να ρωτήσει τον σοφό πώς θα μπορούσε κι εκείνος να απελευθερωθεί.
Ο άνθρωπος λοιπόν έκανε την ερώτηση του παπαγάλου στον σοφό, ο οποίος αμέσως έπεσε κάτω στο έδαφος σαν να λιποθύμησε ξαφνικά. Όσοι ήταν μαζεμένοι τριγύρω θύμωσαν πολύ μαζί του που τόλμησε να κάνει μια τέτοια ερώτηση και του ζήτησαν να φύγει αμέσως. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, διηγήθηκε στον παπαγάλο όλη την ιστορία.
Το επόμενο πρωί βρήκε τον παπαγάλο ακίνητο μέσα στο κλουβί του. Ο άνθρωπος υπέθεσε ότι ήταν νεκρός και άνοιξε το κλουβί για να τον βγάλει έξω.
Ο παπαγάλος πέταξε αμέσως στο κλαδί ενός δέντρου και του είπε: «Ακολούθησα τα λόγια του σοφού και τώρα είμαι ελεύθερος. Καλό θα ήταν να εφαρμόζεις κι εσύ τις οδηγίες του».
Πολλές φορές ακολουθούμε ένα μονοπάτι και το μόνο που κάνουμε είναι να αποθηκεύουμε ως πληροφορίες τα όσα μαθαίνουμε “παπαγαλίζοντας” τη θεωρία του. Κανένα μονοπάτι όμως δεν έχει νόημα, εάν αυτά που μαθαίνουμε δεν τα εφαρμόζουμε στην πράξη.
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Μία από τις πιο συνηθισμένες ενστάσεις των κατηγόρων της Εκκλησίας είναι πως οι κληρικοί και αυτοί που «κάνουν μεγάλους σταυρούς» στην καθημερινότητά τους είναι πολύ χειρότεροι χαρακτήρες από τους ίδιους και συμπεριφέρονται με τρόπο που δεν αρμόζει στην χριστιανική τους ιδιότητα.
Οφείλω να ομολογήσω πως έχουν δίκαιο και μάλιστα το παραδέχομαι και για τον εαυτό μου, δεδομένου ότι το να φτάσεις σε μέτρα αρετής χρειάζεται αγώνας και κόπος πολύς. Είναι μεγάλη η απόσταση μεταξύ της θεωρίας και της πράξης, αλλά τουλάχιστον θα πρέπει να προσπαθούμε. Αυτό που απλά απαντώ, όταν προσάπτουν αυτήν την κατηγορία στους εκκλησιαζομένους, είναι: «φαντάσου πώς θα συμπεριφερόταν αυτός ο άνθρωπος, αν δεν πατούσε το πόδι του στην Εκκλησία. Αγριάνθρωπος θα ήταν».
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτός ο υποθετικός ισχυρισμός μου, αλλά αναμφίβολα οι εκκλησιαζόμενοι κάτι καλό θα πρέπει να παίρνουμε από το Ναό και να το εφαρμόζουμε και έξω από αυτόν, στην καθημερινότητά μας. Στην αντίθετη περίπτωση θα είμαστε στην κατηγορία των «κλητών» αλλά μη «εκλεκτών», δηλαδή στην κατηγορία των ανθρώπων που λάβαμε πρόσκληση από το Θεό να Τον γνωρίσουμε και να βρεθούμε μαζί Του, αλλά που δεν ανταποκριθήκαμε θετικά στην πρόσκληση αυτή.
Σε άλλη περίπτωση, άλλωστε, ο Χριστός μακαρίζει όχι τους ακροατές του Λόγου του Θεού αλλά τους ακροατές που εφαρμόζουν και όσα ακούνε, «μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐτόν».
Βέβαια, τα ανωτέρω δεν ισχύουν μόνο για την πνευματική μας ζωή αλλά και για κάθε περίπτωση όπου μια ωραία και ξεκάθαρη θεωρία δεν εφαρμόζεται στην ζωή μας. Η αξία των γνώσεων αποδεικνύεται στην εφαρμογή τους.
Η Ιερά Ακολουθία της Προσκομιδής - Τα δώρα των χριστιανών για τη Θεία Λειτουργία
Μετά από διάστημα που ξεπερνά τον ένα χρόνο θα συνεχίσουμε με την ακολουθία της Προσκομιδής, δηλαδή, την προετοιμασία των προσφερόμενων δώρων για την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας.
Στον άγιο δίσκο υπάρχει μία μερίδα για κάθε μέλος της Εκκλησίας. Πάνω σ’ αυτόν τον μικρό δίσκο, σε κάθε Θεία Λειτουργία, συγκεντρωνόμαστε όλοι μας για να κοινωνήσουμε τον Χριστό (το Σώμα και το Αίμα Του) και να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας.
«Πριν από κάθε Θεία Λειτουργία, στον Όρθρο, ο ιερέας κάνει την τελετή της Προσκομιδής. Φέρνει δηλαδή στην αγία Πρόθεση τις προσφορές των πιστών και τις τεμαχίζει. Πρώτα βγάζει τη μεγάλη μερίδα, τον Αμνό, που θα μεταβληθεί σε Σώμα Κυρίου, και έπειτα τις μερίδες της Κυρίας Θεοτόκου, των Αγγέλων, των Αγίων και των Χριστιανών, «ζώντων και τεθνεώτων», τις οποίες τοποθετεί γύρω από τον Αμνό, μέσα στο ιερό δισκάριο.
Βλέπετε; Ολόκληρη η Εκκλησία… μέσα στο δισκάριο! Ο Κύριος Ιησούς, η Παναγία Μητέρα Του, ο Τίμιος Πρόδρομος, οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Δίκαιοι, «πάντων των αγίων ο χορός», ενωμένοι μ’ εμάς, τους ευτελείς και ταπεινούς. Κοινωνία ζωντανών και πεθαμένων. Κοινωνία Αγίων και αμαρτωλών. Κοινωνία Θεού και ανθρώπων. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού!»
(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Το μεγάλο τετράγωνο κομμάτι που ο Ιερέας τοποθετεί στο κέντρο του αγίου δίσκου λέγεται Αμνός (1). Είναι αυτό που θα ευλογήσει ο Ιερέας για να γίνει Σώμα Χριστού. Η λέξη «αμνός» σημαίνει πρόβατο και μας θυμίζει τον Χριστό, που θυσιάστηκε για χάρη μας, «όπως τα πρόβατα στη σφαγή». Πάνω του είναι γραμμένο: «Ιησούς Χριστός νικά».
Το τριγωνικό κομμάτι (2) είναι η μερίδα της Παναγίας, της Μητέρας του Χριστού.
Τα 9 τριγωνάκια είναι (3) :
Το πρώτο, για τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ και για όλους τους Αγίους Αγγέλους.
Το δεύτερο, για τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και όλους τους Προφήτες.
Το τρίτο, για τους Αγίους Αποστόλους.
Το τέταρτο, για όλους τους Ιεράρχες, δηλαδή τους επισκόπους που αγίασαν.
Το πέμπτο, για όλους τους Αγίους που μαρτύρησαν για τον Χριστό, τους Μάρτυρες.
Το έκτο, για όλους τους Οσίους, άνδρες και γυναίκες, δηλαδή τους μοναχούς που αγίασαν.
Το έβδομο, για όλους τους Αγίους Αναργύρους.
Το όγδοο, για τους γονείς της Παναγίας, τον Ιωακείμ και την Αννα, καθώς και για τον Άγιο που γιορτάζει την ημέρα εκείνη,
και το ένατο, για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο ή τον Μέγα Βασίλειο –ανάλογα με το ποιος έγραψε την Θεία Λειτουργία που τελείται εκείνη την ημέρα.
Στη συνέχεια, ο ιερέας βγάζει μία μερίδα για τον Αρχιεπίσκοπο.
Και τέλος, ο ιερέας βγάζει τις «μερίδες» (4). Οι «μερίδες» είναι κάποια μικρά ψίχουλα από το πρόσφορο. Βγάζει από μία μερίδα για κάθε Χριστιανό, ζωντανό ή πεθαμένο. Σε κάθε μερίδα που βγάζει, λέει: « Μνήσθητι, Κύριε, του δούλου Σου (τάδε)…» -που σημαίνει: «Θυμήσου, Κύριε, τον δούλο Σου (τάδε)». Στο τέλος θα πει «Μνήσθητι, Κύριε, και των λοιπών», δηλαδή «Θυμήσου, Κύριε, και τους υπόλοιπους Χριστιανούς» για να μην λείψει κανένας από το γιορτινό Τραπέζι της Θείας Λειτουργίας.
