ΣΑΒΒΑΤΟ, 28 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 20η
ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΓΕΩΡΓΟΙ
Διήγηση
Λίγες ημέρες πριν το Πάθος, ο Χριστός είπε στους μαθητές Του, στο λαό, αλλά και στους Αρχιερείς και τους Φαρισαίους, την εξής παραβολή:
«Ένας γαιοκτήμονας φύτεψε ένα αμπέλι, το περίφραξε, έσκαψε σ’ αυτό πατητήρι, έχτισε πύργο, το νοίκιασε σε γεωργούς και έφυγε σ’ άλλον τόπο. Όταν κόντευε η εποχή της καρποφορίας, έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς να πάρουν το μερίδιό του από τους καρπούς. Οι γεωργοί όμως έπιασαν τους δούλους του, κι άλλον τον έδειραν, άλλον τον σκότωσαν κι άλλον τον λιθοβόλησαν. Ξανάστειλε άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους, και τους έκαναν τα ίδια.
Τελευταίον τους έστειλε το γιο του λέγοντας: ‘θα σεβαστούν το γιο μου’. Οι γεωργοί όμως, όταν είδαν το γιο, είπαν μεταξύ τους: ‘αυτός είναι κληρονόμος. Εμπρός, ας τον σκοτώσουμε και ας αρπάξουμε την κληρονομιά του’. Τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από το αμπέλι και τον σκότωσαν. Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού, τι θα κάνει σ’ εκείνους τους γεωργούς;»
Και όλοι απαντούν στο Χριστό: «Επειδή είναι κακοί, θα τους εξολοθρεύσει με το χειρότερο τρόπο και θα νοικιάσει το αμπέλι σ’ άλλους γεωργούς, που θα του δίνουν τους καρπούς στην εποχή τους».
Ο Χριστός τότε τους είπε: «Δεν διαβάσατε ότι στην Αγία Γραφή ότι το λιθάρι που πέταξαν σαν άχρηστο οι οικοδόμοι, αυτό μπήκε αγκωνάρι στην οικοδομή. Ο Κύριος το έκανε αυτό και είναι αξιοθαύμαστο στα μάτια μας». Όποιος πέσει πάνω σ’ αυτό το λιθάρι, θα τσακιστεί και σ’ όποιον πέσει πάνω του το λιθάρι, θα τον κομματιάσει. Γι’ αυτό σας βεβαιώνω πως ο Θεός θα σας αφαιρέσει το προνόμιο να είστε ο λαός της βασιλείας Του, και θα το δώσει σε λαούς που θα παράγουν τους καρπούς της.
Οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι άκουσαν την παραβολή και κατάλαβαν πως μιλάει γι’ αυτούς. Κι ενώ από την οργή τους ήθελαν εκείνη την ώρα να Τον συλλάβουν, φοβήθηκαν τα πλήθη που θεωρούσαν τον Ιησού προφήτη. Έτσι, οργάνωσαν λίγες ημέρες αργότερα την σύλληψη του Χριστού.
(Ματθ. 21, 33-46)
Ερωτήσεις
Α. Ποιος είναι ο γαιοκτήμονας στον οποίο αναφέρεται ο Χριστός και τι θα μπορούσε να συμβολίζει το αμπέλι;
Β. Τι οδήγησε τους γεωργούς σ’ αυτή τη συμπεριφορά έναντι του γαιοκτήμονα και των ανθρώπων του;
Γ. Ήταν δυνατόν, με την δολοφονία του γιου του γαιοκτήμονα, οι γεωργοί να γίνουν κληρονόμοι του αμπελιού;
Δ. Το λιθάρι ποιον θα μπορούσε να συμβολίσει;
Ε. Σκεπτόμαστε στη ζωή μας και πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού που ήρθε να μας σώσει από την αμαρτία;
ΣΤ. Την Μεγάλη Εβδομάδα πώς θα την περάσουμε; Με το Χριστό ή χωρίς; Με ποιους τρόπους ζούμε το Χριστό την Μεγάλη Εβδομάδα;
Σχόλια
γαιοκτήμονας: είναι ο Θεός που φυτεύει το αμπέλι του κόσμου, της Βασιλείας Του, τον Παράδεισο που είναι η ζωή μαζί Του. Ο Θεός άφησε τους ανθρώπους να χειρίζονται τον κόσμο και να του προσφέρουν τους καρπούς του κόσμου. Δηλαδή την αγάπη προς το Θεό, την δοξολογία προς Αυτόν, ακόμη και τις αμαρτίες των ανθρώπων για να τις συγχωρέσει.
γεωργοί: είναι ο περιούσιος λαός του Θεού, οι Εβραίοι. Ο Θεός τους διάλεξε για να προετοιμάσει τον κόσμο για τον ερχομό του Υιού Του, για την σωτηρία όλων των ανθρώπων, όλου του κόσμου. Αυτοί θεώρησαν καλό να κρατήσουν τον κόσμο για τον εαυτό τους, να μη μοιραστούν το Θεό με κανέναν και ονειρεύτηκαν να κρατήσουν την κληρονομιά του Θεού, δηλαδή τη Βασιλεία των ουρανών μόνο γι’ αυτούς, μετατρέποντάς την σε μια κοσμική βασιλεία, δηλαδή με το να γίνου ο πιο ισχυρός λαός του κόσμου. Ο εγωισμός τους και η διάθεση να τα θέλουν όλα δικά τους ήταν το κίνητρο της στάσης τους.
δούλοι: είναι οι προφήτες, όσους έστελνε ο Θεός για να φανερώνουν το θέλημά Του στη ζωή. Σχεδόν όλους τους προφήτες οι Εβραίοι τους σκότωσαν.
γιος: είναι ο Χριστός. Ο Θεός στέλνει το Γιο Του, για να Τον σεβαστούν και να δώσουν τους καρπούς του κόσμου, δηλαδή ένα κομμάτι από τη ζωή τους σ’ Αυτόν. Αυτοί αποφασίζουν κι Αυτόν να τον σκοτώσουν. Τώρα δεν είναι πλέον μόνο ο εγωισμός τους, είναι και η κακία τους που οδηγεί τον Υιό στο Πάθος και το θάνατο.
άλλοι γεωργοί: είναι οι υπόλοιποι άνθρωποι, οι ειδωλολάτρες εκείνης της εποχής, όσοι αναζητούσαν τον αληθινό Θεό.
λιθάρι: είναι και πάλι ο Χριστός. Οι Εβραίοι τον σταύρωσαν, τον πέταξαν στην άκρη. Όμως ο Θεός θα Τον δοξάσει με την Ανάσταση και θα είναι η βάση για την φανέρωση της Βασιλείας των Ουρανών στον κόσμο, η βάση της Εκκλησίας.
ήθελαν να Τον συλλάβουν: οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι ήταν αυτοί που πρωτοστατούσαν στην θανάτωση των προφητών. Ξεσκεπάζονται από το Χριστό και η οργή τους μεγάλη. Γι’ αυτό και θα οργανώσουν την σύλληψη και το Πάθος Του.
Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα
Α. Ο Χριστός ήρθε για να κάνει τον κόσμο και πάλι αμπέλι του Θεού. Συνάντησε τον εγωισμό των ανθρώπων, την κακία, αλλά και την διάθεσή τους να κρατήσουν τον κόσμο για τον εαυτό τους και να αφήσουν το Θεό έξω από τη ζωή τους. Η διδασκαλία και τα θαύματα του Χριστού προκαλούν την οργή των Αρχιερέων και των Φαρισαίων, οι οποίοι θα Τον οδηγήσουν στα Πάθη, την Σταύρωση και την Ταφή. Όμως ο Χριστός είναι το λιθάρι που στηρίζει την Εκκλησία, την Βασιλεία των ουρανών, τον άνθρωπο και τον κόσμο, όπως Τον θέλει ο Θεός. Η Ανάστασή Του θα αποτελέσει την ήττα της κακίας, του μίσους, του εγωισμού, των ανθρώπινων παθών.
Β. Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα θυμόμαστε την πορεία του Χριστού προς τα πάθη, δηλαδή τον τρόπο τελικά με τον οποίο οι κακοί γεωργοί θα Τον σκοτώσουν. Ο Χριστός ζητά από μας να Τον κάνουμε λιθάρι που στηρίζει τη ζωή μας. Παιδιά και μεγάλοι να Τον κοινωνούμε με καθαρή καρδιά, με αγάπη, με πίστη. Να πηγαίνουμε στην εκκλησία της Ενορίας μας, να συμμετέχουμε στις ακολουθίες του Νυμφίου, αλλά και των Παθών, της Αποκαθήλωσης, του Επιταφίου, όπως επίσης και του Μεγάλου Σαββάτου, όπως και σε κάθε λιτανεία. Να νηστέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Πρωτίστως, όμως να Τον βάλουμε στην καρδιά μας, να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν, να Τον μεταλαμβάνουμε και να αγωνιζόμαστε με την πίστη και την αγάπη να κάνουμε τη ζωή μας αλλά και όλο τον κόσμο, όσο μπορούμε, αμπέλι Του.
Γ. Να μη μείνουμε στην τήρηση κάποιων εθίμων τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, ούτε μόνο στην παρέα στην εκκλησία και την έκφραση συναισθημάτων, αλλά να αυξηθεί η πίστη μας στο Χριστό και η αγάπη μας γι’ Αυτόν που ήρθε να μας σώσει από την αμαρτία και το θάνατο.
Συμπέρασμα
Να γιορτάσουμε το Πάσχα όχι αδιάφορα και από συνήθεια, αλλά ως καλοί γεωργοί του Θεού, αφήνοντας το Χριστό να μπει στην καρδιά μας.
π. Θ. Μ.
