ΣΑΒΒΑΤΟ, 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 17η
Η ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ
Διήγηση
Ο Χριστός στην επί του Όρους ομιλία είπε, μεταξύ άλλων, και στους μαθητές Του και στον κόσμο:
«Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Με το κριτήριο που κρίνετε θα κριθείτε, και με το μέτρο που μετράτε, θα μετρηθείτε. Πώς μπορείς και βλέπεις το σκουπιδάκι στο μάτι του αδερφού σου και δε νιώθεις ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Ή πώς θα πεις στον αδερφό σου ‘άφησέ με να σου βγάλω το σκουπιδάκι από το μάτι σου’, όταν έχεις ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Βγάλε πρώτα από το μάτι σου το δοκάρι, και τότε θα δεις καθαρά και θα μπορέσεις να βγάλεις το σκουπιδάκι από το μάτι του αδερφού σου».
Και κάποια άλλη στιγμή είπε στους μαθητές Του:
«Αν σφάλλει απέναντί σου ο αδερφός σου, πήγαινε και έλεγξέ τον χωρίς να είναι άλλος μπροστά. Αν σε ακούσει, κέρδισες τον αδερφό σου. Αν όμως δεν σ’ ακούσει, πάρε μαζί σου ακόμα έναν ή δύο άλλους για να μπορεί ν’ αποδειχτεί ό,τι του είπες, αφού θα το βεβαιώνουν δύο ή τρεις μάρτυρες. Αν κι αυτούς δεν τους ακούσεις, πες το στη συνάντηση της εκκλησίας. Κι αν παρακούσει και την εκκλησία, τότε πια ας είναι για σένα όπως ο ειδωλολάτρης ή ο τελώνης».
(Ματθ. 7, 1-5 και 18, 15-17)
Ερωτήσεις
Α. Τι σημαίνει ο λόγος του Χριστού «μην κρίνετε»; Να μη μιλάμε καθόλου για τους άλλους;
Β. Για να καταλαβαίνουμε τα λάθη μας, πρέπει να ακούμε τους μεγαλύτερους στις συμβουλές τους;
Γ. Πού οφείλεται τελικά η κατάκριση;
Δ. Τι σημαίνει «κέρδισες τον αδερφό σου»;
Ε. Είναι εύκολο να λέμε κάτι για τον άλλο μπροστά σ’ όλη την εκκλησία; Γιατί το λέει ο Χριστός;
ΣΤ. Αν αυτός που μας έχει κάνει κάτι παραμένει αδιόρθωτος παρά την στάση όλης της Εκκλησίας, ποιος του φταίει αν δεν τον κάνει κανείς παρέα;
Σχόλια
μην κρίνετε: κρίση δεν σημαίνει να μη συζητάμε καθόλου για τον άλλο. Σημαίνει να μην βγάζουμε συμπέρασμα για τη ζωή του ότι είναι «αμαρτωλός», «άδικος», «κακός» κ.ο.κ. Κατάκριση σημαίνει να κρίνουμε τις πράξεις του άλλου όχι μπροστά του, αλλά πίσω από την πλάτη του και, παράλληλα, να βγάζουμε κακία γι’ αυτόν, από ζήλια, φθόνο, αντιπάθεια. Κατάκριση σημαίνει να θέλουμε και οι άλλοι να αποκτήσουν κακή γνώμη γι’ αυτόν με τον οποίο ασχολούμαστε.
μέτρο που μετράτε: με όποιο μέτρο αντιμετωπίζουμε τον άλλο, μ’ αυτό θα μας αντιμετωπίσει ο Θεός. Αν η αγάπη είναι το κίνητρο για την όποια κριτική μας, τότε και τα δικά μας λάθη ο Θεός θα τα δει με αγάπη. Αν είναι ο εγωισμός, η υπερηφάνεια, η διάθεση να φανούμε ανώτεροι από τον άλλο, τότε με το ίδιο μέτρο θα μας κρίνει ο Θεός. Διότι θα διαπιστώσουμε ότι κι εμείς κάνουμε λάθη κι αυτό θα μας οδηγήσει στην αποδοκιμασία από το Θεό.
δοκάρι: συνήθως βλέπουμε το σκουπιδάκι στο μάτι του διπλανού μας και δεν βλέπουμε το δοκάρι που υπάρχει στο δικό μας. Εμείς είμαστε πιο αμαρτωλοί ή κάνουμε περισσότερα λάθη σε σχέση με τους άλλους. Χρειάζεται όμως να ακούμε αυτούς που μας αγαπούν για να δούμε τα λάθη μας, γιατί δεν είναι εύκολη η αυτοκριτική.
έλεγξέ τον: ο έλεγχος μαρτυρεί αγάπη. Δεν είναι καλό κανείς να κρατάει μέσα του το παράπονο για τον άλλο, να το συζητά με τρίτους, να μην του λέει τίποτα, να τον κατακρίνει δηλαδή και να μην διορθώνεται η κατάσταση. Αυτό γίνεται συνήθως στις καθημερινές μας σχέσεις.
δύο ή τρεις μάρτυρες: οι δύο ή τρεις φίλοι δηλώνουν μια μικρή παρέα. Σίγουρα, πιο εύκολα ακούει κανείς δύο ή τρις που του λένε το ίδιο πράγμα κι επίσης είναι ό,τι καλύτερο να είναι κι αυτός μπροστά και όχι να τα λένε πίσω από την πλάτη του, γιατί μόνο τότε έχει το δικαίωμα να πει την άποψή του και να μην υπάρχει κατάκριση.
εκκλησία: είναι η συνάντηση όλης της παρέας, όλων των φίλων, όλων των χριστιανών. Βέβαια, σήμερα είναι δύσκολο μπροστά σ’ όλη την ενορία να πει κανείς κάτι για κάποιον άλλο. Μπορεί όμως ένα πρόβλημα να λυθεί μεταξύ της παρέας ή της ομάδας. Αυτό και πάλι μαρτυρεί αγάπη.
ειδωλολάτρης ή τελώνης: για τους Εβραίους αυτοί απομονώνονταν, δεν κάναν παρέα μαζί τους. Οι ειδωλολάτρες γιατί δεν πίστευαν στον αληθινό Θεό, οι τελώνες γιατί ήταν άδικοι, αμαρτωλοί κι αμετανόητοι. Εδώ, αν αυτός που μας έχει πειράξει δεν ακούει όλη την εκκλησία, τότε του αξίζει η απομόνωση για να μπορέσει να καταλάβει ότι είναι απίστευτα εγωιστής.
Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα
Α. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την μανία της κατάκρισης για τους άλλους. Το βλέπουμε στην τηλεόραση με τις μεσημεριανές εκπομπές. Το βλέπουμε με τις εφημερίδες κουτσομπολίστικου περιεχομένου. Το βλέπουμε στις παρέες μας, όπου συζητούμε για τους άλλους και μάλιστα πίσω από την πλάτη τους, ιδίως για τους μεγαλυτέρους ή όταν αισθανόμαστε ότι κάποιος μας αδίκησε, οπότε προτιμούμε να τα λέμε αλλού, εκτός από τον ίδιο.
Β. Η Εκκλησία μας προτρέπει να δείχνουμε περισσότερη αγάπη, να μη μειώνουμε τους άλλους, να συζητάμε μπροστά τους για κάτι που μας έχουν κάνει, αλλά και στις παρέες μας να έχουμε την ευκαιρία να μη συζητάμε μόνο κουτσομπολεύοντας, αλλά να χαιρόμαστε το παιχνίδι, το κέφι, το αστείο, όπως επίσης και θέματα που έχουν να κάνουν με τις εντυπώσεις μας από τη ζωή.
Γ. Ακόμη όμως κι αν οδηγούμαστε στην κατάκριση, να προσπαθούμε να μην κρατάμε κακία στους άλλους, αλλά να τους συγχωρούμε για ό,τι μας έχουν κάνει. Ας είμαστε ειλικρινείς κι αν τους βλέπουμε να μην διορθώνονται, ας τους αφήνουμε στην άκρη, όχι από κακία, αλλά για να τους δώσουμε την ευκαιρία να διορθωθούν. Αν μετανιώνουν για τα λάθη τους, ας τους δεχόμαστε.
Δ. Η κατάκριση είναι μεγάλη αμαρτία. Γι’ αυτό είναι πολύ σπουδαίο να βλέπουμε πρώτα τα δικά μας λάθη και να νικάμε τον εγωισμό μας και μετά να προσπαθούμε να διορθώσουμε τους άλλους. Οι μικρότεροι ας ακούνε τους μεγαλυτέρους σ’ αυτό το θέμα και οι μεγαλύτεροι ας κάνουν περισσότεροι αυτοκριτική.
Συμπέρασμα
Να προσπαθούμε να μην συζητάμε με κακία για τους άλλους, αλλά να έχουμε αγάπη και να είμαστε ειλικρινείς απέναντί τους.
π. Θ. Μ.
