ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 23η 3 – 4.5.2014
Η Ανάσταση του Ευτύχου
Καθώς ο Απόστολος Παύλος ξεκίνησε μετά την Αθήνα και την Κόρινθο να επιστρέψει στην Ασία και να φτάσει στην Έφεσο, λίγο πριν κάνει το μεγάλο ταξίδι του προς τη Ρώμη, όπου και μαρτύρησε, τον συνόδευαν στην πορεία του αυτή ο απόστολος Σωσίπατρος, που καταγόταν από την Βέροια, ο Αρίσταρχος και ο Σεκούνδος από τους Θεσσαλονικείς, ο Γάιος, που καταγόταν από τη Δέρβη και ο Τιμόθεος, ο Τυχικός και ο Τρόφιμος, που κατάγονταν από την επαρχία της Ασίας. Αυτοί προπορεύτηκαν και περίμεναν τον Παύλο, τον ευαγγελιστή Λουκά και λίγους άλλους συνεργάτες στην Τρωάδα.
Ο Παύλος και οι δικοί του αποπλεύσανε μετά το Πάσχα από τους Φιλίππους και μετά από πέντε μέρες συνάντησαν όσους προπορεύτηκαν στην Τρωάδα. Εκεί έμειναν εφτά μέρες. Την Κυριακή είχαν συγκεντρωθεί οι μαθητές για τη Θεία Ευχαριστία. Ο Παύλος μιλούσε στους συγκεντρωμένους, γιατί θα έφευγε την άλλη μέρα, και παρέτεινε το λόγο ως τα μεσάνυχτα. Ήμασταν μαζεμένοι στο τελευταίο πάτωμα του σπιτιού, κι εκεί υπήρχαν πολλές λαμπάδες. Τότε ένας νεαρός, που τον έλεγαν Εύτυχο, καθόταν πάνω στο παράθυρο. Ενώ ο Παύλος συνέχιζε να μιλάει, ο Εύτυχος έπεσε σε ύπνο βαθύ. Παραλυμένος από τον ύπνο, έπεσε από το τρίτο πάτωμα κάτω και τον σήκωσαν νεκρό. Ο Παύλος όμως κατέβηκε κάτω, έπεσε πάνω του, τον πήρε στην αγκαλιά του και είπε: «Μην ανησυχείτε, γιατί είναι ζωντανός». Υστερα ανέβηκε πάνω, τέλεσε τη Θεία Ευχαριστία και έφαγε. Κατόπιν συνέχισε να μιλάει για πολύ ακόμη, ως το πρωί κι ύστερα αναχώρησε. Το νεαρό τον έφεραν ζωντανό και παρηγορήθηκαν πολύ.
(Πράξ. 20, 4-11)
Ερμηνευτικά σχόλια
Την Κυριακή είχαν συγκεντρωθεί οι μαθητές για την Θεία Ευχαριστία: Η Θεία Ευχαριστία είναι ένα εκκλησιαστικό γεγονός και αρχικά στα πρώτα χριστιανικά χρόνια τελούνταν σε σπίτια χριστιανών. Είχαν την ευσεβή συνήθεια να τελούν την Θεία Ευχαριστία βράδυ. Η μέρα τους άρχιζε με προσευχή και έκλεινε με την μετάληψη του Θείου σώματος και αίματος μέσα σε μια κοινωνία αγάπης. Όπως αναφέρεται στο κείμενο από τις Πράξεις των Αποστόλων οι άνθρωποι κρατούσαν και αναμμένες λαμπάδες. Ο Απ. Παύλος λίγο πριν την Θεία Κοινωνία περίπου τα μεσάνυχτα κηρύττει το Λόγο του Θεού, στη συνέχεια κοινωνάνε και σενεχίζει το λόγο του μέχρι το πρωί. Οι χριστιανοί αγρυπνούν, κοπιάζουν, προσεύχονται αλλά δεν γκρινιάζουν. Γνωρίζουν πως η πραγματική ζωή δίπλα στο Χριστό δεν έχει μόνο καλοπέραση. Οι ακολουθίες στην Εκκλησία μας, τα Άγια Μυστήρια μπορεί να μας κουράζουν αλλά υπομένοντας τον κόπο μεγάλη ευλογία ο Θεός μας χαρίζει.
Ο θάνατος του Ευτύχου: ο θάνατος του παιδιού προήλθε από ένα ατύχημα. Στην ζωή των χριστιανών υπάρχει ο σωματικός και ο πνευματικός θάνατος. Σύμφωνα με την θεολογία μας ο πρώτος έρχεται λόγω του χρόνου, της αμαρτίας, των ασθενειών, των γηρατειών ή και του άσχημου τρόπου ζωής. ο δεύτερος είναι πιο τραγικός γιατί οφείλεται στην επιμονή μας να μένουμε μακριά από την αγάπη του Θεού Πατέρα μας. Μένουμε έτσι στο σκοτάδι του μίσους, της ζήλειας, της συνεχής λύπης, του εγωισμού, των παθών μας δηλαδή μικρών ή μεγάλων έτσι όμως δε νοιαζόμαστε για το Θεό ούτε για τον αδελφό μας. Να ευχόμαστε να είμαστε πάντα δίπλα Του, να μας ανασταίνει με την χαρά του.
Η ανάσταση του Ευτύχου: ο μικρός Εύτυχος κουρασμένος καθώς άκουγε τον Απ. Παύλο να κηρύττει, έγειρε στο παράθυρο του τρίτου ορόφου, αποκοιμήθηκε κι έπεσε. Η πτώση του στο έδαφος από τέτοιο ύψος είχε ως αποτέλεσμα να μείνει νεκρός. Στο κείμενο δεν παρατηρείται η παραμικρή αναστάτωση από τους χριστιανούς. Παρόλο που τον σήκωσαν νεκρό κανείς δεν απίστησε. Ο Απόστολος Παύλος έτρεξε, τον αγκάλιασε και ανακοίνωσε σε όλους πως ήταν ζωντανός. Δεν αναφέρεται κάποια ιδιαίτερη προσευχή που έκανε, ή κάποια εντολή που έδωσε αλλά μόνο τον πήρε αγκαλιά και ζωντάνεψε. Η αγάπη και η πίστη στην περίπτωση αυτή λειτούργησαν πιο γρήγορα από τα λόγια.
παρηγορήθηκαν πολύ: η Ανάσταση του Ευτύχου δείχνει ότι η πίστη και η σχέση με το Θεό νικά τον θάνατο. Όπως ο Χριστός νίκησε τον θάνατο με την ανάστασή Του, δίνει ανάσταση και ζωή σε όποιον πιστεύει σ' Εκείνον. Η ανάσταση θα μας δοθεί ως δώρο όταν θα γίνει η δευτέρα παρουσία του Χριστού. Όμως, σε μερικούς ανθρώπους δόθηκε η ευλογία να γυρίσουν από το θάνατο, να ξαναζήσουν, για να μπορούμε κι εμείς να πιστεύουμε στο Θεό με αποδείξεις! Έτσι, κατ' αυτήν την περίοδο της αναστάσεως, ας χαιρόμαστε και ας είμαστε βέβαιοι ότι κανένας θάνατος δεν μπορεί να νικήσει την δύναμη του Θεού! Η Εκκλησία μας αντέχει πάνω από 2000 χρόνια γιατί ζει την Ανάσταση και δεν μπορεί να την νικήσει κανείς θάνατος. Όταν οι χριστιανοί κοιμούνται, πάλι κοντά στον Χριστό είναι (αν αγωνίστηκαν όσο ζούσαν να τον αγαπήσουν, να Τον γνωρίσουν και να Τον διακονήσουν).
Ερωτήσεις
1. Ποιοι συνόδευαν τον Απ. Παύλο μέχρι την Ασία;
2. Ποιους άλλους ξέρετε από την Καινή Διαθήκη ότι ανέστησε η Χάρη του Θεού (Οάζαρος, παιδί της χήρας στη Ναίν, κόρη του Ιαείρου, Ταβιθά από τον Απόστολο Πέτρο);
3. Πώς ο Απ. Παύλος ανάστησε το παιδί;
4. Τι σημαίνει η Ανάσταση του Χριστού για όσους πιστεύουν σ' Αυτόν;
Συμπέρασμα: Η Εκκλησία ζει την Ανάσταση ως την βάση της πίστης μας
