Την δεύτερη μέρα του Φεβρουαρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου μας, την μεταφορά Του δηλαδή απ’ τους γονείς Του στο Ναό και την αφιέρωσή Του ως πρωτότοκου 40νθήμερου βρέφους στο Θεό, σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο. Εκεί τον υποδέχτηκε στις αγκάλες του ο δίκαιος και ευλαβής γέροντας, ο Συμεών, φωτισμένος και πληροφορημένος από το Άγιο Πνεύμα πως δεν θα πέθαινε, αν δεν έβλεπε τον Μεσσία – Χριστό. Στο Ναό τον υποδέχτηκε και η τυφλή προφήτιδα Άννα, προσκυνώντας Τον, αναγνωρίζοντας και διακηρύσσοντας με παρρησία την θεότητά Του. Ο Συμεών ονομάστηκε Θεοδόχος κι αυτό είναι το παράδειγμα που μας βάζει μπροστά μας η Εκκλησία.
Πώς μπορούμε κι εμείς να καταστήσουμε την ψυχή μας και την καρδιά μας «θεοδόχο», όπως ο Συμεών;
Α. Με την ανάληψη πνευματικού αγώνα, με την υπακοή στον πνευματικό μας πατέρα, την προσευχή, την άσκηση, την εγκράτεια, την μετάνοια και την ειλικρινή εξομολόγηση. Με δυο λόγια, με την κάθαρση της καρδιάς και της ψυχής μας από τα πάθη μας. Ας μην ξεχνούμε πως οι καθαροί στην καρδιά θα δουν το Θεό.
Β. Αναζητώντας το Χριστό στην Εκκλησία και συμμετέχοντας στο κεντρικότερο μυστήριο, τη Θεία Ευχαριστία, όπου ο ίδιος θυσιάζεται για μας (είναι ο «προσφέρων» και ο «προσφερόμενος»). Δίχως τη συμμετοχή μας στο Θείο Δείπνο, δίχως να φάμε το σώμα Του και να πιούμε το Αίμα Του, δεν έχουμε ζωή μέσα μας. Εδώ όχι μόνο Τον υποδεχόμαστε, όχι μόνο Τον ψηλαφούμε, όχι μόνο Τον αγκαλιάζουμε, αλλά και Τον γευόμαστε!
Γ. Μιμούμενοι τη ζωή των αγίων Συμεών και Άννης, μια ζωή γεμάτη ευλάβεια, πίστη στο Θεό και υπομονή.
