Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

Με το Φως ή με το σκοτάδι;

Είχαμε αναφερθεί την περασμένη Κυριακή στην οδό του Κυρίου, στο δρόμο δηλαδή της αγάπης, της συγχωρητικότητας, της ταπείνωσης, της αλήθειας, της κοινωνίας με το Θεό. Και για την πορεία μας στην οδό αυτή χρειαζόμαστε καθοδηγητή, εμψυχωτή, δηλαδή πνευματικό πατέρα.
Η σχέση αυτή στοχεύει στο να μάθει από τον πνευματικό πατέρα ό,τι έχει ανάγκη για να αναλάβει την ευθύνη για την πορεία της ζωής του και να αγωνιστεί για το Χριστό.
Η κοινωνία μας θέλει στην ουσία εξαρτητικές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Μέσω των ΜΜΕ και του μαζοποιημένου τρόπου του πολιτισμού ζητά ανθρώπους που θα λατρεύουν πρόσωπα ή θα επενδύουν σε αυτά χωρίς να βλέπουν την αλήθεια. Ανθρώπους που θα λειτουργούν συναισθηματικά και με ανωριμότητα, χωρίς επίγνωση της προσωπικής τους ευθύνης για την πορεία του κόσμου. Ανθρώπους που θα μένουν στη λογική του προσωπικού οφέλους και δεν θα έχουν κανένα σεβασμό σε όσους προσπαθούν να τους βοηθήσουν να προχωρήσουν πιο πέρα. Ο Χριστός, αμέσως μετά την Βάπτισή Του στον Ιορδάνη και τους τρεις πειρασμούς στην έρημο (Ματθ. 4, 1-11), άκουσε ότι «Ιωάννης παρεδόθη» (Ματθ. 4,12), ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φυλακίστηκε από τον Ηρώδη. Αμέσως τότε ο Κύριος ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, συνεχίζοντας από εκεί που άφησε τον λόγο ο Ιωάννης, από το «Μετανοείτε». Έδειξε σε όλους ότι «ο λόγος του Θεού ου δέδεται» (Β’ Τιμ. 2,9), αλλά εν Αγίω Πνεύματι το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού θα διαδίδεται και ο κάθε άνθρωπος θα καλείται να λάβει θέση έναντί Του. Είτε με το Φως, είτε με το σκοτάδι.