Ποια είναι η οδός του Κυρίου άραγε; Είναι μία οδός καλοσύνης, σε έναν κόσμο γεμάτο σκληρότητα, αντιπαραθέσεις, κακία, αμαρτία. Είναι μία οδός φαινομενικά αδύναμη και απορριπτέα για τους πολλούς που θέλουν άμεσα αποτελέσματα στη ζωή τους. Είναι μία οδός που ζητά έξοδο από τον εαυτό μας, συγχωρητικότητα και, την ίδια στιγμή, αλήθεια και στις σκέψεις και στους λόγους και στα έργα μας. Είναι μία οδός αγάπης, η οποία στρέφεται προς τον πλησίον και ζητά είτε δια της προσευχής, είτε δια της προσφοράς αγαθών, είτε δια της νομής των χαρισμάτων και εκείνος να ζήσει την χαρά και το φως. Είναι μία οδός κοινωνίας, τόσο με το Θεό όσο και με το συνάνθρωπο, όχι οδός ατομοκεντρισμού και εγωλατρίας ή αδιαφορίας για το σύνολο. Μέσα στο σύνολο σώζεται ο άνθρωπος. Μέσα στο σύνολο έχει αξία το πρόσωπο. Και η Εκκλησία αποτελεί την αυθεντική έκφραση της συλλογικότητας, η οποία καταξιώνει τα χαρίσματα και την προσωπικότητα του καθενός.
Ζούμε σε μία εποχή από την οποία απουσιάζει η αίσθηση της αποστολής να ετοιμάσουμε την οδό του Κυρίου. Αυτή την είχαν οι προφήτες στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, με κορυφαίο εκφραστή τους τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Μόνο που για να ετοιμάσουν την οδό του Κυρίου δεν αρκούνταν στους λόγους, στον ζήλο, στην έμπνευση, στην διδαχή της αλήθειας. Έκαναν αυτά πράξη και με τα έργα τους. Την ασκητικότητα και την λιτότητα στην διατροφή τους. Την απόσυρσή τους στην έρημο, δηλαδή στην προσευχή και στην αναζήτηση του Θεού. Το θάρρος τους και την αποφασιστικότητά τους να διακηρύξουν την αλήθεια, ακόμη και με τίμημα το μαρτύριό τους. Αυτή την αποστολή την κληροδότησαν σε όλους εμάς τους χριστιανούς, οι οποίοι μετέχουμε στο προφητικό αξίωμα του Κυρίου μας, δηλαδή στην ευθύνη για διδαχή του θελήματος του Θεού σε όλους. Και αυτό το θέλημα βαπτίζει στο φως τον άνθρωπο, αγιάζει το πρόσωπο και το σύνολο και γίνεται αφετηρία ενός άλλου ήθους: αυτού της καλοσύνης, της αγάπης και της αλήθειας, της κοινωνίας με Θεό και πλησίον.
Η προσταγή «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου» είναι μία παρότρυνση ελπίδας. Υπάρχει αυτή η οδός. Και είμαστε κεκλημένοι όλοι να αγωνιστούμε να την ετοιμάσουμε. Πρώτα στις καρδιές μας και στη συνέχεια στη ζωή όλων. Όχι με πνεύμα εξουσιαστικό, αλλά με τρόπο καλοσύνης. Ο καθένας μας ας λειτουργήσει λιγότερο με προσταγές και περισσότερο με εργασία γι’ αυτήν την οδό. Και ο Ισχυρότερος όλων μας (Μάρκ. 1, 7) θα δώσει το φως και τον αγιασμό Του και σε μας και στον κόσμο μας.
