ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 19η 22 – 23.3.2014
Ο Παύλος και ο Αγρίππας
Μετά την αναχώρησή του από την Μίλητο, ο Παύλος πήγε στα Ιεροσόλυμα. Εκεί, όπως το είχε προφητεύσει στους πρεσβυτέρους της Εφέσου, τον συνέλαβαν οι Ρωμαίοι, κατόπιν καταγγελίας των Ιουδαίων. Οι Ιουδαίοι ήθελαν να τον δολοφονήσουν. Ομως οι Ρωμαίοι, για περισσότερη ασφάλεια, τον έστειλαν στην Καισάρεια της Παλαιστίνης. Στην Καισάρεια πήγαν για να επισκεφθούν τον Ρωμαίο διοικητή Φήστο ο βασιλιάς των Ιουδαίων Αγρίππας και η γυναίκα του Βερενίκη. Ο Φήστος ζήτησε από τον Αγρίππα να δει τον Παύλο, καθώς ήταν και οι δύο Ιουδαίοι και να του δώσει την άποψή του γι' αυτόν. Ο Αγρίππας τότε είπε στον Παύλο: «Σου επιτρέπεται να απολογηθείς». Τότε ο Παύλος σήκωσε το χέρι του και άρχισε την απολογία του:
«θεωρώ ευτυχή τον εαυτό μου, βασιλιά Αγρίππα, γιατί σήμερα θα απολογηθώ ενώπιόν σου για όλα όσα με κατηγορούν οι Ιουδαίοι. Κι αυτό προπάντων γιατί εσύ γνωρίζεις όλα τα έθιμα και τα θρησκευτικά προβλήματα των Ιουδαίων. Γι' αυτό παρακαλώ να με ακούσεις με υπομονή.
Ολοι οι Ιουδαίοι ξέρουν τη ζωή μου από τη νεαρή μου ηλικία, αφού από τα νιάτα μου έζησα ανάμεσα στο λαό μου και στα Ιεροσόλυμα. Αυτοί με γνωρίζουν από παλιά και μπορούν να μαρτυρήσουν ότι έζησα σύμφωνα με τις αρχές της πιο αυστηρής ομάδας της θρησκείας μας, που είναι οι Φαρισαίοι. Τώρα λοιπόν, στέκομαι εδώ και δικάζομαι, γιατί πιστεύω ότι ο θεός θα εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στους προγόνους μας. Οι δώδεκα φυλές μας συνεχώς, νύχτα και μέρα, λατρεύουν το θεό, με την ελπίδα να φτάσουν τελικά να δουν την εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης. Γι' αυτή την ελπίδα κατηγορούμαι από τους Ιουδαίους, βασιλιά Αγρίππα. Γιατί σας φαίνεται απίστευτο ότι ο θεός ανασταίνει νεκρούς; Κι εγώ ο ίδιος βέβαια είχα πιστέψει ότι έπρεπε να κάνω ό, τι μπορούσα εναντίον του ονόματος του Ιησού του Ναζωραίου. Αυτό και έκανα στα Ιεροσόλυμα: πολλούς από τους χριστιανούς εγώ τους έκλεισα στις φυλακές και οι αρχιερείς συμφωνούσαν μ' αυτό. Κι όταν τους καταδίκαζαν σε θάνατο, τους καταδίκαζα κι εγώ. Σε όλες τις συναγωγές πολλές φορές προσπαθούσα, χρησιμοποιώντας βία, να τους αναγκάσω να αρνηθούν την πίστη τους. Είχα τόσο μεγάλη μανία, ώστε τους καταδίωκα ακόμα και στις πόλεις που βρίσκονται έξω από τη χώρα.
Πηγαίνοντας γι' αυτό το σκοπό στη Δαμασκό, είδα στο δρόμο, βασιλιά μου, μέρα μεσημέρι, ένα φως από τον ουρανό πιο λαμπρό κι από τον ήλιο, να με περιβάλλει με τη λάμψη του κι εμένα κι αυτούς που πήγαιναν μαζί μου. Ολοι μας πέσαμε στη γη κι εγώ άκουσα μια φωνή που μου έλεγε στην εβραϊκή γλώσσα: «Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις; Είναι οδυνηρό να κλοτσάς στα καρφιά». Εγώ ρώτησα: «Ποιος είσαι, Κύριε;» Κι εκείνος απάντησε: «εγώ είμαι ο Ιησούς, που εσύ τον καταδιώκεις. Σήκω όμως και στάσου στα πόδια σου. Γι' αυτό φανερώθηκα σ' εσένα: για να σε πάρω στην υπηρεσία μου και να σε κάνω μάρτυρα γι' αυτά που είδες και γι' αυτά που θα σου δείξω ακόμα. Θα σε προστατεύω από το λαό σου και από τους εθνικούς, στους οποίους εγώ σε στέλνω, για ν' ανοίξεις τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως και από το διάβολο στο θεό. Γιατί, αν πιστέψουν σε μένα θα λάβουν τη συγχώρεση των αμαρτιών τους και μια θέση ανάμεσα στους ανθρώπου που ανήκουν στο θεό.
Υστερα απ' αυτά, βασιλιά Αγρίππα, δεν αρνήθηκα να υπακούσω στην ουράνια οπτασία, αλλά άρχισα να κηρύττω, πρώτα σ' αυτούς που ήταν στη Δαμασκό και στα Ιεροσόλυμα κι ύστερα σ' όλη τη χώρα της Ιουδαίας και στους εθνικούς, να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στο θεό και να δείχνουν τη μετάνοιά τους με τα έργα τους. Αυτοί ήταν οι λόγοι για τους οποίους οι Ιουδαίοι με συνέλαβαν στο ναό και προσπάθησαν να με σκοτώσουν. Ο θεός όμως με βοήθησε μέχρι σήμερα και στέκομαι ζωντανός για να πω ό, τι έζησα σε μικρούς και μεγάλους και να μη λέω τίποτα άλλο εκτός από εκείνα που οι προφήτες και ο Μωυσής είπαν ότι πρόκειται να γίνουν: ότι ο Χριστός θα υποστεί το πάθος και θα αναστηθεί πρώτος από τους νεκρούς και θα κηρύξει το φως της σωτηρίας στο λαό μας και στους εθνικούς».
Ενώ ο Παύλος συνέχιζε έτσι την απολογία του, φώναξε ο Φήστος δυνατά: «Είσαι τρελός, Παύλε! Τα πολλά γράμματα που έμαθες σ' έφεραν στην τρέλα!». «Δεν είμαι τρελός, εξοχότατε Φήστε», λέει ο Παύλος, «αλλά λέω λόγια αληθινά και λογικά. Ο βασιλιάς ξέρει για ποιο πράγμα μιλάω, γι' αυτό και του μιλάω ανοιχτά. Είμαι βέβαιος ότι τίποτα από αυτά δεν του είναι άγνωστο, γιατί αυτά δεν έγιναν σε καμιά απόμερη γωνιά. Πιστεύεις βασιλιά Αγρίππα στους προφήτες; Ξέρω ότι πιστεύεις». Τότε ο Αγρίππας είπε στον Παύλο: «Λίγο ακόμα και θα με πείσεις να γίνω χριστιανός!»Κι ο Παύλος είπε: «θα ευχόμουν στο θεό, σε λίγο ή σε πολύ χρόνο, όχι μόνο εσύ, αλλά και όλοι όσοι με ακούνε σήμερα, να γίνουν όμοιοι μ' εμένα, εκτός απ' αυτά τα δεσμά».
Και τότε ο βασιλιάς και η γυναίκα του είπαν στον Φήστο ότι ο Παύλος δεν είχε κάνει κανένα έγκλημα, για το οποίο να έπρεπε να θανατωθεί. Επειδή όμως ο ίδιος ο Παύλος το είχε ζητήσει, πήραν την απόφαση να τον στείλουν στη Ρώμη για να τον δικάσει ο αυτοκράτορας.
(Πράξ. 26, 1-32)
Ερμηνευτικά σχόλια
Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή που θα απολογηθώ: ο Παύλος έχει τέτοια πίστη, εμπιστοσύνη και αγάπη στο θεό που δε φοβάται να απολογηθεί στον άπιστο βασιλιά Αγρίππα. Η πίστη του τού δίνει χαρά και την ελπίδα με την απολογία του και άλλοι άνθρωποι να πιστέψουν.
Ο Θεός θα εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στους προγόνους μας: ο Θεός στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, τα χρόνια των προφητών, έδωσε την υπόσχεση στο λαό του Ισραήλ ότι θα στείλει τον Υιό Του. Στα χρόνια του Παύλου ο Χριστός έχει έρθει και έχει αναστηθεί, αλλά όσοι δεν τον πίστεψαν περιμένουν ακόμη τον ερχομό του. Όταν θα πιστέψουν και θα αναγνωρίσουν ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού που ήρθε στη γη και μετά το θάνατό του αναστήθηκε, τότε θα εκπληρωθεί και γι' αυτούς η προφητεία.
Γιατί σας φαίνεται απίστευτο ότι ο Θεός ανασταίνει νεκρούς; πολλοί από τους ειδωλολάτρες δεν αρνούνταν να ακούσουν αυτά που είχε να πει ο Παύλος. Αυτό που δεν παραδέχονταν με τίποτα όμως, τους φαινόταν απίστευτο, ήταν η ανάσταση του Χριστού και η υπόσχεση της ανάστασης και των ανθρώπων.
Έζησα σύμφωνα με τις αρχές των Φαρισαίων: οι Φαρισαίοι ήταν Ιουδαίοι που γνώριζαν και τηρούσαν αυστηρά τις εντολές του Θεού.
Η ουράνια οπτασία: η ουράνια οπτασία, το όραμα δηλαδή που είδε ο Παύλος πηγαίνοντας προς τη Δαμασκό, ήταν ο ίδιος ο Χριστός που φανερώθηκε ώστε ο Παύλος να Τον γνωρίσει, να μετανοήσει και να βοηθήσει με το κήρυγμα και τη ζωή του και άλλους, ειδωλολάτρες και Ιουδαίους να γνωρίσουν την αλήθεια, που είναι ο ίδιος ο Χριστός. Έτσι και έγινε. Αυτή είναι η στιγμή της μεγάλης αλλαγής στη ζωή του Παύλου, της μεταστροφής του, όπως λέμε, της μετάνοιας που τον κάνει στο κέντρο της ζωής του να έχει το Χριστό και την αγάπη. Αυτό μπορεί να συμβεί και στη δική μας τη ζωή.
Είσαι τρελός, Παύλε, τα πολλά γράμματα σου έφεραν τρέλα!: ο Φήστος νομίζει ότι ο Παύλος είναι τρελός, γιατί δε θέλει να πιστέψει στο Θεό. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως οι χριστιανοί είμαστε τρελοί, όταν πιστεύουμε στο Χριστό και την Ανάσταση, γιατί χρησιμοποιούν μόνο το μυαλό τους για να καταλάβουν τα θαύμα ο Χριστός να γίνεται άνθρωπος, να πεθαίνει και να ανασταίνεται, χωρίς να αφήνουν την καρδιά τους να αγαπήσει. Αυτό όμως δε θα πρέπει να μας κάνει να απογοητευόμαστε, γιατί ο Χριστός μας δίνει δύναμη στις δυσκολίες και δε θέλει να τα παρατάμε. Αυτή η στάση των ανθρώπων μας κάνει να γνωρίζουμε καλά ότι η ζωή του χριστιανού είναι ζωή μίμησης του Χριστού. Όπως ο Χριστός σταυρώθηκε, έτσι κι εμείς θα πρέπει να προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας για σταυρό στη ζωή μας. Σταυρός είναι να συγχωρούμε αυτούς που δεν μας καταλαβαίνουν. Σταυρός είναι να λέμε ΟΧΙ εκεί που θα μπορούσαμε να πούμε ΝΑΙ και να περνάμε καλά. Σταυρός είναι να νηστεύουμε. Σταυρός είναι να κάνουμε στην άκρη τον εγωισμό μας. Σταυρός είναι να δείχνουμε αγάπη. Σταυρός είναι να αφήνουμε το κρεβάτι μας και να πηγαίνουμε στην Εκκλησία. Και αυτός ο σταυρός κάνει τους άλλους να μας ειρωνεύονται καινα μας απορρίπτουν. Όμως εμείς, από την μικρή μας ηλικία, σηκώνουμε αυτό το σταυρό, γνωρίζοντας ότι ο Χριστός είναι κοντά μας!
Ερωτήσεις
1. Πώς επέστρεψε ο Παύλος στο χριστιανισμό;
2. Ήταν η ζωή του εύκολη μετά την επιστροφή του; Τον δέχτηκαν οι συμπατριώτες του;
3. Τι σήμαινε η φράση του Φήστου ότι «είσαι τρελός Παύλε»;
4. Έχουμε εύκολη και ευχάριστη ζωή οι χριστιανοί ή σηκώνουμε σταυρούς;
5. Πρέπει να φοβόμαστε τους σταυρούς ή να χαιρόμαστε γιατί ο Χριστός είναι μαζί μας;
Συμπέρασμα: Η Εκκλησία μας καλεί να ζούμε ζωή σταυρωμένη, στην οποία ο Χριστός μας δίνει δύναμη.
