Η πίστη στο Χριστό δίνει νόημα στο χρόνο μας
Τον καιρό που βασιλιάς στην Ιουδαία ήταν ο Ηρώδης, ζούσε ένας ιερέας από την ιερατική τάξη του Aβιά, που λεγόταν Ζαχαρίας και που η γυναίκα του προερχόταν από τους απογόνους του Aαρών και το όνομά της ήταν Ελισάβετ. Ήταν και οι δυο τους δίκαιοι μπροστά στο Θεό, καθώς ζούσαν άμεμπτοι μέσα στα όρια όλων των εντολών και των απαιτήσεων του Κυρίου. Αλλά δεν είχαν παιδί, γιατί η Ελισάβετ ήταν στείρα, ενώ και οι δυο τους ήταν προχωρημένης ηλικίας.
Κάποτε, λοιπόν, ενώ εκτελούσε αυτός τα ιερατικά καθήκοντα έναντι του Θεού ως ιερέας της τάξεως που είχε τη σειρά, σύμφωνα με τη συνήθεια του ιερατείου, έπεσε σ’ αυτόν ο κλήρος να μπει στο ναό του Κυρίου για να θυμιατίσει. Όλο το πλήθος του λαού προσευχόταν έξω την ώρα του θυμιάματος. Τότε εμφανίστηκε σ’ αυτόν ένας άγγελος του Κυρίου, που στεκόταν δεξιά από το θυσιαστήριο του θυμιάματος.
Μόλις τον είδε ο Ζαχαρίας, ταράχτηκε και τον κυρίευσε φόβος. Αλλά ο άγγελος του είπε: Μη φοβάσαι, Ζαχαρία, γιατί η παράκλησή σου εισακούστηκε και η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα σου γεννήσει γιο και θα τον ονομάσεις Iωάννη. Αυτός θα σου γίνει πηγή χαράς και αγαλλίασης και για τη γέννησή του πολλοί θα χαρούνε, Γιατί θα είναι σπουδαίος άνθρωπος για το έργο και το δρόμο του Θεού. Δεν θα πιει ποτέ κρασί, αλλά πολλούς από τους Ισραηλίτες θα τους στρέψει πάλι στον Κύριο το Θεό τους..
Είπε τότε ο Ζαχαρίας στον άγγελο: Και πώς θα το ξέρω αυτό; Γιατί εγώ είμαι γέρος και η γυναίκα μου προχωρημένης ηλικίας. Δεν μπορούμε να κάνουμε παιδιά πλέον. Ο άγγελος του είπε: Εγώ είμαι ο Γαβριήλ, που βρίσκομαι στην υπηρεσία του Κυρίου, και με έστειλε σε σένα για να σου μιλήσω και να σου πω τα καλά αυτά νέα. Τώρα, λοιπόν, άκου! Θα μείνεις βουβός και δε θα μπορείς να μιλήσεις ως την ημέρα που θα γίνουν αυτά, επειδή δεν πίστεψες στα λόγια μου, τα οποία θα πραγματοποιηθούν στην ώρα τους.
Στο μεταξύ, ο λαός περίμενε το Ζαχαρία κι απορούσε για την αργοπορία του μέσα στο ναό. Όταν βγήκε εκείνος, δεν μπορούσε να τους μιλήσει. Τότε κατάλαβαν ότι είδε κάποιο όραμα μέσα στο ναό. Έτσι, εκείνος τους έκαμε νοήματα αφού παρέμενε άλαλος. Και όταν πια συμπληρώθηκαν οι μέρες της ιερατικής του υπηρεσίας, αποσύρθηκε στο σπίτι του. Ύστερα, λοιπόν, από τις μέρες αυτές έμεινε έγκυος η γυναίκα του η Ελισάβετ, η οποία δεν το πίστεψε στην αρχή και κρυβόταν από τους άλλους για πέντε μήνες. Κατάλαβε όμως ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού.
Συμπληρώθηκαν, λοιπόν, οι μέρες της Ελισάβετ για να γεννήσει, και γέννησε γιο. Στο μεταξύ, άκουσαν οι γείτονες και οι συγγενείς της πως ο Κύριος της έδειξε πολύ μεγάλο έλεος και συμμετείχαν στη χαρά της. Kαι όταν έφτασε η όγδοη μέρα, ήρθαν να κάνουν περιτομή στο παιδί και ήθελαν να το ονομάσουν Ζαχαρία, επειδή αυτό ήταν το όνομα του πατέρα του. Τους μίλησε όμως η μητέρα του και τους είπε: Όχι Ζαχαρίας αλλά Iωάννης θα ονομαστεί. Τότε εκείνοι της είπαν: Δεν υπάρχει κανένας ανάμεσα στους συγγενείς σου που να έχει το όνομα αυτό! Και ρωτούσαν με νοήματα τον πατέρα του, πώς θα ήθελε εκείνος να ονομαστεί. Εκείνος τότε ζήτησε μια μικρή πλάκα κι έγραψε: Iωάννης είναι το όνομά του. Και όλοι απόρησαν. Ακριβώς τη στιγμή εκείνη αφαιρέθηκε ο φραγμός από το στόμα και τη γλώσσα του και άρχισε να μιλάει δοξολογώντας το Θεό! Φόβος κυρίευσε τότε όλους εκείνους που κατοικούσαν στις γύρω περιοχές, και σε όλη την ορεινή περιοχή της Ιουδαίας συζητούσαν όλα αυτά τα γεγονότα. Και όλοι όσοι τα άκουσαν, τα φύλαγαν μέσα στην καρδιά τους λέγοντας: Τι πρόκειται άραγε να γίνει το παιδί αυτό; Και το χέρι του Κυρίου ήταν μαζί του.
Καθώς ο Ιωάννης μεγάλωνε, αποφάσισε να ζήσει στην έρημο, μέχρις ότου έρθει η στιγμή στην οποία εμφανίστηκε στους Ισραηλίτες, για να κηρύξει το μήνυμα του ερχομού του Χριστού και να τους βαπτίσει στον Ιορδάνη ποταμό.
Ερμηνευτικά σχόλια
Ήταν και οι δυο τους δίκαιοι μπροστά στο Θεό: ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ αγαπούσαν το Θεό, είχαν πίστη σ’ Αυτόν, αλλά δεν είχαν παιδιά. Εκείνα τα χρόνια το να είναι κανείς «άκληρος», το να μην έχει δηλαδή παιδιά, θεωρούνταν ντροπή, γιατί νόμιζαν πως ο Θεός είχε καταραστεί το ζευγάρι. Και όχι μόνο αυτό. Αν κάποιος καταγόταν από τη γενιά του Δαβίδ και δεν είχε παιδιά, έχανε την δυνατότητα και την ευλογία από την οικογένειά του να γεννηθεί ο Μεσσίας, ο Σωτήρας και βασιλιάς των Ιουδαίων.
Μόλις τον είδε ο Ζαχαρίας, ταράχτηκε και τον κυρίευσε φόβος: Ο Ζαχαρίας προσέφερε το θυμίαμα στο Ναό των Ιεροσολύμων, τον παλαιό ναό του Σολομώντα που είχε ξαναχτίσει ο Ηρώδης. Όταν είδε τον Άγγελο, ταράχτηκε πολύ. Ήταν ένα θέαμα που δεν μπορούσε εύκολα να αντέξει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος. Η ταραχή του και ο φόβος του αυξήθηκαν από το γεγονός ότι ο Άγγελος Γαβριήλ του είπε ότι επρόκειτο να κάνει παιδί.
Γιατί εγώ είμαι γέρος και η γυναίκα μου προχωρημένης ηλικίας: Ο Ζαχαρίας βάζει το μυαλό του να δουλέψει. Δεν είναι η πίστη στο Θεό που κινεί την σκέψη του, αλλά η δύναμη της λογικής. Είναι μεγάλος στην ηλικία. Δεν μπορεί να κάνει παιδιά. Η σκέψη του φαίνεται σωστή, αλλά δεν είναι. Κι αυτό διότι ο Θεός του αποδεικνύει τη δύναμή του, στέλνοντας τον Άγγελό Του. Το ότι ήρθε ο Άγγελος ήταν από μόνο του ένα σημείο, το οποίο ο Ζαχαρίας έπρεπε να το σκεφτεί. Αυτός όμως βασίζεται στη λογική του, η οποία νικά την πίστη. Γι’ αυτό ο Άγγελος του λέει πως θα μείνει βουβός μέχρι να γεννήσει η γυναίκα του, προκειμένου να πειστεί ότι η πίστη ξεπερνά κάθε ανθρώπινη δύναμη.
Στο μεταξύ, ο λαός περίμενε το Ζαχαρία: Ο λαός που προσευχόταν, δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε στο Ζαχαρία. Και όταν ο Ζαχαρίας βγήκε άφωνος, κατάλαβαν ότι είχε δει ένα όραμα. Τι ήταν αυτό, δεν μπορούσε να γνωρίζει ο λαός. Και ο πολύς κόσμος αφήνει ανεξερεύνητα τα θαύματα του Θεού. Μένει στην πρώτη ερμηνεία τους. Ό,τι βλέπει και ό,τι καταλαβαίνει με τις αισθήσεις του. Γι’ αυτό και όταν γεννιέται το παιδί, οι συγγενείς θέλουν να το ονομάσουν Ζαχαρία, όπως ήταν η συνήθεια της εποχής, ο γιος να παίρνει το όνομα του πατέρα. Σκέφτονται με το νου τους, όχι με την πίστη.
Όχι Ζαχαρίας αλλά Iωάννης θα ονομαστεί: Ο Ζαχαρίας πλέον πιστεύει από όλη του την ύπαρξη. Έτσι, κάνει υπακοή στα λόγια του Αγγέλου και ονομάζει το παιδί του Ιωάννη. Έτσι, ξαναβρίσκει τη φωνή του, γιατί πλέον κατάλαβε ότι μόνο η πίστη στο Θεό δίνει νόημα στη ζωή, στο χρόνο του ανθρώπου και κάνει τα αδύνατα δυνατά. Ο Ιωάννης θα γίνει ο Πρόδρομος, εκείνος που θα ανοίξει το δρόμο για να ακουστεί το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού από το Χριστό. Ο Πρόδρομος θα περάσει τη ζωή του και το χρόνο του με νηστεία, προσευχή και προετοιμασία να κηρύξει τον ερχομό του Χριστού. Θα ζήσει το χρόνο ως αφορμή γνωριμίας με το Χριστό και η πίστη θα δώσει νόημα στη ζωή του.
Ερωτήσεις
1. Γιατί ο Θεός δεν επέτρεψε στο Ζαχαρία και την Ελισάβετ να κάνουν παιδιά όταν ήταν νέοι; (γιατί ήθελε να δείξει τη δύναμη της πίστης, αλλά και το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν μία αποστολή από το Θεό ορισμένη. Η γέννηση του Προδρόμου ήταν ένα θαύμα)
2. Τι νίκησε στο Ζαχαρία και δεν δέχτηκε το λόγο του Αγγέλου Γαβριήλ;
3. Τι έκανε τελικά το Ζαχαρία να δώσει στο παιδί του το όνομα Ιωάννης;
4. Τι δίνει νόημα στο χρόνο και τη ζωή μας;
5. Πώς μπορούμε να περνούμε το χρόνο μας από την παιδική μας ηλικία; (να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να μεγαλώσουμε και να προοδεύσουμε, αλλά να μην ξεχνούμε την πίστη και την αγάπη στο Χριστό, η οποία δίνει νόημα στο χρόνο μας)
Συμπέρασμα
Η πίστη στο Χριστό δίνει νόημα στο χρόνο μας και κάνει τα αδύνατα δυνατά.
