ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Ὅποιος δοῦλος ἔχει διαθέσεις ἀγαθές, ἄς εἰσέλθει στή χαρά, γεμᾶτος μέ εὐφροσύνη πού χαρίζει ὁ ἀναστημένος Κύριός του.
Ὅποιος καταπονήθηκε μέ τή νηστεία, ἄς ἀπολαύσει τώρα τήν ἀμοιβή του.
Ὅποιος ἀπό τήν πρώτη ὥρα (ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς του) ὑπηρέτησε τόν Κύριο, ἄς πάρει σήμερα τήν ἀμοιβή πού δικαιοῦται.
Ὅποιος προσῆλθε στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μετά τήν τρίτη (ἀπό τη νεανική ἡλικία), ἄς πάρει κι αὐτός πρόθυμα μέρος στήν Ἀναστάσιμη γιορτή.
Ὅποιος προσῆλθε μετά τήν ἕκτη (μεσήλικας), ἄς μήν ἔχει καμιά ἀμφιβολία˙ καθόλου δέν θά τιμωρηθεῖ.
Ὅποιος καθυστέρησε κι ἦρθε μετά τήν ἔνατη (κατά τά γηρατειά), ἄς πλησιάσει τόν Κύριο χωρίς κανένα δισταγμό καί φόβο.
Ὅποιος προσῆλθε κατά τήν ἑνδεκάτην ὥραν (λίγο πρίν τό τέλος τῆς ζωῆς του), ἄς μήν ἔχει κανένα φόβο, ὅτι τάχα, ἐπειδή ἔχει φτάσει καθυστερημένος, δέν θά τόν δεχθεῖ ὁ Θεός. Γιατί ὁ Κύριος δίνει πλουσιοπάροχα τίς δωρεές Του. Γι’ αὐτό δέχεται καί τόν τελευταῖο, μέ τήν ἴδια προθυμία πού εἶχε δεχτεῖ καί τόν πρῶτο. Χαρίζει ἀνάπαυση καί εἰρήνη σ’ ἐκεῖνον πού ἔφτασε ἀργά, ὅπως ἀκριβῶς κάνει καί μέ τόν πρῶτο. Ἐλεεῖ κι ἐκεῖνον πού ἔφτασε τελευταῖος, ἀλλά περιποιεῖται κι ἐκεῖνον πού πρῶτος ἦρθε. Καί στόν ἕναν δίνει καί στόν ἄλλο προσφέρει. Καί τά ἔργα τῆς ἀρετῆς δέχεται, ἀλλά καί τήν ἁπλή διάθεση ἀναγνωρίζει. Καί τήν πράξη τήν ἀγαθή τιμᾶ, ἀλλά καί τήν ἁπλή πρόθεση ἐπαινεῖ.
Εἰσέλθετε λοιπόν ὅλοι στή χαρά τοῦ Κυρίου σας. Καί ἐκεῖνοι πού πρῶτοι φτάσατε κι ὅσοι ἤρθατε δεύτεροι, λάβετε τόν μισθόν σας. Πλούσιοι καί φτωχοί πανηγυρίστε. Ὅσοι κυριαρχήσατε στά πάθη σας, ἀλλά καί ὅσοι δείξατε ἀμέλεια γιά τήν ἀρετή, τιμῆστε τήν σημερινή ἡμέρα. Ὅσοι νηστέψατε καί ἐκεῖνοι πού δέν νηστέψατε, εὐφρανθεῖτε σήμερα. Τό τραπέζι (ἡ Ἁγία Τράπεζα) εἶναι γεμάτο∙ ἀπολαύστε το ὅλοι. Ὁ Μόσχος εἶναι ἄφθονος καί ἀνεξάντλητος. Δέν ἐπιτρέπεται λοιπόν νά φύγει κάποιος πεινασμένος. Ὅλοι ἀπολαῦστε τό Συμπόσιο πού παρατίθεται γιά τούς πιστούς. Ὅλοι ἀπολαῦστε τά θεῖα δῶρα πού προσφέρει ἡ Θεία ἀγαθοσύνη. Κανένας πιά νά μή θρηνεῖ τή φτώχεια του, γιατί τώρα ἔγινε φανερή ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκείνη πού προσφέρεται σ’ ὅλους ἐξίσου. Κανένας νά μήν κλαίει πιά τά πταίσματά του, γιατί συγχώρεσή μας εἶναι ὁ Ἀναστημένος Χριστός. Κανένας ἄς μή φοβᾶται πιά τό θάνατο, γιατί ὁ θάνατος τοῦ Σωτήρα μας μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τό θάνατο καί τή φθορά.
Γιατί, ἄν κι ὁ Σωτήρας μας κρατήθηκε ἀπό τό θάνατο, τελικά τόν ἐξαφάνισε. Ὁ Κύριός μας πού κατέβηκε στόν ἅδη ἅρπαξε κι ἀνέσυρε μαζί Του ὅσους κρατοῦσε ὁ ἅδης. Ὁ Κύριος πίκρανε τόν ἅδη, ὅταν ἐκεῖνος ὁ παμφάγος Τόν κατάπιε. Κι αὐτό ἦταν πού προβλέποντας το παλιά ὁ προφήτης Ἠσαϊας εἶχε βροντοφωνήσει: Χριστέ μου, ὅταν ὁ ἅδης ἐκεῖ κάτω στό σκοτάδι σέ συνάντησε, πικράνθηκε. Καί πολύ σωστά πικράνθηκε, γιατί ἀπό τότε καταργήθηκε.
Πικράνθηκε, γιατί ξεγελάστηκε. Πικράνθηκε, γιατί θανατώθηκε.
Πικράνθηκε, γιατί ἔχασε πιά τήν ἐξουσία του.
Πικράνθηκε, γιατί ὁ ἴδιος τώρα ὑποδουλώθηκε. Ἐκεῖνος, καθώς νόμιζε, εἶχε λάβει σῶμα θνητό καί βρέθηκε ἀπρόσμενα μπροστά σέ Θεό. Ἐκεῖνος εἶχε πάρει χῶμα ἀπό τή γῆ καί συνάντησε Θεό, πού εἶχε κατεβεῖ ἀπό τόν οὐρανό. Ἐκεῖνος εἶχε πάρει ἕνα σῶμα ὁρατό καί καταισχύνθηκε ἀπό τόν Ἀόρατο.
Ποῦ εἶναι λοιπόν, θάνατε, τό δηλητηριῶδες κεντρί σου; Ποῦ εἶναι, ἅδη, ἡ νίκη σου;
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί ἔχεις πιά ὁριστικά κατανικηθεῖ.
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί οἱ δαίμονες ἔχουν στά βάραθρα τῆς ἀπώλειας γκρεμιστεῖ.
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί χαίρουν οἱ Ἄγγελοι.
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί ἡ ζωή παντοῦ βασιλεύει.
Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί δέν θά μείνει πιά κανένας νεκρός στό μνῆμα. Γιατί μέ τήν Ἀνάστασή Του ὁ Χριστός ἔγινε ἡ ἀρχή τῆς ἀναστάσεως ὅλων ὅσων ἔχουν κοιμηθεῖ. Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ ἐξουσία στούς ἀπέραντους αἰῶνες. Ἀμήν.
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Ο Κατηχητικός Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, είναι απόσπασμα ομιλίας του Αγίου στην μεγάλη εορτή του Πάσχα, που δίνει το νόημα του γεγονότος της Αναστάσεως του Χριστού στη ζωή μας. Ιδιαίτερα δε, εξηγεί γιατί αποτελεί αιτία χαράς, αλλά και πώς θα πρέπει να βιώνουμε την
Ανάσταση ως μέλη της Εκκλησίας. Το συγκεκριμένο απόσπασμα, έχει καθιερωθεί να διαβάζεται κάθε χρόνο στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, για να μας εντάσσει στο πνεύμα της εορτής, αποδίδοντας το πραγματικό νόημά της και κυρίως για να μας προετοιμάζει να την εορτάσουμε με τον σωστό τρόπο, δηλαδή κοινωνώντας του αναστημένου σώματος και αίματος του Χριστού.
Αυτή τη νίκη επί του θανάτου περιγράφει και η υμνογραφία του Μ. Σαββάτου και της Κυριακής του Πάσχα, δείγματα της οποίας κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε στη συνέχεια και ως συνέχεια του προηγουμένου φυλλαδίου.
Μέγα Σάββατο
Ἀνῃρέθης, ἀλλ΄ οὐ διῃρέθης, Λόγε, ἧς μετέσχες σαρκός∙ εἰ γάρ καί λέλυταί σου ὁ ναός ἐν τῷ καιρῷ τοῦ πάθους, ἀλλά καί οὕτω μία ἦν ὑπόστασις τῆς Θεότητος καί τῆς σαρκός σου∙ ἐν ἀμφοτέροις γάρ εἷς ὑπάρχεις Υἱός, Λόγος τοῦ Θεοῦ, Θεός καί ἄνθρωπος.
Θανατώθηκες σωματικά, Λόγε του Θεού, αλλά δεν χωρίστηκες κατά τη Θεότητα από τη Σάρκα που προσέλαβες για μας. Διότι, αν και κατά το διάστημα του Πάθους Σου (του τριήμερου θανάτου), γκρεμίστηκε ο ναός του Σώματός Σου (θανατώθηκε το σώμα και μπήκε στον τάφο και χωρίστηκε από αυτό η ψυχή που πήγε στον Άδη), εν τούτοις δεν χωρίστηκες σε δύο υποστάσεις, αλλά και της Θεότητος και της Ανθρωπίνης φύσεώς σου, μια ήταν η υπόσταση. Και στις δύο φύσεις Σου, θεία και ανθρώπινη, ένας είσαι κατά την υπόσταση Υιός, Λόγος του Θεού, Θεός και Άνθρωπος.
Κυριακή του Πάσχα
Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν∙ καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων Θεόν καί ὑπερένδοξον.
Εορτάζουμε σήμερα την νέκρωση του θανάτου, την συντριβή του άδου και την έναρξη άλλης ζωής, της αιωνίου και αθανάτου. Σκιρτώντες από χαρά, υμνούμε τον χορηγό αυτών των ευεργεσιών που είναι ο Χριστός, ο Οποίος είναι ο Θεός των Πατέρων μας και ο μόνος άξιος να δοξάζεται υπεράνω κάθε μέτρου
ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ:
E Αναστήθηκε ο Χριστός και η ζωή παντού βασιλεύει!
