Και μεις γι΄ αυτό υπομένουμε κόπους και ονειδισμούς, γιατί στηρίξαμε την ελπίδα μας στον αληθινό Θεό, που είναι σωτήρας όλων των ανθρώπων και ιδιαίτερα των πιστών.
Πάντα μέσα στα προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής, ο άνθρωπος αναζητά ελπίδα, προσδοκία δηλαδή ότι οι δυσκολίες θα αντιμετωπιστούν και τα όνειρά μας θα πραγματοποιηθούν.
Που στηρίζεται όμως η ελπίδα των ανθρώπων;
Στην αυτοπεποίθηση. Στις δυνάμεις μας δηλαδή. Να δικαιολογούμε τις πτώσεις μας, να επιρρίπτουμε τις ευθύνες στους άλλους, να ικανοποιούμε τις επιθυμίες μας.
Στην πρόοδο την επιστημονική: στην επιστήμη, την ιατρική και την τεχνολογία θεωρώντας τον εαυτό μας άτρωτο, στην πολιτική που θα κολακεύσει, στον υπερτονισμό των δικαιωμάτων μας.
Και τότε διαπιστώνουμε ότι πάλι τίποτα δεν καταφέρνουμε και ίσως στραφούμε προς μία άλλη κατεύθυνση – ελπίδα τον Θεό. Αλλά ο Απόστολος Παύλος μας ετοιμάζει και πάλι για κόπωση και εμπαιγμό, αφού οι άλλοι δεν θα μας ακούσουν και θα απορρίψουν και όσα πρεσβεύουμε αλλά και μας τους ίδιους. Αλλά , ο Χριστός είναι σωτήρας πάντων, εξαιρέτως δε των πιστών ανθρώπων. Αν λοιπόν ακολουθούμε τις εντολές του, θα μας δώσει σημάδια της αγάπης του.
Κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας αλλά ας αφήνουμε στο Θεό να έχει την τελευταία λέξη.
