ΣΑΒΒΑΤΟ, 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 9η
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ
Διήγηση
Κάποτε ο Ιησούς με τους μαθητές του περπατούσαν στο δρόμο. Είδαν έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί τυφλός. Τον ρώτησαν λοιπόν οι μαθητές του ποιος αμάρτησε για να γεννηθεί ο άνθρωπος αυτός τυφλός. Ο Ιησούς απάντησε ότι ούτε αυτός αμάρτησε αλλά ούτε και οι γονείς του, αλλά για να φανερωθεί η δόξα του Θεού. Τον φώναξε λοιπόν κοντά Του, έφτυσε στο χώμα, έκανε πηλό, άλειψε τα μάτια του και του είπε: «Πήγαινε στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ και νίψου». Ο άνθρωπος πήγε και είδε το φως του!
Προχωρούσε λοιπόν χαρούμενος που έβλεπε, και όλοι τον ρωτούσαν πώς συνέβη τέτοιο θαύμα. Ο πρώην τυφλός τους έλεγε τι είχε συμβεί και όλοι δόξαζαν το Θεό. Όλοι εκτός από τους Φαρισαίους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό το θαύμα. Κάλεσαν τους γονείς του, αλλά κι αυτοί βεβαίωσαν ότι ο γιος τους είχε γεννηθεί τυφλός. Θέλησαν να τον πείσουν ότι δεν είναι δυνατόν ο Χριστός να τον θεράπευσε, αλλά ότι ο Θεός με κάποιο τρόπο του έστειλε το φως. Όμως ο πρώην τυφλός με σθένος τους είπε ότι δεν είναι δυνατόν αν ένας άνθρωπος δεν είναι σταλμένος από το Θεό, να κάνει θαύματα.
Τότε οι Φαρισαίοι οργίστηκαν και τον έβγαλαν έξω από τη Συναγωγή με άσχημο τρόπο. Όταν ο Ιησούς έμαθε τι είχε συμβεί, πήγε και τον βρήκε και τον ρώτησε: «Πιστεύεις στον Υιό του Θεού;» Και ο πρώην τυφλός τον ρώτησε με τη σειρά του: «Ποιος είναι αυτός, Κύριε, για να τον πιστέψω;» Και του απάντησε ο Χριστός: «Εγώ είμαι, αυτός που σου μιλάει». Και τότε ο τυφλός, αφού έπεσε στα πόδια του Χριστού, τον προσκύνησε και του είπε με όλη του την καρδιά: «Ναι, Κύριε, πιστεύω»! Και έπεσε στα γόνατα και Τον προσκύνησε.
(Ιωάν. ,9 1-38)
Ερωτήσεις
Α. Γιατί ο άνθρωπος που γιάτρεψε ο Χριστός ήταν τυφλός;
Β. Τι συμβολίζει η νίψη του τυφλού στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ;
Γ. Ποιος ήταν περισσότερο τυφλός, ο εκ γενετής ή οι Φαρισαίοι;
Δ. Οι άνθρωποι σήμερα μήπως μοιάζουμε με τους Φαρισαίους;
Ε. Γιατί έχει τόσο μεγάλη σημασία το μυστήριο του βαπτίσματος;
ΣΤ. Πώς κρατάμε ενεργό το Βάπτισμα;
Σχόλια
ποιος αμάρτησε: εκείνα τα χρόνια πίστευαν ότι οι αμαρτίες των γονιών παίδευαν τα παιδιά ή κάποια μεγάλη αρρώστια οφείλονταν στις αμαρτίες του ανθρώπου. Ο Χριστός δίνει την απάντηση ότι οι δοκιμασίες στη ζωή συμβαίνουν για να σωθεί ο άνθρωπος και να φανερωθεί η δόξα του Θεού
έκανε πηλό: θυμίζει ο τρόπος με τον οποίο ο Χριστός θεράπευσε τον τυφλό την δημιουργία του Αδάμ από το Θεό στην Παλαιά Διαθήκη από χώμα και νερό. Στην ουσία πρόκειται για μια νέα δημιουργία, μόνο που ο τυφλός δεν βλέπει μόνο με τα μάτια του σώματος, αλλά φωτίζεται και στην ψυχή
κολυμπήθρα του Σιλωάμ: ο τυφλός βαφτίζεται ουσιαστικά. Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ συμβολίζει την Εκκλησία που βαφτίζει τον άνθρωπο και του ανοίγει τα πνευματικά του μάτια, τα μάτια της καρδιάς που βλέπουν το Θεό
ο πρώην τυφλός τους είπε με σθένος: ο πρώην τυφλός, επειδή βλέπει ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, Τον υπερασπίζεται στους Φαρισαίους, και πληρώνει γι’ αυτό
τον έβγαλαν έξω από τη συναγωγή: αυτό σημαίνει ότι τον αφόρισαν, δεν του μιλούσαν πλέον, τον απομάκρυναν από την επικοινωνία με τους συμπατριώτες του. Ήταν η μεγαλύτερη τιμωρία που μπορούσαν οι άνθρωποι να επιβάλουν σε κάποιον
και τον προσκύνησε: μετά την υπεράσπιση του Χριστού μπροστά στους Φαρισαίους, ο πρώην τυφλός Τον προσκυνεί και Τον αποδέχεται ως Υιό του Θεού.
Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα
Α. Ο τυφλός βαφτίστηκε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και είδε το φως του σώματος και το φως της ψυχής. Οι άνθρωποι βαφτιζόμαστε στην Εκκλησία και βλέπουμε το φως το αληθινό που είναι ο Χριστός. Με την βάπτιση γινόμαστε χριστιανοί, ανήκουμε πλέον στην Εκκλησία, σωζόμαστε και καθαρίζει η ψυχή μας από τις αμαρτίες. Με το βάπτισμα γινόμαστε παιδιά του Θεού
Β. Το Βάπτισμα δεν κρατά μόνο την ώρα που το παιδί ή ο άνθρωπος μπαίνει στην κολυμβήθρα, αλλά συνεχίζεται με τη ζωή της Εκκλησίας. Η εξομολόγηση και η μετάνοια είναι το δεύτερο βάπτισμα που μας καθαρίζει από τις αμαρτίες. Με την ομολογία πίστης στο Χριστό, όπως έκανε ο πρώην τυφλός, αλλά και με τα έργα της αγάπης κρατάμε το βάπτισμα ενεργό.
Γ. Το Βάπτισμα του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό ήταν σημάδι ότι ο Χριστός ήταν τέλειος άνθρωπος, γιατί δεν είχε αμαρτίες και δεν είχε λόγο να βαπτιστεί. Είναι όμως και προτύπωση του δικού μας βαπτίσματος. Εμείς, όταν βαπτιζόμαστε, λυτρωνόμαστε από την δουλεία της αμαρτίας, γιατί ζούμε τη ζωή του Χριστού. Η τριπλή κατάδυση- βουτιά στην κολυμβήθρα είναι η τριήμερη ταφή και Ανάσταση του Χριστού. Πεθαίνουμε λοιπόν ως προς την αμαρτία, αλλά και ανασταινόμαστε μαζί με το Χριστό πλέον στην Εκκλησία.
Δ. Το Βάπτισμα επομένως δεν είναι ένα απλό κοινωνικό γεγονός, που πάμε για να δούμε το παιδάκι αν κλαίει ή όχι, να ακούσουμε το όνομα και όλα τα άλλα. Είναι μυστήριο που μας οδηγεί στην Εκκλησία και τη ζωή του Χριστού, δηλαδή στη σωτηρία από την αμαρτία. Γι’ αυτό και ο ανάδοχος - νονός είναι πνευματικός πατέρας του παιδιού και η νονά πνευματική μητέρα. Δεν είναι μόνο για να του δίνουν δώρα, αλλά για να το διδάσκουν τη ζωή της Εκκλησίας.
Συμπέρασμα
Το μυστήριο του βαπτίσματος είναι το πιο σπουδαίο για τη σωτηρία μας, και το κρατάμε στην Εκκλησία με την μετάνοια, την ομολογία πίστης στο Χριστό και τα έργα αγάπης.
π. Θ. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου