Τα φίδια της Μελίτης
Υστερα από την μεγάλη θαλασσοταραχή που αντιμετώπισαν ο Παύλος και οι συνταξιδιώτες του στο ταξίδι τους προς την Κρήτη, η θάλασσα τους έβγαλε σε ένα νησί που ονομάζεται Μελίτη. Άλλοι λένε ότι πρόκειται για την σημερινή Μάλτα, άλλοι ότι πρόκειται για την Κεφαλονιά. Οι άνθρωποι εκεί τους συμπεριφέρθηκαν με πολύ συμπάθεια. Έτσι, άναψαν φωτιά και τους πήραν όλους μαζί τους, επειδή είχε ξεσπάσει μπόρα κι έκανε κρύο.
Καθώς, λοιπόν, ο Παύλος έφτιαξε ένα δέμα από πολλά ξερόκλαδα, και τα έβαλε στη φωτιά, βγήκε εξαιτίας της ζεστασιάς, μια οχιά και τυλίχτηκε στο χέρι του. Μόλις είδαν οι άνθρωποι του νησιού το φίδι να κρέμεται από το χέρι του, έλεγαν μεταξύ τους: Αυτός ο άνθρωπος είναι φονιάς, ο οποίος, αν και γλίτωσε από τη θάλασσα, η θεία δίκη δεν τον άφησε να ζήσει! O Παύλος, όμως, τίναξε το φίδι στη φωτιά και δεν έπαθε κανένα κακό, ενώ εκείνοι περίμεναν πως θα πρηζόταν ή πως ξαφνικά θα έπεφτε κάτω νεκρός. Καθώς, λοιπόν, περίμεναν για πολλή ώρα και παρατηρούσαν πως τίποτε το κακό δεν του συνέβαινε, άλλαξαν γνώμη κι έλεγαν πως αυτός είναι θεός!
Στη γύρω περιοχή του τόπου εκείνου υπήρχαν αγροκτήματα, που ανήκαν στον πρώτο του νησιού, ο οποίος ονομαζόταν Πόπλιος. Και αυτός τους δέχτηκε στο σπίτι του και τους φιλοξένησε για τρεις μέρες πολύ φιλικά. Στο μεταξύ, έτυχε τις μέρες εκείνες ο πατέρας του Πόπλιου να είναι άρρωστος στο κρεβάτι με πυρετό και δυσεντερία. Μπήκε, λοιπόν, ο Παύλος στο δωμάτιό του κι αφού πρώτα προσευχήθηκε, έβαλε κατόπιν τα χέρια του πάνω του και τον γιάτρεψε. Υστερα από το γεγονός αυτό, έρχονταν και θεραπεύονταν και οι υπόλοιποι άρρωστοι του νησιού. Κι όλα αυτά χάρις στην πίστη στο Χριστό που νικά κάθε κακό.
(Πράξ. 28,1-9)
Ερμηνευτικά σχόλια
Τους συμπεριφέρθηκαν με πολύ συμπάθεια: Όταν βγήκαν ο Παύλος και οι φίλοι του στη στεριά, οι κάτοικοι του νησιού τους έδειξαν την αγάπη τους, ανάβοντας φωτιά για να στεγνώσουν τα ρούχα τους αλλά και να ζεσταθούν από το κρύο, διαφορετικά μπορεί και να πέθαιναν. Αυτήν την πράξη πρέπει να μην την ξεχνάμε όταν βλέπουμε συνανθρώπους μας να υποφέρουν και κανείς να μην τους δίνει σημασία. Ας σκεφτούμε για λίγο πως θα νιώθαμε εμείς αν βρισκόμασταν στη θέση τους. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται την βοήθεια μας και την προσευχή μας.
Μια οχιά τυλίχτηκε στο χέρι του: Το φίδι είναι το σύμβολο του διαβόλου και της αμαρτίας. Στην Παλαιά Διαθήκη, όταν οι Εβραίοι βρίσκονταν στην έρημο του Σινά, τους τσιμπούσαν φίδια και πέθαιναν. Ο θεός είπε στον Μωυσή να υψώσει σε έναν σταυρό ένα χάλκινο φίδι, το οποίο όποιος το κοιτούσε δεν πέθαινε, όταν τον τσιμπούσαν τα φίδια. Το φίδι σήμερα νικιέται από την πίστη στο Χριστό και στον Σταυρό Του. Μόνο με τον σταυρό και το σημείο του, νικάμε το ταγκαλάκι που επιχειρεί να μας δηλητηριάσει με την αμαρτία. Έτσι κι ο Παύλος. Παρέμεινε ατάραχος στο τσίμπημα του φιδιού, γιατί είχε δυνατή την πίστη στο Χριστό.
Έλεγαν πως αυτός είναι Θεός: Βλέποντας οι νησιώτες το γεγονός αυτό νόμισαν πως ο Παύλος ήταν θεός και έκανε θαύματα. Το θαύμα βέβαια έγινε με την παρέμβαση του θεού για να καταλάβουν οι άνθρωποι εκεί ότι ο άνθρωπος αυτός είναι σπουδαίος και να δεχθούν το κήρυγμα του Ευαγγελίου πιο εύκολα. θα πρέπει όμως να μην περιμένουμε να δούμε κάποιο θαύμα στη ζωή μας για να πιστέψουμε στον θεό. θαύματα κάνει ο θεός μόνο όποτε αυτός κρίνει ότι πρέπει να γίνουν.
Ο Πόπλιος τους δέχτηκε και τους φιλοξένησε στο σπίτι του: Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα ένας άνθρωπος πλούσιος να δέχεται κόσμο στο σπίτι του και να τον φιλοξενεί, όπως έκανε και ο Πόπλιος που είχε μεγάλη περιουσία. Η φιλοξενία είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Μόνο όποιος αγαπάει μοιράζεται ό,τι του ανήκει με τον συνάνθρωπό του. Αυτός όμως που δεν αγαπάει τα κρατά όλα για τον εαυτό του προσπαθώντας να πάρει και από τους άλλους με αποτέλεσμα να μένει μόνος του.
Προσευχήθηκε και τον γιάτρεψε: Ο Παύλος γιάτρεψε τον πατέρα του Πόπλιου που ήταν βαριά άρρωστος αφού προσευχήθηκε πρώτα στον θεό. Οι άρρωστοι αδελφοί μας έχουν ανάγκη από την προσευχή μας. Ας μην τους ξεχνάμε. Η προσευχή είναι το μεγαλύτερο εφόδιο του πιστού για να παίρνει δύναμη σε ό,τι κάνει στη ζωή του αλλά και να ξεπερνάει κάθε δυσκολία με την δύναμη του θεού.
Έρχονταν και θεραπεύονταν: Όταν έγινε γνωστό στο νησί ότι ο πατέρας του Πόπλιου έγινε καλά, πήγαιναν οι άρρωστοι στον Παύλο να τους θεραπεύσει. Ο Παύλος φυσικά τους έκανε όλους καλά, ταυτόχρονα όμως έβρισκε την ευκαιρία να τους μιλήσει για τον Χριστό. Στην Εκκλησία ακούμε τον λόγο του Θεού και ταυτόχρονα μπορούμε να θεραπευθούμε και σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά.
Συμπέρασμα: Με την πίστη και το σημείο του Σταυρού νικάμε στη ζωή της Εκκλησίας την αμαρτία και το δηλητήριό της.
