ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΧΑΙΡΙΑ
Λίγο πριν την σύλληψή Του, ο Χριστός θέλοντας να υπενθυμίσει στους μαθητές Του την προφητεία “και μετά ανόμων ελογίσθη”, ότι δηλ. θα τον θανατώσουν σαν ένα κοινό εγκληματία, τους είπε: «Όποιος δεν έχει μαχαίρι να αγοράσει».
Τότε οι απόστολοι, χωρίς να καταλάβουν τί τους έλεγε, είπαν: «Να, Κύριε, υπάρχουν εδώ δύο μαχαίρια». (Λουκ. 22, 37)!
Γιατί δύο μαχαίρια και όχι τρία ή τέσσερα ή…;
Στον κόσμο που ζούμε έχουμε μπροστά μας δύο μαχαίρια:
Το ένα στρέφεται προς τα έξω, στους άλλους- και το άλλο στρέφεται προς τα μέσα, στον εαυτό μας.
Το ένα προκαλεί βλάβη στο διπλανό μας, όπως το μαχαίρι που χρησιμοποίησε ο απόστολος Πέτρος για να κόψει το αυτί του υπηρέτη του αρχιερέα.
Αυτού του είδους το μαχαίρι, ο Χριστός είπε να επιστραφεί στη θήκη του.
Το άλλο μαχαίρι (εκείνο που στρέφεται προς τα μέσα) είναι αυτό με το οποίο κόβουμε - πρέπει να κόβουμε – όχι τους άλλους αλλά τον εαυτό μας, δηλ. τα πάθη μας.
Το ένα το κρατάνε στα χέρια τους τα έθνη, για να προκαλούν μεταξύ τους πολέμους και να αλληλοεξοντώνονται.
Το άλλο το κρατάμε ο καθένας στα δικά του χέρια για να αφαιρεί από πάνω του οτιδήποτε τον εμποδίζει να ανεβεί στον ουρανό.
Όσο λιγότερο οι άνθρωποι πολεμούν το κακό μέσα τους, τόσο περισσότερο θα πολεμούν το διπλανό τους, το γείτονά τους και τα άλλα κράτη. Και αντίστροφα. Όσο περισσότερο αγωνίζονται εναντίον του κακού, τόσο λιγότερη θα είναι η ανάγκη να μάχονται με τον εξωτερικό εχθρό. Όταν ο άνθρωπος “χύνει” λιγότερο δικό του αίμα πολεμώντας το κακό μέσα στη καρδιά του, αναπόφευκτα θα χύσει περισσότερο ξένο αίμα, του αδελφού του. Η αυτοδικαίωση και ο εμφύλιος σπαραγμός πάνε μαζί χέρι-χέρι!
Εκείνος που δεν ψάχνει να βρει τον εχθρό που εμφωλεύει μέσα του, οπωσδήποτε θα τον βρει έξω!
Κάθε άνθρωπος, κάθε ήμερα, κάθε στιγμή, μέσα στα μύχια της καρδιάς του διεξάγει έναν εμφύλιο πόλεμο με τον εαυτό του. Αν σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν δείξει παλληκαριά και ηττηθεί, σίγουρα θα τον προεκτείνει και προς τα έξω, στους αδελφούς του!
Εκείνος που δεν αγωνίζεται να σταυρώνει καθημερινά τον εαυτό του και τα πάθη του, να είσαι βέβαιος ότι θα σταυρώνει καθημερινά τους άλλους.
Εκείνος που δεν σηκώνει καθημερινά το δικό του σταυρό, πρόσεξε και θα το δεις θα τον τοποθετεί στην πλάτη των άλλων!
Μη σας φανεί περίεργο το ότι πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχουμε μέσα μας ειρήνη και γαλήνη. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν ξεκινήσαμε τον πόλεμο με τον εαυτό μας. Και γιατί δεν τον ξεκινήσαμε; Μα γιατί δεν έχουμε τη διάθεση να το παραδεχθούμε ότι πράγματι μέσα μας έχουμε ένα εχθρό, ο οποίος δεν παύει κάθε στιγμή να μας κλέβει και να μας τραυματίζει. Ενώ αυτός δουλεύει έντεχνα για την απώλειά μας, εμείς καμαρώνουμε και λέμε πως ό,τι μας συμβαίνει, οφείλεται σε εξωτερικές αιτίες!..
Τί κρίμα! Τί κρίμα! Άνθρωπος που ποτέ δεν έκατσε να σκεφτεί την καλωσύνη και την απέραντη αγάπη του Θεού, ποτέ δεν θα αναλάβει ένα τέτοιο αγώνισμα. Γιατί;
Επειδή έγινε ο ίδιος νομοθέτης του εαυτού του! Νόμο έχει το προσωπικό του συμφέρον! Έμπνευσή του έχει τη φιλαυτία του! Σκοπό και στόχο του έχει την αυταρέσκεια και για Θεό λατρεύει – ποιόν άλλο; – τον εαυτούλη του!
Μπροστά στο Σταυρό του Χριστού ας αναλάβουμε, λοιπόν, το μαχαίρι που θα κόψει και θα ξεριζώσει από την καρδιά μας τα πάθη, τις αδυναμίες, τους εγωισμούς, τις αμαρτίες που μας χωρίζουν από τη σταυρωμένη Αγάπη, τον Κύριό μας και Θεό μας, γλυκύτατο Ιησού Χριστό.
πηγή: Fulton Sheen, Καθηγητής Ψυχολογίας – Μετ.: Αρχιμ. Α.Μ.
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Η υμνογραφία της Εκκλησίας μας, σε κάθε εορτή, είναι ο καλύτερος δάσκαλος θεολογίας και φυσικά η αφορμή για εμβάθυνση στο νόημα των γεγονότων για τον καθένα μας προσωπικά.
Κυριακή Βαΐων
Ἀόρατε Κριτά, ἐν σαρκί πῶς ὡράθης καί ἔρχῃ ὑπ’ ἀνδρῶν παρανόμων κτανθῆναι, ἡμῶν τό κατάκριμα κατακρίνων τῷ πάθει σου; Ὅθεν αἴνεσιν, μεγαλωσύνην καί δόξαν ἀναπέμποντες τῇ ἐξουσίᾳ σου, Λόγε, συμφώνως προσφέρομεν.
Αόρατε Κριτά, πώς καταδέχθηκες και φανερώθηκες με σάρκα; Και πώς έρχεσαι να θανατωθείς από ασεβείς ανθρώπους και με το Πάθος σου να καταδικάσεις την δική μας καταδίκη εξ΄ αιτίας των αμαρτιών μας; Γι΄ αυτό, Λόγε, όλοι με μια φωνή σου προσφέρουμε ύμνους και δοξολογούμε τα μεγαλεία της εξουσίας Σου.
Μ. Δευτέρα
Ραθυμίαν ἄποθεν ἡμῶν βαλώμεθα καί φαιδραῖς ταῖς λαμπάσι τῷ ἀθανάτῳ Νυμφίῳ Χριστῷ ὕμνοις συναντήσωμεν∙ εὐλογεῖτε, βοῶντες, τά ἔργα, τόν Κύριον.
Ας διώξουμε μακριά από την ψυχή μας την οκνηρία και την αμέλεια και με αναμμένες λαμπάδες, δηλαδή με αρετές στολισμένοι, να υποδεχθούμε τον αθάνατο Νυμφίο της ψυχής μας Χριστό, ψάλλλοντες ύμνους και λέγοντες με δυνατή φωνή: «Όλα τα δημιουργήματα του Κυρίου, δοξολογείτε τον Κύριο».
Μ. Τρίτη
Ἡ πόρνη ἐν κλαυθμῷ ἀνεβόα, οἰκτίρμον, ἐκμάσουσα θερμῶς τούς ἀχράντους σου πόδας, θριξί τῆς κεφαλῆς αὐτῆς καί ἐκ βάθους στενάζουσα∙ μή ἀπώσῃ με, μηδέ βδελύξῃ, Θεέ μου, ἀλλά δέξαι με μετανοοῦσαν καί σῶσον, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.
Η πόρνη, σπογγίζουσα με θερμή αγάπη τα αμόλυντα πόδια Σου με τις τρίχες του κεφαλιού της, εύσπλαγχνε Κύριε, έκλεγε και φώναζε δυνατά και στενάζουσα από τα βάθη της ψυχής της, έλεγε: «μη με αποπέμψεις, μηδέ αισθανθείς αηδία και αποστροφή για μένα, Θεέ μου, αλλά δέξε με μετανοούσα και σώσε με, επειδή είσαι ο μόνος φιλάνθρωπος.
Μ. Τετάρτη
Μαθηταῖς ὑποδεικνύει ταπεινώσεως ὁ Δεσπότης τύπον∙ ὁ νεφέλαις δέ τόν πόλον περιβάλλων ζώνυται λέντιον καί κάμπτει γόνυ, δούλων ἐκπλῦναι πόδας, οὗ ἐν τῇ χειρί πνοή πάντων τῶν ὄντων.
Ο Οικοδεσπότης Χριστός δίνει στους μαθητές του παράδειγμα ταπεινώσεως. Αυτός που ενδύει τον ουρανό με σύννεφα, φοράει στη μέση του ποδιά και γονατίζει για να πλύνει τα πόδια των δούλων, Εκείνος, στο χέρι του Οποίου βρίσκεται η ζωή όλων των όντων.
Μ. Πέμπτη
Ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, γυμνός εἰς κρίσιν ἵστατο καί ἐν σιαγόνι ράπισμα ἐδέξατο ὑπό χειρῶν, ὧν ἔπλασεν∙ ὁ δέ παράνομος λαός τῷ σταυρῷ προσήλωσε τόν Κύριον τῆς δόξης. Τότε τό καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη∙ ὁ ἥλιος ἐσκότασε, μή φέρων θεάσασθαι Θεόν ὑβριζόμενον, ὅν τρέμει τά σύμπαντα. Αὐτόν προσκυνήσωμεν.
Ο Κύριος, που ως Θεός περιβάλλεται αντί ενδύματος το φως, στάθηκε γυμνός ενώπιον των δικαστών Του και δέχθηκε στη σιαγόνα Του χαστούκι από χέρια τα οποία έπλασε. Ο δε ασεβής λαός κάρφωσε στο Σταυρό τον Κύριο της δόξης. Τότε, (κατά την Σταύρωση), το παραπέτασμα του Ναού του Σολομώντα σχίσθηκε, ο δε ήλιος σκοτίστηκε, μη ανεχόμενος να δει να εξευτελίζεται ο Θεός, τον Οποίο τρέμουν τα σύμπαντα. Αυτόν τον Θεό, ας προσκυνήσουμε.
Μ. Παρασκευή
Τῶν ἀγγέλων ὁ δῆμος κατεπλάγη, ὁρῶν σε ἐν νεκροῖς λογισθέντα, τοῦ θανάτου δέ, Σωτήρ, τήν ἰσχύν καθελόντα καί σύν ἑαυτῷ τόν Ἀδάμ ἐγείραντα καί ἐξ ᾃδου πάντας ἐλευθερώσαντα.
Τα τάγματα των Αγγέλων, Σώτερ, αισθάνθηκαν κατάπληξη όταν Σε είδαν να κατατάσσεσαι μεταξύ των νεκρών, αλλά και ταυτόχρονα να καταλύεις την δύναμη του θανάτου και να ανιστάς μαζί με τον Εαυτό Σου και τον Αδάμ και να ελευθερώνεις από τον Άδη όλους.
Το Πάθος του Κυρίου μας ας γίνει αρχή εκκοπής των δικών μας παθών!
Καλό Πάσχα!
