ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 69

Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΜΑΤΙ

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι... Ντρεπόταν γι' αυτήν κι ώρες -ώρες την μισούσε.

Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στη φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τούς φοιτητές και τούς καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους... .
Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με... ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα, κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα...

Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του. Μια μέρα, όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα «γειά». Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένος. «Πώς μπόρεσε να μου το κάνει αυτό»; αναρωτιόταν... Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!..» Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «Αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου, τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε... «Δεν μ' ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ' ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές... και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει... δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;...»

Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, τη γυναίκα του και τη δουλειά του! Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της το είχε ζητήσει, η μητέρα του πήγε να τον επισκεφθεί. Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του ζητήσει την άδεια και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι η γιαγιά τους...

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε...

Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε μόνο από περιέργεια... Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι' αυτόν:

«Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν, αν δεν με προφτάσεις.

Στεναχωριέμαι πού σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα, όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις... όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη πού ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι...

Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου.

Η μητέρα σου»

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.

Στις 2 Φεβρουαρίου, ακριβώς 40 ημέρες μετά τα Χριστούγεννα,  η Εκκλησία μας εορτάζει την Υπαπαντή του Χριστού. Δηλαδή εορτάζει την μετάβαση του βρέφους Ιησού στο Ναό του Σολομώντα, για την προσφορά των σχετικών θυσιών ευχαριστίας προς τον Θεό για τη γέννηση ενός νέου ανθρώπου και για την αποκατάσταση της υγείας της μητέρας μετά τον τοκετό. Η συνάντηση με τον προφήτη Συμεών αποτελεί την Υπαπαντή – Συνάντηση την οποία ανέμενε ο ευσεβής γέροντας, ενώ τα προφητικά λόγια που απηύθυνε  στην Παναγία για τον Ιησού αφ΄ ενός αποκάλυπταν την πρόσκληση του Θεού σε κάθε άνθρωπο για να τον ακολουθήσει και αφ΄ εταίρου προκάλεσαν το μητρικό ένστικτο της Θεοτόκου. Η σχέση αυτή μητέρας και παιδιού που προβάλλεται μέσα από την εορτή αυτή, την καθιστά εορτή για κάθε μητέρα. Η Εκκλησία συνδέει κάθε κίνηση και δράση του ανθρώπου με πρόσωπα και εορτές για να τονίσει τόσο την ευχαριστιακή σχέση που μας συνδέει με το Θεό, όσο και να προβάλει πρότυπα αγιότητος για τις ζωές μας.  Για το λόγο αυτό  οι εορτές της Εκκλησίας υπερέχουν των γενικών και αφηρημένων «ημερών» που προβάλλει η παγκοσμιοποίηση. Έτσι, με την εορτή της Υπαπαντής, προβάλλει την Παναγία Μητέρα ως πρότυπο για τις μητέρες και στο πλαίσιο αυτό έχει καθιερώσει την κοινή εορτή των μητέρων των Αγίων Τριών Ιεραρχών (Εμέλεια, Νόνα, Ανθούσα) κατά την πρώτη Κυριακή μετά την εορτή της Υπαπαντής.  

Και αποτελούν πρότυπα μητέρων γιατί δεν πρόσφεραν απλά τα αναγκαία για την ανατροφή και μόρφωση των παιδιών τους, αλλά, κυρίως, έδωσαν στα παιδιά τους την πνευματική καλλιέργεια που προσφέρει η σχέση με την Εκκλησία και το θησαυρό των αρετών που παρέχει άφθονο η αγάπη που ενστάλαξαν για το Θεό στα παιδιά τους.

Έτσι και σήμερα. Ό,τι βιώνει ένα παιδί από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη, αυτό και θα αντιπροσφέρει  στη ζωή του: 

« Αν ένα παιδί μεγαλώνει με επικρίσεις, μαθαίνει να καταδικάζει.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με εχθρότητα μαθαίνει ν’ αντιδικεί.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με ντροπή, μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με ανοχή μαθαίνει την υπομονή.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει μ’ ενθάρρυνση, μαθαίνει την αυτοπεποίθηση.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με επαίνους, μαθαίνει να εκτιμά.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με δίκαιη μεταχείριση, μαθαίνει το δίκαιο.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με ασφάλεια, μαθαίνει να έχει πίστη.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με επιδοκιμασία, μαθαίνει να είναι ικανοποιημένο με τον εαυτό του.
Αν ένα παιδί μεγαλώνει με αποδοχή και φιλία, μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη στον κόσμο.»

E Άγια παιδιά, αγίων μητέρων!