Μόνο αλλού θα ηρεμήσω…

Μόνο αλλού θα ηρεμήσω…

«Θα φύγω από αυτόν τον τόπο των πειρασμών». Αυτή την απόφαση πήρε ένας μοναχός που νόμιζε ότι του έφταιγε ο τόπος και τα πρόσωπα, δηλαδή το Μοναστήρι του και οι αδελφοί του. Για να θυμώνει τόσο συχνά, για να χάνει τη γαλήνη του, για να φιλονικεί, για να νοιώθει μόνος, φταίνε οι άλλοι. Έτσι σκεφτόταν. Απεφάσισε, λοιπόν, να φύγει από τους πειρασμούς, να ζήσει ειρηνικά και να προαχθεί στην αρετή. Και πραγματοποίησε την απόφασή του. Πήγε σε μέρος ερημικό, μόνος με τον εαυτό του. Μετά από πολλούς κόπους τακτοποιήθηκε, αλλά οι πειρασμοί δεν έλειψαν.

Την μια μέρα πήγε να πάρει τη στάμνα του, αλλά από μια αδέξια κίνησή του, αυτή έπεσε και έσπασε. Θύμωσε πολύ. Την άλλη μέρα, τη στιγμή που πήγε να σπάσει ένα κλαδί πλήγωσε το χέρι του, και … ξαναθύμωσε. Την παράλλη πήρε ένας δυνατός αέρας την πόρτα της καλύβας του, και τότε ήταν που βγήκε έξω από τα ρούχα του. Την νύχτα τον ενοχλούσαν τα κουνούπια και την ημέρα τα έντομα.

Ακόμη και μόνος του εύρισκε μύριες ευκαιρίες να θυμώνει.

Κάθισε και σκέφθηκε και επειδή κατάλαβε, επέστρεψε στην μονή της Μετανοίας του.

Το κακό δεν έρχεται απ΄ έξω, αλλά ξεκινά από μέσα μας. Δεν φταίνε οι άλλοι γι΄ αυτό που είμαι εγώ. Δεν φταίνε οι άλλοι για τις δικές μου καταστάσεις, για τις δικές μου περιπέτειες, για τις δικές μου αντιδράσεις. Οι άλλοι μου δίνουν απλώς ευκαιρίες.

Ευκαιρίες να γνωρίζω τον εαυτό μου.

Ευκαιρίες να αγωνίζομαι.

Ευκαιρίες να λαξεύω τον χαρακτήρα μου.

Ευκαιρίες να καλλιεργώ την αρετή της ταπεινοφροσύνης, της πραότητας, της καλοσύνης, την ανεκτικότητας, της μακροθυμίας, της θυσίας.

Ευκαιρίες όχι για φυγή, αλλά για μάχη εναντίον του κακού εαυτού μου.

Είτε λέγεται θυμός, είτε ευθιξία, είτε εγωισμός, είτε ζήλια, είτε ανευθυνότητα, είτε … ο καθένας έχει το δικό του στίβο για να αγωνιστεί.

Ευκαιρίες να ρίξω το βλέμμα μου μέσα μου και να δω τον εαυτό μου επιτιμητικά και τους άλλους με ευγνωμοσύνη.

Λοιπόν, ούτε οι άλλοι φταίνε, ούτε η φυγή ωφελεί, ούτε η απομάκρυνσή μας μας ηρεμεί.

 Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.

Η είσοδός μας στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, σηματοδοτεί την εντατικοποίηση της προσπάθειάς μας για την αύξηση της πνευματικής μας καλλιέργειας. Η εντύπωση ότι το περιβάλλον μας είναι αρνητικό για τον αγώνα μας αυτό, αποδεικνύεται ψευδαίσθηση και λειτουργεί ως δικαιολογία για να αρνηθούμε την ανάληψη ευθυνών, αποφάσεων και πρωτοβουλιών για την υπέρβαση της ροπής μας προς την αμαρτία. Πράγματι, το περιβάλλον μας μπορεί να μην είναι όπως θα το θέλαμε, αλλά εμείς καλούμαστε να αγωνιστούμε σ΄ αυτό και να καταφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Και αυτό το καλύτερο δεν μετράται ποσοτικά. Η διάθεση για αγώνα και η προσπάθεια είναι αυτά που έχουν νόημα και αξία πρωτίστως και όχι μόνο το αποτέλεσμα. Άλλωστε, οι αλλαγές γίνονται σιγά – σιγά, με μικρά βήματα στην αρχή και ίσως να μην είναι και αισθητές. Τα θεμέλια μιας οικοδομής απαιτούν πολύ χρόνο για να κατασκευαστούν και δεν φαίνονται όταν η οικοδομή τελειώσει. Είναι όμως, το βασικότερο κομμάτι αυτής. Έτσι, και με τον δικό μας προσωπικό  πνευματικό αγώνα. Πρέπει να θεμελιώσουμε καλά μέσα μας την απόφαση για αγώνα, τη διάθεση για πάλη με τον κακό μας εαυτό και την εκρίζωση των παθών μας.

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ -  ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ!

Απαντήσεις σε λειτουργικά και λατρευτικά θέματα.

Αν και έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία μας αναφορά στα ιερά σκεύη που χρησιμοποιούνται τόσο για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, όσο και των υπολοίπων ιερών Μυστηρίων και Ακολουθιών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, θα συνεχίσουμε στο παρόν τεύχος.    

Τα ιερά σκεύη της Θείας Λατρείας:

ια Η Μούσα. Είναι σπόγγος (από φυσικό σφουγγάρι)  «πεπλατυσμένος», χρησιμοποιείται στη συστολή, δηλ. στην απόμαξη (καθάρισμα) του Δίσκου και του Αντιμηνσίου. Με αυτή συγκεντρώνονται οι «μαργαρίτες» (τρίμματα του Σώματος του Χριστού) που μπορεί να παραμείνουν στο Δίσκο ή να πέσουν στο Αντιμήνσιο κατά τη μεταφορά του Αγίου Σώματος του Χριστού στο Άγιο Ποτήριο. Φυλάσσεται μέσα στο Αντιμήνσιο.

 ιβ. Το Αρτοφόριο. Είναι ένα κατάλληλο ειδικό, συνήθως μεταλλικό, κουτί που χρησιμοποιείται για τη φύλαξη της Θείας Κοινωνίας. Περιέχει Άγιο Άρτο εμβαπτισμένο στο τίμιο Αίμα του Κυρίου (δηλ. το Σώμα και το Αίμα Του). Εξάγεται τη Μεγάλη Πέμπτη και αποξηραίνεται για να διατηρείται. Κατά τη χρήση υγραίνεται για να μαλακώσει με κοινό οίνο.

Χρησιμοποιείται σε έκτακτες ανάγκες, εκτός Θείας Λειτουργίας, κατά τη διάρκεια του έτους και κοινωνούν οι Ιερείς τους ασθενείς πιστούς που δεν μπορούν να μεταβούν στο Ναό.
Αρτοφόριο λέγεται και το πρόσθετο μικρό κυτίο στο όποιο διαφυλάσσεται ο Αμνός του Κυρίου (το Σώμα και το Αίμα Του) τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, από την Κυριακή μέχρι την ημέρα πού θα χρησιμοποιηθεί στην προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
ιγ. Ο Τίμιος Σταυρός, συμβολίζει την ανίκητη δύναμη της Εκκλησίας κατά του κακού. Ανάλογα με τη λειτουργική του χρήση έχουμε:

(1) Τον Σταυρό των λιτανειών, που κρατούν τα παιδιά κατά τις εισόδους της Θείας Λειτουργίας μαζί με τις λαμπάδες και τα εξαπτέρυγα,

(2) Τον Σταυρό του αγιασμού, που στη μια του πλευρά παριστάνει τη σταύρωση του Χριστού και στην άλλη τη βάπτιση στον Ιορδάνη,

(3) Τον Σταυρό ευλογίας, με τον οποίο ευλογεί ο Επίσκοπος,

(4) Τον «Εσταυρωμένο» του Ιερού, που λιτανεύεται τη Μεγάλη Πέμπτη και τοποθετείται προς προσκύνηση στο μέσον του Ναού.

ιδ. Η ιερά (ακοίμητη) Κανδήλα, που καίει αδιάκοπα πίσω από την αγία Τράπεζα και μπροστά στον Εσταυρωμένο, γι΄ αυτό και λέγεται «ακοίμητη κανδήλα», δεν «κοιμάται»- σβήνει ποτέ. Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela. 
Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς. Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.