Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

ΧΑΙΡΕ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΤΗΝ ΚΑΜΙΝΟΝ ΣΒΕΣΑΣΑ, ΧΑΙΡΕ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΤΟΥΣ ΜΥΣΤΑΣ ΦΩΤΙΖΟΥΣΑ

Στους Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου ο ποιητής αναφωνεί: «Χαίρε της απάτης την κάμινον σβέσασα». Κάνει μία αναφορά στην παλαιά Διαθήκη, στην εξουσία ενός παντοδύναμου βασιλιά, ο οποίος είχε κατασκευάσει μία τεράστια χρυσή εικόνα του εαυτού του και ζητούσε από όλους τους ανθρώπους που είχε υπό τις διαταγές του να πέσουν να την προσκυνήσουν. Απειλούσε ότι όποιος δεν θα δήλωνε υποταγή, θα είχε ως συνέπεια να μπει σε ένα φλογισμένο καμίνι, στο οποίο θα έπαιρνε το μάθημά του τελειώνοντας την ζωή του με φρικτό τρόπο, αλλά και δείχνοντας στους πιθανούς αμφισβητίες ποιος είναι αυτός που ρυθμίζει τον κόσμο. Και τρία παιδιά, πιστά στον αληθινό Θεό, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τον βασιλιά ως Θεό, και στην ειρωνική του απειλή «αν υπάρχει θεός που θα σας σώσει από τα χέρια μου» αναφώνησαν «Έστι Θεός»! Ρίχτηκαν στην κάμινο της απάτης και περπάτησαν εντός της, με την βοήθεια Αγγέλου, δείχνοντας ότι πάνω από την ανθρώπινη εξουσία υπάρχει η παντοδυναμία του Θεού, η δύναμη της πίστης, η ελπίδα της αιωνιότητας.
Καμίνι της απάτης αυτό που χρησιμοποίησε ο Βαβυλώνιος Ναβουχοδονόσωρ, διότι η εξουσία είναι απάτη που πρόσκαιρα απειλεί. Καμίνι απάτης αποτελούν σήμερα η ψευδαίσθηση ότι ο άνθρωπος είναι παντοδύναμος με την επιστήμη και την τεχνολογία του να καταργεί το Θεό. Καμίνι απάτης είναι η δύναμη του εφήμερου και του φθαρτού πάνω μας, που μας απομακρύνουν από το αιώνιο και το άφθαρτο.
Ο υμνογράφος χαιρετίζει την Υπεραγία Θεοτόκο, διότι αυτή είναι που έσβησε την απάτη της καμίνου. Αυτή έφερε τον Χριστό, ο Οποίος νίκησε τον θάνατο και την ματαιότητα περπατώντας στην κάμινο του Άδη. Και την ίδια στιγμή μας έδειξε ότι όταν κάποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, όπως η Υπεραγία Θεοτόκος, μπορεί να περπατήσει εντός του κόσμου, χωρίς να καεί, όσο μεγάλες και να είναι οι φλόγες της εξουσίας. Η Παναγία νίκησε την εξουσία του Νόμου, που δεν επέτρεπε στις κοπέλες να γίνονται μητέρες χωρίς συζυγία. Νίκησε την εξουσία της λογικής που δεν επέτρεπε να νοηθεί ο Αχώρητος Θεός ότι χωρείται στον πεπερασμένο άνθρωπο, λαμβάνοντας από αυτόν σάρκα. Νίκησε την εξουσία του φόβου, που ο καθένας θα είχε στην θέση της, αν δεχόταν αυτήν την πρόσκληση της ενανθρωπίσεως εντός του τού Θεού και ότι δεν άξιζε τέτοιας τιμής, αλλά και του πώς θα έφερε εις πέρας την συνέχεια του έργου. Νίκησε την εξουσία του κόσμου, ο οποίος ουδέποτε θα μπορούσε να καταλάβει το μυστήριο το εν αυτή και ό,τι δεν καταλαβαίνουμε συνήθως το υποτιμούμε, το απορρίπτουμε και εξουθενώνουμε αυτόν που το βιώνει. Νίκησε την εξουσία των επωνύμων, οι οποίοι θεωρούν πως η δόξα, το χρήμα, οι θέσεις, η μόρφωση, η ισχύς είναι υπεραρκετά όπλα για να περιθωριοποιήσουν κάθε ασήμαντο, ακόμα κι αν έχει την χάρη του Θεού, και αισθάνονται ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να παίξουν και να διαλύσουν και τα πιο ανθρώπινα και ωραία συναισθήματα, όπως αυτά που φέρνει η αγάπη της μητρότητας. Νίκησε την εξουσία του χρόνου, ο οποίος απειλεί τον καθέναν με το αίσθημα της τελικής ματαιότητας, πως ό,τι κι αν κάνουμε, στο τέλος θα φύγουμε νικημένοι από τον θάνατο.
Από την μία η κάμινος της εξουσιαστικής απάτης. Από την άλλη η Υπεραγία Θεοτόκος και όσοι πιστεύουν στον Θεό, όπως οι Τρεις Παίδες της Παλαιάς Διαθήκης. Όσο κι αν οι καιροί μας περιφρονούν την πίστη, εμείς θα αντέχουμε. Ακόμη κι αν οι ρυθμοί της ζωής μας τρέχουν μαζί με τον τρόπο του αιώνος τούτου, στην καρδιά μας θα εξακολουθούμε, όντας μέλη της Εκκλησίας, να διασώζουμε το νόημα που δίνει Αυτός και όσοι Τον ακολούθησαν, με πρώτη την Παναγία μας, νικώντας κάθε εξουσία. Ακόμη κι αυτήν που φαίνεται ακατανίκητη, που απειλεί με τη δύναμη της καμίνου της να μας καταπιεί.
«Έστι Θεός»!