Στην εποχή του Χριστού υπήρχαν αυτοί που έμεναν αδιάφοροι ή και ενάντιοι στο Χριστό, αυτοί που άκουγαν αλλά δεν καταλάβαιναν και αυτοί που άκουσαν και ακολούθησαν. Έτσι και για μας σήμερα. Ανάλογα με το τι αναζητεί ο καθένας μας. Όσοι θέλουν μια ζωή με δικαιώματα και απολαύσεις και αποκλείουν την αιωνιότητα, τότε αρνούνται, αδιαφορούν ή και πολεμούν. Όσοι αρκούνται στα επιφανειακά, στα τυπικά χωρίς συναίσθηση αιωνιότητας αρκούνται στον χριστιανισμό της συνήθειας, στο «όσο μπορούμε». Όσοι όμως διψούν για την όντως ζωή, αυτοί που πιστεύουν ότι έχουμε ψυχή, ότι δεν σταματά η ζωή στην πέτρα του μνήματος, ότι όλα όσα μας ανήκουν στην ουσία δεν μας οδηγούν σε μία μόνιμη χαρά, τότε καταλαβαίνουν ότι ο δρόμος περνά μέσα από την εκπλήρωση της προτροπής του Χριστού «δεύτε οπίσω μου».
Μήπως όμως έτσι χάνεται η ελευθερία μας; Δεν πορευόμαστε σύμφωνα με το θέλημά μας, αλλά οικιοθελώς στηριζόμαστε στην κοινωνία με το Πρόσωπο του Χριστού, βάζουμε άλλες προτεραιότητες στη ζωή μας, βλέπουμε τη ζωή μας μέσα από το «αγαπάν» και όχι από το «έχειν». Ορίζουμε ως κλειδί της πορείας μας όχι την πρόσκαιρη ηδονή, την αποδοχή από τους άλλους, την εκπλήρωσης των φιλοδοξιών μας, αλλά την ταπεινότητα, την συγχωρητικότητα, το μοίρασμα. Βλέπουμε τους όχι στην προοπτική της εξουσίας, αλλά της προσφοράς και της διακονίας.
Η ελευθερία μας ξαναβρίσκεται στην έξοδο από το «εγώ» μας. Ο ακόλουθος του Χριστού χάνοντας κερδίζει. Διότι όταν παραιτείται από τα ίδια, λαμβάνει ως αντίχαρη την δύναμη του Ευαγγελίου, την χαρά ότι αξίζει να ζει. Όταν είμαστε με τον Θεό είμαστε ελεύθεροι από ό,τι μας υποδουλώνει στην ανάγκη. Πραγματικός σκλάβος είναι ο εμπαθής άνθρωπος. Αυτός ο οποίος, στηριγμένος στα πάθη του για να βρει την ευτυχία, καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί χωρίς τα πάθη, χωρίς τον εγωκεντρισμό και συγκρούεται συνεχώς με τους άλλους, που λειτουργούν παραπλήσια.
«Δεύτε οπίσω μου» μας λέει και πάλι ο Χριστός. Οι μαθητές άφησαν τα πάντα στην άκρη και Τον ακολούθησαν. Στο Πρόσωπό Του είδαν ό,τι ποθούσε η ύπαρξή τους. Την αλήθεια και την αγάπη. Κουρασμένοι από τους κάθε λογής σωτήρες, είτε είναι πρόσωπα είτε ιδέες είτε πολιτισμικά ρεύματα, είτε θεάματα, οι άνθρωποι του σήμερα, ας τολμήσουμε να αναζητήσουμε στην ζωή της Εκκλησίας Αυτόν που μας δείχνει την οδό, την αλήθεια, την ζωή. Ό,τι δηλαδή είναι ο Ίδιος!
