Ο διάβολος ζητά να εξουσιάσει απόλυτα τον κόσμο και τον άνθρωπο. Δεν μπορεί να αντέξει ούτε ίχνος καλού. Αυτή η απολυτότητα δεν αφήνει περιθώρια συμβιβασμού για τον διάβολο με τον Θεό. Όπου υπάρχει έστω και ένα ίχνος Θεού, τότε ο διάβολος δεν μπορεί να αντέξει. Αγωνίζεται λοιπόν να υποδουλώσει πλήρως τα δημιουργήματα του Θεού. Δεν αντέχει δεύτερους ρόλους.
Ο διάβολος αναγνωρίζει ποιος είναι ο Υιός του Θεού. Γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια. Ξέρει ότι και μόνο που υπάρχει ο Θεός, ο ίδιος και οι δαίμονες βασανίζονται. Μπορεί πρόσκαιρα να αισθάνονται ότι έχουν εξουσία επάνω στον κόσμο, να αισθάνονται ότι μπορούν να κυριαρχούν και να ελέγχουν τις ζωές μας, ωστόσο γνωρίζουν καλά ότι και μόνο η παρουσία του Υιού του Θεού, του Χριστού, είναι αρκετή για να τους βασανίζει. Θα έρθει μάλιστα η στιγμή, όταν ο χρόνος πάψει να είναι ενταγμένος στη ζωή του κόσμου, όταν εισαχθούμε στην αιωνιότητα διά της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού ή και όταν ο άνθρωπος φύγει από αυτόν τον κόσμο, οπότε και ο διάβολος δεν θα μπορεί διά της αμαρτίας, των λογισμών, των παθών, του ατομικού θελήματος, της υπερηφανείας, να κυβερνήσει τον άνθρωπο και τον κόσμο, και τότε θα βασανίζεται. Διότι βασανιστήριο είναι να μην μπορείς να πράξεις το κακό. Να μην μπορεί το δικό σου εγωκεντρικό θέλημα να κυριαρχήσει. Όμως ο Θεός έχει έρθει στον κόσμο για να δείξει ότι μόνο η ελευθερία σώζει και δίνει αληθινή δύναμη στον άνθρωπο.
Ο διάβολος γνωρίζει ποια είναι η φύση του. Ξέρει ότι από μόνος του δεν έχει καμία δύναμη. Κι έτσι θα πάρει άδεια να εισέλθει στην αγέλη των χοίρων και να την γκρεμίσει στην άβυσσο. Να κάνει έστω και λίγο το θέλημά του που είναι να ταλαιπωρεί την κτίση. Μπορεί ο Χριστός να του το επιτρέπει, χάριν παιδαγωγίας των ανθρώπων που βόσκουν χοίρους, παρότι ο μωσαϊκός νόμος, ο νόμος δηλαδή του Θεού, δεν το επέτρεπε, ωστόσο αυτό δείχνει ότι ο διάβολος από μόνος του δεν μπορεί να επιβάλει κάτι. Είναι αδύναμος ενώπιον και του Θεού και των ανθρώπων, όσο κι αν εμείς τον φοβόμαστε.
Η πίστη μας δείχνει τις αληθινές διαστάσεις του κακού. ¨Ότι αυτό δε δημιουργήθηκε από τον Θεό, αλλά είναι αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης της ύπαρξης, τόσο των αγγέλων που χωρίς Θεό γίνονται δαίμονες, όσο και των ανθρώπων, που χωρίς Θεό δίνουν τόπο στον διάβολο. Ότι ο διάβολος ζητά τον απόλυτο έλεγχο του ανθρώπου και του κόσμου, ότι ακόμη κι ένα ίχνος καλού, ένα ίχνος Θεού προδικάζει την τελική ήττα του διαβόλου. Και έχουμε χρέος οι άνθρωποι να αφήνουμε όσο μπορούμε, έστω και από την χαραμάδα της καρδιάς μας, να μπαίνει το φως του Θεού, το φως της πίστης, λίγη αγάπη. Και θα λυτρωθούμε. Ο διάβολος υπάρχει για να βασανίζει. Όμως είναι ανίσχυρος στην πραγματικότητα. Απέναντί του λοιπόν δεν ταιριάζει ο φόβος, αλλά η εμπιστοσύνη στον Θεό και το θέλημά Του. Και τότε ο διάβολος, όσο κι αν μας πειράζει, έχει ήδη ηττηθεί.
