οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου

Στον εορτολογικό κύκλο της Εκκλησίας, τρεις αναφορές γίνονται σε γενέθλιο ημέρα. Η μία από αυτές είναι του Ιωάννη του Προδρόμου. Πριν από τη γέννησή του γίνεται αναφορά για την σπουδαιότητα του προσώπου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού. Ο Αρχάγγελος προλέγει στον Ζαχαρία ότι το παιδί που θα γεννήσει «ἔσται μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου», ενώ ο ίδιος ο Χριστός διαβεβαιώνει ότι «οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου».
Αλλά ας δούμε μερικά από τα στοιχεία που κάνουν τον Άγιο Ιωάννη σπουδαίο.
Η αγιότητα και η ασκητικότητα του βίου του. Ζούσε ως άγγελος στην γη. Κατοικούσε στην έρημο ζώντας ασκητικά. Παραδομένος στο Θεό. Η ζωή του ήταν προσευχή και αγώνας κατά της αμαρτίας. Αξιοθαύμαστη η λιτότητά του. Η τροφή του ελάχιστη, όση αρκούσε για τη συντήρησή του. Η ταπείνωσή του, άλλη μια σπουδαία αρετή του. Όλοι τον σέβονταν, ακόμα και ο Ηρώδης που θα συνεργούσε στον αποκεφαλισμό του. Όμως δεν αξίωσε τιμές, αλλά μπροστά στο Χριστό απορεί για το πώς θα βαπτίσει ο δούλος το Δεσπότη.
Το έργο του Ιωάννου. Το κήρυγμά του ακούγεται παντού. Κήρυγμα μετανοίας, αλλαγής τρόπου ζωής. «μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Και τα αποτελέσματα θαυμαστά. Γεμίζει η έρημος κόσμο που προστρέχει στον Ιωάννη για να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του και να βαπτιστεί. Και δεν διστάζει ο Ιωάννης να καυτηριάσει την αμαρτία και την ανομία ακόμη κι αν πρόκειται για τους Φαρισαίους ή για τον ίδιο το βασιλιά Ηρώδη. Και έτσι λαμβάνει και άλλο ένα διακριτικό σπουδαιότητας:
Γίνεται μάρτυρας προσφέροντας το αίμα του. Και όπως ο Χριστός είπε: «ὅς ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ οὖτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».
Και σήμερα όμως η Άγιος Ιωάννης γίνεται επίκαιρος.
Γιατί και σήμερα η λιτότητα και η ασκητικότητα της ζωής του πρέπει να γίνει παράδειγμα για όλους μας. Όχι γιατί μας επιβάλλεται από άλλους, αλλά γιατί εκφράζει τη σωστή σχέση με τα υλικά αγαθά που είναι για να εξυπηρετούν τη ζωή μας και όχι σκοπός της ζωής μας.
Γιατί το κήρυγμα της μετανοίας είναι και για μας σήμερα περισσότερο από αναγκαίο, αφού χάσαμε τον προσανατολισμό μας και πορευόμαστε σε δρόμους απομακρυνόμενοι από το Θεό και ενάντια στο θέλημά Του.
Και καλούμαστε και μεις σήμερα, να τον τιμήσουμε, όχι μα κανέναν άλλον σπουδαίο τρόπο, αλλά μιμούμενοι τη ζωή του και υπακούοντας στο κήρυγμά του. Και όπως αυτός είναι αιωνίως πλέον κοντά στο Θεό και τιμάται ως Άγιος, έτσι και μείς με τη δική μας μαρτυρία (πίστη και αγώνα), αλλά και τις μεσιτείες και τις πρεσβείες του Προδρόμου, μπορούμε να φτάσουμε στο δικό μας αγιασμό. Γένοιτο.