Σάββατο 26 Μαΐου 2018

«ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος»

«ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος» (Ιωάν. 7, 46). «Ποτέ άνθρωπος δεν μίλησε όπως αυτός». Γιατί ο Χριστός δεν ήταν ένας σοφός άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο πάντοτε αχώριστος με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα και Εκείνος που απέστειλε το Άγιο Πνεύμα ως Παράκλητο στον κόσμο, για να παρηγορήσει, αλλά και να φωτίσει τους ανθρώπους.
Τί χαρακτηριστικά έχει ο λόγος αυτός;
Οι μαθητές του Χριστού, αυτοί που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα με την μορφή πυρίνων γλωσσών, δεν ήταν μορφωμένοι, δεν ήταν ρήτορες, δεν άγγιζαν τους ανθρώπους επειδή έκαναν επίδειξη δύναμης ή ως θαυματοποιοί. Ο λόγος τους ήταν λόγος αληθινός. Λόγος μετανοίας. Λόγος που δεν κολάκευε, αλλά λύτρωνε. Λόγος που απεδείκνυε ότι εκπορευόταν από ανθρώπους που είχαν σχέση με την παράδοση, αλλά και επίγνωση του νέου που κόμιζαν, δηλαδή την παρουσία του Χριστού. Ήταν όπως ο λόγος του αποστόλου Πέτρου, μετά την Πεντηκοστή, διά του οποίου ο κορυφαίος απόστολος «διεμαρτύρετο και παρεκάλει» (Πράξ. 2, 40), δηλαδή θερμοπαρακαλούσε και παρότρυνε στην σωτηρία, στο ουσιώδες της ζωής. Δεν ήταν λόγος εξουσίας, διχασμού, κακίας, εκδίκησης. Ήταν λόγος παρακλήσεως, συμφιλίωσης με το Θεό, συμπόνιας και συμπαθείας για τον τραυματισμένο από την αμαρτία άνθρωπο. Και γι’ αυτό ο λόγος της πίστης είναι λόγος χαράς και ελπίδας γι’ αυτόν που θέλει να τον αποδεχτεί.
Είναι λόγος που οδηγεί στην Εκκλησία. Μας βγάζει από την ατομικότητα, από την αίσθηση ότι μπορούμε και μόνοι μας και μας οδηγεί στο σώμα του Χριστού. Μας κάνει να νοιαζόμαστε γι’ αυτό το σώμα. Να του προσφέρουμε ό,τι τα χαρίσματά μας μπορούν, αλλά και να προσλάβουμε ό,τι ο άλλοι μπορούν να μας δώσουν.
Ο αγιοπνευματικός λόγος γεννά αγίους. Εδώ είναι η μεγάλη διαφορά της αυθεντικής χριστιανικής παράδοσης τόσο από τις αιρέσεις όσο και από τις άλλες θρησκείες. Οι άγιοι της πίστης μας ζούνε και διδάσκουν αυτόν τον αυθεντικό αγιοπνευματικό λόγο, διότι έχουν αποκτήσει το Άγιο Πνεύμα στις καρδιές τους. Από αυτή τη ζωή ζούνε την αιώνια, διότι γεύτηκαν τους καρπούς του Πνεύματος, την αγάπη, την χαρά, την ειρήνη, τη μακροθυμία, την καλοσύνη, την αγαθότητα, την πίστη, την πραότητα, την εγκράτεια (Γαλ. 5, 22-23). Η παρουσία τους κάνει και άλλους να πιστεύουν στον Χριστό. Δεν κηρύττουν τον εαυτό τους, αλλά τον Χριστό του Ευαγγελίου, της Παράδοσης, της Εκκλησίας.
Ο λόγος της Εκκλησίας είναι πάντοτε διαφορετικός, ασύγκριτος με οποιονδήποτε ανθρώπινο λόγο. Κι αυτό διότι η προέλευσή του δεν έχει να κάνει με την ανθρώπινη ευφυΐα, την μόρφωση, τις εμπειρίες, τις γνώσεις, τη παρατήρηση. Ο λόγος της Εκκλησίας είναι απόσταγμα της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στην ζωή της πίστης, καθώς το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας.