Μια πολύ μεγάλη αλήθεια διατυπώνει στο κλείσιμό της η σημερινή Ευαγγελική περικοπή. Και δυστυχώς, μπορεί να θεωρούμε στο μυαλό μας ως θησαυρό μας κάτι, και να εξαπατώμεθα και εμείς. Και αυτό γίνεται ασυνείδητα, γι΄ αυτό χρειάζεται να δούμε που βρίσκεται η καρδιά μας πρώτα, για να δούμε και το θησαυρό μας καθαρά.
Μπορεί να λέμε ότι δουλεύουμε για την οικογένειά μας, αλλά η εργασία μας είναι η καλύτερη αφορμή για να μένουμε μακριά από τις απαιτήσεις της οικογενείας μας.
Μπορεί να ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε τη δικαιοσύνη, αλλά η καρδιά μας στην πραγματικότητα ψάχνει ευκαιρίες για να ταπεινώνει και εξουθενώνει τους άλλους.
Αυτή τη σύγχυση του θησαυρού και της καρδιά μας, ο καθένας μας μπορεί να συνειδητοποιήσει για τον εαυτό του και να προσπαθήσει για να την αλλάξει.
Και η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής μας καλεί, όχι μόνο να κάνουμε αυτήν την συνειδητοποίηση, αλλά και να εργαστούμε για τους αληθινούς θησαυρούς. Είπαμε πριν από λίγο στη Λειτουργία, « ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας». Άρα και οι θησαυροί μας, για να στραφεί προς τα πάνω η καρδιά μας θα πρέπει να είναι και αυτοί ουράνιοι. Όχι τα φθαρτά, χρήματα, σπίτια, αυτοκίνητα, κλπ, που καταστρέφονται, αλλά οι αρετές όπως: αγάπη, ειρήνη, ανεκτικότητα, υπομονή, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Αυτοί οι θησαυροί δεν καταστρέφονται, δεν κλέβονται, δεν χάνουν ποτέ την αξία τους στα χρηματιστήρια του κόσμου.
Ας διαλέξουμε λοιπόν θησαυροφυλάκια!!!
