Τα ρούχα Του!

Μέσα στο συνοστησμό, ο Χριστός αισθάνεται ότι κάποιος τον αγγίζει με πίστη. Αισθάνεται δύναμη να βγαίνει από Αυτόν. Και βέβαια η αιμορροούσα γυναίκα γνωρίζει την κατάστασή της και αισθάνεται ακάθαρτη γιατί σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο ήταν ακάθαρτη εξ΄ αιτίας της αρρώστιας, και τολμά να πλησιάσει το Χριστό με την πίστη ότι και μόνο αν ακουμπήσει στο ρούχο Του θα γίνει καλά. Οι στρατιώτες κατά τη σταύρωση του Χριστού, όχι μόνο ακούμπησαν τα ρούχα του, αλλά τα πήραν για δικά τους και δεν αισθάνθηκαν καμία αλλαγή, κανένα θαύμα.
Γιατί τη διαφορά την κάνει ο τρόπος με τον οποίο πλησιάζουμε τα Άγια. Και μεις σήμερα μπορούμε όχι μόνο να αγγίξουμε το Χριστό, αλλά να κοινωνήσουμε του σώματός και του αίματός του. Και αν το ρούχο κάνει θαύματα, πόσο θα κάνουν το ίδιο το σώμα και το αίμα του; Προσερχόμαστε όχι από συνήθεια, όχι για το καλό, ούτε περιμένοντας ότι ως δια μαγείας θα φύγουν όλες οι δυσκολίες, αλλά με συναίσθηση της αναξιότητάς μας, της αδυναμίας μας και με την συνείδηση καθαρισμένη με το μυστήριου της εξομολογήσεως.