Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος
Ο Άγιος Κωνσταντίνος γεννήθηκε στο νησί της Ύδρας, στα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας, από γονείς που πίστευαν και αγαπούσαν το Θεό. Τα ονόματά τους ήταν Μιχαλάκης και Μαρίνα. Πολλοί άνθρωποι της Ύδρας δούλευαν στα καράβια ή σε άλλα, πλουσιότερα μέρη και έτσι ο Κωνσταντίνος, ακολουθώντας και αυτός το δρόμο της θάλασσας, μπαίνει σε ένα καράβι αποφασισμένος να ταξιδέψει και να δουλέψει μακριά από το νησί του. Πήγαινε να βρει κάτι ξαδέρφια του, που θα τον βοηθούσαν να βρει δουλειά. Ήταν σε ηλικία 18 χρονών, λοιπόν, όταν βρέθηκε στη Ρόδο. Εντυπωσιάστηκε από το μέγεθος και τα πλούτη του νησιού! Έκανε διάφορες δουλειές, αλλά δε στέριωσε πουθενά. Οι συνθήκες δεν ήταν εύκολες. Ώσπου κάποια στιγμή γνωρίζει τον Τούρκο πασά της Ρόδου Χασάν.
Ο Χασάν αντιλαμβάνεται ότι έχει μπροστά του ένα παλικάρι γεμάτο χαρίσματα- εργατικότητα, αφοσίωση, καλοσύνη, χαμόγελο- και αποφασίζει να εξισλαμίσει τον Κωνσταντίνο. Έβαλε όλη του την τέχνη και τα κατάφερε χρησιμοποιώντας κολακείες, υποσχέσεις και ωραία λόγια! Ο Κωνσταντίνος έμεινε στην πίστη την ισλαμική τρία χρόνια. Τρία χρόνια υπηρετούσε τον πασά, τρία χρόνια, όμως ζούσε και την αποδοκιμασία των χριστιανών απέναντί του. Ένα από τα γεγονότα που χαράχτηκαν στην καρδιά του ήταν η απόρριψη της μητέρας του. Όταν, αφού είχε τουρκέψει, επισκέπτεται την Ύδρα, η μητέρα του δεν του ανοίγει την πόρτα του σπιτιού να μπει μέσα. Του λέει μάλιστα ότι δεν τον αναγνωρίζει για παιδί της. Πικρά λόγια και σκληρά!
Ο Κωνσταντίνος καταλαβαίνει την πλάνη του και αρχίζει να μετανοεί. Επισκέπτεται ένα γέροντα στη Ρόδο και εξομολογείται. Του ανακοινώνει την επιθυμία του να μαρτυρήσει, αλλά ο γέροντας δεν τον αφήνει, γιατί είναι πολύ νέος! Τον συμβουλεύει να ταξιδέψει, να φύγει μακριά. Ο Κωνσταντίνος υπακούει και φτάνει στο μακρινό Πόντο, όπου μελετάει πολύ και προσεύχεται. Κάποια στιγμή αργότερα πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, γνωρίζει τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’, ο οποίος τον προτρέπει να πάει στο Άγιον Όρος, στη Μονή Ιβήρων, να καλλιεργηθεί κι άλλο πνευματικά. Ο Κωνσταντίνος υπακούει και αφού τον ενισχύουν οι Αγιορείτες Πατέρες να ομολογήσει την πίστη του στο Χριστό, βάζει πλώρη για τη Ρόδο.
Ντυμένος πια με καλογερικό ράσο ο Κωνσταντίνος παρουσιάζεται στο Χασάν-πασά, ο οποίος στην αρχή δεν τον αναγνωρίζει. Αφού ομολογεί την πίστη του στο Χριστό, την οριστική επιστροφή του στην Εκκλησία, λέει στον πασά να πιστέψει και αυτός! Ο πασάς εξοργίζεται και αφού αδυνατεί να μεταπείσει τον Κωνσταντίνο, τον ρίχνει στα μπουντρούμια και ο Άγιος περνάει φρικτά βασανιστήρια. Ξαναπροσπαθεί μετά από μέρες να τον κάνει να αλλάξει, αλλά αγανακτεί από τη σταθερότητα του νεαρού Υδραίου και αποφασίζει να τον εκτελέσει. Ο Κωνσταντίνος είναι έτοιμος και αποφασισμένος από καιρό για το μαρτύριο. Είναι το έτος 1800. Προσεύχεται ασταμάτητα και σε όραμα τού αποκαλύπτεται το μαρτύριο που θα περάσει. Σε λίγες μέρες αποκεφαλίζεται.
Η Ρόδος πλημμυρίζει από την ευλογία ενός ακόμα νεομάρτυρα. Ο Άγιος θαυματουργεί και ο κόσμος τον τιμά έως σήμερα. Καιρό μετά το μαρτυρικό θάνατό του η μητέρα του πηγαίνοντας στη Ρόδο, παραλαμβάνει το σώμα του και το ενταφιάζει στην Ύδρα. Ο Κωνσταντίνος ο Υδραίος ανακηρύχθηκε πολιούχος άγιος της Ρόδου και η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Νοεμβρίου.
Ερμηνευτικά σχόλια
Ένα παλικάρι γεμάτο χαρίσματα: όταν τα χαρίσματά μας δεν τα κρύβουμε, αλλά τα μοιραζόμαστε, οι άλλοι μπορεί να μας αγαπήσουν πιο εύκολα, αλλά και να μας εκμεταλλευτούν, όπως έγινε και στην περίπτωση του Κωνσταντίνου, από τον Τούρκο πασά. Η προσευχή, το διάβασμα και οι συμβουλές ανθρώπων που μας αγαπούν θα μας βοηθήσουν να διακρίνουμε ποιος μας αγαπά και ποιος όχι.
Κολακείες, υποσχέσεις και ωραία λόγια: σε όλους μας αρέσει να ακούμε τα καλύτερα για τον εαυτό μας. Εύκολα μας παρασύρουν τα ωραία λόγια και μπορεί να μας κάνουν καλό, γιατί νιώθουμε ότι αξίζουμε, μπορεί όμως να μας βλάψουν διπλά, γιατί από τη μια μας κάνουν να ασχολούμαστε μόνο με τον εαυτό μας και να ξεχνάμε τους άλλους και από την άλλη μπορεί να νομίσουμε ότι αυτός που μας κολακεύει μας αγαπάει, αλλά στην πραγματικότητα θέλει να μας κάνει κακό. Έτσι συνέβη και με τον Κωνσταντίνο όταν ήταν νέος και αδύναμος ακόμα στην πίστη του!
Οι χριστιανοί τον αποστρέφονται και η μητέρα του δεν τον αναγνωρίζει… : Ούτε οι χριστιανοί παύουν να αγαπούν, ούτε η μητέρα φυσικά το παιδί της. Λυπούνται, όμως πάρα πολύ που ο Κωνσταντίνος αλλαξοπιστεί. Η πίστη για τον αληθινό χριστιανό είναι ό, τι πολυτιμότερο έχει. Χωρίς το Χριστό νιώθει νεκρός και ας ζει ακόμα. Κρατάνε αυτή τη στάση απέναντι στον Κωνσταντίνο, γιατί είναι πικραμένοι και γιατί ελπίζουν έτσι να τον κάνουν να καταλάβει πόσο τραγικό ήταν αυτό που έκανε.
Μετανοεί και υπακούει: Όταν ξεκινάει να μετανοεί ο Κωνσταντίνος, έχει μεγάλη επιθυμία να μαρτυρήσει. Θέλει να τα δώσει όλα στο Θεό, ακόμα και τη ζωή του, για να του εκφράσει την αγάπη και τη μετάνοιά του. Υπακούει, όμως τους σοφούς πνευματικούς Πατέρες που συναντά, γιατί τους εμπιστεύεται, ξέρει πως τον αγαπούν και γνωρίζουν καλύτερα απ’ αυτόν το θέλημα του Θεού. Και εκείνοι αρχικά δεν τον συμβουλεύουν να μαρτυρήσει, γιατί η πίστη του Κωνσταντίνου δεν είναι ακόμα τόσο δυνατή. Είναι νέος και θαρραλέος, αλλά πρέπει με προσευχή και διάβασμα να ωριμάσει για να είναι σίγουρος για ό, τι κάνει και να το θέλει αληθινά. Χρειάζεται χρόνος για κάτι τέτοιο. Έτσι, μαρτυρεί όταν έρχεται η κατάλληλη ώρα.
λέει στον πασά να πιστέψει κι αυτός: βλέπουμε ότι ο άγιος όχι μόνο έχει την σοφία να ξέρει τι είναι σωστό και τι όχι, αλλά αποκτά και έναν μεγάλο ενθουσιασμό χάρις στην πίστη στο Χριστό, που τον κάνει να τολμά να υποδείξει στον τούρκο πασά ότι πρέπει εκείνος τώρα να πιστέψει στο Χριστό. Αυτό είναι το αληθινό νόημα της χριστιανικής πίστης και ζωής. Να σκεφτόμαστε όσο καλύτερα γίνεται, όσο πιο κοντά στα όσα μας λέει ο Χριστός, το Ευαγγέλιο και η πίστη και την ίδια στιγμή να έχουμε ενθουσιασμό και να μην φοβόμαστε να ομολογήσουμε την πίστη μας και να καλούμε και τους άλλους να ζήσουν την αλήθεια του Ευαγγελίου. Σοφία, πίστη και την ίδια στιγμή ενθουσιασμός. Αυτή είναι η αληθινή χαρά της ζωής του χριστιανού. Αυτή τη χαρά ας την έχουμε από την μικρή μας ηλικία και ο Χριστός θα μας βοηθά να βλέπουμε πάντοτε την αλήθεια.
Συμπέρασμα
Να θέλουμε να έχουμε την σοφία που η γνώση της πίστης στο Χριστό μας δίνει και τον ενθουσιασμό της νιότης που κρατά τη σχέση μας με το Χριστό ζωντανή!
Συμπλήρωσε τις λέξεις που λείπουν στο απολυτίκιο του Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου:
( Ύδρας, ωδαίς, ενισχύσαντι, κλέος, Ρόδου)
Τὸν λαμπρὸν γόνον ……………… καὶ τῆς …………….. τὸ καύχημα, καὶ Νεομαρτύρων τὸ ……………, Κωνσταντῖνoν τιμήσωμεν, ἐν ὕμνοις καὶ …………… πνευματικαῖς, τὴν μνήμην ἐκτελοῦντες τὴν αὐτοῦ, ἵνα λάβωμεν πλουσίαν τὴν ἀμοιβήν, παρὰ Θεοῦ κραυγάζοντες• δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ………………………. , καὶ ἐν ὑστέροις καιροῖς σε στεφανώσαντι.
