Δύο προσωπικότητες πρωταγωνιστούν στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή. Ένας άρχοντας (πραγματικός άρχοντας) που χαρίζει το τεράστιο ποσό των 1.000 ταλάντων και ένας δούλος –σκλάβος της στενοκαρδίας του- που πνίγει τον σύνδουλό του για 100 δηνάρια…
Τι χρειάζεται, λοιπόν, από εμάς για να μπορούμε να συγχωρούμε τον συνάνθρωπό μας;
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ: τιθασεύουμε και ξεπερνούμε τη φωνή του ενστίκτου που μας καλεί να εκδικηθούμε. Αξιοποιούμε την δύναμη του πνεύματος και της ανώτερης σκέψεως που μας χάρισε ο Θεός για να δείξουμε ανεξικακία, για να κρίνουμε πως τίποτε δεν έχει μεγαλύτερη αξία από τη συγχώρεση που μας χαρίζει ο Θεός, όταν εμείς συγχωρούμε τους άλλους.
Έτσι αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε ΠΛΟΥΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ: βλέπουμε με επιείκεια τους άλλους. Αποκτούμε αταραξία στις προκλήσεις. Προτιμούμε τη σιωπή, από τις φωνές. Ευχόμαστε και προσευχόμαστε για όσους μας κατηγορούν ή θέλουν να μας βλάψουν και έτσι μαλακώνει ο θυμός μας. Η ανεκτικότητα γίνεται ανεξικακία, εξελίσσεται σε συγχωρητικότητα και καταλήγει σε φιλανθρωπία-αγάπη για τον κάθε άνθρωπο, με τη Χάρη και τη βοήθεια του Θεού. Με τον τρόπο αυτό αποκτούμε τον ΨΥΧΙΚΟ ΗΡΩΙΣΜΟ: το μεγαλείο δηλαδή του να στρέφουμε σ΄ αυτόν που μας ράπισε από τη μια και το άλλο μάγουλο ή να ευεργετούμε τον εχθρό μας.
Και το ολοζώντανο παράδειγμα και πρότυπό μας είναι ο ίδιος ο Χριστός. Από Αυτόν ας ζητούμε βοήθεια, ενίσχυση και Χάρη για να αποκτήσουμε ανεξικακία και συγχωρητικότητα!
