Ο ΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ένας στρατιώτης έχασε τη μονάδα του μέσα στον χαμό των εκρήξεων και τον πυροβόλων. Έψαξε για τους συμπολεμιστές του αλλά προς μεγάλη του θλίψη δεν μπόρεσε να τους βρει.
Είχε μείνει μόνος του σε κείνο το τόπο. Άκουγε τους εχθρούς να έρχονται προς το μέρος του. Απεγνωσμένα έψαχνε για καταφύγιο ώσπου το μάτι του έπεσε σε κάποιες σπηλιές στα αντικρινά βράχια. Γρήγορα σκαρφάλωσε και χώθηκε σε μια από αυτές. Παρότι ήταν για την ώρα ασφαλής, καταλάβαινε ότι οι εχθροί δεν θα αργούσαν να σκαρφαλώσουν κι αυτοί, να ψάξουν τις σπηλιές να τον βρουν και να τον σκοτώσουν.
Καθώς περίμενε προσεύχονταν στο Θεό λέγοντας:
"Σε παρακαλώ Θεέ μου, αν θέλεις προστάτεψε με. Παρόλα αυτά ό,τι είναι θέλημα Σου. Σε αγαπώ και σε εμπιστεύομαι"
Όταν τέλειωσε την προσευχή του ξάπλωσε ήρεμος και άκουγε τους εχθρούς που πλησίαζαν. Σκέφτηκε: "Όπως βλέπω ο Θεός δεν πρόκειται να με βοηθήσει να γλυτώσω αυτή τη φορά".
Τότε παρατήρησε μια αράχνη που ξεκίνησε να υφαίνει τον ιστό της στην είσοδο της σπηλιάς. "Χα!" σκέφτηκε, "Αυτό που θέλω είναι πέτρες και τούβλα και ο Θεός μου έστειλε μια αράχνη και τον ιστό της. Φαίνεται πως ο Θεός έχει χιούμορ!"
Καθώς πέρασαν ώρες και ο εχθρός πλησίασε, από τη σκοτεινή μεριά της σπηλιάς έβλεπε τους στρατιώτες που εξερευνούσαν την μια σπηλιά ύστερα από την άλλη. Όταν έφτασαν στη δική του ήταν έτοιμος να δώσει την τελευταία του μάχη. Δε θα παραδίδονταν αμαχητί. Όμως, προς μεγάλη του έκπληξη οι στρατιώτες έριξαν μόνο μια ματιά μέσα στη σπηλιά, κοιτώντας από την είσοδό της και συνέχισαν στην επόμενη.
Μόνο τότε συνειδητοποίησε ότι με τον ιστό στην είσοδο της σπηλιάς φαινόταν ότι ήταν κλειστή εδώ και πάρα πολύ καιρό.
“Θεέ μου, συγχώρεσε με” είπε ο νεαρός στρατιώτης. "Είχα ξεχάσει ότι ο ιστός της αράχνης είναι πιο δυνατός κι από ένα τοίχο φτιαγμένο με τούβλα"!
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Μας αξιώνει ο Πανάγαθος Θεός, για μία ακόμη χρονιά, να φτάσουμε στην περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, την αφιερωμένη στο πρόσωπο που με την αγνότητά του και την καθαρότητά του, ένωσε το ανθρώπινο με το θείο, την Υπεραγία Θεοτόκο. Έτσι, από την 1η μέχρι και την 13η Αυγούστου στις 7.00 μ.μ. θα τελείται στο Ναό μας ο εσπερινός και ο μικρός ή ο μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας, ζητώντας από την Παναγία να μεσιτεύσει στον Υιό της και Θεό για την εκπλήρωση των αιτημάτων της προσευχής μας.
Και καθένας που προσφεύγει, «λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως». Η δυσκολία είναι να συνειδητοποιήσουμε το συμφέρον! Πίστη στο Θεό σημαίνει εμπιστοσύνη σ΄ Αυτόν, στον τρόπο Του, στον ιστό που μπορεί και να σπάσει, γιατί έτσι εξυπηρετείται το αιώνιο συμφέρον μας!
ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ:
Κύριε, ό,τι είναι θέλημα Σου. Σε αγαπώ και σ΄εμπιστεύομαι!
