ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 64

Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες

του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του:

  1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

   2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.

  3] Τα χέρια του να μείνουν έξω από το φέρετρο, ώστε να λικνίζονται στον αέρα, σε θέα όλων.

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.
 Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!

3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.

Με τη Χάρη του Θεού μπαίνουμε για μία ακόμη φορά στον μήνα Αύγουστο, στον μήνα της Παναγίας μας, και συνειρμικά μου έρχεται στο μυαλό η σύγκριση των όσων λέει το παράδειγμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου με την ζωή της Παναγίας μας. Πράγματι, διαθέτει βαθιά φιλοσοφία το μήνυμα του μεγάλου στρατηλάτη και μέρος της αλήθειας. Η απόλυτη φιλοσοφία και η πλήρης αλήθεια εκφράζονται αυτές τις ημέρες στις παρακλήσεις που τελούμε στους Ναούς μας προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Πράγματι, η επιστήμη πολλές φορές σταματά και αδυνατεί να προσφέρει περισσότερα, γιατί έχει πεπερασμένα όρια. Όμως η πίστη υπερβαίνει τη δύναμη της φύσεως και μπορεί να φέρει και το θαύμα. Άλλωστε ο παντοδύναμος Θεός δίνει και την επιστήμη στον άνθρωπο. Από την άλλη, πίστη είναι η βίωση της βεβαιότητας της μετά θάνατον ζωής, της αιωνιότητας, άρα ο θάνατος είναι η αρχή της νέας και ατελεύτητης ζωής.

Και στη ζωή εκείνη δεν υπάρχει ανάγκη υλικών αγαθών, αλλά τα αγαθά που έχουμε εδώ μπορούν να γίνουν το εισιτήριό μας για την αιωνιότητα, αν τα διαχειριστούμε κατάλληλα με γνώμονα την αγάπη. Έτσι, εργαζόμαστε για την απόκτηση ενός άλλου αγαθού, των αρετών, και αξιοποιούμε το χρόνο της επιγείου ζωή μας, όσο διαθέτει ο καθένας μας, προς την κατεύθυνση αυτή.

Όλα αυτά τα βίωσε η Θεοτόκος στη ζωή της, έτσι κατέστη Παν-αγία και γίνεται στήριγμα και πρότυπο για όλους εμάς. Αυτό εκφράζει και η πλειονότητα των στίχων των δύο Παρακλητικών Κανόνων που θα ψάλουμε στο δεκαπενθήμερο που ακολουθεί.

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ:

E Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών.