«Φῶς τοῦ κόσμου»

Ο Χριστός αποκάλεσε τους μαθητές του «Φῶς τοῦ κόσμου». Αυτό δε σημαίνει ότι έχουν κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά ότι έχουν γίνει κατοικητήρια της Αγίας Τριάδος, ότι έχουν τη Χάρη του Θεού. Δηλαδή δεν είναι οι «καλοί Χριστιανοί» που κάνουν «καλά» έργα και έτσι γίνονται φως για τον κόσμο, αλλά οι άνθρωποι που μέσα στην Εκκλησία ξεπέρασαν την αίσθηση του κόσμου και έφτασαν στα υπερ-αίσθηση. Αυτοί που έγιναν πνευματικοί, αφού προηγουμένως με τη νηστεία και την αγρυπνία καθάρισαν τη σάρκα, με τα δάκρυα της μετάνοιας λέπτυναν την παχύτητα της καρδιάς, με την κακοπάθεια νέκρωσαν τα πάθη τους, με την προσευχή και τη μελέτη δέχθηκαν το Φως του Θεού, με την απάρνηση των θελημάτων τους αναβίβασαν τις ψυχές τους από τα γήινα. Τέτοιοι είναι όλοι οι άγιοι και οι άγιοι Πατέρες.
Η Εκκλησία μας είναι Πατερική γιατί υπήρξαν οι Πατέρες που διαφύλαξαν την αληθινή πίστη από τις αιρέσεις, αλλά και γιατί υπάρχουν και σήμερα και πάντα Πατέρες. Γιατί η διδασκαλία των Πατέρων δεν είναι επιστημονική γνώση, αλλά αληθινή γνώση, βίωση του Θεού. Είναι φώτα οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, γιατί ενώθηκαν με το ΦΩΣ, τον Χριστό. Έτσι, όσο βιώνεται η παρουσία του Θεού, όσο δηλαδή αγωνιζόμαστε να δεχόμαστε το Θεό μέσα μας, στη ζωή μας, ομοιάζουμε προς τους Αγίους Πατέρες, αφού δεχόμαστε τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Έτσι θα γινόμαστε και μεις «φως στον κόσμο».