Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω

«ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» (Ιωάν. 7, 37). Όποιος διψάει, να έρχεται σε μένα και να πίνει.
Άραγε από τι διψούν οι άνθρωποι; Τι περιμένουμε για να αισθανθούμε κορεσμένοι; Νομίζω ότι επιθυμούμε Ζωή, Χαρά, Αλήθεια, Δικαιοσύνη, Ειρήνη, Αγάπη, Αθανασία. Διψάμε για ένα Πρόσωπο και για κοινωνία μαζί του. Και το πρόσωπο που περιλαμβάνει όλα τα προηγούμενα, γιατί είναι όλα τα προηγούμενα μαζί είναι ο Χριστός. Διψώ για το Χριστό, σημαίνει: Επιθυμώ να Τον γνωρίσω, Επιθυμώ να Τον κοινωνήσω, Επιθυμώ να Τον αγαπήσω και να αφήσω την ζωή μου να αλλάξει, να νοηματοδοτηθεί κοντά Του. Και πως μπορούν να γίνουν όλα αυτά;
Το κλειδί είναι το «ερχέσθω». Να έρχεται. Η σχέση μας με τον Χριστό προϋποθέτει μία συνεχή κίνηση προς Εκείνον. Αυτή η κίνηση είναι απότοκος της δίψας. Όποιος διψά, πηγαίνει προς την πηγή. Και δεν πηγαίνει μόνο μια φορά, αλλά ξανά και ξανά. Όσο θα πηγαίνουμε προς το Χριστό, το ζωντανό νερό θα γευόμαστε όντως ζωή, ασφάλεια, χαρά. Και το «ερχέσθω» έχει διάρκεια, όχι την προσωρινή στροφή προς το Χριστό για να καλύψουμε τους φόβους και τις αγωνίες μας, ή για πετύχουμε τους στόχους μας.
Από την άλλη υπάρχει και το «ερχέσθω» του κόσμου. Που δίνει υπόσχεση άμεσης πλήρωσης της δίψας μας, είτε με τα αγαθά είτε με τα όνειρα και τις ελπίδες πολλές φορές μάλιστα χωρίς πολύ κόπο, με τη δύναμη του εδώ και τώρα των αισθήσεων. Είναι το «ερχέσθω» του κόσμου η εκπλήρωση της ψευδαίσθησης ότι μπορούμε να γνωρίσουμε τις αλήθειες του, μία εκ νέου μετοχή στον καρπό του δέντρου «του γινώσκειν καλόν και πονηρόν», μία μικρή θεοποίηση που διαγράφει τη δίψα για Θεό.
Καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σ’ αυτά τα «ερχέσθω». Είναι η δύναμη της ελευθερίας που ο Θεός μάς χάρισε και την οποία ουδέποτε αφαιρεί. Μπροστά στην πρόκληση όμως δεν είμαστε μόνοι μας. Υπάρχει ο Παράκλητος. Το Πνεύμα της Αληθείας. Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Ο θησαυρός των αγαθών και ο Χορηγός της Ζωής. Δρα μυστικά και αόρατα. Φωτίζει. Γλυκαίνει. Μας ωθεί στην οδό του «ερχέσθω» προς τον Χριστό. Μας κάνει να αντέχουμε τον καύσωνα των παθών ο οποίος μας καλεί να επιλέξουμε το «ερχέσθω» του κόσμου ως δυνατότητα άμεσου ξεδιψάσματος. Και μας υποδεικνύει τη ζωή της Εκκλησίας, τη ζωή των μυστηρίων, την Πνευματική Ζωή.