Την περίοδο του Εθνικού Διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε μ' ένα μουλάρι σ' ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο.
Στον δρόμο που πήγαινε συζητούσε με τον αγωγιάτη και τον ρωτά: «Δε μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή Βασιλικός;». «Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης. «Α, το γαϊδούρι», σχολίασε ο επιθεωρητής.
Ο αγωγιάτης, όμως, ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο τη στιχομυθία. «Το και το, δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».
Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά τον δάσκαλο ποιο είναι το μάθημα της ημέρας. «Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος. «Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά», λέει ο επιθεωρητής.
Ο δάσκαλος σήκωσε έναν μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει τη φράση:
«Ο επιθεωρητής είπε (κόμμα), ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).».
Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος:
«Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;». «Ο δάσκαλος», ψέλλισε ο μαθητής.
«Και ποιος το είπε;». «Ο επιθεωρητής, κύριε».
«Ωραία», είπε ο δάσκαλος. «Σβήσε τώρα το κόμμα και βάλ' το αλλιώς»:
«Ο επιθεωρητής (κόμμα), είπε ο δάσκαλος (κόμμα), είναι γαϊδούρι».
Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος:
«Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;».
«Ο επιθεωρητής», απαντά δειλά ο μαθητής. «Και ποιος το είπε;»
«Ο δάσκαλος», απαντά ο μαθητής.
Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:
«Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε τον δάσκαλο»!
Και συνέχισε μονολογώντας ο παππούς, καθισμένος στην πολυθρόνα του μπροστά στην τηλεόραση που ανακοίνωνε και νέες μειώσεις στις συντάξεις: ‘’Όταν ήμουν μαθητής, άκουγα κάθε τόσο τη δασκάλα μου να λέει: «Να προσέχετε τα κόμματα! Ένα λάθος κόμμα, μπορεί να σας χαλάσει τελείως τη σύνταξη!»
Έπρεπε να περάσουν εξήντα χρόνια για να καταλάβω τι εννοούσε."
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά ζούμε στην πατρίδα μας τα αποτελέσματα της παραπάνω «ασυνταξίας». Ίσως το χειρότερο να είναι η εμμονή μας στα κόμματα και στη σωτηρία που αυτά αυτόματα θα φέρουν, η οποία υπονομεύει τόσο τη διάθεσή μας για αλληλοσεβασμό, συνεργασία, ανάπτυξη δυνατοτήτων και χαρισμάτων, όσο και το ενδιαφέρον μας για την πρόοδο του συνόλου και όχι του καθενός ατομικά.
Χωρίς να θέλω να γίνω προφήτης κακών, οι εξελίξεις φαίνονται να είναι δυσοίωνες και οι επόμενοι μήνες θα γίνονται όλο και δυσκολότεροι για τους περισσοτέρους από εμάς. Αυτό βέβαια δε θα πρέπει να κάμπτει το φρόνημά μας και την ελπίδα μας που είναι η Αγάπη και η Πρόνοια του Θεού, αλλά θα πρέπει να μας κινητοποιεί, ώστε να οργανωθούμε ως κοινότητα, να συνεργαστούμε, να καλύψουμε τις ανάγκες των πλέον αδυνάτων, να προβληματιστούμε για το πώς θα προσφέρουμε και όχι για το πώς θα λάβουμε!
Το πρώτο και σπουδαιότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι η προσευχή, ειδικότερα τώρα, την περίοδο των Παρακλήσεων προς την Παναγία Μητέρα μας, για όλους τους άλλους πρώτα, την πατρίδα μας και τέλος για μας.
ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ:
Παναγιά μου, την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι!
