Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Κυριακή των Πατέρων

Τους πατέρες της Δ΄ οικουμενικής Συνόδου προβάλει η Εκκλησία μας σήμερα, που αντέκρουσαν τους μονοφυσίτες (ήθελαν τον Χριστό ή Θεό ή Άνθρωπο) και όχι τέλειο Θεό και ταυτόχρονα και τέλειο άνθρωπο.
Και στο αποστολικό ανάγνωσμα ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει το μαθητή του Τίτο να αποφεύγει τις ανόητες συζητήσεις και τις φιλονικίες και τις διαμάχες ακόμη και γύρο από τα θέματα της πίστεως αφήνοντας τον αιρετικό άνθρωπο μετά από μια και δεύτερη νουθεσία προς αυτόν.
Η ορθόδοξη διδασκαλία δεν είναι προϊόν σκέψεων, συζητήσεων ή συνθέσεως απόψεων ώστε να μπορούμε να πούμε πως συγκεντρώνοντας κάτι από τον ένα και από τον άλλο δημιουργείται η αλήθεια. Η πίστη μας είναι αποκάλυψη του Θεού, όπως την φανέρωσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και βιώνεται όταν προσπαθούμε να ακολουθήσουμε το δικό Του παράδειγμα. Οι άγιοι πατέρες στις συνόδους μίλησαν όχι φιλοσοφώντας ή ωσάν να ήταν σε συνέδρια που εξέφραζαν προσωπικές απόψεις, αλλά αναγκάστηκαν να διατυπώσουν αυτό που βίωνε η Εκκλησία ως εμπειρία ζωής. Και αυτή η εμπειρία αποτελεί την αλήθεια για τον Θεό και ταυτόχρονα την αλήθεια για την σωτηρία - θέωση του ανθρώπου.
Η αίρεση αποτελεί διαστρέβλωση της αληθείας για το Θεό και ταυτόχρονα αποκλείει τη σωτηρία του ανθρώπου. Έτσι ουσιαστικά οι αιρετικοί εξυπηρετούν το θέλημα του αιωνίου εχθρού του ανθρώπου, του διαβόλου. Δεν είναι τυχαίο πως πολλές φορές ενώ ήταν βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν γνώριζαν και δεν ενδιαφέρονταν για θέματα πίστεως, όταν όμως άνοιξαν διάλογο με την αίρεση γίνανε ξαφνικά «φωτισμένοι». Έχουν υπερήφανο φρόνημα, πιστεύοντας ότι είναι οι σεσωσμένοι και αναγεννημένοι, ενώ οι άγιοί μας είχαν την αίσθηση ότι ήταν οι αμαρτωλότεροι πάντων.
Χρησιμοποιούν συγκεκριμένα κομμάτια της Αγίας Γραφής όπως τους ευνοούν, δίνοντας ερμηνείες που πολλές φορές έρχονται και μεταξύ τους σε αντιπαράθεση, δίνοντας μια εικόνα ανισορροπίας.
Ενώ προς τους ανθρώπους εμφανίζονται μειλίχιοι, καλομίλητοι, και ευγενικοί, για το πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού γίνονται θυμώδεις και άγριοι.
Γι΄ αυτό ο Απόστολος Παύλος προτρέπει την διακοπή της προσπάθειας επαναφοράς του αιρετικού, γιατί ουσιαστικά απευθύνεσαι σε άνθρωπο με μάτια κλειστά και αυτιά βουλωμένα, άρα ματαιοπονείς και κινδυνεύεις να βρεθείς και συ μπερδεμένος. Μόνο αν ο ίδιος προβληματιστεί και αφήσει χώρο στη Χάρη του Θεού μπορεί να επιστρέψει στην αλήθεια.