ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 2η 9, 10.11.2013
Η εκλογή του αποστόλου Ματθία
Μετά την Ανάληψη του Ιησού στους Ουρανούς, οι Απόστολοι με χαρούμενη διάθεση επιστρέψανε στα Ιεροσόλυμα. Κατευθύνθηκαν στο σπίτι όπου έμεναν, ανέβηκαν στο πάνω πάτωμα και εκεί όλοι μαζί προσεύχονταν. Ήταν εκεί ο Πέτρος και ο Ιάκωβος, ο Ιωάννης, ο Ανδρέας, ο Φίλιππος και ο Θωμάς, ο Βαρθολομαίος, ο Ματθαίος, ο Ιάκωβος του Αλφαίου, ο Σίμων ο Ζηλωτής και ο Ιούδας του Ιακώβου.
Τότε ένας από τους Αποστόλους, ο Πέτρος σηκώθηκε ανάμεσα στους μαθητές και σε άλλα εκατόν είκοσι πρόσωπα που βρέθηκαν κοντά τους, λέγοντας ότι θα έπρεπε να διαλέξουν κάποιον, όπως ήταν γραμμένο στο βιβλίο των ψαλμών, να μπει στη θέση του δυστυχισμένου του συμμαθητή τους του Ιούδα, ο οποίος είχε βοηθήσει τους Ιουδαίους να συλλάβουν τον Ιησού.
Κι αυτός που θα διάλεγαν, θα έπρεπε να είχε ζήσει κοντά στον Ιησού από τη μέρα που ο Κύριος ξεκίνησε τη δημόσια ζωή Του: αμέσως, δηλαδή, μετά την βάπτισή του στον Ιορδάνη ποταμό, από τον Ιωάννη. Να γνώριζε τη διδασκαλία Του, τα θαύματά Του.
Με μια γνώμη όλοι, υπέδειξαν το Ματθία και τον Βαρσαββά ως τους καταλληλότερους για να λάβουν τη θέση του Ιούδα. Αφού όμως ο Θεός έπρεπε να φανερώσει ποιος από τους δυο θα τον υπηρετούσε, οι απόστολοι άρχισαν την προσευχή λέγοντας: «Κύριε, εσύ που γνωρίζεις τι έχει μέσα στην καρδιά του κάθε άνθρωπος, φανέρωσε ποιον από αυτούς τους δύο διάλεξες να πάρει τη θέση του αποστόλου». Κι έβαλαν κλήρο. Ο κλήρος έπεσε στον Ματθία. Ο Ματθίας στο εξής, όπως και οι άλλοι απόστολοι, θ' αφιέρωνε τη ζωή του για να φέρει στον κόσμο την καλή είδηση, ότι ο θάνατος νικήθηκε, ο Χριστός αναστήθηκε. Κι ο δρόμος της Βασιλείας των Ουρανών ανοίχτηκε για τους ανθρώπους.
(Πράξ. 1, 12-26)
Ερμηνευτικά σχόλια
Προσευχή και δέηση με θέρμη και ομοψυχία: οι λίγοι που πίστευαν στο Χριστό προσεύχονταν και Τον παρακαλούσαν να τους φωτίσει. Η προσευχή τους ήταν γεμάτη θέρμη και δύναμη, αλλά και ήταν ομόψυχοι, δηλαδή ενωμένοι. Για να ανεβαίνουμε στο Θεό χρειάζεται, προσευχή, πίστη, θερμή καρδιά και ομοψυχία, δηλαδή ό,τι ζούμε στην Θεία Λειτουργία και στη ζωή της Εκκλησίας.
Στη θέση του δυστυχισμένου συμμαθητή τους, του Ιούδα: ο Ιούδας ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού. Ήταν εκείνος που πρόδωσε τον Κύριο στους Ιουδαίους, για να τον συλλάβουν και να τον σταυρώσουν. Ο Ιούδας δεν μπορούσε να δει τον Κύριο ως την Αλήθεια και την Ζωή. Ο εγωισμός του τον έκανε να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Έτσι χρησιμοποιούσε το ταμείο που είχαν ο Χριστός και οι μαθητές για την ελεημοσύνη στους αδύναμους, για να έχει ο ίδιος αγαθά και άνεση. Ούτε όταν ο Χριστός του έδωσε το ψωμί το βράδυ του Μυστικού Δείπνου και του είπε θα γινόταν προδότης του, δεν συγκινήθηκε. Ο Ιούδας νόμισε ότι ήταν ο ίδιος θεός. Ένιωθε ότι αυτά που έλεγε και έκανε ήταν σωστά και δεν έπρεπε να αλλάξει τίποτα στην συμπεριφορά του. Εγωισμός, πείσμα, έλλειψη ταπείνωσης και θέλησης για το καλό. Μόνος του λοιπόν ο Ιούδας φεύγει μακριά από την αγάπη του Θεού.
Κι αυτός που θα διάλεγαν...τα θαύματά Του: αυτός που θα έπαιρνε την θέση του Ιούδα, έπρεπε να είχε ζήσει κοντά στον Ιησού. Γιατί; Διότι θα γινόταν απόστολος. Θα μετέφερε δηλαδή στους ανθρώπους το μήνυμα ότι ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς. Ψάχνουν λοιπόν οι απόστολοι εκείνο το πρόσωπο που πιστεύει στον Θεό και αφιέρωσε την ζωή του στο να ακολουθεί τα βήματα του Ιησού στον κόσμο. Εκείνον όπου η καρδιά του είναι πλημμυρισμένη από την αγάπη για τον Κύριο.
Οι απόστολοι άρχισαν την προσευχή...αποστόλου: ο Θεός μας έπλασε πρόσωπα με συνείδηση και αγάπη. Ξέρουμε το καλό και το κακό, ξέρουμε να αγαπάμε και να μην αγαπάμε, γιατί ο Θεός μας έχει αφήσει και ελεύθερους να αποφασίζουμε πώς θα ζήσουμε. Όμως η αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους, η ταπείνωση, η υπακοή και όλες οι αρετές και τα χαρίσματα που κάθε άνθρωπος έχει, είναι δώρα του Θεού και ο αγώνας μας, από την παιδική μας ηλικία, είναι να τα κρατήσουμε, για το καλό το δικό μας και των συνανθρώπων μας.
Ο κλήρος έπεσε στον Ματθία: Ιούδας και Ματθίας. Ο Ιούδας ένιωθε ότι ήταν ένας και μοναδικός, αναντικατάστατος. Η Εκκλησία όμως στην θέση του θα τοποθετήσει τον Ματθία ως δωδέκατο απόστολο. Ο Ιούδας αγάπησε μόνο τον εαυτό του. Ούτε να μετανοήσει δεν μπόρεσε για τα λάθη του. Να ζητήσει συγχώρεση από το Κύριο. Ο Ματθίας αφιερώνει την ζωή του στο να ακολουθεί τον Ιησού, από την αγάπη του στον Κύριο και την πίστη του στην Ανάσταση. Θυσιάζεται λοιπόν και αγωνίζεται τα δώρα που έχει λάβει από τον Κύριο να τα κρατήσει και να τα μεταφέρει και σ' άλλους ανθρώπους ως απόστολος του Κυρίου. Η εκλογή του Ματθία ήταν απόφαση του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο κλήρος δεν ήταν τυχαίο γεγονός.
Ο Ματθίας στο εξής: δεν υπάρχει αναντικατάστατος άνθρωπος. Στη θέση του καθενός θα έρθει κάποιος άλλος. Μόνο που τα χαρίσματά του θα είναι διαφορετικά. Επομένως, δεν χρειάζεται να νομίζουμε ότι όλα εξαρτώνται από εμάς, ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου. Από την μικρή μας ηλικία ας μάθουμε ότι χρειάζεται να συνεργαζόμαστε με τους άλλους, να ακούμε τους μεγαλύτερους, αλλά και να προσφέρουμε τα χαρίσματά μας, την καλή μας διάθεση και την αγάπη, την εξυπνάδα μας, το χιούμορ μας, ό,τι γνωρίζουμε στους άλλους, για να χτίσουμε όμορφες παρέες και να πορευόμαστε στο δρόμο του Θεού.
Ερωτήσεις
1. Γιατί ο Ιούδας ήταν δυστυχισμένος;
2. Ποια αποστολή είχαν οι Απόστολοι;
3. Με ποιον τρόπο οι απόστολοι εκλέγουν αυτόν που θα πάρει την θέση του Ιούδα;
4. Γιατί νομίζετε ο Ματθίας εκλέχτηκε απόστολος;
5. Υπάρχει αναντικατάστατος άνθρωπος ή χρειάζεται να μάθουμε να δοξάζουμε το Θεό για ό,τι μας έχει δώσει;
Συμπέρασμα
Η Εκκλησία μας διδάσκει ότι κανείς δεν είναι αναντικατάστατος. Να αγωνιζόμαστε λοιπόν για να κρατήσουμε αυτό που έχουμε και είμαστε.
