Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Το μεγάλο γεγονός της βαπτίσεως του Κυρίου μας προβάλλει η Εκκλησία μας κατά τον μήνα Ιανουάριο, με την εορτή των Φώτων ή καλύτερα των ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ. Η ίδια η ονομασία της εορτής, Θεοφάνεια, δίνει ακριβώς το νόημα και τη σπουδαιότητα της εορτής αυτής.
Το αδύναμο και ανυπεράσπιστο βρέφος που γεννήθηκε σ΄ ένα σπήλαιο και τοποθετήθηκε μέσα σ΄ ένα παχνί, που στα δώδεκά του χρόνια εμφανίζεται στον Ναό του Σολομόντα να εκπλήσσει με τις ερωταποκρίσεις του τους Νομοδιδασκάλους, παρουσιάζεται πλέον ως άνδρας ώριμος που αναλαμβάνει δημόσια δράση. Για τους Ιουδαίους, η ηλικία των τριάντα ετών ήταν ο χρόνος που ο άνδρας μπορούσε να αναλάβει δημόσια δράση. Γι’ αυτό, λοιπόν, και ο Κύριος στην ηλικία αυτή εμφανίζεται να ξεκινά το έργο του και την αποστολή του. Και ξεκινά εμφανιζόμενος στον Ιορδάνη ποταμό, εκεί που δραστηριοποιούνταν η μεγαλύτερη προσωπικότητα της Παλαιάς Διαθήκης, αυτός που προετοίμαζε τις ανθρώπινες ψυχές για τον ερχομό του Μεσσία, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος.
Ποιο είναι όμως το σημαντικό γεγονός κατά την παρουσία του Χριστού στον Ιορδάνη; Και γιατί εορτάζεται τόσο έντονα από την Εκκλησία μας;
Ιστορικά, θα πρέπει να πούμε ότι οι δύο εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων εορτάζονταν την ίδια ημέρα, στις 6 Ιανουαρίου. Περίπου τον 4ο αιώνα τα Χριστούγεννα μεταφέρθηκαν μερικές ημέρες νωρίτερα, στις 25 Δεκεμβρίου, και τα Θεοφάνεια παρέμειναν στις 6 Ιανουαρίου.
Όπως προείπαμε, λοιπόν, κατά την ημέρα αυτή έχουμε την αποκάλυψη της Θεότητας του Χριστού και την εμφάνιση των Τριών Προσώπων του Αληθινού Θεού, «Θεοφάνεια – Θεού εμφάνιση». Ο Υιός, ως άνθρωπος, παρουσιάζεται και μπαίνει στην ιστορία της ανθρωπότητας, το Άγιο Πνεύμα εμφανίζεται με την μορφή του Περιστεριού και ο Πατέρας ομολογεί και αποκαλύπτει τον Υιό.
Την θεότητα του Χριστού κηρύττει και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο οποίος με το προφητικό του χάρισμα αναγνωρίζει τον Ιησού και αισθάνεται αδύναμος να τον βαπτίσει. Όπως αναφέρει η Παράδοση, μπροστά στη θεότητα του Χριστού υποκλίνεται η υλική φύση, εφόσον τα νερά του ποταμού, όταν ο Χριστός εισέρχεται σ΄ αυτά, αλλάζουν πορεία και στρέφονται προς τα πίσω.
Πέρα από την εμφάνιση του Θεού, η ημέρα αυτή δηλώνει ξεκάθαρα και την αιτία της ενανθρωπήσεως του Θεού. Ο Χριστός δέχεται να βαπτιστεί από τον Πρόδρομο, όχι γιατί είχε ο ίδιος προσωπικά αμαρτίες, αλλά γιατί μεταφέρει τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Δείχνει, λοιπόν, ο Κύριος την αναγκαιότητα της μετάνοιας και καθιερώνει το μυστήριο του βαπτίσματος με το οποίο διαγράφεται το προπατορικό και όλες οι αμαρτίες του ανθρώπου, εντάσσοντάς τον στο Σώμα της Εκκλησίας.
