Το Χριστό ή τα γουρούνια;

«καί ἠρώτησαν αὐτόν ἅπαν τό πλῆθος … ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν.».

Μια ακόμη συνάντηση του Ιησού με έναν δαιμονισμένο περιγράφει η σημερινή Ευαγγελική περικοπή. Και για μία ακόμη φορά ο Κύριός μας αποδεικνύει την παντοδυναμία Του και την υπεροχή Του έναντι του διαβόλου.      

Και ενώ ο Χριστός καταφέρνει να αλλάξει και να ηρεμίσει τον πριν επικίνδυνο άνθρωπο, οι κάτοικοι της περιοχής τρέχουν για να τον διώξουν. Τον παρακαλούν να φύγει!!!

Φύγε, Κύριε. Η παρουσία σου είναι φορτική, βασανιστική!!!

Φύγε, Κύριε. Ήρθες και τάραξες την ησυχία μας, ήρθες και χάσαμε την πηγή των εσόδων μας. Χάσαμε τα κέρδη μας. Χάσαμε τα γουρούνια μας.

Άραγε η σημερινή κοινωνία, εμείς οι ίδιοι που είμαστε σήμερα στο Ναό, τι λέμε στο Χριστό;

Ίσως είναι οι άλλοι που θέλουν να διώξουν το Χριστό από δημόσιους χώρους και υπηρεσίες κατεβάζοντας τις εικόνες Του. Ίσως αποφασίζουν κάποιοι άλλοι για να γίνουν τα θρησκευτικά προαιρετικά στα σχολεία. Ακόμη, άλλοι απαγορεύουν να φαίνεται ο σταυρός στις φωτογραφίες στα διαβατήρια και τις ταυτότητες.

Όμως, για  το αν ο Χριστός μένει στην ψυχή μας ευθυνόμαστε εμείς και μόνον εμείς. Αν προτιμάμε να ικανοποιούμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας λέμε στο Χριστό, «φύγε Κύριε». Αν προτιμάμε το φθόνο, το μίσος, την κακία, την ανηθικότητα, το κέρδος και τα χρήματα, το προσωπικό συμφέρον σε βάρος των άλλων, τότε λέμε και μεις το «φύγε, Κύριε». Αν αγαπούμε το ψέμα, την κατάκριση και το κουτσομπολιό, τις ύβρεις και τις βλασφημίες και αν δεν συγχωρούμε τους γύρω μας, τότε λέμε στο Χριστό «φύγε, Κύριε».

Τότε, τα γουρούνια υπερέχουν του Χριστού. Είναι λοιπόν στο χέρι μας να αποφασίσουμε αν και κατά πόσο θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τον Ιησού μέσα μας!!!