Πάτησε πάνω στις αναποδιές για να ανεβείς!
Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι.
Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει.
Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά.
Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.
Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν.
Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι.
Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει.
Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά.
Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.
Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν.
Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι.
Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε.
Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε.
Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!!
Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού.
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Είναι αδύνατον στην ζωή μας να μην έρθουν περίοδοι δυσκολιών, θλίψεων, κινδύνων και γενικότερα καταστάσεων που προκαλούν στεναχώρια και προβληματισμό. Μάλιστα, πολλές φορές βρισκόμαστε σε τόσο δύσκολη θέση, που θεωρούμε κάθε προσπάθεια υπέρβασής της μάταιη και χωρίς νόημα.
Τότε κάθε ελπίδα εξανεμίζεται και αποθαρρημένοι κάποιοι παραδίδονται στην απελπισία και φτάνουνε μέχρι το σημείο να βλάψουν και την ίδια την ζωή τους.
Τόσο η μικρή ανωτέρω ιστορία, όσο και η ιστορία όλης της ανθρωπότητας, αποδεικνύει πως κάθε δυσκολία και κάθε πρόβλημα, όποιας έκτασης κι αν είναι, προσωπικό, εθνικό, διεθνές, είναι ένα εφαλτήριο.
Είναι μια πρόκληση για να βρούμε έναν νέο τρόπο θεώρησης των πραγμάτων, της ζωής μας ολόκληρης, ανανέωσης ενδεχομένως της κοσμοθεωρίας μας και προπαντός αφορμή ενεργοποίησης ψυχικών και πνευματικών δυνάμεών μας που μέχρι εκείνη τη δεδομένη στιγμή βρισκόντουσαν σε υπνούσα κατάσταση.
Αυτές τις δυνάμεις δεν μας τις χαρίζει, ούτε μας τις πουλάει κανείς. Βρίσκονται μέσα μας, με την πνοή του Θεού που έχει κάθε άνθρωπος από την δημιουργία του κόσμου, μόνο που θα πρέπει να τις δεχθούμε, να τις ενεργοποιήσουμε και να τις καλλιεργήσουμε. Αυτή είναι μία διαφορά μεταξύ του πιστού στο Θεό ανθρώπου και του απίστου. Ο πρώτος προσπαθεί να ενεργοποιήσει και να αυξήσει αυτές τις δυνάμεις γιατί ξέρει από την πίστη του ότι υπάρχουν και έχουν μεγάλη αξία, ο δεύτερος δεν είναι σίγουρος για την ύπαρξή τους, αμφιταλαντεύεται και μπορεί να απογοητευθεί από την όποια δυσκολία, ακόμη και από τη δυσκολία να ενεργοποιηθεί κάτι που χρόνια ήταν αναξιοποίητο!
Με όλα όσα ακούγονται αυτή τη δύσκολη περίοδο για τη χώρα και για τον καθένα μας σε οικογενειακό και προσωπικό επίπεδο, αισθανόμαστε πως βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι μέσα σ΄ ένα πηγάδι και οι άλλοι προσπαθούν ρίχνοντας χώμα από πάνω, να μας θάψουν ζωντανούς.
Ας μην χάνουμε την ελπίδα μας και ας μην αποθαρρυνόμαστε, μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα!
Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω!!!
Τα ιερά σκεύη της Θείας Λατρείας:
ιστ. Τα Θυμιατήρια. Είναι κινητά πύραυνα (κατάλληλα μεταλλικά σκεύη), που δέχονται τα κάρβουνα και το θυμίαμα, με τα όποια θυμιώνται η Αγία Τράπεζα, οι Άγιες εικόνες και ο λαός, όπως και όταν το Τυπικό της Εκκλησίας καθορίζει στις διάφορες Ακολουθίες. Εξαρτώνται από αλυσίδες, με ή χωρίς κωδωνίσκους (συνήθως δώδεκα, που συμβολίζουν τους Αποστόλους του Κυρίου), και η βάση τους είναι με ή χωρίς κάλυμμα.Στις Ακολουθίες των Μεγάλων Ωρών και σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις (έναρξη Όρθρου την Μεγάλη Εβδομάδα), χρησιμοποιούνται απλούστερα θυμιατήρια χειρός, τα «κατζία», σαν ένα είδος κυμβάλου που συνοδεύει την
ψαλμωδία (ιδίως μετά από ανάλογη εκπαίδευση). Με το θυμίαμα που προσφέρουμε την ώρα της προσευχής υποβοηθείται η ανάταση της ψυχής προς τα υψηλά, «άνω σχώμεν τας καρδίας». Όπως το θυμίαμα θερμαινόμενο στον άνθρακα ανέρχεται προς τα άνω ευωδιάζοντας το περιβάλλον, έτσι και η ψυχή του πιστού με θερμή πίστη πρέπει να φτερουγίζει προς τα άνω μυροβλύζουσα, απαγγιστρωμένη από τις υλικές μέριμνες. Η βάση του θυμιατηρίου υποδεικνύει την ανθρωπότητα του Χριστού, η φωτιά τη θεότητα Του και ο ευώδης καπνός μας «πληροφορεί» την προπορευόμενη ευωδία του Αγίου Πνεύματος.
ιζ. Τα Εξαπτέρυγα. Είναι μεταλλικοί δίσκοι με ανάγλυφες, αμφιπρόσωπες παραστάσεις εξαπτέρυγων Σεραφείμ, τοποθετημένοι σε κοντάρι. Χρησιμοποιούνται στη μικρή και μεγάλη Είσοδο και στις λιτανείες. Παλαιότερα κατασκευάζονταν από υμένες ή πτερά ζώων και τα χρησιμοποιούσαν οι Διάκονοι σαν ριπίδια («βεντάλιες») για να εκδιώκουν τα έντομα, κυρίως πάνω από το Άγιο Ποτήριο. Σήμερα η κίνηση αυτή συμβολικά γίνεται με τον Αέρα διπλωμένο, όταν ο Λειτουργός εκφωνεί: «Στώμεν καλώς...». Τα εξαπτέρυγα συμβολίζουν ασφαλώς το αγγελικό τάγμα των εξαπτερύγων αγγέλων, το οποίο παραστέκεται τιμητικά στο Θεό (Ησ.6:1-2, Αποκ.4:6-8).
ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ:
E Μάθε τις δυσκολίες να τις κάνεις ευκαιρίες!
Την Κυριακή 28η Οκτωβρίου 2012, μετά τη θεία Λειτουργία, θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού μας, εόρτια εκδήλωση αφιερωμένη στην εθνική επέτειο. Στην ίδια εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί και ο Αγιασμός ενάρξεως των κατηχητικών σχολείων.
